10,451 matches
-
Căpitanul avea să fie avertizat. Singurul lucru care îi mai rămăsese de făcut era să-i țină de vorbă până ce sosea acesta. Cu o asemenea încărcătură la bord nu-și putea permite să fie el cel care să declanșeze un scandal între Confederație și Independenți. Spera ca Birmaq să facă față situației. - Știi, odată căpitanul Birmaq mi-a arătat o chestie de genul ăsta, reluă Gardianul. Pe pulberea mea stelară, era îngrozitoare. Era o statuetă, un individ mascat ciudat cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
cartier, care Își bătea părinții și Îi Închidea În șifonier, după care se ducea și se Îmbăta, iar ăia strigau până le ieșeau mațele, până când venea miliția și Îi elibera, și pentru că erau la fel de scelerați ca fiul lor iubit făceau scandal, iar milițienii Îi luau și ei la bătaie. Acum e liniște, cine știe unde vor fi dispărut. Dar cine poate dispărea din România socialistă? S-a dus și cârciuma „Pomul verde“, unde se Îmbătau ofițerii topografi În frunte cu taică-tău, pentru că
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
naibii, spiritul poporului român e mai important, el va duce mai departe idealurile partidului... — Du te-n mă-ta cu spiritul tău cu tot. — Vreau să spun că altfel Rogoz, care l-a chemat la el pe Vasile, o să facă scandal. Tovarășul Birică o să vină și o să afle, și asta se va adăuga la problemele lui taică-tău. În schimb, dacă facem cum zic eu, adică să-l neutralizăm pe Siboiu și să-i luăm ochii lui Birică cu tânăra speranță
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
vrei să zici... Nu, nu, stai puțin. Vasile ăsta l-a supărat pe Rogoz, la cenaclu, a citit ceva cu o crimă și ăla l-a luat În vizor, l-a chemat la el să-l scarmene, cică o să facă scandal. N-am nevoie de scandalul ăsta. Rogoz e un tâmpit. — Tocmai asta e, tăticule. Întoarcem căruța, Îi suim În ea pe amândoi, pe Vasile Moare și pe Rogoz, și Îi ducem În fața lui Birică. Totul serios, ca să pară că de
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
stai puțin. Vasile ăsta l-a supărat pe Rogoz, la cenaclu, a citit ceva cu o crimă și ăla l-a luat În vizor, l-a chemat la el să-l scarmene, cică o să facă scandal. N-am nevoie de scandalul ăsta. Rogoz e un tâmpit. — Tocmai asta e, tăticule. Întoarcem căruța, Îi suim În ea pe amândoi, pe Vasile Moare și pe Rogoz, și Îi ducem În fața lui Birică. Totul serios, ca să pară că de Birică depinde viitorul culturii și
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
-te, măi băiete, o să fie bine. Ai să vezi, n-o să ți se Întâmple nimic. Ajunge, că dăm amândoi de necaz, Vasile... Încerca maistrul să-l domolească. Hai să mergem de-aici, tocmai aici te ai găsit tu să faci scandal? Hai, vino-ți În fire, Vasile, ești băiat deștept... Înfricoșat privea În stânga și În dreapta, cu ochii bulbucați, el Însuși isteric, Îl luase În brațe pe Vasile și Îi mângâia ceafa, dacă te-ai fi uitat la ei de departe ai
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
secre tul, să nu-ți fie teamă, nu e un motiv de șantaj. La urma urmei, cine te-ar crede pe tine dacă ai spune că sunt homo sexual? Ni meni. Poziția mea e prea importantă pentru ca un astfel de scandal să pună și mai mult În evidență dezastrul general. Suntem cu toții complici În țara asta. Nu uita, mâine la miezul nopții, În scuarul din fața Casei Pionierilor. Inutil să păstrezi scrisoarea asta... Cu prietenie, profesor Vasile Carara Vasile a recitit scrisoarea
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
dăduse la iveală trăsături neașteptate: violență, jafuri, iar în cele din urmă înăbușise revoltele din valea Nilus-ului într-un mod atât de sângeros și exagerat, încât Augustus îl rechemase în taină la Roma. Iar la Roma, pentru a evita un scandal care se anunța răsunător, fusese îndemnat cu cinism să se sinucidă. După el, abuzurile și spolierile s-au înfăptuit cu mai multă prudență, au întâmpinat o rezistență mai mică în ținutul exploatat și au fost șterse din istorie. Prin urmare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
mese acoperite de documente puse în ordine, pe mama sa, palidă ca o umbră, surâzând. — Toate acestea, îi anunță ca, le vor fi prezentate astăzi senatorilor - și nimeni nu va mai putea închide ochii. Documentele fură încredințate tribunalului senatorial; izbucni scandalul. În urma unor ședințe furtunoase, în care populares și optimates fură pe punctul de a se lua la bătaie, Tiberius consimți să fie instruit procesul împotriva lui Calpurnius Piso și a soției acestuia, Plancina. Încă n-am câștigat, spuse Creticus, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
