12,033 matches
-
loc cu coatele, se înghiontea sălbatic, unii au început să se și bată, așa că nu m-am mai dus înapoi, am rămas în mijlocul străzii, uitându-mă doar la ce se întâmplă. Nu i-am văzut nicăieri nici pe muncitorul de la uzină, nici pe tanti Ani, toți năvăliseră spre ușă, vreo patru-cinci trăgeau de ea, lacătul zăngănea tot mai urât, și atunci am văzut cum un alt muncitor își face loc prin mulțime, strigând că nu așa se procedează, o să le arate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
de conserve de pește în ulei, așezate în piramidă, s-au rostogolit în toate părțile, înăuntru oamenii se-mpingeau urlând, am auzit cum cineva răcnea, incendiu, între timp s-au spart și celelalte geamuri, am văzut cum doi muncitori de la uzină au scos ușa din țâțâni, au ridicat-o și, făcându-i vânt, au zvârlit-o cât colo, ușa a aterizat în fața mea, pe trotuar, din rama lată de metal, vopsită în albastru, cioburile plouau cu zgomot pe asfalt, iar la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
magazie, atunci o să iasă la iveală ce dosesc vânzătoarele acolo, nici nu sfârșise bine de vorbit, că unii au și luat-o la picior spre ușa magaziei, abia ajunși acolo, ușa s-a și deschis și a ieșit muncitorul de la uzină, strigând că na, poftim, ia uitați-vă ce dosesc ăștia aici, poftim, căra un sac mare în cârcă, l-a așezat pe asfalt și a strigat că sacul ăsta, pe cuvânt de onoare, e plin cu boabe neprăjite de cafea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
cu degetul, strigând în gura mare, uite-o acolo și pe curva aia nesimțită și grasă, uite-o, și atunci doi s-au năpustit asupra ei, trăgând de ea s-o ridice, iar în fața ei s-a ivit muncitorul de la uzină, ținând în mână furtunul, strâns pe un tambur, unul dintr-alea pe care le găsești în orice magazin lângă de extinctor, și a făcut un ștreang la capătul furtunului, în care a vârât gâtul lui tanti Ani, și atunci ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
că numai a Securității putea fi, că cine altul ar mai putea avea o astfel de dubă cenușie, cu geamuri de oglindă, n-aveam idee ce vor de la mine, să fi aflat cumva că fusesem de față când muncitorii de la uzina metalurgică au dat foc magazinului sau că odată, în timpul unei pane de curent, intraserăm, împreună cu Feri, în camera secretă de proiecție din cinematograf, preferam să nici nu mă gândesc la toate astea, prefăcându-mă că nu observ nimic. Cele două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
frumos într-adevăr, tot centrul, castelul, piața centrală cu cele trei biserici, teatrul, muzeul, spitalul vechi, iar mai la margine, cartierele cenușii de blocuri, cu clădirile noi, de patru și șase etaje, pe partea opusă, râul, barajul cel mare și uzina metalurgică, atunci bunicul m-a luat pe după umeri și mi-a spus să nu mă uit cu de-amănuntul la fiecare edificiu-n parte, ci în ansamblu, ca la un întreg, de parcă m-aș uita la un tablou sau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
-se de rezervoare cu butan, producând explozii, la taxiuri pline cu odoarele celebrităților lovindu-se frontal sub vitrinele luminoase ale supermagazinelor pustii. Visa la frați și surori înstrăinați, întâlnindu-se din întâmplare în ciocniri inevitabile pe drumurile de acces ale uzinelor petrochimice, incestul lor inconștient devenind explicit în acea lovire de metal pe metal, în hemoragiile țesuturilor lor cerebrale înflorind sub camerele de compresie placate cu aluminiu și sub recipientele de reacție. Vaughan își imaginase masive tamponări dintre dușmani pe viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
aceste poeme nu ni se sugerează imagini perverse și intelectuale, căci flamanzii lui Verhaeren vorbesc pe față și au ceva din asprimea și seninătatea naturii. În Dialoguri rustice, convorbitorii nu mai sînt masele anonime, ci personalități distinse care umpleau înainte uzinele, străzile și cîmpiile. Verhaeren a înlocuit nevroza și tumultul cu calm și simplitate. Pe care Verhaeren să-l iubim mai mult? (...) Verhaeren știe să privească și să rămîie fidel emoțiilor imediate. Forma simplă a poemelor e perfect adecvată sentimentelor exprimate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
utilitaristă, democratică și egalitară, persiflează „indicațiile tematice”: „E (...) ridiculă pretenția celor ce (...) cred că au găsit literatura viitorului și poezia lui prin aceea că au înțeles una din temele și din pretextele de mîine și dau sfaturi imperative: cîntați munca, uzinele, aeroplanele, bicicletele, sub sancțiunea înlăturării de la nemurire”, afirmînd universalitatea, invarianța emoțiilor umane („Viitorul poeziei și al poetului“, în Adevărul, an. XXXIII, nr. 11940, 31 martie 1920). Prezentînd în 1925 masiva Anthologie de la nouvelle poésie française, Vinea regretă neincluderea unor poeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
