10,419 matches
-
servesc și pentru a indica traducerea În limba română a unui citat, care trebuia dat În limba străină, dar, pentru fluiditatea lecturii, mai ales În cazul În care se folosesc doar câteva sintagme, acesta s-a tradus În limba română, citatul original dându-se doar În anexă. 2.8. „Plata unor datorii” „Notele servesc spre a plăti datorii”, scrie Eco. A cita o frază dintr-un autor Înseamnă a plăti acestuia o datorie! Câteodată, totuși, trebuie plătite și niște datorii mai
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
Umberto Eco ne recomandă să fim consecvenți: În orice caz, fiți coerenți: ori toate notele la subsolul paginii, ori toate notele la sfârșit de capitol, ori scurte note la subsolul paginii și apendice la sfârșitul lucrării (Eco, 2000, p. 183). CITAT RETRAS!!! 3. Trimiterile bibliografice Se poate spune că trimiterile bibliografice reprezintă cartea de vizită a unei lucrări științifice. Dacă acestea sunt exigent redactate, impresia despre lucrarea respectivă este una favorabilă Încă de la Început. Tradiția a impus până În prezent două tipuri
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
mai răspândit și cu cea mai mare vechime, cu un prestigiu impus de tradiție. Reamintim că toate titlurile din note și referințe vor fi reluate În bibliografia finală, redactată după reguli asupra cărora vom reveni. Sunt rare cazurile când folosim citate care nu au de-a face cu lucrarea propriu-zisă, adică citate care fie dau indicații sumare În text, fie dau o notă pe care nu o reiau În bibliografie. De exemplu, În prefața primei mele cărți, am folosit un citat
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
impus de tradiție. Reamintim că toate titlurile din note și referințe vor fi reluate În bibliografia finală, redactată după reguli asupra cărora vom reveni. Sunt rare cazurile când folosim citate care nu au de-a face cu lucrarea propriu-zisă, adică citate care fie dau indicații sumare În text, fie dau o notă pe care nu o reiau În bibliografie. De exemplu, În prefața primei mele cărți, am folosit un citat care mi-a plăcut foarte mult: „Oricum, celor pe care i-
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
citate care nu au de-a face cu lucrarea propriu-zisă, adică citate care fie dau indicații sumare În text, fie dau o notă pe care nu o reiau În bibliografie. De exemplu, În prefața primei mele cărți, am folosit un citat care mi-a plăcut foarte mult: „Oricum, celor pe care i-am dezamăgit le reamintesc o vorbă Înțeleaptă, extrasă din Pravila lui Vasile Lupu: «Să nu se uite că au scris mână de lut, supusă greșelii!»”. Deci fără a indica
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
mult: „Oricum, celor pe care i-am dezamăgit le reamintesc o vorbă Înțeleaptă, extrasă din Pravila lui Vasile Lupu: «Să nu se uite că au scris mână de lut, supusă greșelii!»”. Deci fără a indica exact lucrarea de unde am preluat citatul, anul, editura etc. Umberto Eco exemplifică situația de mai sus cu versul „Iubirea mișcă soare și-alte stele”, arătând Într-o notă că acest citat este din Infernul lui Dante, dar fără a da referințele exacte În bibliografia finală. Cele mai multe
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
scris mână de lut, supusă greșelii!»”. Deci fără a indica exact lucrarea de unde am preluat citatul, anul, editura etc. Umberto Eco exemplifică situația de mai sus cu versul „Iubirea mișcă soare și-alte stele”, arătând Într-o notă că acest citat este din Infernul lui Dante, dar fără a da referințele exacte În bibliografia finală. Cele mai multe lucrări fac trimitere la subsolul fiecărei pagini, astfel Încât cititorul interesat și avizat să poată afla imediat sursa unei anumite informații: 1. Marian Petcu, Tipologia presei
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
În maniera altora”. după așa-numitul verb dicendi, al cărui subiect este chiar autorul lucrării citate: Criticul Constantin Ciopraga afirma 1 că „Voiculescu Își constrânge temperamentul «pătimaș» să se Înscrie În partituri fără nerv, vădit În maniera altora” la sfârșitul citatului: Criticul Constantin Ciopraga afirma că „Voiculescu Își constrânge temperamentul «pătimaș» să se Înscrie În partituri fără nerv, vădit În maniera altora”1. 3.1.1. Informațiile din notele de subsol Informațiile de care avem nevoie pentru nota de subsol se
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
invers alfabetică: localitate, editură, an. Această ordine, perfect logică, nu este respectată Întotdeauna. De obicei, se indică editura, localitatea și anul. Așa procedează Iorgu Iordan În Stilistica limbii române, precum și majoritatea lingviștilor); numărul paginii (al paginilor) la care se găsește citatul sau o anumită informație. Așadar vom scrie: 1 I. Funeriu, Principii și norme de tehnoredactare computerizată, Editura Amarcord, Timișoara, 1995, p. 29. Observații După fiecare notă, folosirea punctului este obligatorie. La fel ca În fișa bibliografică, orice informație care lipsește
