12,123 matches
-
o asemenea pedeapsă, fie că i a fost aplicată ei, fie că l-a lovit pe tatăl său. — Aici, în Atrium Vestae... — În Templul Vestei..., repetă încetișor oarba. Își întoarce ușor capul ca și cum ar dori să urmărească cu privirea forma rotundă a clădirii. Oare Numa, când i-a pus teme liile, a vrut-o ca strajă în jurul focului nestins? — ...fără emancipare sau vreo altă micșorare de drepturi familiale... O fi voit să imite forma Pământului? se frământă de una singură. Căci
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
din ceruri. Dacă-l descoase pe rex? Ia să vedem, el ce spune? Se răzgândește. Mai bine își vede de ale ei. Arată cu mâna de jur împrejur ca să-i atragă atenția fetiței: — Privește cu atenție la forma templului... — E rotund. — Așa a fost dintotdeauna. Fetița o strânge cu putere de mână. Vrea să afle de ce. Occia o lămurește: — Înfățișarea lui se aseamănă cu Pământul. — Pământul e rotund? se minunează Domitia. Regele Sacrificiilor râde cu poftă. O întreabă: Da’ tu cum
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
împrejur ca să-i atragă atenția fetiței: — Privește cu atenție la forma templului... — E rotund. — Așa a fost dintotdeauna. Fetița o strânge cu putere de mână. Vrea să afle de ce. Occia o lămurește: — Înfățișarea lui se aseamănă cu Pământul. — Pământul e rotund? se minunează Domitia. Regele Sacrificiilor râde cu poftă. O întreabă: Da’ tu cum crezi că este? — Plat, răspunde ea cu candoare. — Plat?! — Da, ca o tavă. — Aha! Ca o tavă, carevasăzică... Occia nu intervine. Îl lasă să se descurce singur
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
deci! Dar e ne mulțumită de explicație, așa că îi face semn să tacă. — Templul Vestei închipuie lumea cea mare în mic, o lămu rește la rândul ei pe fetiță. Rex Sacrorum întărește: — De aceea este cu totul și cu totul rotund și ocrotit de ploi de un acoperiș tot boltit. Claudiei nu-i place să fie dată la o parte. Rostește cu arțag: — De la Pământ până sus e tot atât cât și până jos. Rex se simte ofensat. Intervine pe un
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
mândru și bine legat la trup. Puțin cam prea impetuos însă. Va trebui în viață să aleagă cu multă grijă sămânța bună de cea rea din ființa lui. Se apropie de el și, în ciuda protestelor, îi scoate de sub tunică medalionul rotund de aur. I l aranjează grijulie la gât. — Ți-am zis să nu-l mai ascunzi! îl mustră. Aurul este un remediu medicinal. Nu mai sunt copil! bombăne nemulțumit băiatul. — Porți bula de la naștere ca să te apere de strigoi și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
și lui Tiberius când va veni momentul. Degetele ating fundul lăzii. Respirația i se precipită. Se apleacă peste cufăr cu fruntea îmbrobonată. Pe Jupiter! Au dispărut. CAPITOLUL VII Rufus saltă ușurel trapa și-și scoate cu grijă capul prin deschizătoarea rotundă din tavan. Parada a început. Respiră adânc de câteva ori ca să-și calmeze bătăile inimii. Câți dintre băieții lui, care l-au însoțit în dimineața asta de la școală la am fiteatru, vor mai fi diseară cu el în căruță pe
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
era? îl întrerupe curios Pusio. Thaos scutură cu putere din cap. — Masculii nu poartă niciodată grija odraslelor. Călărețul e orbit de o rază puternică de lumină. Clipește des, cu privirea încețoșată. Observă atunci că Thaos poartă deasupra frunții o tăbliță rotundă, în formă de oglindă, care reflectă pâlpâirile focului. Parcă ar fi luna de pe cer, își zice uluit. — Tigroaica mi-a adulmecat urmele, continuă dresorul, și a întins-o repede la drum. Când i-am auzit mârâitul, am zvârlit în urmă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
cade în mână: care un scut lung și arcuit, care o sabie dreaptă, care una încovoiată. După ce-i observă însă cu atenție, își dă seama că scutul face întotdeauna pereche cu spada, iar tracii se apără numai cu paveze mici, rotunde sau pătrate, și mânuiesc doar săbii cu lama scurtă, toate curbate, uneori chiar de la mijloc. Cei cu plasă de pescuit posedă drept unice arme un trident și un pumnal. Dacă au cască pe cap, atunci nu poartă apărătoare la picioare
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
