10,805 matches
-
a democrației, una din care comunismul a fost expulzat fără drept de apel. Revoluția e în mers, tinerii sunt cei care o fac și o cântă, grația lor juvenilă îi conferă un aer aparte, inconfundabil, la acest sfârșit de secol tragic. "Nu cedăm" e cuvântul de ordine, iar "victorie" speranța comună a locuitorilor acestei republici cu program antitotalitar. Din balconul unde vorbitorii se perindă mereu, de la 21 aprilie, un discurs colectiv s-a înfiripat între timp, ca expresie a noii atitudini
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
vedea, în răvășita noastră capitală, cum cele mai insolente afirmații în sfera puterii rămân nepedepsite, ba încă și aplaudate de unii, în pofida enormității lor. S-au dat, de sus, cele mai stranii lămuriri (dacă așa trebuie să le spunem) cu privire la tragicele evenimente din iunie. Unele mai stranii decât altele, fără nici o dovadă, fără nici un respect pentru cei siliți să le asculte ori să le citească. Maxima lor, de un cinism îndelung exersat, pare a fi una antică: Vulgus vult decipi, ergo
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
reluată acum în imnul țării, un somn din care trecuta, memorabila "toamnă a popoarelor" ne-a readus oarecum (dacă ne-a readus într-adevăr) la starea de trezie. Troița consacrată la 24 noiembrie poate simboliza, în felul ei, închiderea unei tragice paranteze în istoria acestui neam românesc, din care N. Iorga a făcut nu numai titlul unui semnificativ periodic, dar și o temă inepuizabilă de investigație. Ea invită la rememorare, meditație, angajament civic. Ne întoarcem, prin N. Iorga, la valorile tradiționale
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
transcende realitatea. Încrederea în forța ordonatoare a spiritului rămâne și în acest domeniu indispensabilă. "A te îndeletnici cu istoria însemnează, spunea H. Hesse, a te lăsa în seama haosului și a-ți păstra totuși credința în ordine și sens." Dilema tragică a istoricului n-a rămas neobservată. O recunosc cei mai de seamă slujitori ai istoriografiei, pentru care munca în acest domeniu, dincolo de finalitatea ei "obiectivă", e și un mijloc de autocunoaștere, un mod de a fora în noi înșine. Durata
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
dramatism, au întărit această senzație. Nu s-a spus despre ele că sunt "enzimele istoriei", în sensul că determină accelerarea proceselor la care iau parte? De la "duminica sângeroasă" din 1905 până la revoluțiile ce lichidează sub ochii noștri comunismul, un secol tragic își desenează contururile incerte și convulsive. Un subtil analist, Raymond Aron, îl definea prin sintagma "guerres en chaine", adăugând la conflagrațiile mondiale nu mai puțin crudele războaie locale de pe diverse continente și acel "război rece" care a făcut cu putință
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
a-l acredita tot mai mult. Cronica, XXV, 13 (30 martie 1990), p. 1, 5 DE N-AR FI ISTORIA... E greu de închipuit această ipoteză și totuși există momente când oamenii par a ignora cu totul istoria. Rezultatul e tragic. Dictatura a sperat să obțină controlul asupra societății infantilizând-o mai ales pe seama rupturii de trecut sau a răstălmăcirii acestuia. Istoriografia a fost supusă de aceea la mari presiuni și nu o dată ea a consimțit să facă jocul puterii. Tăcerea
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Alți istorici, între care și G.I. Brătianu (La Bessarabie, droits nationaux et historiques, 1943), și-au asociat atunci glasul în favoarea cauzei românești. Un lung martiraj se anunța pentru toți, de o parte și de alta a Prutului. Un nou episod tragic, încă mai păgubitor, căci va afecta și sufletele, avea să urmeze în lunga onubilare postbelică a istoriei noastre. Tributul plătit de istoricii înșiși e semnificativ. A trebuit să vină încă un scriitor din zona unde suferința a cunoscut cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
ireductibile, pe seama cărora istoricul a meditat îndelung. Considerazioni generali sugli studi storici adună o parte din ele, reproducând în traducere volumul de Generalități scos de Liliana Iorga la sfârșitul ultimei conflagrații mondiale. Sunt texte scrise din 1894 până în anul morții tragice a autorului. Despre concepția actuală a istoriei și geneza ei e cel dintâi. Prefața la Istoriologia umană încheie prețioasa culegere. Un singur text a fost omis, acel rezumat al lecției inaugurale din 1933, tipărit la vremea respectivă sub titlul: Ce
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Consciousness and society (1958). Prin scrisul său o depășește însă, ca ambiție de globalitate, de sinteză ultimă, așa cum ar fi putut deveni Istoriologia umană dacă viața savantului nu era frântă înainte de timp. În ajunul împlinirii unei jumătăți de secol de la tragica lui moarte, publicarea acestui mănunchi de texte într-o limbă de largă circulație nu e doar un gest pios, ci o necesitate decurgând din economia domeniului însuși. Ateneu, XXVII, 7, (iulie 1990), p. 2 RETROSPECTIVA TÂRZIE Deși s-a scurs
