9,905 matches
-
pentru a atinge unul sau mai multe scopuri practice. Ar fi în folosul nostru să percepem cunoașterea (expertă și comună) ca un angrenaj practic, așa cum o făcea Foucault, prezent pe toate palierele sociale, în anumite grade și nuanțe din viața cotidiană. Iluzia unei cunoașteri create într-un turn de fildeș provine dintr-o neînțelegere a funcțiilor cunoașterii și a ideii de cunoaștere, mai ales în spațiul cultural și intelectual românesc. Un spațiu al absurdului. România, spațiu de frontieră, dar și spațiu
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
oameni, între gândiri și altfel de gândiri, acumulează și prelucrează noi și noi cunoașteri, întemeiază și se susține politic. Însă cele trei aspecte negative derivate din actul cunoașterii (aroganța, minciuna, ticăloșia) sunt mai mult valabile într-o cunoaștere comună, banală, cotidiană, unde falsitățile intelectuale, aroganțele, neadevărurile sunt la ele acasă, mai ales în spațiul românesc. Lucrurile se complică atunci când avem de a face cu o cunoaștere academică sau de cercetare. Orice opinie eronată sau falsă este repede decelată de un ochi
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
care am scris mai sus, Foucault este angrenat în dinamica istoriei, în istoria-trăire, considerând relele istoriei ca fiind derivate nu din acțiuni sau din fapte infame, cât dintr-o prezență excesivă, abuzivă a acestor fapte infame în limbaj, în discursul cotidian. Negativizarea istoriei e produsă de interpretări, de instrumentalizări ideologic-lingvistice. Istoria, pentru că se ocupă de un acțional al omului, are în ea relații de putere, astfel că nu este deloc întâmplătoare încercarea utopică și niciodată pe deplin reușită a regimurilor politice
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
este marea iluzie că societatea, în ansamblul relațiilor ei, poate fi transformată conform unor tehnici perverse și subtile de îndoctrinare culturală, mediatică și intelectuală, devenind "ceva obedient" regimurilor mai marilor zilei, lăsând un imens potențial de putere civică unui dresaj cotidian al îndoctrinării intelectuale. Dresura cotidiană este exersată de serviciile media și de politicieni vestiți ai discursului. Îndoctrinarea prin media, servicii, intelectuali, edituri nu poate distruge toate creierele unei societăți, toți anticorpii ei împotriva unor forme totalitariste de a fi și
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
în ansamblul relațiilor ei, poate fi transformată conform unor tehnici perverse și subtile de îndoctrinare culturală, mediatică și intelectuală, devenind "ceva obedient" regimurilor mai marilor zilei, lăsând un imens potențial de putere civică unui dresaj cotidian al îndoctrinării intelectuale. Dresura cotidiană este exersată de serviciile media și de politicieni vestiți ai discursului. Îndoctrinarea prin media, servicii, intelectuali, edituri nu poate distruge toate creierele unei societăți, toți anticorpii ei împotriva unor forme totalitariste de a fi și de a gândi. Istoriile de
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
Bismarck prin opera sa, aceea a unei Germanii Mari, o Germanie peste tot cum spune imnul ei, e produs de sistemele de educație. Acest intelectual modern, de "un comic amar", nu întreține decât o nefastă dialectică istorică, atât la nivel cotidian cât și dintr-o perspectivă a gândirii negânditului. Istoricisme după istoricisme... Foucault a gândit cu istoria, cu evidențele acesteia, iar afirmații de genul: "Clasicismul a inventat internarea, cam așa cum Evul Mediu inventase segregarea leproșilor" se fac pe baza unei cunoașteri
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
216 sau dispută verbală sofisticată. Eristica este bună, chiar foarte bună, pentru o lume minimală, lipsită de obiectivitate și de simț al realității. Eristica se pliază foarte bine cu spiritul amar al intelectualilor dezamăgiți de lume, de societate, de existențele cotidiene. Eristica este un fel de bâlci mizerabil al cuvintelor, unde te uiți uimit, șocat, revoltat, amuzat etc. la "ceea ce se spune", fiind convins că acele spuse comportă o distanță față de evidența reală. Totuși o Românie curioasă; o Românie care se
