10,805 matches
-
1976; Dan Laurențiu, Eseuri asupra stării de grație, 1976; Petru Poantă, Radiografii, I, 1978; M. Iorgulescu, Scriitori tineri contemporani, 1978; Daniel Dimitriu, Ares și Eros, 1978; Gh. Grigurcu, Poeți români de azi, 1979; Ștefan Aug. Doinaș, Lectura poeziei urmată de Tragic și demonic, 1980; Eugen Simion, Scriitori români de azi, I, 1984; Gh. Grigurcu, Existența poeziei, 1986; Ion Negoițescu, Scriitori contemporani, 1994; L. Ulici, Literatura română contemporană, I, 1995; Mircea A. Diaconu, Fețele poeziei. Fragmente critice, 1999; Gh. Grigurcu, Poezie română
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Andriescu, în "Cronica", nr. 49, 1981; M. Nițescu, Atitudini critice, 1983; Marin Mincu, Eseu despre textul poetic, vol. II, 1986; Al. Cistelecan, în "Familia", nr. 6, 1987; Eugen Simion, Scriitori români de azi, vol. IV, 1989; Radu G. Țeposu, Istoria tragică & grotescă a întunecatului deceniu literar nouă, 1993; Nichita Danilov, Apocalipsa de carton, 1993; Mircea A. Diaconu, Instantanee critice, 1998; Ion Roșioru, în "Convorbiri literare", nr. 8, august 1999; George Bădărău, în "Convorbiri literare", nr. 12, decembrie 1999; Al. Cistelecan, Top
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Editura Semne, București, 2009. Sasu, Aurel, Dicționarul biografic al literaturii române, I-II, Pitești, Editura Paralela 45, 2006. Simion, Eugen, Scriitori români de azi, ediția a doua revăzută și completată, I, Editura Cartea Românească, București, 1978. Țeposu, Radu G., Istoria tragică & grotescă a întunecatului deceniu literar nouă, ediția a III-a, Editura Cartea Românească, București, 1993. Ulici, L., Literatura română contemporană, I, Editura Eminescu, București, 1995. Zaciu, Mircea, Papahagi, Marian, Sasu, Aurel (coord.), Dicționarul scriitorilor români, I-IV, Editura Albatros, București
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
circulat mai intens în spațiul românesc (inclusiv în mediile exilului), din cauza, între altele, a unei mai slabe informări. De circulat a circulat în orice caz pînă în pragul anilor '60, chiar dacă la ultimele generații cu alură ironică, de "contra-mit". Revoluția tragică din Ungaria, care a stîmit un larg freamăt și în România, urmată de procese soldate cu ani de detenție și existențe distorsionate ori distruse, marchează probabil momentul de "trezire" brutală, și în România, din "așteptarea armatei americane". Dar traumele acestei
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
din punct de vedere istoric, de crizele majore ale unei epoci, care evidențiază deopotrivă amploarea decăderii spirituale, violența înfruntărilor politice, brutalitatea schimbărilor economice. În ceea ce privește acea mare construcție care este mitologia Complotului, așa cum apare ea în ultimele două secole, acel arierplan tragic nu mai e atît de consistent și de semnificativ; violența dramatică tinde cel mai adesea să se atenueze sau să devină mai puțin vizibilă. Totuși, nici una dintre aceste construcții nu poate să nu fie interpretată ca un răspuns la o
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
alții nu corespunde acelei puteri revendicate în slujba propriei cauze? Rolul atribuit acestei puteri, văzută ca factor determinant al istoriei care se face, și al celei care se pregătește nu este același cu rolul de care te simți în mod tragic frustrat? Această unitate organică văzută ca privilegiată, această voință supremă în care se pierd toate voințele individuale, această autoritate absolută, dar prevăzătoare și în cele din urmă tutelară, extinsă asupra tuturor acelora ce sînt uniți prin aceleași jurăminte și aceleași
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
am găsit locul"). Totuși, acolo Cap de Aur va cunoaște și înfrîngerea și moartea, chinurile agoniei, crucificat în mijlocul cîtorva dintre credincioșii săi. Acestora le-a dat măcar posibilitatea să trăiască aventura, să se depășească pe ei înșiși, să acceadă la tragic: "Ca să fiți cu mine, v-am făcut să vă treziți din lenea voastră. V-am scos și adunat din întunericul în care zăceați... Ceva tot am făcut". Voința, îndrăzneala, setea de mărire totuși au deschis un nou capitol în istoria
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
social. Antiteza nu este artificială: tocmai în și prin refuzul brutal, vehement, exasperat al acestor valori se definește personajul lui Claudel din Cap de aur. În viața unei cetăți aparent liniștite, apariția sa brutală este în același timp patetică și tragică. El însuși stăpînit de visul de a atinge limitele extreme ale exaltării voinței sale, forțele la care face apel sînt ruptura, aventura și mișcarea. Se adresează răzvrătiților, marginalizaților, celor care nu respectă nici pacea, nici ordinea, nici cursul normal al
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
