12,123 matches
-
o discuție fascinantă, a spus Adrian, ceea ce mi s-a părut cam exagerat. Dar fu pus la pământ de exclamația lui Duggie în timp ce se grăbea înspre mine: Sam, draga mea! Picioarele lui Duggie erau puțin cam mici pentru corpul lui rotund și robust; mereu părea că e gata să se rostogolească. — Ce succes a fost vineri seara! a continuat el. Abia aștept să fac niște poze. Acum încerc să-l prind pe Tony, dar știi cât de ocupat este. —Tony ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Albatros, București, 1990 (II); - Din calidor, o copilărie basarabeană, Biblioteca Basarabia, Chișinău, 1993 (III) PRE - MERGERE Galeria casei părintești din Mana este buricul pământului. Totul Îmi pleacă de acolo și de atunci, toate mi se Întorc, după largi ocoluri, perfect rotunde, după definitive dusuri - atunci și acolo. I-am spus: galerie, ca să se Înțeleagă despre ce este vorba, În realitate casa avea ce avea: pridvor, prispă, cerdac, verandă, Însă nu i se spunea: prispă, nici pridvor (slavisme țărănești); și nici: cerdac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
poezia au zugrăvit, au cântat, consacrat un alt punct-de-plecare; de-privire: fereastra. Ca pușcăriaș a cunoscut-o, am frecventat-o și celebrat-o - Însă calidorul... Pe măsură ce mă Îndepărtez de el, punct-de-plecare, mă apropii de punctul-de-sosire, timpul fiindu-mi ca drumul, rotund. Ca mai toți copiii băieți mai legat am fost și rămas de mama, prin ombilicul intact. De aceea, poate, locul meu de Întoarcere este, nu Înăuntru de tot, ca Încă ne-născuții, ci În calidor, acel vestibul deschis spre ambe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
amintirile alimentate de amintirile părinților, de fotografii - de aer... Ceea ce-mi lipsește, acum, este ceea ce Încetase de a mai fi Încă Înainte ca memoria să Înregistreze, fie și imagini statice - de aceea sunt redus, condamnat la gestul vag, oarecum rotund, de aceea sfâșietor de „cuprinzător” (prea!) În ezitarea, În căutarea lui. Și la cuvintele: «Pe-acolo, pe undeva...» Cei dinainte, ca și cei de după mine (dar care au rămas pe-loc) nu vor fi simțind lipsurile din timp, obișnuiți fiind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
că e numai În cămașă de noapte și desculță, așa că aleargă spre casă, cu mâinile rușin’-crucișate pe piept... Și bine face: pe loc se-ntunecă cerul - și numai pentru astă clipă huietul e atât de gros, de plin și rotund, Încât plesnește, pârâie, crapă: un izvor de colb țâșnește din chiar locul În care se afla, adineauri, mama;din gardul dinspre Moș Iacob sar, zburătăite, Împroșcate, așchii. - Nu-aicea, ’uăăăăi!, răcnește bătrânul nostru vecin, părăsind pălăria, ca să poată amenința cu pumnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
abricoasele din abricoși ca plunghii - dar galbene, cum numai aici, la Camincea pot fi. Galbene și pistruiate. Când Doamna apucă trunchiul dintr-o parte și mama din cealaltă și-ncep amândouă să scuture, galbenul curge, se mută, de sus, din rotund, jos, În iarbă, pe Întins. Sunt atât de deși plumbii galbeni În iarba verde, Încât nici tălpile mele desculțe și, orice-ar zice: de copil, nu se pot strecura fără să-i strivească - de aceea Încep adunatul de pe margine; Doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ție... - Nu vreau cânticel, zic. Vreau să nu mănânc și să mor. Și, dacă eu mor, mama te bate pe tine și afară te dă - pe tine! Bălana Își face cruci, Își scuipă În sân. Apoi caută, caută, cu albastrul rotund al inului: că ea Îmi dă mergelele ei! - n-am nevoie de mărgele, sunt băiat; atunci ea Îmi dă mie cnijca ei de rugăciuni - nu, am eu o carte mai frumoasă, cu icoanele În culori... - Atunci ce vriei? Ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
chișcari În spuză, știi còle, cu mojdei din cel... Moș Iacob Își zicea poezia - poezie, fiindcă Mătușa Domnica nu ne dădea chiar ce zicea el că are să ne deie. Dar Într-o zi, când să ne-așezăm la masă - cea rotundă, scundă, cu trei picioare - el mă Întreabă, ca de obicei, la sfârșitul „poeziei”: - Adus-ai pitacu? Pitacul! În acea zi Îl uitasem - uita-l-ar, vorba lui. Am zis că i-l aduc după ce mănânc. Pentru Întâia oară, Moș Iacob
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