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
fost ucise în Revoluție. De fapt, acel cimitir sinistru existase încă dinainte de 1989, acolo erau aduși oameni morți neidentificați și/sau nerevendicați de familiile lor; mulți dintre acei "săraci" erau victime ale criminalității din anii '80. Regimul ceaușist ascundea crimele cotidiene. În realitate, a fost un triumf al minciunii asupra adevărului, ceea ce a făcut imposibilă o viață social-politică și economică sănătoasă pentru românii de după 1989. În mod paradoxal, cadavrele de dinainte de revoluție, torturate pentru a acredita "prezența teroriștilor" și existența politică
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
și adevărat, relație întemeiată de o întreagă cultură umanistă occidentală, românii de după 1945, românii din societatea spectacolului stalinist au trăit într-o relație pe duplicitate și de autoapărare cu vizibilul, mai ales din cauza prezenței unui stalinism social-politic în toate activitățile cotidiene românești. Astfel că a fost posibil ca pe străzi să fie adulat regimul și conducătorul iubit, iar acasă, poate chiar în fața televizorului, să fie înjurați și contestați regimul și liderii lui. Românii, în duplicitatea lor "protectoare", nu au crezut niciodată
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
Occident. Ceea ce avem aici este o exploatare cinică de către grupurile media a negativizării societății pentru producția continuă de senzațional, cu orice preț și prin mijloace perverse, în scopul unor bani făcuți din nimic. O simplă tele(-narati)vizare a vieții cotidiene, dacă nu cumva tele-imbecilizare, a ceea "ce se întâmplă" într-un loc societatea românescă unde nu se întâmplă nimic esențial la nivelul conducerii social-politice. România e locul sălbăticit de exploatare umană și materială. Ar fi de răsturnat teza tezistă și
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
poate fi concurată, subordonată de vreo altă disciplină modernă, de vreun partid, de vreun program politic(ianist). Nu întâmplător, istoria stă pe frontispiciul din fața titulaturilor prezente în cadrul instituțiilor (Istorie-socio-umane, Istorie și Filosofie, Istorie și Științe Sociale etc.) într-o banalitate cotidiană, dar care denotă poziția istoriei de regină a cunoașterilor (umane și tehnice). Astfel, vom înțelege atacurile celorlalte discipline desprinse din istorie la adresa istoriei, poziția ei "intrigantă" și "provocatoare" printre cunoașterile socio-umane. Poziția istoriei printre celelalte discipline e forma profundă de
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
denunțe totalitarismul vor rămâne la fel de necunoscuți ca mai înainte, sacrificați pe altarul istoriei care dă dreptate celor puternici și șireți”), venirea lui Paul Goma la Paris, atacul asupra Monicăi Lovinescu, manifestațiile de stradă, conferința disidenților ruși etc. Antrenată în preocupările cotidiene sau mondene ale „vechii emigrații”, S. frecventează ședințele cenaclului lui L. M. Arcade și reține opiniile participanților (de pildă, la tema „să scrii în franceză sau în română”, Virgil Ierunca „a condamnat fără apel pe poetul român care ar încerca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289963_a_291292]
-
între anii 1927-1933, însă publicate mai întâi în foiletonul de sâmbătă al ziarului „Adevărul”, începând din noiembrie 1921 și continuate apoi, din martie 1926, în „Universul”. Ele fuseseră precedate de o altă serie de amintiri, fără relevanță, referitoare la viața cotidiană din Bucureștii anilor de război, Capitala sub ocupația dușmanului (1921), inserate inițial tot în foileton, în cotidianul „Românimea”, sub titlul Jurnalul meu sub ocupație (semnate cu pseudonimul Radu Țandără). Bazându-se pe o foarte bună memorie, reîmprospătată și prin foiletarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285518_a_286847]
