10,932 matches
-
probabil În criză de timp, au reprodus texte aparținând altor colaboratori, fără măcar a-i cita (Iliescu, 2002, pp. 6-7). Fiindcă veni vorba despre Academia Română, să amintim Încă un caz de plagiat, patronat, după cum spunea autoarea unui articol publicat În Observator cultural, chiar de președintele Academiei Române, Eugen Simion. E vorba despre Limba și literatura română. Manual pentru clasa a XII-a, avându-i ca autori pe Eugen Simion (coordonator), Florina Rogalski și Daniel Cristea-Enache (Editura Corint, București, 2002), manual În care
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
maximă fidelitate, studiul serios și foarte bine documentat al unei specialiste În materie”. Este vorba despre Maria Cvasnîi Cătănescu, autoarea manualului Limba română. Origini și dezvoltare (Editura Humanitas, București, 1996). Așa cum se procedează În astfel de cazuri, autoarea articolului din Observator cultural pune În paralel textul inițial și cel plagiat, arătând că e vorba despre „un exemplu grăitor de impostură intelectuală, prezentat drept etalon al calității”. Concluzia autoarei este cât se poate de tranșantă: Ca și manualul de clasa a XI
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
plagiat”, În Eco, 2000, pp. 177-181. Hangiu, 1996. Iliescu, Octavian, „Erată la Istoria românilor”, 22, anul XIII, nr. 655, 24-30 septembrie 2002. Marcus, Solomon, „La școala plagiatului”, România literară, nr. 48, 2002, p. 3. Mușat, Carmen, „Plagiatul - noua «modă» academică?”, Observator cultural, nr. 138, 15-21 octombrie 2002. Pârvulescu, Ioana, „Necuviința d-lui Ioan Scurtu”, România literară, nr. 25, 27 iunie-3 iulie 2001. Pecican, 1998. Rubin, Rubin, Piele, 1996. Sava, Daniela, „Furt intelectual de proporții. Mircea Beuran, ministrul plagiator”, http://www. cotidianul
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
în științe (fizico-matematice), și al Școlii Politehnice de la Universitatea Liberă din Bruxelles, a avut o ascensiune profesională de excepție, fiind, printre altele, fondatorul Institutului Meteorologic din București (1884), creatorul serviciilor naționale de măsuri și greutăți (1889), de seismologie (1893), al Observatorului de Magnetism Terestru (1895) etc.64. A fost și un prolific autor de studii științifice (827) în domeniile fizicii, climatologiei, meteorologiei, topografiei, seismologiei, astronomiei etc.65. Meritele sale științifice au fost recunoscute de mai multe societăți savante de la Berlin, Sankt
[Corola-publishinghouse/Science/84993_a_85778]
-
fiecare spectator, în ceea ce (se) știe deja despre ea, despre autorul textului, despre regizor, despre echipa de actori, despre premieră etc., respectiv în universul supozițiilor, al prejudecăților, al datum-urilor culturale, sociale etc. ale fiecărui individ. Fie că este adeptul tehnicii observatorii sau al implicării în derularea/trăirea spectacolului (uneori, chiar cu asumarea unor "roluri" vezi exemplul teatrului participativ: un spectator poate fi străjerul, un altul poate fi pajul, întregul public poate asigura fondul sonor al vâjâitului vântului, al foșnetului frunzelor, al
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
nuanțate față de locutor/situația de comunicare etc., strategia interlocutorială implică valorificarea unor mijloace dintre cele mai diverse (sintagme, cuvinte/expresii "în ritual", mimică, gestică, elemente paraverbale, tăceri semnificative etc.) și actualizarea unor relații specifice cu locutorul (vezi supra). (b3) Strategia "observatorului" reflectă ipostaza persoanei prezente și active în "spectacolul" comunicării, având ca scop obținerea de informații fără implicarea directă în schimbul comunicativ, așadar fără asumarea rolului locutorial. Strategia este, astfel, în acest context, cea a pasivității, a non-implicării, dublată însă de cea
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