de pudicitia et de coercendis adulteriis. Principalul efect al legii - care, teoretic, trebuia să apere pudoarea și să condamne adulterul - a fost, în cazul celor vinovați, o mai mare prudență în continuarea vechilor obiceiuri și o complicitate unanimă pentru mascarea scandalurilor și rezolvarea controverselor între zidurile propriilor case. Însă legea, nu degeaba născocită de mintea rafinată a lui Augustus, declara adulterul ca fiind un delict de „acțiune publică“. Oricine putea să se amestece în treburile altuia și să-l denunțe, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
începuse o persecuție fără scăpare. A fost condusă pe Palatinus. N-am mai văzut-o niciodată. Pentru prima oară în scurta lui viață, Gajus avu senzația fizică a unei primejdii de moarte. Agrippina spuse că, pentru a evita riscul și scandalul unui proces public, juriștii împăratului jonglaseră inteligent cu legile. Găsiseră una, veche de peste cinci sute de ani, numită de patria potestate, care îi concedea tatălui, pater familias, putere de viață și de moarte asupra tuturor membrilor familiei sale. Prin urmare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
a intrat în viața lui Augustus, avea șaptesprezece ani, un alt soț și un băiețel. Fusese numit Tiberius, și nimeni nu bănuia că va ajunge în fruntea imperiului. Ea era însărcinată, și nimeni nu știa să spună cine era tatăl. Scandalul - a zis Varilia - a fost imens, pentru că primul soț al Mașterei făcea parte din istorica gens Claudia și fusese un dușman aprig al lui Augustus în timpul asediului Perusiei. Datorită amnistiei s-a întors la Roma, dar a descoperit că învingătorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
spus că adultera nu era bătrâna Livia, ci limbuta Varilia, și nu cu șaizeci de ani în urmă, ci acum, cu un anume Manlius, un tânăr constructor care face glume cam grosolane, producător de vinuri de la poalele muntelui Artemisium. Un scandal organizat cu atâta meșteșug i-a indignat pe cei care susțineau vinovăția Variliei și le-a închis gura celorlalți. Tribunalul senatorial s-a declarat obligat să procedeze în virtutea legii împotriva adulterului. «Avem mâinile legate», au spus senatorii, reluându-și locurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
nu-i stătea în putere să ierte delicte de acest gen. Iar Varilia, care riscase să fie condamnată la moarte fiindcă vorbise despre adulterul altcuiva, a fost condamnată la exil pentru propriu-i adulter. Familia ei a fost devastată de scandal. Dar“, încheia Drusus, „cred că singura ei vină a fost că se înrudea cu noi“. Gajus trecu încet la foaia următoare. „Vreau să scriu astăzi, pentru ca amintirea să nu se piardă“, începea, „povestea lui Scribonius Libo, un tânăr de douăzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
părăsit. Acolo se închisese Augustus în zilele războiului din sânul familiei; de acolo, nesimțitor la rugăminți, hotărâse surghiunirea fiicei sale Julia și condamnarea ultimului nepot, în vârstă de șaisprezece ani. Acolo, după mulți ani, primise sfaturi și Tiberius, implicat în scandalul otrăvirii lui Germanicus. Acum pretorienii pășeau disciplinat de o parte și de alta a ofițerului și a lui Gajus; puteau fi o escortă de onoare sau puteau însemna captivitatea. De la primul pas pe care-l făcu în atriu, lui Gajus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
viu. Copiii apăreau pe neașteptate, îmbrăcați extravagant, alături de însoțitori, mai ales greci și sirieni, care supravegheau acel du-te-vino, și dispăreau în camerele secrete; la fel de rapid erau îmbarcați cei care plecau. „Acele sphintriae ale lui Tiberius“, comentau marinarii. Și fiindcă un scandal de moravuri e o lectură mai plăcută decât o genealogie imperială și, în același timp, o puternică armă a urii, mai mulți scriitori faimoși din secolele următoare nu au găsit altceva mai bun decât cuvintele folosite în cartierele rău famate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
locul sacru al discursurilor istorice: Julius Caesar și Augustus o făcuseră să devină simbolul gloriei Romei. În timp ce urca spre tribună, printr-un bizar joc al memoriei, Împăratul își aminti că sărmana Julia, fiica lui Augustus, fusese acuzată că provocase un scandal public, împreună cu prietenii ei cei veseli, chiar acolo. În acuzații se amestecaseră abil desfrânarea cu profanarea locului sacru, încât Roma se indignase, fără să-și dea seama de ridicol. La gândul acela, buzele tânărului Împărat se arcuiră într-un surâs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