-
împreună, nerespectând o unitate logică, neputându- se desprinde de concret. Explicația stă în faptul că limbajul verbal nu este folosit decât în anumite situații, foarte puțini copii surzi fac eforturi să și-l însușească bine și îl exersează în viața cotidiană. Părinții acestor copii nu-i solicită să vorbească, atunci când sunt auzitori, din motive diverse, iar copiii cu părinți surzi se înțeleg mai bine cu aceștia folosind limbajul mimico-gestual. În ciuda tuturor celor observate în lucrul cu elevii deficienți de auz, ora
Ora de limba rom?n? la clasa cu elevi deficien?i de auz by Adina Cr?escu [Corola-publishinghouse/Science/84016_a_85341]
-
Editura Enciclopedică, București, 1996. Scurtu, Ioan, " Eșecul unei "idei fixe"", în Dosarele Istoriei, 2000, nr. 7, pp. 42-47. Scurtu, Ioan, "Rolul politic al Brătienilor în istoria României", în Dosarele Istoriei, 2001, nr. 1, pp. 12-19. Scurtu Ioan, Politică și viață cotidiană în România în secolul al XX-lea și începutul celui de-al XXI-lea,Editura Mica Valahie, București, 2011. Scurtu, Ioan, Buzatu, Gheorghe, Istoria românilor în secolul XX, Editura Paideia, București, 1999. Scurtu, Ioan, Bulei, Ion, Democrația la români, 1866-1938
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
poporului român, Editura Univers Enciclopedic, București, 1999. 33 Ioan Scurtu, Ion Bulei, Democrația la români, 1866-1938, Editura Humanitas, București, 1990. 34 Ioan Scurtu, Gheorghe Buzatu, Istoria românilor în secolul XX, Editura Paideia, București, 1999. 35 Ioan Scurtu, Politică și viață cotidiană în România în secolul al XX-lea și începutul celui de-al XXI-lea, Editura Mica Valahie, București, 2011. 36 Andreas Hillgruber, Hitler, Regele Carol și Mareșalul Antonescu, Ediție îngrijită de Stelian Neagoe, Editura Humanitas, București,1994. 37 Rebecca Haynes
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
Antoniu Constantinescu, Fundația Academia Civică, București, 1997, p. 40; Aurel Pentelescu, În fața istoriei. Gheorghe I. Brătianu (1898-1953), Editura Dacia, Cluj-Napoca, 2003. 43 Stelian Brezeanu, op. cit., p. 11.; Maria G. Brătianu, op. cit., pp. 41, 42. 44 Ioan Scurtu, Politică și viață cotidiană în România în secolul al XIX-lea și începutul celui de-al XX-lea, Editura Mica Valahie, București, 2011, p. 96. 45 Ioan Scurtu, "Gheorghe I. Brătianu. Activitatea politică", în Dosarele Istoriei, 2003, nr. 6, p. 6. 46 *** PNL Acte
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
21 august 1930, p. 4. 111 "Mișcarea Liberală", nr. 2, 28 august 1930, pp. 13-15; Ion Alexandrescu, Ion Bulei, Ion Mamina, Ioan Scurtu, Partidele politice din România (1862-1994), Enciclopedie, Editura Mediaprint, Oradea, 1995, pp.76-77; Ioan Scurtu, Politică și viață cotidiană în România în secolul al XX-lea și începutul celui de-al XXI-lea, Editura Mica Valahie, București, 2011, p. 100. 112 N. Iorga, Memorii, Încercarea guvernării peste partide (1931-1932), vol. VI, București, 1939, p. 16; Valeriu Râpeanu, op. cit., în
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
peste partide (1931-1932), vol. VI, București, 1939, pp. 94, 99, 100. 239 "Viitorul", nr. 6977, 9 mai 1931, p. 3; C. C. Giurescu, op. cit., p. 256. 240 N. Iorga, op. cit, vol. VI, p. 147. 241 Ioan Scurtu, Politică și viață cotidiană în România în secolul al XX-lea și începutul celui de-al XXI-lea, Editura Mica Valahie, București, 2011, p. 101. 242 "Viitorul", nr. 6978, 10 mai 1931, p. 4. 243 Idem, nr. 7338, 16 iulie 1932, p. 3. 244
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
februarie 1931, p. 2. 509 "Dreptatea", nr. 983, 17 ianuarie 1931, p. 3. 510 "Mișcarea", nr. 55, 57; 31 ianuarie, 3 februarie 1931; pp. 1, 4. 511 Idem, nr. 152, 30 mai 1931, p. 1; Ioan Scurtu, Politică și viață cotidiană în România în secolul al XX-lea și începutul celui de-al XXI-lea, Editura Mica Valahie, București, 2011, p. 102. 512 "Mișcarea", nr. 153, 31 mai 1931, p. 2; "Monitorul Oficial", partea I, nr. 131, 10 iunie 1931, p.