a zisșifăcut, nu doar ziua-noaptea, pământul-apa, dar chiar și pe noi; chiar și pe ei: bolșeviștii-sataniștii... Așa că mă Întorc. De la distanță de patruzeci de ani și trei mii de kilometri - la Început, nu chiar În Mana mea, În universul ei rotund și pentru eternitate rotunjit, ci „pe-acolo”; prin jur - cât mai prin-jur târcolul. Dorință care nu are nimic din „căutarea rădăcinilor” (oare?), nici din „confruntarea” unui trecut care numai pentru mine există cu un prezent care nu mai există pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
păstrez, deci și acum, În inimă consistența strigătului meu de dimineață, cu tot ce avea el de-pregătire, de-așteptare, de-promisiune. Apoi răspunsul lui: - Hă! Răspuns pe măsură: Moș Iacob Îl Împroșca, Îl Împușca, Îl detuna; scurt, pătrunzător - dar... rotund la capăt, bont (n-avea el nevoie de ascuțiș, ca să străbată aerul dintre ograda lui și calidorul nostru desigur: după ce mai Întâi ocolise de trei ori pământul). Îl păstrez aici, la inimă... Chiar dacă nu era văzut În acel moment - bătrânul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
țâi ghine, cu bortilitoru’ di borț’ di covrig țânut În mâna dreaptă, Îi: phu!!, o bortă, de s’ ne țâie minte, covrigu’! Sau „lustruitoru’ di teslă”... Un fel de lingură plată - fără găvan, tot din lemn, cu o parte mai rotundă, de care o țineai. Îi spunea „de teslă”, dar nu era chiar: după ce dădea trei-cinci lovituri de teslă Într-un trunchi, Moș Iacob se oprea, lăsa tesla, lua lustruitorul... - Ce faci, Moș Iacob?, Îl Întrebam - când Îl Întrebam. De ce te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
bună măsură pe la spate, s-a răsucit cu fața. Nu mi-a mai zis ce anume să fac, știam. Și am prins a o face și pe față: i-am rotunjit umerii din partea asta; i-am făcut cu mânurile mele rotundul țâței drepte; cel al stângii; m-am Întors la dreapta; i-am făcut, frumos, cu grijă, țumburucul; căpșorul. I-am rotunjit corect floarea mai Întunecată dimprejur: nimba sfintelor de aur, acolo; dincoace, din piele de trup de fată. Am lucrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
întoarcerea editorilor acasă, ci abia atunci începe cu adevărat. Nuci în zahăr ars Filip Florian Târgul de Carte de la Frankfurt a fost, zic eu, un show, nu un șoc. Probabil, pentru biata literatură (cât e pământul de mare și de rotund), aici se rostește cel mai des, mai apăsat și mai gol de conținut veselul Nice to meet you. După un calcul aritmetic simplu, înmulțind numărul participanților cu numărul întâlnirilor (programate ori întâmplătoare) și cu cifra 5 (a zilelor de târg
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
continuat să-l citesc, să-l recitesc, în ideea unei antologii a cronicilor sale muzicale. Fiindcă, deși cartea muzicală continuă să aibă o soartă neagră printre editorii români, portretul omului de cultură Sebastian nu ar ieși decât mai întregit, mai rotund, ca și cel al epocii sale, dacă i-ar fi publicate cronicile. Recitindu-l pe Sebastian, gândul m-a dus și la acei cronicari ai Festivalului „George Enescu“ pentru care nimic nefiind perfect, lipsa unei piese a compozitorului din program
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
timp. Urma apoi camera de zi, izolată printr-o draperie groasă. Următoarea cameră pe dreapta, cum priveai dinspre vestibul, părea a fi dormitorul. De cum intrai În camera de zi, primul lucru care-ți atrăgea privirile era flacăra albăstruie care pîlpîia, rotundă, În soba cilindrică cu gaz. În mijlocul camerei se afla o masă rotundă acoperită cu o față de masă mare, dantelată, din material plastic, care ajungea pînă la dușumea. Jumătate din peretele din stînga era ocupat de rafturi cu cărți, iar jumătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
cameră pe dreapta, cum priveai dinspre vestibul, părea a fi dormitorul. De cum intrai În camera de zi, primul lucru care-ți atrăgea privirile era flacăra albăstruie care pîlpîia, rotundă, În soba cilindrică cu gaz. În mijlocul camerei se afla o masă rotundă acoperită cu o față de masă mare, dantelată, din material plastic, care ajungea pînă la dușumea. Jumătate din peretele din stînga era ocupat de rafturi cu cărți, iar jumătate, de fereastră. Pe peretele din față, e litografie după Picasso, decupată probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
În două culori. Am privit spre stînga, de-a lungul despărțiturii. N-am văzut decît un birou vechi, demodat, și ceva care aducea a observator. În spatele biroului răsări un cap de fată tunsă băiețește, iar sub birou doi genunchi albi, rotunzi, strîns lipiți. Bună seara, am zis, mai voios decît ar fi fost cazul, frecîndu-mi Între timp brațele și umerii pe rînd, ca și cînd aș fi vrut să mai vîr ceva căldură În oase. Intenționat n-am privit-o pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