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
de gardă, foaie de titlu (Eco, 2007) ediția de la Polirom (de căutat În arhive...) Ordinea unor semne de punctuație este următoarea: ghilimele, indice, punct (”4.). Între cele trei elemente nu se lasă blancuri. În cazul În care folosim sfârșitul unui citat, punctul poate fi utilizat Înainte de ghilimele, iar după indice nu se mai pune nimic (.”4). Dacă există doi sau trei autori (coordonatori) pentru o lucrare, vor fi menționate toate numele, separate Între ele prin virgulă: Mircea Zaciu, Marian Papahagi, Aurel
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
trebui folosite cele trei prescurtări: 1 I. Funeriu, Al. Macedonski. Hermeneutica editării, Editura Amarcord, Timișoara, 1998. 2 Idem, Editorialiști români, Editura Augusta, Timișoara, 1996. 3 Idem, Principii și norme de tehnoredactare computerizată, Editura Amarcord, Timișoara, 1995. 4 Ibidem, p. 66 (citatul respectiv este din lucrarea indicată la nota 3). 5 Nicolae Pârvu, Ilie Chelaru, File din istoria radiofoniei bănățene, Editura Augusta, Timișoara, 1998. 6 I. Funeriu, op. cit., p. 98 (op. cit. se referă la lucrarea imediat anterioară, deci la Principii și norme
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
Ibidem să se scrie cu majusculă, mai ales dacă sunt la Începutul notei. În literatura de specialitate, s-a discutat dacă Ibidem Înseamnă nu doar același autor și aceeași carte, ci și aceeași pagină. Cu alte cuvinte, dacă avem un citat de la aceeași pagină, nu mai e nevoie să mai indicăm pagina. Sfatul meu este să fie indicată pagina chiar și În aceste Împrejurări, fiindcă lipsa cifrei care indică pagina ar putea fi simțită de cititor ca o omisiune, producându-i
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
lipsa cifrei care indică pagina ar putea fi simțită de cititor ca o omisiune, producându-i acestuia o neîncredere În surse. În afara prescurtărilor amintite, mai pot fi utilizate și următoarele formule: - lucr. cit. („lucrarea citată”); - loc. cit. (loco citato, „În locul citat”); - passim („ici-colo”), prescurtare folosită atunci când „se face trimiterea la o idee sau la o interpretare ale cărei elemente sînt risipite pe un număr mai mare de pagini” (Barborică, 1978, p. 60); - supra („mai sus”) se utilizează atunci când ne referim la
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
a arunca o ocheadă asupra materialului consultat și servește spre a extrage informații globale asupra literaturii despre subiectul respectiv și, deci, ar fi nepoliticos față de cititor a-l constrânge să caute textele cu pagină În note (Eco, 2000, p. 186). CITAT RETRAS!!! Mai mult decât atât, bibliografia finală poate cuprinde informații mai complexe decât cele din cadrul notelor. Dacă folosim Într-o notă un citat dintr-o carte străină, În bibliografia finală se poate da și traducerea românească a cărții citate, pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
nepoliticos față de cititor a-l constrânge să caute textele cu pagină În note (Eco, 2000, p. 186). CITAT RETRAS!!! Mai mult decât atât, bibliografia finală poate cuprinde informații mai complexe decât cele din cadrul notelor. Dacă folosim Într-o notă un citat dintr-o carte străină, În bibliografia finală se poate da și traducerea românească a cărții citate, pentru eventualii cititori care nu cunosc limba În care a fost scris originalul. La fel, dacă cităm un articol apărut inițial Într-o revistă
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
ar presupune un mare efort din partea cititorului. Acest dezavantaj poate fi eliminat prin folosirea sistemului autor-dată, despre care vom vorbi În paginile următoare. 3.2. Trimiterea numerică Acest sistem folosit de lingvistica sovietică și rusă constă În plasarea imediat după citat, În paranteze rotunde a unei cifre ce reprezintă atât autorul, cât și titlul cărții. Lucrările citate primesc un număr În funcție de ordinea stabilită de autor. Avantajul acestui sistem este că nu Întrerupe cu aproape nimic fluența lecturii, dar, În același timp
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
lucrare va fi citată de mai multe ori, cifra care Îi indică poziția din bibliografie va fi repetată. 3.3. Trimiterile În text Trimiterea În text (sistemul Harvard) pare o modalitate mai modernă. Ea constă În menționarea la sfârșitul unui citat sau al unei parafraze a numelui autorului, a anului de apariție a lucrării și a paginii; exemplu: (Foarță, 1997, p. 73). La folosirea acestui sistem pot apărea următoarele situații: - dacă sunt doi autori cu același nume de familie, vom face