cea a centrării pe informație; mijloacele valorificate presupun discreție, absență "in praesentia", dar în același timp, atenție și concentrare. Relația cu celelalte persoane implicate în situația de comunicare respectivă este mai degrabă una ascunsă, subtilă, reperabilă doar prin explicarea prezenței "observatorului" în contextul respectiv, acesta preferând "anonimatul", non-exprimarea vezi, de exemplu, ipostaza unei persoane care, aflate în mijlocul unui grup de colegi, nu se implică în discuție, însă acumulează toate informațiile vehiculate și, în plus, reacțiile, atitudinile tuturor celor prezenți față de cele
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
acestora în situații particulare caracterizate prin receptarea de informații transmise de celelalte persoane implicate în situația de comunicare respectivă, fără implicarea directă în plan comunicativ a celor care s-au rezumat la a fi "spectatori". Vezi, de exemplu, calitatea de observator/spectator a profesorului care asistă la discuțiile dintre elevi, în timpul pauzei sau la cele din cadrul grupelor de lucru, fără a interveni în aceste discuții; sau ipostaza (nedorită, în accepțiunea ei obișnuită) de "spectator" în care se plasează elevul/profesorul care
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
teatru în care noi nu facem decât să interpretăm niște roluri" (Maingueneau, 2007, p. 82). 39 În dinamica procesului comunicării, "profesorul își asumă un dublu rol; de interlocutor "egal", care "coboară" la nivelul de înțelegere al elevului, dar și de observator, conducător și reglator al orizontului discursiv în cazul apariției unor disfuncțiuni în "negocierea" sensurilor" (Cucoș, 1991, p. 23). 40 Exemple de tipuri de context implicate (Rovența-Frumușani, 2000, p. 31): verbal; referențial (realitatea vizată sau lumile posibile); situațional (situația de discurs
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
note de călătorie, semnate, probabil, în majoritate, de elevi preznți la evenimente: vizita olimpicilor români în Belgia - 24-28 ianuarie, 2004, de George Robert Butunoi, “Jurnalul de excursie la Iași”, de Oana Vârlan, SilviaNicoleta Dulgheru, cu opriri și detalieri de la Planetariu, Observatorul Astronomic - unde au rămas cu impresia unui muzeu părăsit și care, dacă ar fi mutat la Bârlad, pe “Dealul Morilor”, ar deveni, sigur, și o sursă de bani de pe urma lui, printr-o mai bună organizare a activității de cercetare dar
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
celui care bolnav și sărac, moare la 7 noiembrie 1918. S-a bucurat de aprecierea unor personalități Flammarion, Lowel, Berberich, Brenner, Țițeica, C. Istrate, I. Simionescu etc. Unele documentare au o subtilitate care, nu întâmplător, acuză, ca în cazul de la Observatorul astronomic din Iași, unde citim întâmplarea din “neuitatul an 1966”, când “sub privirile pasive ale tuturor astronomilor din țară, a fost alungat de la Universitatea “Alexandru Ioan Cuza” din Iași, dr.doc. Victor 391 Nadolschi, care făcuse ceva la Observatorul din Iași
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
cazul de la Observatorul astronomic din Iași, unde citim întâmplarea din “neuitatul an 1966”, când “sub privirile pasive ale tuturor astronomilor din țară, a fost alungat de la Universitatea “Alexandru Ioan Cuza” din Iași, dr.doc. Victor 391 Nadolschi, care făcuse ceva la Observatorul din Iași, după care unitatea de cercetare a intrat într-o lungă “eclipsă totală” care durează și azi”, scria Virgil V. Scurtu - Iași, în numărul 15/2006 al revistei. Menționăm și caracterul multidisciplinar al materialelor găzduite, care se referă nu
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
a comunităților locale (prin instituțiile locale, autoritățile locale și reprezentanții societății civile) în proiecte internaționale (transfer de bune practici, schimburi de specialiști, foruri bilaterale, regionale sau internaționale etc.). Capitolul 5. Informare și evaluare În cadrul Agenției Naționale Antidrog a fost constituit Observatorul Român pentru Droguri și Toxicomanie, unitate care asigură legătura României cu Centrul European de Monitorizare a Drogurilor și a Dependenței de Droguri de la Lisabona, care stabilește, conform cerințelor Uniunii Europene, indicatorii și criteriile de apreciere a fenomenului drogurilor la nivel
