12,123 matches
-
creșteți. Apoi mi-a pus în brațe pachetul alb și a plecat. Copilul dormea. Era cald și mirosea a lapte. Părea dulce. Fața îi ieșea din păturica ce îl învelea ca pe micuțul Iisus în staul. Avea pleoapele închise, obrajii rotunzi, atât de rotunzi încât buzele de abia se vedeau. Am căutat să aflu în trăsăturile sale chipul tău, ca pe o amintire de la tine pe care mi-ai fi dăruit-o de dincolo de moarte. Dar nu semăna cu nimic, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
a pus în brațe pachetul alb și a plecat. Copilul dormea. Era cald și mirosea a lapte. Părea dulce. Fața îi ieșea din păturica ce îl învelea ca pe micuțul Iisus în staul. Avea pleoapele închise, obrajii rotunzi, atât de rotunzi încât buzele de abia se vedeau. Am căutat să aflu în trăsăturile sale chipul tău, ca pe o amintire de la tine pe care mi-ai fi dăruit-o de dincolo de moarte. Dar nu semăna cu nimic, în orice caz nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
ce? -Iar o s-o pățești! Se mai uita o clipă în ochii lui și-i spuse: -Închide ochii! Simți că ea se ridică ușor, așezându-se iarăși lângă el. Deschise ochii, dar acum îi închisese ea. Caută neastâmpărat sânii ei rotunzi și grei și-i musca ușor că pe niște mere pârguite. Era că într-un vis, gura lui apucase lacom acele sfere perfecte, acel loc care lui îi plăcea la nebunie, sfârcul întărit. Studiindu-și atent mișcările, Lăură nu reacționa
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
o petreacă acolo, lângă el pentru a se bucura împreună de privilegiile ei. Khalid venise pe lume într-o dimineață în jurul orei 8:00, iar nașterea decursese normal. Era un copil superb; se născuse deja cu cârlionți mici pe căpușorul rotund perfect, era vioi și semăna leit cu tatăl său. Era un ,,arăbel’’ (cum îi plăcea Laurei să-i spună) în toată splendoarea. Imad era fericit și venea zilnic să îl vadă și nu se mai satura de privirile lui ,,magnetice
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
asupra feței mele. Ambulanța se oprește la semafor și iat-o aici, pe dreapta, cafeneaua aceea veche, diminețile mele furate, nu pe el îl iubeam, pe mine mă iubeam eu, așa cum eram în tablourile lui, dar unde sunt mesele acelea rotunde din lemn, îmbietoare, unde sunt tăvile cu prăjiturele fărâmicioase cu lămâie, un foc ostășesc se întrevede prin deschizătura ușii, la care îți este imposibil să te uiți din pricina unor crini albi, care îți umplu privirile, iar eu tocmai de aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
încadrându-i fața curată, care mereu arăta de parcă tocmai s-ar fi spălat cu apă rece și săpun, totul la ea este demn, simplu, spre deosebire de risipa înfățișării mele, părul lung dezordonat care pare să ocupe atâta spațiu, buzele groase, fața rotundă, iar ea spune, bine că ai venit, dar nu întreabă ce face Udi și nici eu nu mă obosesc să îi povestesc, pentru că nu mai suntem prietene. De fiecare dată când o văd, acest lucru continuă să mă surprindă, prietenia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
spinarea mea ca un făcăleț, obligându-mă să mă întind, crezi că te poți mulțumi între timp cu sticla aceasta, îmi respiră el în ureche, iar eu spun, gata, Udi, ajunge, dar între picioarele mele își face deja loc gura rotundă a sticlei, buzele ei dându-mi o sărutare adâncă și rece. La cină îmi zâmbește luminos pe deasupra farfuriei pline, iar eu mă simt amețită din pricina mâncărurilor, a mirosurilor, a oaspeților, a iubirii sale infinite, cu care mă copleșește, îl privesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
l-am ales din toată inima, nu pentru că nu aș fi avut încotro, și cu timpul, fără să-mi propun, acest lucru a devenit scopul vieții mele. Cu un zâmbet satisfăcut, mă privește în timp ce mă așez, îmi toarnă vin, gura rotundă a sticlei îmi provoacă un fior plăcut, el râde, ți-a plăcut, nu? Iar eu îi mângâi mâna, a fost minunat, iar el zice, mai am câteva idei în ceea ce te privește, iar eu zâmbesc, nu știam că ești atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
maternitate, iar eu, desigur, uitasem, de mai multe ori le luam și pe fete să vadă sălile de naștere, pruncii abia născuți, așa cum ducem copiii la grădina zoologică, iar ele se învârt pe acolo greoaie și triste, frecându-și burțile rotunde și transparente în timp ce încearcă să facă legătura între pruncii aceia inocenți și lupta mizerabilă care se dă înăuntrul lor. Cum a fost ieri cu Eti, mă întrebă ea, privirea ei albastră, curată flutură pe fața mea, iar eu spun, foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