va întîmpla orișicum (...) Prin cenușa bombardării se vor mătura și lărgi bulevarde senine, linii de drum de fier își vor împleti nervura vînătă în păienjenișul gărilor imense. Cheiuri trainice de piatră vor atrage pacheboturile exagerate sau steamerele fremătînde, coșuri de uzine nenumărate se vor înălța ca niște semne de exclamație, un milion și jumătate de locuitori treziți din somnul lor de basm se vor întîlni în Bursele clocotitoare, pe piețele solemnizate de statui masive, departe de muzeele pustii, dormitoare melancolice ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
literatura nouă, apărut în 1922 la Editura Casa Școalelor („Poezia orașelor“, pp. 5-85), dar redactată și prezentată înainte de război, profesorul le reproșa novatorilor francezi postsimboliști exclusivismul tematic: „A te mărgini — cum spuneam despre paroxiști și dinamiști — să cînți vieața din uzine sau porturi etc., înlăturînd sau reducînd la ceva accidental alte teme — sentimentul naturei, lirismul izvorît din aprofundarea unor emoțiuni intime — e ceva antiliterar și nelogic, mai ales cînd se vorbește de lărgirea domeniului poetic. Introducînd elemente nouă de inspirație nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
pline de rupturi, arbitrarietăți și stridențe, o identitate ceva mai bine precizată. Un autor în felul său simptomatic pentru linia revistei este ortodoxistul Sandu Tudor: poemele sale de un modernism apocaliptic, pline de eufonii „barbare”, amestecă figurația industrială („Apocalips de uzină“, „Stihuri pentru rîsul roșu“, dar mai ales experimentalul „Răboj aforistic“, organizat pe două „capitole”: „Tîlc abstract plastic crestat“ și „Variațiune concretă în hieroglife de cretă“) cu cea tradiționalistă („Sfîrșitul basmului lui Barbă-Albă. Voievodul Grădinar“). De cele mai multe ori, colaborările „neavangardiste” își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
I.E. Koula), Birou de fabrică (I.P. Oud), Farmacie în Haarlem, Olanda (Wiklynen), Palatul Chicago Tribune (Walter Gropius), Magasins et appartements a Berchem St. Aghlea (V. Bourgeois), Poștă și telegraf (Marcel Iancu), Studiu de volume: zgîrie-nori (M. Iancu), Casă (Le Corbusier-Saugnier), Uzină (B. Taut), Proiect de casă, Paris (T.V. Doesburg & Esteren), Vilă dublă la Charlottenburg (E. Mendelsohn), Hotel și gara. Photolibr. De France, Paris (G. Guevukian), Turahaus, Berlin (H.W. Luckardt), Hilversam, Școala Comunității (E. Dudok), Machetă de hotel particular, Charlottenburg (Mies
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Sonia Delaunay. În același număr, un text semnat de ing. M. Kontesweller („Inginerie și artă“) atacă problema raporturilor dintre tehnică și estetică - mai exact, a ceea ce numim azi design tehnologic. Pornind de la propria experiență în domeniul construcțiilor de mașini la uzinele din Reșița, autorul invocă exemplele noilor automobile, aeroplane și aparate radiofonice pentru a demonstra (inclusiv prin intermediul unor schițe) relația profundă dintre realizarea artistică - avînd la bază elaborarea inconștientă, intuitivă, prerațională - și cea tehno-științifică, bazată pe calcul și utilitate funcțională. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
trăsăturilor. Ov.S. Crohmălniceanu remarcă vădita notă expresionistă a textului: „Și viața pulsează analogă și aproape simultană: în cîmpuri au ieșit plugurile de lemn din Rusia și autotractoarele gigantice din America. Fumul șantierelor din Nagasaki, al turnătoriilor din Essen și al uzinelor de la Bilbao. Edițiile speciale, escadrele, pavilioanele consulatelor, soneria cinematografelor, erupția sondelor, activitatea băncilor, consiliile de stat, parlamentele și cele cîteva familii regale cu coroana pe ismene...” În fapt, proza „spînzură” între viziunea expresionistă și cea futuristă. Nu mai avem de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Antim, victimă a închisorilor staliniste... Considerat de critică - pe bună dreptate - mai curînd un poet „ritualist”, „bisericos” decît religios, acesta publică în paginile revistei poeme apocaliptice, cu figurație istorică și tentă expresionist-futuristă („Stih hun“, „Stihuri pentru rîsul roșu“, „Apocalips de uzină“ ș.a.), sau „proză” despre absurdul despiritualizat al artei și al lumii moderne („Logica absurdului“). Sînt texte, totuși, pe nedrept ignorate, în care stîngăciile de execuție coexistă cu destule sclipiri de poezie autentică. Editorialul său din nr. 79 - „Între idolatria și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
articolul „Arhitectura“ al lui Marcel Iancu înregistrează — după expoziția artelor decorative de la Paris și expoziția de arhitectură de la Stuttgart — „expoziția de proiecte și modele de arhitectură nouă din Varșovia, unde a precumpănit conducerea ideei puriste rusești cu acel gust de uzină proletară în orice casă sau palat urban”. Contimporanul va reveni asupra culturii poloneze, însă nu pe coordonatele avangardei, ci — dimpotrivă — pe cele „conservatoare” ale promovării artei naționale în străinătate. La rubrica „N.c.r.” a numărului 79 apare, sub semnătura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
