12,123 matches
-
s-a dus la bar și a comandat un cosmopolitan. Acesta era un martini foarte la modă în K-bar și în Chinawhite și în toate celelalte cluburi extravagante pe care le frecventa în Londra. —Un ce? întrebă barmanul cu fața rotundă și roșie, ai cărui mușchi mai aveau puțin și explodau prin cămașa de nailon. —Un cosmopolitan. — Dacă vreți reviste, e un loc undeva mai jos pe stradă, se scuză el. Noi nu servim decât băutură. Lisa se întrebă dacă ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
studiul tipurilor antropologice. În continuare vom exemplifica denumiri ale castrului. CASTRUL(latină- castrum, plural castră) reprezintă un complex de clădiri și- sau teren împrejmuit utilizat(e) ca o poziție militară defensivă.La origine el era o fortificație celtică de formă rotundă,construită pe vârful unui deal.Diminutivul latin castellum era utilizat pentru forturi de mici dimensiuni, care erau de obicei, dar nu întotdeauna, ocupate de unitați auxiliare și utilizate ca baze logistice pentru legiunile romane.În limba greacă termenii stratopedon(tabara
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
sfîrșise noaptea cu al ei acclaimed imaginative author Într-o cameră de hotel plătită de Consulatul general al Franței la Toronto. CÎnd ieșise din hotel Împreună cu Maude a doua zi după-amiază spre a se duce să ia parte la masa rotundă cu tema „Romanul, gen complex“, François se gîndise la ce Îi spusese mama sa cu cîțiva ani mai Înainte În legătură cu altă fată, cu care Își petrecuse trei zile În Bretania: „E doar o păsăruică poposită pe o creangă, povestea n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
-și scrie cartea cînd va fi În Franța. Avea de gînd să se Întoarcă la Paris Împreună cu Delphine. Ghidat de cele două note ale soneriei - kâtsu, tôtsu - François dibui În cele din urmă În fundul patului micul obiect negru cu cadran rotund ca un ochi de rechin. N-ar mai fi putut suporta mult timp soneria aia care Îi tot repeta „ce ți se Întîmplă e cumplit“, „ce ți se Întîmplă e cumplit“, o frumoasă mostră de halucinație auditivă. De ce oare se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
duce pe jos la Eldorado, la Victory, la Métropole, la Pathé Palace, la Caméo. Dacă exista un număr impresionant de fete așezate de jur-Împrejurul meu În amfiteatru - mult mai multe fete decît băieți erau interesate de Lancelot și de cavalerii Mesei Rotunde -, nu aveam mai puțin de o sumedenie de preoți pe post de profesori. N-o să scap oare niciodată de ei? Preoții ăștia puseseră exclusiv la dispoziția studentelor o Încăpere mare unde puteau fi doar ele Între ele, se puteau pieptăna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
împlinită ființare, adică tot atâția ani câți, tot în acest an, își sărbătorește și mult-prestigioasa Universitate „Alexandru Ioan Cuza” din Iași, cea dintâi universitate a țării, Colegiul Național „Ștefan cel Mare” din Suceava își pregătește deja, pentru toamna anului curent, rotunda aniversare. Despre acest adevărat focar de cultură și învățătură din partea de Nord a țării, Eminescu însuși avea să spună la timpul său: „Personalul didactic din Suceava este foarte bun, căci toți profesorii sunt ieșiți de la Facultatea de Litere și Științe
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
Paștele, masa de Paști), care derivă de la verbul Pasho = a suferi. Pasca reprezintă astfel un simbol al suferinței, deci al patimilor Mântuitorului Hristos, Cel ce suferă pentru noi. Ea se face în popor din pâine dospită, uneori ca un colac rotund pe o foaie de aluat, pe care se pune în mijloc o cruce împletită, iar în Bucovina printre brațele crucii se umple cu branză de vaci îndulcită. Pasca reprezintă lucrul central al pregătirilor pascale și ea se duce în noaptea
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
ticluit, ceva mai bun decât cel al corifeilor limbajului de lemn, poate agonisi adeziune și simpatii. Veșnic absent de la ore, de aceea ”chiulangiu”, mizează pe trecerea pe care o au ”băieții buni, săraci și frumușei”, dar și pe impactul discursurilor rotunde, netede, rostite într-o limbă română alertă, curată, care place auditoriului. Până la un punct. Tipul e doar... VORBĂ. Adevărul rostirilor sale este în altă parte. O țară nu se conduce doar cu vorbe frumoase, țara se conduce cu FAPTE. Și
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