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
agitație revoluționară; la un secol întreg, pe vremea când Engels vedea în Rusia o "Franță a noului secol" ca disponibilitate revoluționară; la un secol și jumătate, în timp ce Rusia suporta rigorile unei dictaturi comuniste, iar umanitatea se afla în pragul unei tragice conflagrații; la două secole, în fine, moment pentru fixarea căruia autorul nu face decât să repete impresia lui Karamzin că revoluția nu era încheiată, că "lucruri de mirare" aveau a se produce pe seama ei. Istoricul era ispitit atunci să tragă
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
decât să repete impresia lui Karamzin că revoluția nu era încheiată, că "lucruri de mirare" aveau a se produce pe seama ei. Istoricul era ispitit atunci să tragă cortina ca să nu mai vadă, parcă așteptând să se consume, în afara lui, o tragică paranteză a istoriei. Examinând acum împrejurările din 1789 în spațiul rusesc, Nathan Eidelman pare a ne spune că acea paranteză nu s-a închis încă de tot. Ce ne mai așteaptă? Și e permis a nutri, împreună cu Karamyin, iluzia abstragerii
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
care a făcut pași importanți spre Europa, a debutat oarecum cu izbânda violentă a Anti-Europei. Treitschke e semnificativ sub acest unghi, ca unul ce reprezintă instinctul divident, în opoziție cu rațiunea dispusă a unifica. Mari conflicte marchează, pe parcursul acestui secol tragic, lupta dintre o tendință și alta. Va izbândi spiritul care îl animase pe Napoleon în ideea de a construi o unitate continentală? Se va impune oare spiritul de tendință opusă, prevalent în lumea germană? Dificultatea de a scrie o istorie
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
istorici din epoca modernă se poate vorbi de o tradiție a scrisului implicat în drama istoriei însăși. Unii au și mărturisit că scriu "din inimă", iar alții și-au plătit scump opțiunile politice. Se poate spune chiar că o serie tragică se definește, de la M. Costin la G. Brătianu, indicând grade și modalități diferite de implicare. Discursul istoric s-a interferat mereu cu discursul politic. M. Costin știa bine că e nevoie, "la acest fel de scrisoare", de "gând slobod, fără
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
ample, între care Essai de synthèse de l'histoire de l'humanité, N. Iorga e fără îndoială unul dintre marii istorici ai secolului nostru și una dintre cele mai complexe figuri din analele culturii. La moartea lui, produsă în condiții tragice acum o jumătate de secol, H. Focillon a ținut să spună: Am avut privilegiul să vedem trăind sub ochii noștri, în plenitudinea sa iradiantă, una dintre personalitățile legendare ce sunt împlântate pe vecie în solul unei țări și în istoria
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
a găsit apoi în situația de a-și pleda interesele la Liga Națiunilor și în alte foruri internaționale. Europa devenise o realitate aproape familiară pentru omul deprins a călători, pentru intelectual, pentru diplomat, din nefericire o realitate prea puțin durabilă. Tragica segregație socio-politică de după ultimul război mondial, adâncind un proces mai vechi, ne-a aruncat din nou în afara marilor curente de idei și preocupări. Ea ne-a inculcat, în timp, sentimentul unei izolări tot mai depline și chiar al unei alterități
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
în lagăre, temnițe, mizerie fără să-l poată măcar bănui, atât de teribil le-a fost destinul. Cum să ignori asemenea realități? Unii o fac, bucuroși că tăvălugul n-a trecut și peste ei sau că au scăpat ieftin din tragicul angrenaj. Nietzsche știa ce spune fericindu-i pe "uitucii" care ajung să se acomodeze cu toate, inclusiv cu propriile prostii. Este însă uitarea un răspuns adecvat? Ce valoare poate avea un lucru dacă nu rămâne în memorie? A învăța din
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
de stratagemele unor personaje precum Anca din Năpasta lui I.L. Caragiale sau Nastasia din Domnișoara Nastasia de G.M. Zamfirescu. Finalul piesei este unul în notă pesimistă, virtutea dovedindu-se copleșită de impostură: Anița și iubitul ei, cântărețul Dan, vor sfârși tragic. L. izbutește uneori studii de caracter relevabile, ca în Chiajna, unde căutările personajului central sunt ecoul unei conștiințe neliniștit-active, meditând la șansele de împlinire fără a apela la vanități, concomitent cu gândul armonizării cu lumea din jur; este o modalitate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287860_a_289189]
-