hotărăsc să mă întorc spre casă, când o zăresc în depărtare, ce ușurare simt pentru o clipă, aproape fericire, nu este singură, vorbește cu cineva, cineva este interesat de ceea ce rostește gura ei, puțin mai înalt decât ea, cu ochelari rotunzi și părul rar, cine ar putea fi, nu pare un copil, este un om în toată firea, cu cine umblă, oare. El vorbește și vorbește, gesticulează cu entuziasm, iar ea ascultă tăcută, privește în jos, nu departe de mine se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
tocmai pentru a mă înfuria, trupul ei înflorește sub ochii mei sălbatic și misterios, într-o noapte mă strigă speriată, mă doare pieptul. Mă trezesc greu, îi pipăi pieptul cu degete adormite, ce e asta, o alună se ascunde acolo, rotundă și grea, iar eu îi șoptesc, nu e nimic, Noghi, dormi, încerc eu să îi risipesc îngrijorarea, dar mie deja mi-a sărit somnul, gâtul îmi e plin de alune dureroase, înghit cu dificultate, dezastrele se lovesc unul de altul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mai poate fi reparat, și el strigă, mă auzi, ascultă-mă, Naama, încerc să îl privesc, dar capul meu se afundă, ca și cum mi s-ar fi spart gâtul, făcându-se țăndări de podea, nu îmi mai văd decât teama, alune rotunde uriașe lovindu-se una de cealaltă. De ce îi pasă dacă îl aud sau nu, să își țină discursul în fața altcuiva, să plece pe strada goală și să profețească pomilor și strugurilor, dar el spune, ascultă-mă, Naama, trebuie să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
iese în urma mea din cameră, ia o cană din bucătărie și o umple cu apă de la robinet, uitasem să îi ofer, dar se descurcă, tot timpul am impresia că mai fusese aici, ochii lui privesc în jur fără curiozitate, ochi rotunzi și strălucitori de copil, îl invit să ia loc, nu îmi place să stau așa, în picioare, în fața lui, mai ales pentru că este mai scund decât mine și sunt nevoită să îmi plec privirile, el spune, trebuie să plec, peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
și destul de ușor, eram și intimidat de confruntarea care se petrecea în mine. Mizasem enorm și îmi era o frică îngrozitoare de eșec. Acest amestec m-a făcut să privesc cu spaimă toată istoria cărții. Apoi a fost o masă rotundă foarte, foarte elogioasă, care m-a surprins. Cartea a avut însă o soartă ciudată. Am primit premiul Uniunii Scriitorilor pentru ea, am fost decorat cu „Meritul cultural”, iar după aceea a venit interzicerea cărții, în urma tezelor din iulie 1971. A
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
iau imediat cartea-semnal, dar a mai vrut cineva să o citească. C.Ș.: Un fel de postcenzură. Cum a fost primită cartea? A.B.: Cartea a fost primită echivoc. Unii susțineau că idealizez țăranul. Au apărut discuțiile la o masă rotundă în Contemporanul, în care eram desființat. Dar ce conta? Important mi s-a părut că am putut să o tipăresc. Sigur că ar fi trebuit s-o revăd încă o dată, fiindcă existau anumite cuvinte parazite, pe care le-am descoperit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
cu siguranță, acele conferințe uneori televizate, în care persoanele în cauză (nu personajele!Ă emit arșițe semantice din familia lui „ne-am dorit mai mult victoria“, „băieții s-au mobilizat exemplar“ sau „încă o dată, s-a dovedit că balonul e rotund“. În seara zilei de 9 decembrie 2007, Ionuț Popa a apărut în fața ziariștilor, care așteptau un fluviu de ironii îndreptat împotriva finanțatorilor echipei și a celui care o păstorește din scaunul de primar. Asta pentru că prezența sa în fruntea fotbaliștilor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
Mariana Mihuț, care a venit săraca la Cannes, alături de Victor Rebengiuc, pentru a descoperi că secvența în care apărea ea fusese scoasă din film.) Ediția a 60-a a celui mai important festival de film din lume a fost intensă, rotundă și categorică pentru România. Cred că acesta e momentul în care plăcile tectonice au glisat. În numerele următoare mă voi referi pe larg la Cannes-ul recent încheiat. În copilărie, Istodor era un pămpălău R. Chiruță „Nu vă supărați, știți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
