12,033 matches
-
cancioc de beton la temelia unei noi ctitorii a Epocii de Aur, flancat de macarale gigantice și, nu în ultimul rînd, în poza alb-negru retușată în care chipurile iei parte în primele rînduri la o demonstrație muncitorească în timpul protestelor de la Uzinele Grivița, dovada cea mai clară a spiritului tău revoluționar. Ce s-o mai lungim, te-ai învîrtit de minune în viață, dacă te gîndești la ce-ai fost, și ce-ai ajuns, Geniule, dintr-un interlop care nu știa nici
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
ce mașină avea? Marca și culoarea? — Cred... cred că era neagră și veche. Îți amintești în ce bar l-ai întâlnit? Lorna înălță capul. Am văzut că lacrimile i se uscaseră pe obraji. Cred că era pe Aviation Boulevard, lângă uzinele alea de avioane. Am icnit. Zona aia din Gardena era ticsită de taverne, saloane de pocher și bordeluri care lucrau cu acceptul tacit al poliției. Când ai văzut-o ultima oară pe Betty? întrebă Harry. Lorna se îndreptă spre scaunul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
curbat din cauza volumului redus al planetei necunoscute nu se arăta nimeni. — Nu ți se pare că te simți mai ușor? întrebă comandantul Aciobăniței. Uite, am acum impresia că nu-s mai greu decât eram pe vremea când intrasem ucenic la uzinele „Odobleja”. — E și normal, răspunse pilotul Amărășteanu. Planeta fiind mai mică, scade și gravitația. — Bine, bine, scade gravitația - spuse comandantul -, dar de ce să scad și eu? Pilotul îl privi cu respectuoasă uimire. — Cum de ce? Greutatea dumneavoastră o simțiți în funcție de mărimea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
gânditor, peste drum, către Casa Centrală a Armatei, să-și cumpere ziarul. "Ăsta nu e ziar!" hotărî Celestin și-l mototoli. Era un număr de ziar compus din nu mai puțin de 19 fotografii ale unui personaj croit să viziteze uzine și fabrici. Cum le prindea plimbîndu-se singure pe afară, le cuprindea capul între genunchi, ca la curcani, le căsca pliscul cât toate zilele și le vizita. Pe fiecare dintre ele de cel puțin 19 ori. Genul de tip care și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Ah, dar ți-ai făcut raportul de due-diligence, da? l-a Întrebat Veronica pe un ton blând. Ce vrei să spui? a zis Bunce. —Due-diligence, a răspuns Veronica. Știi tu, verificarea calificărilor directorilor, a viabilității liniei de producție și a uzinei, a referințelor bancare... Dar sunt sigură că nu e nevoie să-ți spun eu despre toate astea. Când o să am nevoie de sfaturile tale, o să ți le cer, i-a zis Bunce. Nu a rezistat nici să nu jubileze În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
ca și acela al colonelului Antonio Maria Baptista și al colonelului Sa Cardosa, nu era un guvern militar, ci democrat. Anul 1920 trece în greve, atentate teroriste și schimbări de guverne. În martie se declară greva funcționarilor publici și a uzinelor electrice. Lisabona rămâne în întuneric, încep atacurile pe străzi, tâlhăriile. Guvernul e silit să improvizeze patrule care să păstreze ordinea și să asigure avutul public. Izbucnește, simultan, greva Poștei, a Telegrafului și Telefoanelor. Toți cereau ridicarea salariilor. Deocamdată, până la rezolvarea
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
mlaștină (acea nocinaia fialka a poeților ruși), un micuț Fritillaria mohorât, purtând numele unei zeițe scandinave, a trecut În zbor, foarte jos, abia atingând ce era În jur. Frumosul Cordigera, un fluture ca un giuvaer, zumzăia pe deasupra Întregii suprafețe a uzinei mlăștinoase care-i furnizează hrana. Am urmărit fluturi Sulphur tiviți cu trandafiriu și fluturi Satyr ca marmura cenușie. Ignorând țânțarii care mișunau pe antebrațele mele, m-am aplecat mormăind de plăcere, pentru a adulmeca un lepidopteron presărat cu argint pulsând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
Încât să suprapun o parte a modelului peste alta. Vizitatorii n-au decât să se Împiedice. Și bucuria cea mai mare a senzației de atemporalitate - Într-un peisaj ales la Întâmplare - o am atunci când mă aflu printre fluturi rari și uzinele lor de hrană. Pentru mine este un extaz și În spatele extazului mai e ceva, greu de explicat. Este ca un vacuum momentan În care năvălește tot ce iubesc. O senzație de unicitate cu soare și piatră. Un fior de recunoștință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