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
de culegere a informațiilor a condus la obținerea unor date agregate, ceea ce a influențat structurarea și defalcarea acestora. În acest context se impune, pentru perioada imediat următoare, crearea unui sistem propriu de monitorizare a consumului și traficului ilicit de droguri. Observatorul Român pentru Droguri și Toxicomanie va continua implementarea tuturor indicatorilor Centrului European de Monitorizare a Drogurilor și a Dependenței de Droguri de la Lisabona, proces început în anul 2004, cu următorii indicatori: cerere de tratament ca urmare a consumului de droguri
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
cu următorii indicatori: cerere de tratament ca urmare a consumului de droguri, prevalența și stabilirea modelelor de consum al drogurilor în rândul populației generale (studii în populație), prevalența și stabilirea modelelor de consum problematic al drogurilor. Obiectiv general Îmbunătățirea capacității Observatorului Român pentru Droguri și Toxicomanie de colectare și procesare a datelor necesare întocmirii Raportului național anual privind situația drogurilor în conformitate cu indicatorii recomandați de Centrul European de Monitorizare a Drogurilor și a Dependenței de Droguri de la Lisabona și a formularelor ONU
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
Muntenegru, Macedonia și Croația. Participarea rămâne deschisă și pentru alte state care doresc să se alăture procesului. Banca Modială, Open Society Institute, Banca pentru Dezvoltare a Consiliului Europei, UNDP, OSCE-ODIHR, Roma Education Fund - REF. Comisia Europeană a participat inițial ca observator, în prezent desfășurându-se discuții pentru o implicare sporită a acesteia și pentru coordonarea politicilor sociale ale Uniunii Europene cu eforturile Deceniului Romilor. Aminteam mai sus că începând cu anul 2002, implementarea strategiei s-a restrâns la cinci domenii de
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
oare parte din natura umană și este ea fondatoare a unor drepturi proprii? Pentru a examina ipoteza existenței valorilor universale, vom abandona calea dreptului natural, luând calea experienței istorice. Achizițiile istorice Opiniile pozitivismului sociologic se explică, ni se pare, deoarece observatorul nu are acces la cele mai vaste perioade ale istoriei. Omul este înghițit de acest du-te-vino care produce, modifică și distruge valorile. El este copleșit de datele pro-priului prezent. Orizontul său temporal este limitat la un termen scurt. Astfel se
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
acte (recurgerea la avort, practica homosexualității, adulterul, cumpărarea de obiecte furate, frauda fiscală etc.) arată că permisivitatea este tot mai mare în diverse domenii, mai ales în ma-terie de sexualitate, și că Franța se găsește printre cele mai per-misive țări. Observatorii specializați constată că "am trecut de la "permis / interzis" la o lume a "posibilului / imposibilului". Ceea ce este posibil din punct de vedere tehnic este de acum permis subiecților majori și care își pot da consimțământul." (Abel, 1999). Această tendință este valabilă
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
psihiatriei și mai ales în cazul psihopatologiei situația ne apare complet schimbată. În psihopatologie metoda filozofică pare chiar că înlătură, în mod aparent, gândirea clinică. De fapt avem de-a face cu un „transfer metodologic”. Ceea ce se modifică este „atitudinea observatorului” față de obiectul cunoașterii sale, precum și scopurile urmărite de acesta. Obiectul psihopatologiei nu mai poate fi surprins, ca în cazul psihiatriei. El este intuit, ca esență, și nu perceput ca fenomen clinic, sau ca manifestare exterioară. Ceea ce interesează psihopatologia este „nebunia
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
