10,472 matches
-
a pus această întrebare în primul rând? Obiectivul ei era să dobândească un statut clasic, și definise ce presupunea asta la începutul eseului ei despre Thomas Mann: Opera lui Thomas Mann se situează în categoria foarte rară a operei moderne devenite deja clasică, care, deși încă recentă și departe de a fi nediscutată, este dimpotrivă reluată mereu, judecată iarăși și iarăși, examinată pe toate fețele și la toate nivelurile, demnă de a servi drept piatră de încercare și drept hrană spirituală
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
acesta poate fi descris ca efect al opoziției între două forțe, între două aspecte polare apărute în „mediul intern” al organismului: cel de atragere și cel de respingere. Pe baza acestui raport de forțe, el a ajuns la o clasificare, devenită clasică, a conflictelor: a) „atracție-atractie”, b) „respingere-respingere”, c) „atracție-respingere”. În conflictul de „atracție-atracție” asupra individului se exercită, în același timp, influența egală a două scopuri, valențe pozitive (atractive): ex. subiectul ar vrea, să vizitez o expoziție, dar la fel de mult ar
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
concepția lui Uznadze, fenomenele de „frustrație” și „conflict” îndeplinesc un rol important,, acela de a facilita realizarea proceselor de „obiectivare”: obstacole, privațiunile și contrarierile întâlnite în calea reealizării disponibilităților de moment ale „activității” impun modificarea de către persoană a vechilor disponibilități, devenite inadecvate, reorientarea acstora în vederea depășirii disponibilităților impulsive, și elaborarea unui nou „montaj”, capbil să reorienteze acțiunile conform exigențelor realității. Deși teoria lui Uznadze asupra „montajului” lasă, la prima vedere, impresia că se bazează mai mult pe elementele „trecutului”, pe experiența
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
al III-lea în noaptea bătăliei de la Bosworth, când el are impresia că spiritele celor uciși și nedreptățiți de el îl asaltează și-l acuză. Țipătul lui de disperare este, de fapt, expresia unei revelații psihice, respectiv al unei conștiințe, devenite acum deschise spre exigențele dreptății, spre necesitatea revenirii la acele sentimente umane, care aspiră capacitatea de compasiune și de înțelegere interiorului sufletesc al semenilor: „O, cuget fricos, ce tău mă chinui! E miezul nopții: vânătă-i făclia, Reci stropi de
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
fi echitate” ( J. Piaget), pentru comportarea bazată pe respectarea riguros reciprocă a „drepturilor” și a „datoriilor”, pe satisfacerea în mod egal a intereselor, a drepturilor și a datoriilor fiecăruia. Se constituie acum, arată J. Piaget, o atitudine nouă a copilului devenit puber, și anume o dezvoltare a reversibilității atitudinii proprii în raport cu atitudinile celorlalți. În loc de a căuta egalitatea în identitate, copilul nu mai concepe drepturile egale ale indivizilor decât în raport cu situația particulară a fiecăruia. În domeniul justiției retributive, echitatea constă în a
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
ales ca reflex al conștientizării abaterii de la normă, de la principiile moralei reciprocității și ale cooperării, de la regulile care exprimă necesitatea integrării și a cooperării sociale. Mai mult chiar, în perioada adolescenței, când predominante devin actele de autonomie a conștiinței individuale (devenită capabilă de a evalua corect și de a asimila valoarea raporturilor de solidaritate și de echitate), sentimentul culpabilității capătă semnificație profundă a abaterii de la acel raport social și conștient între ceea ce ni se cuvine și ceea ce datorăm noi în comunitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
lideri care, la rândul lor, încearcă de obicei să beneficieze direct de pe urma acestui sprijin. În acest caz, sprijinul acordat liderilor poate fi transferat sistemului politic și poate contribui la stabilitatea acelui sistem. Astfel s-a întâmplat în mai multe țări devenite independente după al Doilea Război Mondial, așa cum am văzut în capitolele 5 și 17. Există așadar trei niveluri la care există legături directe între popor și guvernare. Aceste legături sunt mai mult sau mai puțin puternice; ele par să fie
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
și nuanțelor oraculare, pe care o disciplină prozodică severă le organizează în forme poematice specifice unor specii vetuste, revitalizate cu nostalgie. De o simbolică aparte se încarcă și cele mai pregnante ipostaze ale alterității poetice, Detectivul Arthur și Julien Ospitalierul, deveniți actanți de prim-plan în Detectivul Arthur (Editura Cartea Românească, București, 1970) și Julien Ospitalierul (Editura Cartea Românească, București, 1974), deși vor apărea și în alte cărți ale lui Emil Brumaru. Detectivul Arthur exaltă miracolele adăpostite în ființele inocente, obiectele
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