cunoașterii II (1974), Pământul din statui (1975), Memoria tăcerii (1978) și Arlechiniada (1997) întăresc imaginea unei voci lirice grave, care reușește să pătrundă și să releve sensul adânc al existenței, în versuri ce tulbură prin dramatismul viziunii și prin accentele tragice ale expresiei. Ca romancier, M. este prezent încă din 1971 prin Ringul, revenind în 1984 cu Blazonul și în 1995 cu încă un titlu, Caii de la bicicletă. Dacă primele două puteau să pară doar capriciile unui poet ce se supune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288303_a_289632]
-
o pledoarie pentru respectul față de puritate și candoare fiindcă, în pofida tuturor aparențelor, Deni, deși condamnat de două ori, este un simbol al curăției morale, pe care o maculează ceilalți. Roman al tuturor „iluziilor pierdute”, Caii de la bicicletă transcrie o resemnare tragică în fața unei lumi ostile și a unei societăți bolnave. M. este și autorul câtorva piese de teatru reprezentate - Răscrucea (Teatrul Național din Timișoara), Poveste de dragoste (Teatrul Național din Iași), Orașul (Teatrul de Stat din Ploiești), Omul de catifea (TV
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288303_a_289632]
-
Ilustrează conceptul de simetrie, pornind de la fragmentele date. 7.Argumentează, prin două trăsături, apartenența la realism. 8.Comentează titlul, în relație cu textul literar. 9.Exprimă-ți un punct de vedere despre vorbele bătrânei din incipit, având în vedere sfîrșitul tragic al personajelor. Barem de notare: se acordă câte 1 punct pentru fiecare cerință corect rezolvată și 1 punct din oficiu. CAPITOLUL PERIOADA MODERNĂ Limbă și comunicare- Figuri de stil și elemente de expresivitate Testul nr. 68 Rezolvă cerințele, cu privire la fragmentul
LIMBA ?I LITERATURA ROM?N? ?N 100 DE TESTE DE EVALUARE PENTRU LICEUP by Pavel TOMA ,Lorena Teodora TOMA () [Corola-publishinghouse/Science/83870_a_85195]
-
a apărut cultura "de masă", care, conform filosofului, a distrus gustul. Deși inițial Nietzsche a considerat că tragedia a renăscut în opera lui Richard Wagner, mai târziu a inclus muzica în categoria cultură "de masă", considerând-o declinul adevăratelor valori tragice și a bunului-gust31. Revenind la modelele antice, opiniile conservatoare ale grecilor despre formele de guvernare și gusturile culturale "elitiste" și-au găsit ecoul în teoriile romane. În timp ce Cicero considera că declinul și decăderea Romei au fost cauzate chiar de guvernarea
Efectul de bumerang: eseuri despre cultura populară americană a secolul XX by Adina Ciugureanu [Corola-publishinghouse/Science/1423_a_2665]
-
căruia Nosferatu dispare pentru totdeauna. Filmul lui Murnau impresionează și în prezent prin acuratețea descrierii Transilvaniei la începutul secolului XX, zonă care a fost parțial chiar locația filmului, și prin reprezentarea lui Nosferatu ca o combinație complexă între un personaj tragic (da-torită sentimentelor puternice de dragoste și ură pe care le simte) și întruparea unui "alter ego" malefic, a cărui dragoste pasională înseamnă întoarcerea la viață, dar și dispariția definitivă. Nosferatu (Nosferatu, eine Symphonie des Grauens, 1922) Dracula este de fapt
Efectul de bumerang: eseuri despre cultura populară americană a secolul XX by Adina Ciugureanu [Corola-publishinghouse/Science/1423_a_2665]
-
și cunoștințele actuale În privința interpretării textelor antice. În mod similar, strategia poate fi folosită la fel de bine de către un istoric În formularea unor ipoteze pe marginea unui anumit eveniment, sau de un om de știință În aserțiunea unei legi cauzale. Este tragic faptul că tendințele majore din domeniul științelor sociale folosesc termenul hermeneutică cu subînțelesuri de renunțare la scopul validității și de abandonare a disputelor În legătură cu cine a interpretat corect. Astfel, pe lângă abordarea cantitativă și cvasiexperimentală a studiilor de caz pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2216_a_3541]
-
Andrei Pleșu, deși într-o manieră care contrazice viziunea maestrului. Pentru Liiceanu, pe urmele mai degrabă ale lui Heidegger,destinul trebuie judecat în funcție de noțiunea fundamentală a limitei. În prima sa carte, Tragicul, argumentele erau extrase mai ales din literatură, din tragicii greci; în cea mai importantă lucrare însă, Despre limită, destinul apare drept o celebrare a secvenței "de depășit, de atins" și el reprezintă răspunsul paradoxal al individului conștient de limita de "nedepășit a morții". Pentru Liiceanu, destinul devine „exersarea maximei
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
lui stă pe o masă, în chilia de piatră de la Izvorul Iordanului; Cine ne-a ascultat pe furiș, de mâna pruncului să moară." Omul apare în aceste narațiuni ca fiind supus unui traseu implacabil, manifestat prin împrejurări care impun alegeri tragice. d. Conjugarea destinului Tipul conjugarea destinului reunește narațiunile despre încercările întreprinse de om pentru modificarea destinului: mai întâi, identificăm tentative de îmbunare a destinului prin practica "masa ursitoarelor", după care înregistrăm zbateri nereușite pentru schimbarea acestuia, apoi ajungem la un
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]