durată și vizează răbufniri imediate. Își ucide vecinul pentru o brazdă de pământ, dar suportă - chiar cu secretă admirație - hoțiile celor ce-i iau ogoarele, pădurile, apele. Se încrâncenează în „răzbunare“ pentru un pumn de cuie, dar privește nepăsător cum uzine, mine, șantiere sunt prădate, făcute de nimic. Există, din această cauză, o mare diferență între scrierile despre anii prigoanei. Multe dintre ele par „blânde“ în relatările celor ce au trăit pe atunci, au fost chinuiții acelor vremuri. Altele, și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
ea făcea totul în locul mamei. Mama acuma se bucura de nepoți. Devenise mai liniștită, dar vorbea puțin, numai ce credea că era neapărat necesar. Îmi amintesc, după primul an de studii, plecasem cu grupa la muncă pe trei luni la uzina de conserve din orășelul Glodeni, la nordul Moldovei. Mi se făcuse atât de mult dor de tata și de mama, încât lăsasem totul și plecasem acasă. Când mă văzură, părinții și sora se bucurară până la lacrimi. Eu nu le spusesem
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
atent la ceilalți pasageri. Doamna de pe primul scaun lucra la fabrica de încălțăminte, doamna din dreapta cobora la spital, cealaltă, mai tânără, era vânzătoare într-un magazin mare, vecinul din stânga, care mai dormea puțin cu capul pe geam, muncea la o uzină... Îi cunoștea pe toți, dar printre ei erau și două persoane necunoscute, un bătrânel, evident de la țară, care purta un costum sărac și o geantă mare în carouri, și o domnișoară foarte modest și curat îmbrăcată. Nadea se gândi că
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
Giurgiu, Despre oameni și melci, construit, aparent, ca un șpriț subțire de vară, este o operă caragialiană care nu cade nici o secundă în caragialism. Eroul său principal, care încearcă să organizeze o campanie de donat spermă pentru a răscumpăra o uzină pe cale de privatizare și în prag de concedieri, este un Mitică proletar suculent, care se transformă într-un nea Anghelache de un dramatism înduioșător cînd află de la autorități că sperma proletară este doar bonne pour l’Orient - și deci nevandabilă
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Turcia actuală și este un film de autor consacrat premiat la Cannes ; în primul se vorbește mult, în celălalt se tace mult, lăsînd imaginea (superbă !) să vorbească etc. Visul lui Adalbert pune în scenă într-un mod burlesc viața de uzină a unor ingineri de la protecția muncii confruntați cu accidente de muncă ; A fost odată în Anatolia urmărește într-o cheie gravă periplul nocturn și tăcut al unei echipe provinciale de anchetatori pe urmele unei crime ce se dovedește atroce. Nici
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
ceea ce arată că acesta a fost îngropat de viu. Preferă să nu menționeze însă nimic, în timp ce privește pe fereastră la băiatul răposatului (sau al criminalului ?...) bătînd mingea în curtea învecinată a școlii. Lumea zîmbește, parcă făcîndu-i complice cu ochiul. În uzina lui Adalbert, oamenii se mutilează, iar inginerul de la protecția muncii face reconstituirea accidentărilor într-un mod suprarealist-burlesc. Femeia care își pierde un ochi într-un accident îi devine amantă, bărbatul care își pierde o mînă la strung lucra de fapt
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
de Baia Mare, Cătălin Cherecheș. Faptele sînt cunoscute. După episodul deja mai vechi cu „marele zid țigănesc”, în recenta campanie electorală domnul Cherecheș a luat pe sus cîteva zeci de familii de romi și le-a mutat peste noapte în faimoasa „uzină a morții” (laboratorul chimic al fostei uzine Phoenix), care nu fusese nici măcar decontaminată. Cînd mai multe persoane au ajuns la spital, între reprezentantul romilor și domnul primar a avut loc următorul schimb de SMS-uri (conform relatărilor din presă) : — Ce
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
După episodul deja mai vechi cu „marele zid țigănesc”, în recenta campanie electorală domnul Cherecheș a luat pe sus cîteva zeci de familii de romi și le-a mutat peste noapte în faimoasa „uzină a morții” (laboratorul chimic al fostei uzine Phoenix), care nu fusese nici măcar decontaminată. Cînd mai multe persoane au ajuns la spital, între reprezentantul romilor și domnul primar a avut loc următorul schimb de SMS-uri (conform relatărilor din presă) : — Ce faci, ne omori ? Oamenii s-au intoxicat
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
și Constantin Clisu, dar alături de noi și Alexandru Gh. Tacu și ing. dr. Cezar Zugravu, cunoscuți ca foști deținuți politici antitotalitari, azi cu scrieri în Reflecțiicartea de față- și nu numai noi, am redactat, editat și difuzat ziarul nostru de uzină Rulmentul care a fost pista de zbor către cărțile de mai târziu ale noastre și ale colaboratorilor noștri ( ing. Năstase Haralambie, de exemplu p.36-37). Acum, de ce să nu recunoaștem, mulți dintre noi ne simțim împinși alături cu viața când