și aventura, mesianismul revoluționar în desfășurare și principiul autorității restaurate. El a fost exaltat de unii ca simbol al epopeii războinice și salutat de alții ca garant al asigurării unui viitor pașnic. Nietzsche 1-a admirat ca pe un erou tragic; Béranger a cîntat stăpînul apropiat, prieten al celor umili și nevoiași, bărbat între bărbați, care cunoaște slăbiciunile sale: "Poporul îl venerează încă, da, îl venerează. Vorbește-ne de el, bunică, vorbește-ne de el..." Aici, semizeul bătăliilor nu este decît
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
așteptat, la o anumită cerință. Imaginea Salvatorului e schimbătoare, după cum acesta este chemat să facă față unei primejdii venite din afară, să înlăture o criză economică sau să prevină pericolul unui război civil. Legenda lui Clemenceau este inseparabilă de evenimentele tragice din 1917, aceea a lui Raymond Poincaré este inseparabilă de agitația financiară din 1925, aceea a lui Gaston Doumergue e o replică la o situație provizorie, aceea a evenimentelor sîngeroase din 1934. E posibil ca o anume realitate patetică să
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
aceeași acțiune. Într-o societate în care puterea nu mai reprezintă decît o ordine necunoscută sau discreditată, în care, din această pricină, valori fundamentale ce țin de unitate și de coeziune par, pe de altă parte, a fi în mod tragic amenințate, rolul de intermediar nu mai poate fi, într-adevăr, disociat de cel de protector, cu atît mai puțin de acela de părinte sau de călăuză. Celor care îl recunosc drept substitut al unei puteri paterne extrem de slăbite, ca si
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
într-o epocă pe care tradiționaliștii o vor reprezenta ca pe o veritabilă Vîrstă de aur a vechii Frânte patriarhale și rurale, autorul Fericirii la țară insistă deja asupra necesității de a restaura sărbătorile tradiționale, potrivit lui amenințate de o dispariție tragică. Urmare a unui naționalism ce se năștea, preocupările "patriotice", voința de a însufleți și stimula sentimentul "național" se adaugă, de altfel, pledoariei sale: Deja prea a fost lăsat să se piardă obiceiul de a celebra sărbătorile care erau zile de
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
pentru speța umană au fost acelea în care puterea spirituală și cea materială s-au echilibrat", afirmă cel dintîi. "Decăderea filosofiei teologice și a puterii spirituale, scrie celălalt, a lăsat societatea fără disciplină morală. Și Comte continuă să enumere consecințele tragice ale acestei stări de "anarhie spirituală": confruntarea permanentă a credințelor și a sistemelor de gîndire, "absența aproape totală a moralei publice", prioritatea acordată satisfacerii nevoilor materiale, apariția unei forme de putere, "care, în absența unei formule mai fericite, poate fi
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
ocolesc din ce to ce mai mult categoriile cele mai productive. Iată un ultim exemplu al acestei stări "critice", aspect asupra căruia majoritatea teoreticienilor acelei mistici a unității revin cu deosebită insistență: situația în care se află femeia, problemele ei tragice, create în vremea noastră, de condițiile inserției sale în organizarea colectivă. "Nu există nimeni, spunea în legătură cu aceasta Michelet în 1859, care să nu vadă ceea ce este cel mai important acum. Printr-un curios concurs de împrejurări sociale, religioase, economice, bărbatul
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
Pițu, Eros, Doxa & Logos Luca Pițu, Sentimentul românesc al urii de sine Vassili Rozanov, Apocalipsa timpurilor noastre Lev Șestov, Începuturi și stîrșituri Lev Șestov, Revelațiile morții Vladimir Soloviov, Povestire despre Antihrist Miguel de Unamuno, Agonia creștinismului Miguel de Unamuno, Sentimentul tragic al vieții Al. Zub, În orizontul istoriei Texte de frontieră Arșavir Acterian, Jurnal în căutarea lui Dumnezeu Arșavir Acterian, Privilegiați și năpăstuiți Haig Acterian, Cealaltă parte a vieții noastre Gustave Le Bon, Incertitudinile prezentului Dan Ciachir, Gînduri despre Nae lonescu
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
iarăși, bine. Era un spirit profund și lecturile lui merg de la Biblie la Cartea tibetană a morților. La începutul anilor ’40 asistă la mișcările politice ale momentului și le va fixa, peste câteva decenii, în Delirul (1975), romanul unei epoci tragice și, totodată, romanul generației sale. „Înainte să ajung s-o fac eu, istoria tulbure și amenințătoare dădea buzna peste noi” - scrie prozatorul în romanul autobiografic Viața ca o pradă (1977). Îi apare prima oară numele la poșta redacției a revistei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
nu este o operă a cărei gestație să fie scurtă”, comentează autorul. Cartea are un enorm succes de public. Sentimentul aproape general este că aici se demistifică istoriografia oficială și se încearcă să se spună adevărul despre o istorie complexă, tragică. Apar reacții violente în unele publicații sovietice. Convinși că scriitorul încearcă să îl reabiliteze pe mareșalul Ion Antonescu, unii critici literari contestă politicește romanul. Contestațiile continuă și azi (S. Damian), cu argumente mai mult sau mai puțin estetice. Ca să echilibreze