invitații lor la masă. Coffey a venit să ne ia cu mașina. În mâna dreaptă, unde de obicei își înșurubează creionul, are acum gheara, cu care apucă bine schimbătorul de viteze și volanul. Ne așezăm 8 persoane în jurul unei mese rotunde. Doamna ne invită să facem rugăciune. Toți apleacă capul și împreunează mâinile, stau în reculegere. Apoi doamna taie mărunt friptura soțului, îi înșurubează furculița și începem prânzul. Facem glume, în amintirea felului cum am făcut cunoștință cu doamna. Eram invitați
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
o cupolă mică, cu patru bolți, de care se atașa firul ținut sus de mâna dumnezeiască. Pe laturile micii cupole, cuvântul „Fa/ma”, iar deasupra cupolei o inscripție: „Collegium Fraternitas”. Bizareriile nu se sfârșeau aici, pentru că din alte două ferestre rotunde ale turnului ieșeau, În stânga un braț uriaș, disproporționat față de celelalte figuri, care ținea o spadă, ca și cum ar fi aparținut făpturii Înaripate Închise În turn, iar În dreapta o trâmbiță. Trâmbița, din nou... Avui o bănuială În legătură cu numărul deschizăturilor turnului: prea multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Dumneavoastră spuneți că intră și Graalul aici?” se informă Belbo. „Bineînțeles. Și nu eu sunt cel care o spune. În legătură cu ce anume este legenda Graalului nu cred că trebuie să zăbovesc, stau de vorbă cu niște oameni culți. Cavalerii mesei rotunde, căutarea mistică a acestui obiect miraculos, care după unii ar fi cupa ce a strâns sângele lui Iisus, dusă În Franța de către Iosif din Arimateea, după alții o piatră cu puteri misterioase. Adesea Graalul apare ca o lumină fulgerătoare... E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
și să ne trimită aici”. „Mulțumește cerului. Puteai să te naști la Pretoria.” O sărutam și continuam: „Dincolo de ușă se descoperă un mormânt cu șapte laturi și șapte unghiuri, luminat din belșug de un soare artificial. În mijloc, un altar rotund, Împodobit cu diverse citate sau embleme, de tipul NEQUA-QUAM VACUUM...” „Ne quà quà? Semnează Donald Duck?” „E pe latinește, nu-ți dai seama? Vrea să zică «golul nu există»”. „Cu atât mai bine, altfel ți-nchipui ce groaznic”. „Vrei să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
se Învață ușor, face parte din familia alămurilor, ca și trompeta, și mecanica lui nu-i diferită de cea a trompetei. Trompeta cere mai mult suflu și o bună conformație a gurii - ați văzut, aceea ca un fel de bătătură rotundă care se formează pe buze, ca la Armstrong. Dacă ai format bun al gurii economisești suflu și sunetul iese limpede și curat, fără să se audă respirația - pe de altă parte nu trebuie să-ți umfli obrajii, e vai și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ce se terminau cu o bilă ovoidală, și un al treilea turn central, ce se termina În formă de fântână... În bazamentul micului castelul se puteau vedea trupurile decapitaților. Una dintre femei aduse o casetă din care scoase un obiect rotund și-l puse pe soclu, Într-o boltă arcuită a turnului central, și imediat din fântâna din vârf Începu să țâșnească apă. Avui timp să recunosc acel obiect, era capul Maurului, care acum ardea ca un buștean, făcând să fiarbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
să strîngă bucăți de ceară rămase; Duncan Îl urmări cum Începe să le preseze modelîndu-le și dîndu-le forma unui chip de femeie. Lucra cu multă pricepere, Încrețindu-și concentrat fruntea și răsfirîndu-și buza inferioară. Figurina deveni mai netedă și mai rotundă În mîinile lui. Îi făcu piept și șolduri supradimensionate, și păr ondulat. I-o arătă mai Întîi lui Duncan. — E doamna Alexander. Apoi se răzgîndi și strigă spre una dintre fetele care stătea ceva mai departe, În fața bancului: Winnie! Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și șase de ani, dar de curînd Începuse să arate ceva mai În vîrstă. Avea o față pămîntie - datorită sîngelui lui italian - iar ochii căprui erau Încă frumoși, dar părul i se rărea, nu uniform, ci formînd un mic petec rotund În mijloc; Îi cădea, de fapt, lăsînd să i se vadă scalpul lucios. Dinții, drepți și foarte regulați, despre care Viv Își amintea că erau de un alb orbitor, Îi Îngălbeneau. Carnea din jurul gîtului se lăsa, și avea cute de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
