10,419 matches
-
s-au impus suficient În conștiința publică. Nu vorbim despre cazuri precum sadovenian, eminescian, caragialian, ci despre forme precum ghermanian (de la Sabin Gherman) sau escian (de la Andreea Esca). Bibliografie specială Călinescu, G., „Clasicism, romantism, baroc”, În Călinescu, 1965. Eco, Umberto, „Citatele. Când și cum se citează”, În Eco, 2000. Hristea, 1984. Petraș, 2003. Petrescu, Ioana Em., „Citatul - element al limbajului poetic”, În Petrescu, 1981, pp. 227-241. Petrescu, Ioana Em., „Funcția epică a citatului”, În Petrescu, 1981, pp. 242-246. Vulpe, Magdalena, „Trimiterile
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
despre forme precum ghermanian (de la Sabin Gherman) sau escian (de la Andreea Esca). Bibliografie specială Călinescu, G., „Clasicism, romantism, baroc”, În Călinescu, 1965. Eco, Umberto, „Citatele. Când și cum se citează”, În Eco, 2000. Hristea, 1984. Petraș, 2003. Petrescu, Ioana Em., „Citatul - element al limbajului poetic”, În Petrescu, 1981, pp. 227-241. Petrescu, Ioana Em., „Funcția epică a citatului”, În Petrescu, 1981, pp. 242-246. Vulpe, Magdalena, „Trimiterile bibliografice”, În Vulpe, 2002, pp. 144-157. VI. Exigențele punctuației „Punctuația, fraților, e gesticulația gândirii.” (I.L. Caragiale
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
Clasicism, romantism, baroc”, În Călinescu, 1965. Eco, Umberto, „Citatele. Când și cum se citează”, În Eco, 2000. Hristea, 1984. Petraș, 2003. Petrescu, Ioana Em., „Citatul - element al limbajului poetic”, În Petrescu, 1981, pp. 227-241. Petrescu, Ioana Em., „Funcția epică a citatului”, În Petrescu, 1981, pp. 242-246. Vulpe, Magdalena, „Trimiterile bibliografice”, În Vulpe, 2002, pp. 144-157. VI. Exigențele punctuației „Punctuația, fraților, e gesticulația gândirii.” (I.L. Caragiale) 1. Preliminarii Ortografia și punctuația unei limbi au constituit de multe ori pretexte de dispută Între
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
deoarece cratima este un semn numai preponderent ortografic, bara oblică, *blancul, linia de pauză și punctul sunt mai ales semne de punctuație, iar virgula, deși semn de punctuație, privește Într-o anumită măsură și ortografia În sens strict (p. XXXVII). CITAT RETRAS!!! Se spune că I.L. Caragiale, exilat la Berlin, dădea telefon tipografilor săi pentru a schimba câte o virgulă În unele dintre textele sale! Chiar dacă faptul În sine ține de domeniul anecdoticii, el sugerează cât se poate de bine scrupulozitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
În ea nesfârșite virtualități și deschideri. [...] Punctuația, În fond, nu constrânge. Dimpotrivă, ea dă relief ideilor, sculptează Înțelesuri, intră Într-o fiziologie necesară a spiritului, asigură o disciplină de substanță În funcționarea liberă și exprimarea ordonată a gândirii (p. 2). CITAT RETRAS!!! 2. Definirea punctuației În opinia lui G. Beldescu (1995), punctuația este o componentă a scrierii, constituită dintr-un ansamblu de semne convenționale, care oferă indicii de structurare grafică a unui text potrivit cu conținutul lui și cu intențiile vorbitorului, În vederea
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
opinia lui G. Beldescu (1995), punctuația este o componentă a scrierii, constituită dintr-un ansamblu de semne convenționale, care oferă indicii de structurare grafică a unui text potrivit cu conținutul lui și cu intențiile vorbitorului, În vederea citirii corecte, adecvate (p. 7). CITAT RETRAS!!! Punctuația oferă așadar reguli de organizare sintactică a unui text, ea fiind un auxiliar grafic al sintaxei (avem În vedere atât sintaxa propoziției, cât și a frazei). După o definiție din Îndreptarul ortografic, ortoepic și de punctuație (1995, p.