și antipașoptistă a studenților naționaliști. „Lupta pentru limba românească” și manifestația din fața Teatrului Național bucureștean, din 13 martie 1906, cînd tinerii adepți ai lui N. Iorga au protestat (provocînd cîteva victime) față de reprezentațiile unor piese de binefacere în limba franceză, scandalul similar creat de succesul reprezentației - tot la Teatrul Național, în 1905 - a dramei cu subiect iudaic Manasse de Ronetti-Roman (una dintre cele mai valoroase creații dramatice românești ale epocii), ideologizarea reacționară a Sămănătorului de după sciziunile din 1906 și cea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
care durează de vreo două decenii și care s-a umflat ca un balon multicolor în istoria literară română de ultimă oră”. Calificative precum „maquereau metec”, „furnizor balcanic pentru cadîne interlope, cu narcotice și cu un soi de literatură de scandal”, „snob și agent comercial” (care, „lumpenproletar” fiind, „nu pactizează cu proletariatul, ci doar cu capitalismul”, în ciuda „conversiunilor recente”), în fine, „semicolonial de-al nostru, semidoct și semi-comercial, brînză bună, ca inteligență, în burduf de cîine al răului caracter, care trafichează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
lui Breton negînd ferm existența corespondenței infamante a lui Huelsenbeck, citînd diverse opinii din presa germană privitoare la paternitatea cuvîntului Dada și invocînd tîrzia convertire la dadaism a catolicului Schad. Nota bene, printre cei care-i vor lua apărarea în scandal se va număra și un „metec” român, C. Brâncuși... Mai tîrziu, Richard Huelsenbeck va sublinia, nu fără un grăunte de ironie naționalistă - reflex, de astă dată, al unui „complex al Centrului” -, diferența plebee, provincială, „balcanică” și „barbară” a tînărului român
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
zür Waag (unde gruparea se retrăsese după închiderea cabaretului), îl va înlocui, în calitate de impresar pe Hugo Ball, după ce acesta din urmă - epuizat după lectura poemului maori „o gadji beri bimba“ - este scos pe brațe din sală. Foarte curînd, excedat de scandalurile și de conflictele cu poliția generate de Tzara, „idealistul”, „metafizicul” Ball se va retrage din mișcare și, urmare a unei crize spirituale, devine călugăr catolic în cantonul Tessin (mai tîrziu va publica și un tratat de teologie, foarte apreciat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
și șezători, prin farse, prin mistificări, prin tifle, piruiete, bufonerii și bravade riscante, trimise în figura placidă a bunului-simț public”. Caracterul publicitar al mișcării e subliniat cu o maliție abia perceptibilă: „«Dada» însă avea un scop și l-a ajuns scandalul și un renume intercontinental, cu orice preț. A izbutit să se strămute din Zürichul cu locuitori lesne buimăciți în Parisul ager la minte, în Parisul care totuși s-a alarmat”, iar „mistificarea” cu răsunet internațional este „capitalizată” în beneficiu românesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
în frunte cu Marcel Iancu, M.H. Maxy, B. Fundoianu, Sergiu Dan, H. Gad și Jacques G. Costin) este ilustrată, între altele, prin articole precum „Profesorii antisemiți“ de H. Gad, „Evreii în cultura română“ de V. Dănoiu, „Scrisori din Iași“, „Tîlcul scandalului“, „Aventura d-lui Iorga“ (cu o oportună subliniere a delimitării marelui istoric de extremismul xenofob al lui A.C. Cuza), „Cultură și antisemitism“, „Evreii și huliganii“, „ Tîlcul scandalului“ de I. Vinea, „Românii cari se deșteaptă“ de Jacques G. Costin, „Soluția de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
H. Gad, „Evreii în cultura română“ de V. Dănoiu, „Scrisori din Iași“, „Tîlcul scandalului“, „Aventura d-lui Iorga“ (cu o oportună subliniere a delimitării marelui istoric de extremismul xenofob al lui A.C. Cuza), „Cultură și antisemitism“, „Evreii și huliganii“, „ Tîlcul scandalului“ de I. Vinea, „Românii cari se deșteaptă“ de Jacques G. Costin, „Soluția de la Pitești“ de F. Aderca etc. În „Scrisori din Iași. Cu huliganii“ (nr. 22, semnat „Aladin”) este relatat un episod de violență huliganică a studenților antisemiți din Iași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Precursoratul avangardist mondial - și absolut - al lui Urmuz și, prin extensie, al avangardei românești nu putea lipsi, desigur, din discursul de legitimare al „contimporanului” Ion Vinea... Tudor Arghezi, „botezătorul” Postum, Urmuz intră cu adevărat în atenția publicului printr-un mic scandal de presă, înscenat - postum - de către nașul său literar Tudor Arghezi. Acesta acuzase, într-un „medalion” din Bilete de papagal, I, nr. 16, 19 februarie 1928, un presupus plagiat după Urmuz în cazul piesei Omul cu mîrțoaga de George Ciprian. Avizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]