deschiseră, și apăru Helen. Kay se ridică s-o ia de mînă și s-o ajute să coboare cele cîteva trepte pînă În cabină, și o sărută pe obraz. — Bună, iubito. — Bună, Kay, zise Helen zîmbind. Obrazul Îi era rece, rotund, moale și delicat, ca de copil. Buzele Îi erau uscate sub ruj, ușor Înăsprite de vînt. Se uită În jur, la norii de fum. — Dumnezeule, e ca-ntru-n harem turcesc. Dar asta nu pentru că am fost vreodată În vreunul. — Draga mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Începu s-o mîngăie - brusc vrăjită de mirosul frumos și elasticitatea ei, amintindu-și de ceea ce spusese Binkie și simțind forța norocului pe care-l avea, minunîndu-se că Helen era aici, În vaporașul ăsta ca un sabot, caldă și rozalie, rotundă și vie În Îmbrățișarea ei. Helen Își Întoarse capul și-i Întîlni privirea. — Ești Încordată, zise ea. — Așa cred. Iată o idee. Încordează-te și tu. — Să mă Încordez patruzeci de minute cu tine? Apoi să fiu nevoită să adorm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
spuse, așa cum o făcea de fiecare dată, Nu fi proastă. Nu-i nimic. S-a Întîmplat demult. Dar nu era nimic, știa asta. Încercă să și le imagineze pe Helen și Julia Împreună: o văzu pe Helen, cu fața ei rotundă de copil, cu părul nepieptănat și buzele crăpate și pe Julia, delicată, stăpînă pe sine ca o piatră prețioasă neagră și rece... — Ei, a mers bine? — Da, rîse Helen cu timiditate. De ce să nu fi mers? Nu știu. Dar Binkie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
strălucește în lumina soarelui și abia mai ține mătura într-o mână, inspirând adânc un aer în care se simte mirosul puternic de ceapă care vine din dormitorul stăpânului. Sub sariul decolorat de atâta spălat, Pran Nath îi deslușește fesele rotunde, stimulul inițial care-l determină să-și desfacă nasturii pijamalei. I se pare că nu este de-ajuns doar s-o privească. Fata nu e prea departe de el. Și-ar putea întinde mâinile spre ea, s-o tragă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
îndreaptă spre aleile înguste din sabzi mandi. Presupunând că este bolnav, oamenii îl evită, dându-se la o parte din calea lui când îl văd venind. Se oprește să-l vadă pe vânzătorul de dulciuri care face jalebi, introducând bucăți rotunde de cocă dulce într-o tigaie imensă, cu ulei încins. Scoate apoi bucățile prăjite cu un polonic mare, le trece prin zahăr caramelizat și le prăjește din nou. Le introduce, le prăjește, le introduce, le prăjește. Arată nespus de bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
au invitat să joace biliard în seara asta. Bobby probabil știe locul. Majestic. Singura problemă este că nu are partener. Să nu i se pară ciudat lui Bobby, dar n-ar vrea...? Philips are o figură fără riduri, deranjant de rotundă, ca o minge de fotbal, părul pieptănat într-o parte și uns cu briantină, care-l face să lucească în lumina lunii, ca o placă de gramofon. Fumează cu aerul unui tip scorțos de la club, cu o mână la spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
gotice victoriene, această curiozitate arhitecturală izvorăște din teoria unui educaționalist despre relația strânsă dintre cult și efortul fizic, pe care a pus-o în practică ajutat de personalul cu vederi progresiste și a fondului de subscripții. Turnul capelei, o structură rotundă, ușor curbată și cu un vârf bulbos, ciudat, este tot ce a mai rămas de pe vremea nebuniei lui Perry, ridicată la înălțimea zilelor sale de iad. Ascuns vederii de contraforturi și terminat într-o cruce, este, fără îndoială cunoscut sătenilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
brațele încrucișate țâfnos peste halat. Valetul său face zgomot cu cănile și bolurile de apă și treptat domnul Bridgeman este convins să se bărbierească și să se îmbrace. Pe la opt fără cinci este așezat, cu privirea încă încețoșată, la masa rotundă acoperită cu o față de masă albă, pe care se află suporți pentru pâine prăjită și un recipient înalt, din argint, cu cafea. După zece minute, aerul este deja albăstrui din cauza fumului de țigară și Willis așază șuncă, ouă, cotlete de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
se balansează, Jonathan se uită cu ochii pe jumătate închiși prin căldură la lumea care pare a fi permanent pe punctul de a se evapora. Treptat, nivelul solului se ridică și se întrerupe într-un strat de bolovani și piatră rotundă. Trec prin gâtul unei văi, urmând cursul secat al unui râu. Stâncile abrupte se ridică de o parte și de cealaltă, unde tufișuri noduroase se agață de fața stâncii ca niște căpuși pe burta unei vaci. Drumul devine tot mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]