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
de praf, care nu duceau nicăieri, dând, toate, în câmpia nemărginită. Despre orașul din care, decapitând bisericile și smulgând „supraabundențele arhitecturale”, istoria alungase orice noțiune a timpului. Orașul în care a trăi înseamnă a retrăi mereu trecutul, îndeplinind mașinal gesturile cotidiene. Nu spuneam nimic. Mi-era teamă să nu mă văd alungat din bucărie. Adulții, remarcasem eu de câtăva vreme, tolerau mai ușor prezența mea. Păream să fi dobândit, la cei paisprezece ani ai mei, dreptul de a asista la conversațiile
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Ar trebui să plâng de bucurie. Ar trebui... Are părul cărunt de tot...” Ghicea că și el era cu gândul departe de conversația aceea despre cartele. Se întorsese după ce luminile Victoriei se stinseseră de mult. Viața își relua cursul ei cotidian. Se întorcea prea târziu. Ca un om distrat care, invitat la prânz, se prezintă la ora cinei, surprinzând-o pe stăpâna casei pe când își ia rămas bun de la ultimii musafiri întârziați. „Probabil că îi par foarte bătrână”, s-a gândit
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
mai străin de seara aceea limpede de primăvară decât un marțian. Nu, nu eram îngrozit de episodul din deșert. Povestit în felul acela banal, niciodată nu va putea, presimțeam, să se elibereze din închisoarea aceea de cuvinte și de gesturi cotidiene. Intensitatea lui avea să rămână tocită de degetele groase care apucau un castravecior, de du-te-vino-ul mărului lui Adam de la gâtul musafirului nostru, care-și înghițea votca, de țipetele vesele ale copiilor din curte. Era la fel ca și cu brațul
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
ne-am întâlnit din nou, a doua zi. Cu stânjeneala resimțită de doi camarazi, care, seara, și-au făcut confidențe grave, exaltate și sentimentale, s-au destăinuit până în străfundul foarte intim al sufletului lor și, dimineața, se regăsesc la lumina cotidiană și sceptică. Rătăceam în jurul pistei de dans, încă închisă, era abia ora șase seara. Voiam cu orice preț să fiu primul partener al dansatoarei din ajun. Superstițios, speram că timpul va fi dat înapoi și voi putea să lipesc la
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
vinul vechi. Limba aceea supraviețuise viscolelor siberiene, arsurii nisipurilor din deșertul Asiei Centrale. Și răsună încă pe malul acestui râu, în mijlocul stepei nesfârșite... Abia atunci i s-a înfățișat privirii mele singurătatea acestei femei în toată simplitatea ei sfâșietoare și cotidiană. „Ea nu are pe nimeni cu care să vorbească, mi-am spus eu cu stupefacție. Nimeni cu care să vorbească franțuzește...” Am înțeles brusc ce puteau să însemne pentru Charlotte acele câteva săptămâni pe care le petreceam împreună în fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]