unul fidel naturii observate, este substituit, în acest caz, de unul cu adevărat integrator, care filtrează, analizează și abia ulterior redă, supunând obiectul perceperii unui proces critic de o rară ascuțime. Cu acuratețe este descris, de pildă, peisajul urban prozaic, devenit, în cartea Marianei Codruț, un soi de carnaval golit de semnificație, căzut în derizoriu, deși nelipsit de un anume pitoresc. Martorei unui asemenea spectacol al decăderii totale precum cel oferit acestei priviri critice în chiar primul text din Ultima patrie
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
exemplu, motto-ul extins al cărții, selectat dintr-un cunoscut poem al lui T. S. Eliot). Epigonic, actantul liric își poartă "frunzele de aur ale durerii", până se transformă în cuvinte "care există și luminează întunericul", se entuziasmează de sângele devenit "cerneală de scris" (Sângele mă părăsi mă striga) și de Mâna scriitoare, un fel de alteritate stranie, ce îl locuiește în timpul actului scriptural etc. Întregi, obsesiile subsecvente temei creației (mâna scriitoare, manuscrisul taumaturgic, logosul mundifer, semnele scripturale revelatorii) trec și
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
stadiul primar al materiei, calcinarea (operație având drept corespondent cromatic negrul), urmată de putrefacție; purificarea subiectului, dizolvarea lui până la ființa universală (reprezentată de culoarea albă); distilarea urmată de conjugare, coexistența contrariilor (simbolizată de culoarea roșie), în fine, sublimarea, plenitudinea ființei, devenită căldură și lumină pură (operația ultimă, având drept analogon soarele, așadar culoarea aurului). Alambicata permutare a elementelor structurale interne este uneori oglindită și în cuprinsul cărților sale, acest element peritextual ilustrând o similară preocupare pentru substanțializarea unor simboluri mai puțin
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
contur o geografie simbolică absolut inimitabilă, în centrul căreia se poate localiza "Cetatea Putreziciune". Viziunile fantaste ale poetului sunt mai întâi umplute cu elemente descinse direct din bestiarul autohton ori greco-latin și din bogata floră taumaturgică (Vasiliscul cel bun, cârtița devenită solul preferat al actantului, melcul Adeodatul, miliardele de pureci care "puiesc" în praful de stele, pelicanii apți a vedea înăuntrul lazaretului, cei Trei frați pătați, plecați ca să moară "Pe luna cea nouă/ (...)/ Vremea cositului, roua bocitului", sălciile de care este
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
zilele de aur al lunii Mai". Desigur că, la o primă vedere, în astfel de versuri se poate observa o retorică neoromantică, ce ar miza pe motivele și atitudinile existențiale consacrate (visul, temporalitatea grandioasă, logodna extinsă la nivelul elementelor cosmice, devenită chiar principiu otologic). Comentând aceste versuri într-un context în care detaliază formele de "răzmeriță a eului creator împotriva disciplinei ce și-a impus-o printr-un orgolios exces volițional", Gheorghe Grigurcu pomenește de altfel "demența cosmică", specific romantică. Oricât
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
azi, în supraevaluarea ori subevaluarea Occidentului, suprapuse pe un alt mit zonal, născut o dată cu statele modeme: cel al integrării, al sincronizării europene, opus celui autohtonist-izolaționist, "prin noi înșine". Polemica Paler-Andréescu, cu toate intervențiile din jurul ei, începută în revista "22" și devenită o întreagă carte, i-a dat ocazia antropologului Vintilă Mihăilescu să descifreze mitul recurent al "strămoșului", o "înțărcare ratată", bazată pe o pornire ambivalență; pe de o parte etnicist-istoristă, pe de alta cosmopolită. Dar pentru că a întovărășit întreaga dezvoltare a
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
pasiuni violente. Ce spectacol plăcut și emoționant este o casă simplă cu toate la locul lor, în care domnesc ordinea, liniștea, inocența." Astfel, omul ce trăiește în "starea de natură" de altfel ca și cel dintr-o anumită epocă istorică devenită legendă viețuind, de regulă, "sub privirea" și în apropierea altora, se socotește a fi protejat deopotrivă de sfîșierile sale lăuntrice și de agresivitatea din afară. Văzută în configurația sa mitică, fie că e vorba de coliba sălbaticului, de un sat
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
pentru viața conștiinței morale: de a păstra, în condițiile unei literaturi acut deliberative, ceva din decizia aspră, din violența primei sale naturi. LUCIAN RAICU E din ce în ce mai greu să ne închipuim literatura română fără Marin Preda. Pe măsură ce trec anii, contribuția sa - devenită masivă - la dezvoltarea și consolidarea romanului național - recunoscută de la început ca demnă de un interes deosebit - ne apare drept una din cele mai importante. În ce constă ea? La o întrebare atât de directă, nu putem răspunde decât tot într-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
pus în situația de a găsi numele animalului ce stă ascuns în spatele descrierii. Culoarea mea se potrivește bine cu țara din care provin pentru că strămoșii mei sînt siberieni. Saint-Saens m-a făcut să joc în carnavalul său, iar moartea mea, devenită celebră datorită balerinilor, trezește întotdeauna rafale de aplauze. Constelația emisferei boreale, învecinată cu lira, poartă numele meu. Penele mele sînt foarte căutate, sînt o pasăre palmipedă, cu aripi mari, totuși nu zbor cu ele decît atunci cînd emigrez, cu toate că acum