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
nu tulbură însă receptarea, cu adevărat nemaipomenită, a trilogiei. În noaptea de 15 spre 16 mai P. moare în condiții nici azi elucidate. Unii vorbesc de un asasinat bine executat, adică fără urme, alții cred că a fost un accident tragic. Marele public percepe dispariția prozatorului ca o tragedie națională și o primește cu o mare emoție. „Va trebui să învățăm să trăim, de acum înainte, fără Marin Preda”, spune la căpătâiul scriitorului unul dintre prietenii săi. Peste un an apare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
speriat că într-o zi și aceștia îi vor fi refuzați. Este evident că autoritatea lui nu mai are asupra cui se exercita, și în iluzia că mai poate reface ceva, că mai poate trăi ocolit de evenimente, stă măreția tragică a acestui bătrân țăran idealist. Nici un copil nu îl mai ascultă și observațiile lui spirituale se întorc împotriva sa. Ilinca îi răspunde: „vorbim duminică”, adică altă dată, când n-avem de lucru; Niculae îi respinge cu agresivitate ideile. Discuțiile dintre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
Domnule, eu totdeauna am dus o viață independentă.” Fiii s-au împrăștiat demult, casa Moromeților trece în mâinile Titei, unicul copil rămas în preajma bătrânului țăran. Dispare, odată ce praporii flutură la poarta Moromeților, satul ca imagine a lumii statornice, arhetipale. Moromete tragic, omul unei civilizații care piere, trăiește de aici înainte în închipuirea fiului. Capitolul despre moartea lui Moromete e tot ce s-a scris mai profund, în legătură cu această temă gravă, în literatura română. Romanul, în ansamblu, este substanțial, răstoarnă convențiile literare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
o victimă a complicității vieții și a istoriei. Nu e totuși așa, ceva neprevăzut se întâmplă și curmă firul unei existențe fără traumatisme. Cartea începe în momentul în care neprevăzutul apare și împinge destinul acestui mărunt electrician spre o zonă tragică de existență. Călin Surupăceanu săvârșește un act curajos, având pentru el consecințele cele mai dureroase. Ars pe față și pe mâini, mutilat, el încearcă să ducă viața dinainte, dar nu mai e posibil. Accidentul pune între el și lumea în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
eroul) la sfârșit, parafrazându-l pe Sfântul Pavel: „dacă dragoste nu e, nimic nu e!”. Asta vrea să sugereze că existența omului nu are sens în afara acestui mit, chiar dacă mitul imprimă destinului - cum se întâmplă cu Victor Petrini - un curs tragic. E un punct esențial al cărții, însă epicul evadează mereu din el, meditația împinge romanul spre alt cerc de probleme, erosul nu este pur, izolat, ci angajează toți factorii existenței. A îmbrățișa totalitatea unei existențe este ambiția romancierului. Ambiție veche
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
posibil transferul metaforic. Între pasajele citate mai sus se regăsește o uimitoare descriere de acțiuni ce urmărește actul de reproducere dintre un păianjen mascul și o femelă care, în ciuda negării ("sînt fericit că nu sînt un păianjen mascul") prefigurează finalul tragic al eroului. În acea dimineață asistai la o mică dramă. Mă plimbam pe coridor în timp ce servitorul făcea curățenie în cămăruța mea. La ferestruica ce dă în curte era o pînză de păianjen, cu un păianjen mare în mijloc. Doamna Dubonnet
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
a lui R.-N. Extinzându-și interesul și spre „inimi de femei”, el alcătuiește o adevărată galerie de eroine sublime, completată cu povești de dragoste, nelipsite în proza sa, dar devenite subiecte în sine în mai multe romane. Unele sunt tragice (Romanul căsniciei, 1898, A fost un vis..., 1920), altele triste, dar terminate cu bine (Gelozie, 1890, Puterea destinului, 1914), câteva au finaluri eclatante, după traversarea unor momente de criză (Jertfă, 1890, Două dureri, 1921), mai toate sunt convenționale, desfășurate pueril
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289111_a_290440]
-
Por, împăratul Indiei, sunt cele mai însemnate isprăvi ale eroului. În partea a doua a narațiunii, Alexandru apare ca un înțelept care vorbește în maxime. Unele variante cuprind și câteva mici istorisiri satirice, cu intenții moralizatoare. Condamnat la un sfârșit tragic, prevestit de prorocul Ieremia, împăratul moare otrăvit de unul dintre supuși. Ducipal, calul său credincios, îl pedepsește pe făptaș. Bocetului soției lui Alexandru, Ruxanda, prezent numai în versiunile balcanice, i s-au adăugat elemente folclorice românești. Alexandria a lăsat urme
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285243_a_286572]