cunoaște un om care poartă fostul ei nume de familie... Mai stați puțin, dacă doriți și dacă timpul vă îngăduie. — O, timpul meu îngăduie, timpul îmi aparține numai mie (și imediat prințul își puse pe masă pălăria moale, cu boruri rotunde). Mărturisesc, chiar am sperat că, poate, Elizaveta Prokofievna își va aminti că i-am scris. Adineaori, când așteptam în vestibul, servitorul dumneavoastră a bănuit că, din sărăcie, am venit să vă cerșesc ceva; am remarcat acest lucru și cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
semnături excepționale toți acești egumeni și mitropoliți ai noștri, și uneori cu cât bun-gust, cu câtă sârguință se iscăleau! Generale, n-aveți măcar ediția lui Pogodin 13? Apoi, aici, am scris cu altfel de litere: sunt caractere franțuzești, mari și rotunde, unele litere chiar se scriau altfel, e scrierea vulgară, a copiștilor publici, pe care am imitat-o după niște mostre de epocă (am avut una); fiți, vă rog, de acord că nu e lipsită de calități. Uitați-vă la aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mi-a reușit. Iată încă o scriere splendidă și originală, în fraza aceasta: „Sârguința biruie orice“. E o scriere rusească, de cancelarie, mai precis de cancelarie militară. Astfel se scrie o hârtie oficială către o persoană importantă, literele sunt tot rotunde, splendide, scriere guvernamentală, scris negru, dar de un extraordinar bun-gust. Un caligraf n-ar admite aceste trăsături, mai bine zis aceste tentative de ornament, aceste codițe neterminate, vedeți, dar toate la un loc divulgă firea și, zău așa, aici se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
întrebă de domnul Lebedev. — Iată-l, îi răspunse bucătăreasa cu mânecile suflecate până la coate, care îi deschisese ușa, arătând cu degetul spre „salon“. În acest salon cu tapet din hârtie albastru-închis, curat și cu unele pretenții, adică cu o masă rotundă și o canapea, cu un ceas de bronz cu cupolă, cu o oglindă îngustă între uși și cu o mică lustră străveche cu plăcuțe de sticlă, care era atârnată de tavan cu un lanț de bronz, stătea în picioare domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
uși laterale, dincolo de care era, probabil, un dormitor. Într-un ungher al salonului, pe fotoliul de lângă sobă, ședea o femeie mărunțică, despre care nu s-ar fi putut spune că e foarte bătrână; dimpotrivă, avea fața destul de sănătoasă, plăcută și rotundă, în schimb părul îi era cu desăvârșire cărunt și (se putea deduce de la prima privire) femeia dăduse cu totul în mintea copiilor. Era îmbrăcată cu o rochie neagră de lână, cu o basma mare și neagră la gât, cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
făcut el apariția la Petersburg, moare la Moscova o rudă a mamei lui (care fusese, firește, fiică de negustor), un ghiuj bătrân și fără copii, negustor bărbos și credincios de rit vechi, care-i lasă câteva milioane drept moștenire indiscutabilă, rotundă, curată, bani gheață și (ce bine ne-ar fi prins mie și dumneavoastră, cititorule!) toate acestea progeniturii, toate acestea baronului nostru, care și-a tratat idiotismul în Elveția! Dar, de data asta, a început altfel de muzică. Împrejurul baronului nostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
cineva să-mi scrie scrisoarea anonimă despre creatura aceea, care, cică, ar fi în legătură cu Aglaia? se gândea Lizaveta Prokofievna pe drum, trăgându-l după ea pe prinț, și mai apoi ajunși acasă, când îl invită să se așeze la masa rotundă, împrejurul căreia era adunată întreaga familie. Cum de-a îndrăznit să se gândească la una ca asta? Păi aș fi murit de rușine dacă aș fi crezut câtuși de puțin sau dacă i-aș fi arătat Aglaiei scrisoarea! Ce batjocură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
tot la față. Și blestematul de Evgheni Pavlovici a pus stăpânire pe conversație! Uite-l cum turuie, nu te lasă să sufli un cuvințel. Acum aș afla totul, numai dacă aș putea aduce vorba...“ Într-adevăr, prințul stătea la masa rotundă palid, părând cuprins în același timp de o spaimă excesivă și, din când în când, preț de câteva clipe, de o încântare pe care nici el n-o înțelegea, dar care îi copleșea sufletul. O, ce frică îi era să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Prokofievna se opri chiar în prima cameră; mai departe nu putu merge și se lăsă pe un pat, obosită de tot, uitând până și să-l invite pe prinț să ia loc. Era o încăpere destul de mare, cu o masă rotundă la mijloc, cu șemineu, cu o mulțime de flori pe etajerele de lângă ferestre și cu încă o ușă de sticlă, în peretele din fund, care dădea spre grădină. Imediat intrară Adelaida și Alexandra, privindu-i întrebătoare și nedumerite pe prinț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