care auzisem mai Înainte. Pe măsură ce Înaintam, În cîmpul meu vizual mi se Înfățișară: rafturi din oțel, perdele albe la ferestre, care scoteau și mai mult În evidență dezolarea din jur, flori artificiale de o varietate nedefinită, un televizor, o masă rotundă acoperită cu vinilin argintiu și pe ea binecunoscuta scrumieră cu cele patru pisici atașate și apoi, pe fundalul acesta, un individ cu bărbia rezemată În mîini, al cărui chip nu-mi era deloc străin. Ah! El era! El... nu exista
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
și a mirosului de scrobeală și țesături proaspăt vopsite amestecat cu parfum. În stînga erau etalate mostre, reviste de modă și Îmbrăcăminte confecționată la comandă. Alături de ele, cutii din sticlă cu nasturi, bucățele de blană și podoabe. În dreapta, o masă rotundă de culoarea marmorei sprijinită pe picioare metalice subțiri, Între două fotolii de culoarea fildeșului. Și mai exista și o canapea. Pereții și tavanul aveau aceeași culoare ca și draperia care mă despărțea de atelier, făcută dintr-un material mai gros
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
clujene pentru a lansa seria de autor de la Polirom împreună cu Ruxandra Cesereanu și Corin Braga. Universitatea București îi va decerna titlul de Doctor Honoris Causa pe 24 aprilie. Programul mai cuprinde o conferință la Facultatea de Litere și o masă rotundă alături de Orhan Pamuk și Antonio Tabucchi. Ultima întâlnire cu publicul va avea loc pe 30 aprilie, la Sibiu, unde Norman Manea va fi prezent împreună cu Antonio Tabucchi la Biblioteca Astra (ora 18.00). „Există viață după Orbitor ?“ Veronica D. Niculescu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
DARUL IUBIRII ȘI VIZIUNILE UNUI NEVĂZĂTOR Ca entitate numerică, cifra o mie este la îndemâna creatorilor, fiind o cifră rotundă și încununarea unui drum care duce la desăvârșire. Scriitori, poeți, cineaști au fost atrași de cifra o mie, de-a lungul timpurilor: “Ana celor o mie de zile” - un film istoric remarcabil, ca să nu mai vorbim despre poveștile celor “O
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
minuție o scenă precum și pe protagonistul ei în toate nuanțele, fără să omită nimic din ceea ce ar putea să conducă la descâlcirea firelor. Detaliul psihologic este esențial. Povestea de iubire dintre Tinu și Laura face și ea parte din acest rotund. Și parcă și timpul s-a ghemuit în fața acestor tineri frumoși care încep un capitol ce se anunță a fi cu totul Marian Malciu inedit, plin de mistere care se cer deslușite. Așa cum Laura își mărturisește la un moment dat
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
iar buzele perfect conturate par a fi permanent în așteptarea unui sărut. Hm! dacă nu mă laud eu...cine... cine altcineva?” Tainicele cărări ale iubirii Mulțumită și zâmbitoare, își coborî privirea asupra trupului mlădios și foarte bine proporționat. Avea umeri rotunzi și brațe plinuțe atât cât să fie plăcute la mângâiat, mijlocel și coapse dorite de vedetele ce apar zilnic pe micile ecrane și picioare lungi, zvelte, la fel de bine proporționate ca întregul său corp. Nu își găsi nici cel mai mic
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
șeful Departamentului de Jurnalism și Științele Comunicării de la Universitatea „Al.I. Cuza“ (UAIC), prof. univ. dr. Daniel Condurache. Despre Băsescu, in absentia După-amiaza s-a vorbit despre „Mediatizarea campaniilor electorale prezidențiale“. Moderatoarea discuțiilor a fost Ioana Avădani, iar la „masa rotundă“ au stat Răzvan Ghițulică, redactor Radio France Internationale, Fernando Malverde, Ștefan Susai, jurnalist la Radio France Internationale și Agenția France Presse, și Violeta Cincu, corespondent BBC și director Radio Nord Est. Fiind prezenți reprezentanți ai presei locale, s-a discutat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
face o trecere în revistă a succeselor cinematografiei românești și îi citează pe regizorii Cristi Puiu, Cristian Mungiu, Corneliu Porumboiu, dar și pe unul dintre cei mai apreciați critici români de film, Alex. Leo Șerban. Criticul menționează și o masă rotundă organizată de Institutul Cultural Român din New York cu prilejul Festivalului Filmului Românesc „Romanian Cinema: The Golden Age“. Pentru a realiza acest material, A.O. Scott a vizitat România, pentru documentare suplimentară, cu implicarea Institutului Cultural Român din New York. Același institut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]