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
din cauza lipsei unei virgule, se schimba sensul frazei: Pentru a cinsti memoria ostașilor sovietici căzuți pentru eliberarea patriei noastre În ziua de 22 august la ora 7,45, delegații de oameni ai muncii din Cluj vor depune coroane de flori. CITAT RETRAS!!! Prin absența virgulei Înainte de „În ziua”, se Înțelege că ostașii sovietici au căzut În ziua de... 22 august 1951, la ora 7,45! b) Punctuația are o funcție substitutivă, prin care se realizează, În scris, economie lexicală. Astfel, printr-
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
În aceste situații, punctul este semn de ortografie; - după cifrele arabe care marchează subdiviziunile textului științific: 2.1.1; 2.1.2; - după notele de subsol sau referințele bibliografice: I. Funeriu, op. cit., p. 6. I. Berg, Dicționar de cuvinte, expresii, citate celebre, ediția a II-a revizuită și adăugită, Editura Științifică, București, 1969. Nu se pune punct În următoarele situații: - după titlurile de cărți, opere literare, muzicale etc.; - după simbolurile și prescurtările din chimie, fizică sau matematică: km, kg, m, cm
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
vine? Ce scrie În ea? Ce gânduri ai cu ea? De ce ai cumpărat-o?” (Beldescu, 1995, p. 91). Trebuie reținut faptul că după o propoziție care se termină cu semnul Întrebării nu se pune punct, decât dacă aceasta constituie un citat reprodus Între ghilimele: Să ne oprim la replica: „Înțelegi sau nu Înțelegi?”. Uneori, semnul Întrebării poate fi folosit simultan cu cel al exclamării: „Tu ești mă, tragedianule?!” G. Galaction). Între text și semnul Întrebării nu se lasă blanc (spațiu alb
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
mică, deci un tempo mai grăbit al vorbirii” (Beldescu, 1995, p. 72): „Vai de mine! nu-i bună asta!” (I.L. Caragiale); Domnilor!... Onorabili cetățeni!... Fraților!...” (I.L. Caragiale). După o propoziție exclamativă se pune punct doar dacă aceasta este Într-un citat: „Din schița lui Caragiale a reținut doar Îndemnul: «La Peleș! și mai iute!».” Uneori, se pot utiliza mai multe semne de exclamare, În funcție de caracterul emotiv al comunicării: „Atunci!!!! e-ngrozitor de spus!!!!!” (I.L. Caragiale). 5.4. Virgula Dintre toate semnele
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
se dea Între ghilimele: Unele neologisme intrate În limba română nu au șansa generalizării: a acușa („a naște”) sau a badina („a glumi”). Nouă ni se pare mai sugestivă varianta: a acușa („a naște”). Se Întâmplă uneori ca În interiorul unui citat să apară un alt citat. Recomandarea este ca, În asemenea cazuri, să se folosească ambele tipuri de ghilimele: „Fiecare plecare «la țară» Îi producea o imensă bucurie”. Mai există un tip de ghilimele, pe care I. Funeriu le numește „ghilimele
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
neologisme intrate În limba română nu au șansa generalizării: a acușa („a naște”) sau a badina („a glumi”). Nouă ni se pare mai sugestivă varianta: a acușa („a naște”). Se Întâmplă uneori ca În interiorul unui citat să apară un alt citat. Recomandarea este ca, În asemenea cazuri, să se folosească ambele tipuri de ghilimele: „Fiecare plecare «la țară» Îi producea o imensă bucurie”. Mai există un tip de ghilimele, pe care I. Funeriu le numește „ghilimele iterative”, folosite În enumerări și
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
prea multe ori (Funeriu, 1995, p. 130): Volga 3 531 kilometri Dunărea 2 860 ” Ural 2 828 ” Nipru 2 201 ” În ceea ce privește ghilimelele finale, I. Funeriu precizează: Ghilimelele se pun fie după punctul final, fie Înainte de acesta, după cum cere fraza: când citatul reprezintă o propoziție sau o frază completă (Încheiată), ghilimelele stau după punct, iar când citatul este o propoziție sau o frază incompletă, acestea se pun Înaintea punctului (Funeriu, 1995, p. 134). Nu se lasă blanc Între ghilimele și cuvântul care
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
2 828 ” Nipru 2 201 ” În ceea ce privește ghilimelele finale, I. Funeriu precizează: Ghilimelele se pun fie după punctul final, fie Înainte de acesta, după cum cere fraza: când citatul reprezintă o propoziție sau o frază completă (Încheiată), ghilimelele stau după punct, iar când citatul este o propoziție sau o frază incompletă, acestea se pun Înaintea punctului (Funeriu, 1995, p. 134). Nu se lasă blanc Între ghilimele și cuvântul care urmează sau cel anterior. Un tehnoredactor bun trebuie să știe că ghilimelele inițiale nu au
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
Mitologie română, lucrare cu o bogată bibliografie generală, grupată astfel: „I. Mitologie generală” („A. Despre mit”, „B. Despre știința mitologiei”) și „II. Mitologie română”. 2.2. Bibliografia specială Se referă la lucrările consultate efectiv, din care s-au preluat unele citate sau doar anumite idei. În cartea de față, de exemplu, la „Bibliografia generală” am stabilit o listă cu numeroase lucrări consultate, dar la sfârșitul fiecărui capitol am indicat câte o „Bibliografie specială”, aferentă strict temei cercetate. Astfel, la „Bibliografie generală
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
bibliografiei, indicele de nume proprii, de cuvinte sau expresii este un accesoriu deosebit de important al unei lucrări științifice. D. Russo (1912) spunea În acest sens: De la edițiuni de texte mai cu seamă nu trebuie să lipsească niciodată un indice de citate și unul de mărturii [...], un indice de cuvinte necunoscute, rare sau interesante dintr-un punct de vedere oarecare și unul gramatical și, În fine, un indice de nume proprii și de lucruri (p. 83). Numai cercetătorii pot prețui așa cum se