însă Adelaida izbucni deodată în râs și prințul se simți iarăși distrus. Chiar în clipa aceea intră Aglaia, liniștită și plină de importanță, îi făcu prințului o plecăciune ceremonioasă și își ocupă solemn locul cel mai la vedere de la masa rotundă. Îl privi întrebător pe prinț. Toți pricepură că venise momentul dezlegării tuturor nedumeririlor. — Ai primit ariciul meu? îl întrebă ea pe un ton ferm și aproape supărat. — L-am primit, îi răspunse prințul roșind și încremenind. — Atunci explică-mi iute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Rogojin și, luându-l de mână, îl împinse spre masă; se așeză și el de partea cealaltă, împingându-și scaunul în așa fel, încât aproape că li se atingeau genunchii. Între ei, puțin într-o parte, se afla o măsuță rotundă. Stai jos, să stăm puțin așa! spuse el, ca și cum ar fi fost nevoie să-l convingă pe prinț să mai stea puțin așa. Urmă cam un minut de tăcere. Am știut că o să tragi tot la hotelul acela, începu el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
poate chiar mii de ,,tineri poeți”, fie În volume tipărite, fie În reviste, fie În manuscris, Însă, probabil, niciodată n-am avut o atât de fericită Întâlnire - fericită În nefericirea ei! - cu textul unui tânăr autor atât de Împlinit, de rotund, În momentul În care - fortuit - și-a Încheiat lucrul sau poetic. Talentul, putin greu comparabil, al lui Alexandru Malin ține cumva de miracol, nu de explicații ,,raționale”. Deja la circa 15 ani, tânărul cu nume de Împărat și de arbore
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
toate părțile cerului și ale vântului Din umbre de ploi și de aer Vine ușor, crește și dă În floare Magnolia Miraculoasă și albă. Asemenea chipului mireselor tinere Magnolia e stăpâna de o noapte a ochilor mei Cu trupul ei rotund de bizar alizeu. Versantul alb La o lecție de uitare Am păstrat un singur blestem: Poezia Umbră mea curge că ploaia Pe umerii vântului, La marginea lumii trece Înfricoșata mașină a tăcerii Cerul sălbatic și larg cât Însumi În ochi
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
În literatura e vorba În lumea metaforei și a culorilor, pentru a ajunge autor cu nume pe carte, a ajuns deja, În 2005, la cea de-a XXIX-a ediție a sa, iar În anul viitor vom fi martorii sărbătoririi rotunde - a XXX-a. I-am descoperit realizările ediției din 2005: Premiile „Alexandru Malin Tăcu”, sponsorizate acum de Fundația Eco’Art și Vali Neicu i-au bucurat mai ales pe competitori: Ruxandra Hrișca de la Cenaclul „Zburătorul” Onești - Marele premiu pentru Poezie
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
repede noul post de procurator. Ianuarius își aduce vag aminte că mai are niște acte de sem nat, dar nu îndrăznește să pomenească de ele. Nu este cazul să-și forțeze norocul. Pleacă umil fruntea și, cu cele două cuferașe rotunde sub braț, se îndepărtează de a-ndăratelea spre ieșire. Principele îl oprește din drum. Capul sus! Peste șase luni, Plautius Silvanus și cu toanta de nevastă-sa o să se pupe și-n cur de norocul care a dat peste ei. Între
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
pași de-a-ndăratelea și își îm preu nează rugător mâinile: — Cezare! imploră cu voce pierdută. Principele nu-l bagă în seamă. Șuieră întretăiat: — Un Claudius! Rudă de sânge cu soția și cu fiul meu adop tiv! Bate cu pumnul în tăblia rotundă a mesei și rostește sacadat: — Cum îți permiți? Trio sesizează amenințarea de-abia voalată. Creierul lui, blo cat într-un spasm dureros, înregistrează mecanic detalii fără nici o noimă. Picioarele în formă de copită de căprioară. Tijele oblice care se încrucișează
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
dă de ceasul morții. Chiar că nu mai știe cum să întoarcă situația în favoarea sa. Pe neașteptate, îi vine o idee salvatoare. Se apucă să recite cu glas tare, încercând să dea o intonație cât mai lascivă cuvintelor. — Coapsa ei rotundă făcută la roata olarului și gurița de tran dafir... Asta cine mai e? se întreabă amuzat principele. Livilla, pro babil. Plescăie din buze. Libo are bun-gust dacă a pus ochii pe ea. O să fie o femeiușcă pe cinste. Se încruntă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]