important, ceea ce-l impresionează în mod deosebit și reprezintă pentru el un „pericol”, chiar dacă în fapt lucrurile nu stau deloc așa. În toate situațiile relatările bolnavilor sub forma „narațiunii clinice” reprezintă „materialul brut” sau „primar” din care se reconstituie de către observatorul de specialitate, medic sau psiholog, „discursul clinic” ordonat obiectiv-științific. Trecerea de la „narațiunea bolnavului” la „discursul clinic” reprezintă un act de ordonare serială a faptelor relatate care revine medicului sau psihologului. Discursul clinic reprezintă materialul obiectiv „extras” din narațiunea clinică a
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
conceptelor clinice” sau „imaginile suferinței” respectiv bolile psihice. Organizarea și semnificația discursului clinic Orice „discurs clinic” își are o dublă origine: empirică și științifică. El se constituie, așa cum am mai spus, în cadrul relației de co-prezență dintre „observat” (bolnavul psihic) și „observator” (medic și/sau psiholog). Latura empirică a acestuia este reprezentată de „discursul narativ” al bolnavului care-și expune propria sa suferință, resimțită ca o „schimbare” de factură anormală a naturii sale. Latura științifică a „discursului clinic”, reprezentată prin „discursul medico-psihologic
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
acestuia (angoasă, halucinații, delir, depresie, idei sau tentative de suicid etc.). În această situație bolnavul psihic apare în „câmpul observației” ca o persoană „încărcată” de tulburarea psihică, pe care o comunică, sub forma „narațiunii clinice” sau „istoriei sale personale”, persoanei observatorului. Acesta este primul moment. În al doilea moment se trece la degajarea „aspectelor intrinseci” al „suferinței” relatată de bolnav, din care medicul sau psihologul va desprinde „semnele” bolii. În al treilea rând este observată „imaginea bolnavului” (expresia feței, ținuta corporală
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
care acesta perceput ca spectacol” (M. Foucault). Diferența dintre clinică (spațiul privirii medicale) și laborator (spațiul experimentului) este echivalentă cu cea dintre „un limbaj care se ascultă” și „întrebarea care se pune” în raport cu obiectul. Roncher-Deratte afirmă, în sensul acesta, că „observatorul citește natura, pe când cel care experimentează o interoghează”. În felul acesta observația și experimentul se opun una alteia, fără însă a se exclude; prima conducând către cea de-a doua (M. Foucault). În cazul medicinei somatice, actul de „observație clinică
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
La aceasta G.E. Morselli va adăuga faptul că „traversând biologicul, trebuie să descoperim umanul”. Elementul care intervine, în cazul trecerii de la vizibil la invizibil, este, pentru psiholog sau psihiatru, considerarea „prezenței celuilalt”, a bolnavului psihic, ca „obiectivitate”. Obiectivarea subiectului de către observator are semnificație numai în cazul în care celălalt, respectiv bolnavul psihic, se înfățișează ca „prezență prin persoană”. Numai această „prezență” poate stabili o „legătură fundamentală” între observator și bolnav, sau altfel spus de „a-fi-în-cuplu-cu-celălalt” (J.P. Sartre). În esență cunoașterea fenomenului
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sau psihiatru, considerarea „prezenței celuilalt”, a bolnavului psihic, ca „obiectivitate”. Obiectivarea subiectului de către observator are semnificație numai în cazul în care celălalt, respectiv bolnavul psihic, se înfățișează ca „prezență prin persoană”. Numai această „prezență” poate stabili o „legătură fundamentală” între observator și bolnav, sau altfel spus de „a-fi-în-cuplu-cu-celălalt” (J.P. Sartre). În esență cunoașterea fenomenului psihic morbid, în sfera psihopatologiei, corespunde, după teoria lui J.P. Sartre, cu „cunoașterea celuilalt”. În cazul „dialogului medic-bolnav”, persoana bolnavului este percepută de către medic ca pe un
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]