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
sine, ca operațiune complexă, În situația când alt autor de lucrare În același domeniu dorește să citeze un episod din cartea celui dintâi, consultă indexul de nume și, negăsind ceea ce caută, pune cartea de-o parte și uită de ea. Citatul nu mai apare. Faptul pare minor la prima vedere, dar În realitate nu este deloc minor - mai ales când episodul scos din circuitul cercetării prin astfel de neatenție are oarecare importanță. Omisiuni regretabile de această natură pot fi evitate ușor
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
atât ca formă, cât și ca sens, lucru reflectat și În grafie: conjuncția se scrie acum Într-un singur cuvânt. La pagina 387 aflăm despre conjuncția căci că este subordonatoare, introducând prepoziția cauzală. La pagina 401 ni se dau două citate din Creangă și Negruzzi, de unde putem vedea că această conjuncție aparținea mai ales limbii vechi: „Eu Îi cunosc pre boierii noștri, căci am trăit cu dânșii” (Negruzzi). La pagina 285 aflăm că este greșită construcția În care, În locul lui că
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
exclusiv transcrierea unui text scris. Dificultatea acestui proces este cu atât mai mare, cu cât textele sunt mai Îndepărtate de epoca actuală. Despre Tudor Vianu se spune că venea de la Belgrad, unde era ambasador, la Academia Română pentru a verifica... un citat! I.L. Caragiale, autoexilat la Berlin, suna de-acolo prin redacții pentru a verifica o... virgulă! Chiar dacă aceste fapte țin de domeniul legendei, semnificația lor este profundă, fiindcă demonstrează cât de importantă este transcrierea corectă și exactă a unui citat. Greșelile
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
un citat! I.L. Caragiale, autoexilat la Berlin, suna de-acolo prin redacții pentru a verifica o... virgulă! Chiar dacă aceste fapte țin de domeniul legendei, semnificația lor este profundă, fiindcă demonstrează cât de importantă este transcrierea corectă și exactă a unui citat. Greșelile de transcriere au devenit infinit mai multe În perioada postdecembristă, când numărul editurilor a crescut miraculos (În 1999, la Ministerul Culturii erau Înregistrate circa 10 000 de edituri, față de circa 10-15, câte erau În perioada comunistă. Acum au mai
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
text În care există o greșeală de conținut, de datare, de stil, de gramatică (nu una de tipar), vom utiliza cuvântul sic! („așa!”), prin care atragem atenția cititorului asupra acestei greșeli. De pildă, Magdalena Vulpe (2002, p. 51) reproduce următorul citat din Umberto Eco: Cercetătorul bun este cel care este capabil să intre Într-o bibliotecă fără a avea nici cea mai mică idee despre subiect și a ieși (sic!) de acolo știind ceva mai mult despre asta (Eco 2000, 64
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
cu caractere latine din secolul al XIX-lea, ale cărui principii au rămas În cea mai mare parte valabile și astăzi. Principiile de transcriere se referă la aspecte fonetice, morfologice și lexicale. Cei trei autori afirmă: Principala dificultate În transcrierea citatelor din autorii secolului al XIX-lea se datorează imensei varietăți de principii ortografice aplicate de scriitori, editori și tipografi. Principiul general pe care l-am adoptat În proiectul de față este acela al interpretării grafiilor pentru restabilirea realității lingvistice (p.
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
Un caz de plagiat”, Transilvania Jurnal, nr. 1030, 7 septembrie 2001. Călinescu, G., „Furt”, Adevărul literar și artistic, anul XIV, seria a II-a, nr. 746, 1935, p. 10, reprodus și În Călinescu, 1973, pp. 276-277. Cioculescu, 1977. Eco, Umberto, „Citat, parafrază și plagiat”, În Eco, 2000, pp. 177-181. Hangiu, 1996. Iliescu, Octavian, „Erată la Istoria românilor”, 22, anul XIII, nr. 655, 24-30 septembrie 2002. Marcus, Solomon, „La școala plagiatului”, România literară, nr. 48, 2002, p. 3. Mușat, Carmen, „Plagiatul - noua
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
Odată obținută dactilograma, ea era corectată de autor sau chiar de dactilografa respectivă, uneori prin colaționarea cu manuscrisul original. De multe ori, această colaționare nu se făcea cu textul inițial, ceea ce avea ca rezultat numeroase confuzii, mai ales la transcrierea citatelor. Cum nu existau aparate xerox, autorii Își copiau cu mâna citatele din cărți sau reviste, iar la corectură era greu, dacă nu chiar imposibil, să confrunți dactilograma cu toate cărțile sau publicațiile din care s-au reprodus anumite citate. E
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
dactilografa respectivă, uneori prin colaționarea cu manuscrisul original. De multe ori, această colaționare nu se făcea cu textul inițial, ceea ce avea ca rezultat numeroase confuzii, mai ales la transcrierea citatelor. Cum nu existau aparate xerox, autorii Își copiau cu mâna citatele din cărți sau reviste, iar la corectură era greu, dacă nu chiar imposibil, să confrunți dactilograma cu toate cărțile sau publicațiile din care s-au reprodus anumite citate. E adevărat și faptul că foarte mulți autori aveau prea mare Încredere
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]