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
dedică cercetării naturii și horticulturii, pare să întruchipeze mizantropia (teoretică) a lui R.-N. Extinzându-și interesul și spre „inimi de femei”, el alcătuiește o adevărată galerie de eroine sublime, completată cu povești de dragoste, nelipsite în proza sa, dar devenite subiecte în sine în mai multe romane. Unele sunt tragice (Romanul căsniciei, 1898, A fost un vis..., 1920), altele triste, dar terminate cu bine (Gelozie, 1890, Puterea destinului, 1914), câteva au finaluri eclatante, după traversarea unor momente de criză (Jertfă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289111_a_290440]
-
autoimună a celulelor β vom avea următorul tablou: limfocitele T autoreactive (defect genetic determinat, dependent de prezența antigenelor HLA DR3/DR4), trecând pe lângă celulele β, identifică drept „non-self β-celular” unele proteine precum insulina, proinsulina, decarboxilaza acidului glutamic sau alte proteine (devenite antigene), descărcând împotriva acestor celule unele „proiectile” precum Il 1β, TNF? și IFN. Aceste citokine vor declanșa la suprafața celulelor β proteina chemoatractantă monocitară (MPC1), care va reprezenta forța de atracție în zonă a monocitelor și limfocitelor T circulante. Ele
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92215_a_92710]
-
prin influența pe care o are în activarea enzimelor ce mediază transformările ce conduc la moartea celulară. Aceasta din urmă trebuie privită ca un proces natural și pozitiv de înlăturare din sistem a celulelor replicate în exces sau a celor devenite nefolositoare. Totuși, procese apoptotice prea puternice sau, dimpotrivă, prea slabe, sunt implicate în numeroase tulburări metabolice (incluzând T2DM), ischemice, neoplazice sau autoimune (incluzând și T1DM). Familia proteazelor cisteinice, cunoscute sub numele de caspaze, sunt mediatori importanți ai apoptozei, care declanșează
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92215_a_92710]
-
Acestora li se adăuga corespondența școlară, care nu era altceva decît un schimb de texte trimise copiilor din alte localități și prin care se puteau îmbogăți cunoștințele și experiența de viață a acestora. Treptat, C. Freinet a adăugat noi tehnici devenite mai tîrziu faimoasele tehnici Freinet creînd o puternică mișcare în rîndul institutorilor francezi, în sprijinul aplicării ideilor educației noi. Pentru promovarea unui nou spirit în învățămîntul primar francez, C. Freinet a organizat periodic congrese, a condus numeroase reviste, a publicat
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
vedere mai puțin întîlnit în acea perioadă, cînd făcea precizarea că fiecare om, fiecare acțiune, cugetare și simțire a sa contribuie la modificarea ființei celor cu care vine în contact, a grupului social, precum și a sa proprie. Este implicată ideea devenită loc comun astăzi a rolului de subiect al educației al fiecăruia din membrii unei grupări sociale. În concepția sa, "personalitatea" este considerată ca un ideal al educației, ca o permanentă aspirație a omului care, în funcție de exigențele sociale, capătă un profil
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
în toate operele sale. Lipsind educația de un scop clar formulat, progresivismul conducea inevitabil spre conformism social, spre subordonarea față de mediu. Se va vedea că această critică va fi reluată cu mai multă vehemență de către o altă orientare pedagogică americană, devenită relativ puternică în a doua jumătate a secolului XX reconstrucționismul. Omul, își continuă raționamentul perenialiștii, este prin natura sa o ființă care gîndește; scopul educației nu poate fi altul decît cultivarea însușirii specific umane rațiunea. Școala trebuie, așadar, să ofere
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
redus de studenți în decursul anilor '60 și '70 au fost create noi universități la Timișoara (1960), Craiova (1966), Brașov (1971), Galați (1972). În scopul unei mai bune dirijări a activității școlare a fost creată presa pedagogică "Gazeta învățămîntului" (1949), devenită mai tîrziu "Tribuna școlii"; în 1952 s-au înființat Institutul de Perfecționare a Personalului Didactic și Institutul de Științe Pedagogice, Editura Didactică și Pedagogică. Tot atunci a apărut și primul număr al "Revistei de pedagogie", ca organ de presă al
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
ochi: s-a creat un sens [...]; [...] se stabilește și un curent de la ochi la întregul meu corp (). E un al treilea ek-staz [...] ; [...] Al patrulea și ultim ek-staz într-adevăr: printr-o a doua rotație () în sens invers primei, corpul meu devenit activ închide cercul întor-cîndu-se spre lumea devenită pasivă și, grație noilor puteri datorate instrumentului acum în-corporat, va anima din nou lumea redevenind activ și va extrage noi emergențe din obiecte. Ciclul este încheiat, dar lumea a fost la rîndul ei
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]