apă, nu numai că nu-ți pierzi identitatea, ci poți dobândi și altele, ce vin din viitor sau din trecut. Una din legile care guvernează această lume este ubicuitatea. Mașa simbolizează glia, eternul feminin. După plecarea Extraterestrului, „În pântecele ei rotund ca un dovleac, plin de formule și de cifre, Încrucișându-și cornițele de ied, noul Adam și noua Evă, mișcând din copite, se pregătesc să iasă-n lume...“. Mesajul cărții, după cum vedeți, e unul apocaliptic. În ceea ce privește Locomotiva Noimann, aici sondez
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
se adună particulele de onoare În decizii concrete și În luări de poziție care nu lasă loc nici unei negocieri perverse, nici unei decapitări a cuvântului dat. Pentru ca să memorăm momentele de atitudine tranșantă care, puse cap la cap, dau dimensiunea onoarei circulare, rotunde, salvate În final de la orice tentativă de subminare. Acest proces de conștientizare are nevoie de un start, de gradații, de tensiuni explozive, de liniaritate uneori, de iminente căderi și de necesare ridicări. De ratări, de transformări și de eseuri, În
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
pe dos. Nu măreția femeii trebuia să prezinte Antoniu în Egipt, ci împletitura savantă a sandalei sale. Episodul 132 DIN NOU ACASĂ După ce Barzovie-Vodă rosti aceste cuvinte, cei de față simțiră nevoia să-și ascundă gândurile. Se lăsase noaptea. Adevărul rotund al vorbelor lui îi lovi cu putere o clipă, apoi treptat își pierdu greutatea și se înălță pe lângă catargul cel mare în vârful căruia, frecându-se de un marinar ce urma să strige „Pământ!”, se sparseră în zeci de silabe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
o platoșă forma eternă a pieptului. Dacă ți-ai da jos veșmântul de domn ce-l îmbraci, și-ai lua altul mai slab și mai prost croit, de unde-aș mai ști eu ce hram porți? — Forma gingașă a mâinilor, degetele rotunde și un pic boante, din cauza obiceiului de a bate darabana când ascultă jalbele supușilor, barba îngrijită, urechile puțin depărtate de cap, gata să prindă orice zvon, pieptul cam mic, da-n care bate-o inimă curată, suava boltire a burții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
că mă ascundeam de ai mei, care erau conți, în pod, și ore întregi îmi priveam stomacul. Voiam să cunosc ce se petrece înăuntru, să deslușesc zgomotele tainice de-acolo, să știu de ce câteodată, când mâncam din plin, e mai rotund, iar alteori, mai ales pe la 5 dimineața, când ai mei dormeau duși, pot să-l împing cu degetul până la refuz. Sau îmi plăcea mult genunchiul. Nu știu dacă ați observat, dacă în anumite zile de iarnă îți lovești genunchiul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
într-un triunghi dat. — Acestea fiind zise - grăi Radu Stoenescu-Balcâzu - faceți-mi bucuria de a pofti colea în cerdac un răgaz de vreme, până nevrednicele slugi vor prinde niscaiva curcani și bouri, să putem prânzi. în cerdac, pe o masă rotundă din stejar de Borzești, adăstau străchini cu apă călduță pentru ca boierii să-și spele degetele și ghiulurile de praful drumului. în spatele jilțurilor galbene de nuiele așteptau cu ștergare albe de cânepă slujnicuțe tinere de 16-17 ani. După ce oaspeții își clătiră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
în răstimpuri un interesant miros de gutuie coaptă, ar fi băgat de seamă că tânăra femeie nu-i tocmai în apele ei. Din când în când, zgâria cu unghia arătătorului de la plinuța mână dreaptă tăblia mesei, își freca ușor genunchii rotunzi unul de altul sau își trecea, degetele prin părul bogat și negru, oftând prelung și lăsându-și perfectul cap pe spate, cu nările răsfrânte. Tot ceea ce vedea de la înălțimea cerdacului, în lumina dumnezeiască a acelui început de aprilie - două slugi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
o furtună într-un pahar cu apă. Omul era pe moarte, ce naiba. Când mori, îți vin lucruri în cap care nu au nici o legătură cu ce se întâmplă în jurul tău. Și-a aranjat eșarfa diafană din jurul gâtului cu mâinile ei rotunde și plinuțe ca ale unui îngeraș dintr-o frescă. — Am să schimb subiectul ca să nu cazi în butoiul cu melancolie. Ia spune-mi mai bine cu ce banc cu blonde l-ai cadorisit pe Tom? Din curiozitate. Am tușit vinovat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]