browning, actorul locomotivă, nu poate fi produsul decrepit al conservatorului. El țîșnește acrobat, boxeur, din gimnaziul sportiv. Inutilitatea rolului mumie, intrigei vanitate și cleioase, care flatau retina și timpanul, sufletul burghezului a făcut loc interpretărilor cu mișcări de piață, de uzină, de epocă. Pentru ele se cere actorul danțator pe acțiune, lumină, decor. Magnet sau metrou în vîna New York-ului, iată viziunea actorului Douglas Fairbanks”. „Însemnări despre arta mută”, apărut în numărul 5 al revistei, pune alături imaginile a doi actori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
de Filip Corsa în Contimporanul). Opinînd că „singurul element conservator din cinematograf” este „capitalul”, autorul reia în „Perspectiva filmului nou” problema centralității omului/eroului în film: „A izola complect arta de viață și a creia acestei reprezentări un decor unilateral (uzina sau natură) este o eroare. Punctul principal în jurul căruia gravitează arta cinematografică, omul, nu este prin firea lui element abstract”. Articolul „Cei trei clowni. Schiță de studiu” este o mică schiță de tipologie culturală, eroul de cinema fiind plasat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
este o operă esențializată, pură, autoreflexivă și „cosmoidală”, materializînd „visul (sau coșmarul) flaubertian al operei care se menține în spațiu din resursele sale proprii, fără concursul nici unei alte valori”. Surpriza e să constați că „opera se ține, are autonomie, are uzină proprie, o ciudată vitalitate. Fiecare fragment o conține pe de-a-ntregul”. Însă, deși Urmuz are „reprezentarea limitelor literaturii” și a „contradicțiilor sale absurde”, pe care numai „artistul de geniu le poate integra și absolvi”, el se oprește în fața limitei, preferînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
le dea tuturor un loc de muncă, un țel în viață, o speranță de mai bine. Dar se vede, că și atunci s-a ajuns cu unghiile la fundul sacului cu bani, iar poporul a trebuit să strângă cureaua. Duduiau uzinele, duduiau tractoarele din zori și până în seară pe câmpiile azi pârlogite ale țării noastre, cele 390 de nave maritime vândute acum de Băsescu, duceau în toate colțurile lumii la export, produse românești. Dar rechinii cei mari ai lumii, deja puseseră
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
lui meritau mai mult decât această pasageră și jalnică situare pe scara ierarhiei profesionale. Cu o anumită nostalgie, el se gândea că, dacă n-ar fi venit comuniștii la putere în țară, ar fi putut să fie demult inginer la Uzinele Malaxa sau poate chiar profesor la Institutul Politehnic... Și cum această conștiință clară a valorii sale profesionale nu se putea sub nici o formă să-i fie obnubilată de nimeni și de nimic, el tuna și fulgera zilnic contra impostorilor, invidioșilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
hotărârilor vieții, nemaifiind ceea ce este la început, adică actualizarea potențialităților fenomenologice ale subiectivității absolute. Mai mult chiar, s-ar părea că acțiunea a părăsit sălașul care este dintotdeauna al său pentru a se produce de acum înainte în lume: în uzine, baraje, centrale, pretutindeni unde funcționează fără oprire și în toate părțile pistoane, turbine, ruaje, mașinării de tot felul, pe scurt, giganticul dispozitiv instrumental al marii industrii, care tinde să se resoarbă în descărcările electromagnetice ale computerelor de a cincea generație
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
se scrie "opt ore" măsură matematică ideală, obiectivă și care va fi adevărată pentru totdeauna -, această măsură anume nu măsoară nimic, nu surprinde nimic din munca efectivă, din munca vie a celor care muncesc: ei au stat opt ore la uzină, la birou, însă ce au făcut acolo? Asta, vom spune, zidul acesta, corectarea acestor lucrări etc. Asta, totuși, nu este munca, ci rezultatul său obiectiv, asta, potrivit intuiției geniale a lui Marx, nu conferă o valoare, ci capătă una, și
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
că este la modă, însă pe ea n-o prea interesează, zice domnul Președinte. Întotdeauna s a mulțumit să mă sprijine moral, asta contează pînă la urmă mai mult decît orice altceva. — De cînd și-au luat laba franțujii de pe Uzina de la Pitești, sau mai bine zis de cînd au fost forțați să-și ia tălpășița, avem un Renault în variantă autohtonă de rîsul curcilor, zice Petrică izbind cu călcîiul în podeaua Daciei, încercînd și el să-și îmbunătățească circulația periferică
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]