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93023]
-
au iscat între călători. I se părea ceva interesant. Bănuia că este vorba despre situația economică a țării. Avea ocazia să cunoască și părerile altora. Tema era de actualitate și se discuta peste tot: în universități, în școli, birouri, fabrici, uzine, pe stradă, în mijloacele de transport în comun, chiar și în presă, însă cu foarte multă precauție. În compartiment situația era următoarea: locurile fără soț din stânga, respectiv unu, trei, șapte, cinci erau ocupate astfel: Bidaru locul unu, chiar lângă ușa
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
învățătoarea că nu respect simbolul partidului, pe conducătorul iubit; n-am cedat. Apoi, împotrivirea mea față de Dej a fost de poveste. Stătusem în ploaie, mai mult timp, cu detașamentul, ca să-l întâmpinăm la vremea sosirii în vizita de lucru de la uzina de motoare electrice din cartier. Până să vină Dej, am tremurat rău de tot, ud până la piele, și m-am trezit a doua zi internat în spital. De-atunci am avut mereu un dinte împotriva vizitelor de lucru, deși, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
mai este în peisajul Iașilor. Apoi, când a fost ridicată și când a dispărut dintre zidirile sfinte? ― Biserica Dancu a fost ridicată în 1541 și demolată ca urmare a deteriorării în 1903. Se afla cam pe locul unde este astăzi Uzina Teatrului Național din Iași. ― După ce am aflat acestea, hai să vedem ce se mai întâmplă cu biserica devenită mănăstire? Pentru asta, însă, trebuie să vedem ce spune Mihai Racoviță voievod la 27 decembrie 1703. ― El întărește daniile făcute de Constantin
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/551_a_859]
-
Inti“ Ávila... „O mie de specii sunt în pericol de dispariție de pe fața pământului.“ Au stat de vorbă până noaptea foarte târziu, pe când luna, care tocmai începea să descrească, dădea strălucire liniștii și întunericului din orașul Santa Marta, a cărui uzină electrică înceta să funcționeze la unsprezece fix. Au vorbit despre divin și omenesc, despre selve și oameni, despre pământuri și animale. Paula și Ignacio Ávila păreau că împreună știu tot ce putea avea legătură cu Natura, cu trecutul, prezentul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Decebal și a lui Traian. Nimic mai fals decît o astfel de părere. Noi am trăit în România lozincii Agnita-Botorca, a genocidului de la Jilava și Canal, a poeziilor care se terminau cu "Pobeda spre izbîndă", a picturilor cu fabrici și uzine, a tovarășului prim-secretar, zeul care face și desface. România posesoare de rădăcini ascunse, care apoi s-o salveze. Bursele studențești, institute de cercetare, literatura de sertar, intelighenția refractară, Europa Liberă, toate constituiau tentative de portaltoi mai mult sau mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
unui imperiu agonizînd de la Începutul lumii Într-o placentă. El bătea kilometri Întregi Într-un oraș levantin cu mahalale sordide, cu femei grase, cu mustării și cu braga, cu copii desculți, pășea șovăielnic ca un intrus În halele asurzitoare ale uzinei de autobuze, ale bumbăcăriilor, În aerul greu, irespirabil, al fabricii de anvelope, În cîrciumile mucede de la barieră, unde pe tejghele mai stau și azi Înșirate cîteva țoiuri ciobite pe gura cărora și-au lăsat urma buzele atîția oameni singuri. Spații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
o cameră de gazare și deasupra tronînd impasibilă profesoara citind pe closet poeme de Ungaretti; zile zgîlțîiate de un cutremur continuu deșertîndu-și vlaga În canale de scurgere puțind pestilențial ca urmele de sînge rămase pe buza asfaltului și salvările marilor uzine, mașini albe cu perdeluțe și girofaruri albastre păstrate În garaje pentru cazuri extreme, gonind spre aeroport să-l Întîmpine cu toată pompa cuvenită pe reprezentantul unei firme dintr-o țară vecină. Și toate aceste convoaie În așteptarea unui produs nedefinit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
spune, la adăpost de griji. Neputînd fi mobilizat, se Înrolase voluntar În Apărarea Civilă, dar nici acolo nu mai avuseseră nevoie de el, așa că, după această scurtă experiență, rămăsese mai singur ca oricînd. S-ar fi putut angaja la vreo uzină de muniții, dar se simțea legat de Londra. Dacă ar fi fost distruse toate străzile care aveau Într-un fel sau altul vreo legătură cu viața lui, atunci poate că s-ar fi simțit liber și-ar fi plecat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]