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
a fost amplu tratată de Stumpf (1994:88-100), de Rigabue (1956), Azzimonti (1957), Forlimpopoli (1967), Colacicchi (1968), Poggibonsi (1972) și Gzbiniewsky (1975), În timp ce este În totalitate ignorată de Barbapedana (1950), Fugazza (1967) și Ingrassia (1970)”. Dacă pentru fiecare din aceste citate ar fi trebuit să pun o notă cu indicarea operei, pagina s-ar fi aglomerat Într-un mod neverosimil și, În plus, cititorul n-ar avea sub ochi Într-un mod evident succesiunea temporală, dezvoltarea interesului pentru problema În chestiune
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
trebuit să pun o notă cu indicarea operei, pagina s-ar fi aglomerat Într-un mod neverosimil și, În plus, cititorul n-ar avea sub ochi Într-un mod evident succesiunea temporală, dezvoltarea interesului pentru problema În chestiune (pp. 190-191). CITAT RETRAS!!! Sistemul acesta, de origine americană, este Încă o expresie a celebrei democrații americane. La noi, modul tradițional de redactare a notelor permite, așadar, să facem ierarhizări, omisiuni, să ne exprimăm simpatiile, idiosincraziile, lucru pe care nu-l permite sistemul
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
și economiști, sistemul nu mai funcționează, fiindcă nimeni nu este atât de obișnuit să recunoască o carte după dată și, dacă știe s-o facă Într-un domeniu specific, nu știe s-o facă În toate (Eco, 2000, p. 191); CITAT RETRAS!!! - sistemul acesta poate fi aplicat numai În cazul bibliografiei care citează lucrări din ultimele două secole, fiindcă, Într-un studiu despre filosofia greacă, nu vom folosi citarea unei cărți scrise de Aristotel cu anul publicării, deoarece În Antichitate manuscrisele
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
ceea ce Înseamnă că nu se indică pagina, ci cuvântul-titlu care ne interesează. Exemplu: „Ieși, fetiță, la portiță,/ Că te-așteaptă Talion,/ Cu tichie de frânghie,/ Cu peană de ciocârlie” (În DA și DLRLC, s.v. frenghie) (Hristea, 1984, p. 27). 5. Citatele din Biblie Atunci când În lucrările științifice vrem să reproducem citate din Biblie, vom indica mai Întâi titlul cărții respective, urmat de cifra care indică, În cadrul acesteia, capitolul, apoi cifrele care numerotează versetele: Ioan, 6, 12-16; Matei, 8, 9-13; Petru, 2
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
ne interesează. Exemplu: „Ieși, fetiță, la portiță,/ Că te-așteaptă Talion,/ Cu tichie de frânghie,/ Cu peană de ciocârlie” (În DA și DLRLC, s.v. frenghie) (Hristea, 1984, p. 27). 5. Citatele din Biblie Atunci când În lucrările științifice vrem să reproducem citate din Biblie, vom indica mai Întâi titlul cărții respective, urmat de cifra care indică, În cadrul acesteia, capitolul, apoi cifrele care numerotează versetele: Ioan, 6, 12-16; Matei, 8, 9-13; Petru, 2, 15-20. Așa cum se știe, traducerile Bibliei diferă Între ele, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
instituției, localitatea, numele fondului, numărul dosarului, al documentului și al paginii din dosar (documentele prelucrate din arhive au paginile numerotate). Exemplu: Arhivele Naționale, București, Fondul Ministerului Cultelor și Instrucțiunii Publice, Moldova, Dosar 164/1860, vol. III, f. 72-74. 8. Tehnica citatului În textul științific Conform DEX-ului, citatul este „un fragment dintr-o lucrare scrisă, reprodus Întocmai și de obicei cu indicarea exactă a izvorului, În scopul de a Întări și a ilustra o idee sau o argumentare”. Citatul este utilizat
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
documentului și al paginii din dosar (documentele prelucrate din arhive au paginile numerotate). Exemplu: Arhivele Naționale, București, Fondul Ministerului Cultelor și Instrucțiunii Publice, Moldova, Dosar 164/1860, vol. III, f. 72-74. 8. Tehnica citatului În textul științific Conform DEX-ului, citatul este „un fragment dintr-o lucrare scrisă, reprodus Întocmai și de obicei cu indicarea exactă a izvorului, În scopul de a Întări și a ilustra o idee sau o argumentare”. Citatul este utilizat deopotrivă În textul literar, ca și În
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
8. Tehnica citatului În textul științific Conform DEX-ului, citatul este „un fragment dintr-o lucrare scrisă, reprodus Întocmai și de obicei cu indicarea exactă a izvorului, În scopul de a Întări și a ilustra o idee sau o argumentare”. Citatul este utilizat deopotrivă În textul literar, ca și În cel științific, fiindcă În niciunul din cele două domenii de manifestare a spiritului uman nu poate exista originalitate absolută. Concepția romantică despre originalitatea demiurgică a creatorului a fost de mult abandonată
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]