10,472 matches
-
o supraviețuire după moarte de care fiecare membru al societății ar trebui să se arate demn prin credința lui fermă în eficacitatea ceremoniilor de cult, de unde apare ideea că fiecare va fi judecat de divinități după credința sa în tabuurile devenite treptat irațional de multiplicate. Meritul individului nu mai este personal (vitejia și combativitatea elanului animant) și încă nu este conform conștiinței esențiale: el nu constă în armonizarea dorințelor întrevăzute ulterior prin sensul ascuns al mitului. Meritul individual al epocii animiste
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
de sfîrșitul ei, apare deja tot mai clar pericolul intrinsec al vieții sociale, consecință a conflictului dintre civilizație și cultură: suprastructura culturală se prăbușește în ruine, viziunea metafizică încremenește în superstiție și nu mai rămîne nimic decît o infrastructură tradițională devenită pură convenție. Dacă sentimentul metafizic a putut să-și creeze la început un cadru instituțional, instituțiile sfîrșesc prin a pune mîna pe putere, înăbușind astfel emotivitatea și motivitatea cu care operează ele. Își fac apariția cei doi reprezentanți ai puterii
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
trăsătură inerentă nu numi psihicului primitiv, ci și psihicului infantil sau celui bolnav.) Evoluția realismului formulei magice spre simbolismul imaginii mitice începe să se manifeste deja spre sfîrșitul epocii animiste. În perioadele cele mai îndepărtate ale epocii animiste, ființa abia devenită conștientă consideră aspectele cele mai banale ale mediului ambiant drept un mister. Pădurea și cîmpia sînt parcă animate de zgomote și de țipetele animalelor, care îi exaltă imaginația derutată. S-a subliniat faptul că omul primitiv iese treptat din apatia
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
formă de personificări ale calităților pozitive imanente sufletului și spiritului omului. Prin confruntarea aceasta dintre starea nesănătoasă și starea ideal perfectă, mitul poate vorbi simbolic despre ceea ce este omul și despre ceea ce ar trebui el să fie. În intenția simbolisticii devenite descriere a conflictelor intrapsihice pentru propriul lui bine esențial -, omul ar trebui să lupte cu ajutorul propriilor sale intenții pozitive reprezentate de divinități împotriva propriilor lui intenții perverse, rele, deoarece sînt dizarmonizante, reprezentate de demoni și monștri. Realizarea devine o sarcină
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
sezoniere atinge apogeul în imaginea unei mame-fecioare (comprimare a imaginilor simbolice ale "pămîntului-mamă" și "pămîntului-dorință"). Imaginea adaugă caracterului fertilității vegetale prin intermediul simbolismului "roadelor pămîntești: mijlocul de satisfacere adorinței naturale" -caracterul moral al purității inocente pusă exaltării dorințelor. Fecundat de soarele devenit spirit-tată, pămîntul-mamă fecioară nu mai dă naștere doar vieții vegetale, ci și vieții ființei spiritualizate: eroul victorios al miturilor. Simbolizarea se concentrează în final în simbolul unei pămîntene (în mitul creștin, Maria), care, "fecundată" simbolic de spirit (sub forma unui
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
divinitatea solară trebuia să lupte împotriva uscăciunii pămîntului, simbolul divinității, transpus în planul evoluat, va provoca la luptă impuritatea morală, uscăciunea sufletului. (Exact aceeași simbolizare se regăsește în diferite mituri păgîne, fără însă ca fiul pămîntencei și al divinității solare devenită "Dumnezeul-spirit" să fie declarat "dumnezeul-adevărat". Unirea este un simbol, iar simbolismul înseamnă că fiul unirii mitice va fi un erou excepțional, nu numai ca atîția alții luptător al spiritului, ci și învingător mitic. Paralelismul dintre diferitele fabulații mitice a fost
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
motive, ci și obiectul ei real. Dar obiectul înlocuitor al dorinței subconștiente -, obiectul fals rîvnit, oricît de angoasant ar fi el (din cauza culpibiltății), nu este mai puțin atrăgător decît era obiectul real; dimpotrivă, el este obsedant (din cauza energiei transferate și devenite incontrolabile). Obsesia (lăcomia) se află deci la faza oricărei deformări subconștiente. Pot fi sesizate, pe de o parte chinul (pedeapsa) care poate rezulta din transformarea subconștientă a (dorinței, iar pe de altă parte satisfacția supremă care va fi reompensa transformării
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
divinității încheie evoluția mitică. Monoteismul este și el format din două faze, marcate de Vechiul și de Noul Testament. Cele două testamente se completează unul pe celălalt. Ele cuprind reprezentată simbolic istoria esențială a genului uman, evoluțiile și involuțiile vieții psihice devenite semi-conștiente: victoriile și înfrîngerile din cadrul conflictelor deliberării intime motivante, temă comună animismului, politeismului și monoteismului. Diferența radicală constă în faptul că monoteismul condensează conflictele în legea armoniei supraconștiente (Dumnezeul unic) și în legea dizarmoniei subconștiente (Satan). Vechiul Testament relatează istoria poporului
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
ființe umane. "Dumnezeu se umanizează". Dar afirmațiile acestea simbolice își pierd tot adevărul profund dacă le considerăm ca fiind realități. Eroul acestui mit trăit este așa cum afirmă mitul fiul lui Dumnezeu și fiul Omului: fiul lui Adam. El este omul devenit "fiul lui Dumnezeu", omul care a învins tentația demoniacă (subconștientul) și a realizat elevația divină (supraconștientul) a naturii umane; omul "divinizat" simbolic, "omul-dumnezeu". El "coboară din Cer", adică își părăsește concentrarea solitară, renunță la contemplarea supraconștientă (Cerul), la plenitudinea grație
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
nou la adevărul simbolic, deoarece acest cerc a avut drept puncte de pornire dogmatizarea simbolurilor și explicarea speculativă a inexplicabilului, speculație prin care credința într-un dumnezeu real este opusă celei în misterul vieții: religia contra religiozității. Ceea ce neagă filosofia devenită critică a cunoașterii este posibilitatea de a-l cunoaște realmente pe dumnezeul presupus a fi un personaj concret care ar exista în lumea spațială de dincolo, în afara spațiului și a lumii reale. Filosofia critică însă, opunîndu-se astfel metafizicii dogmatice, neagă
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
este pedeapsa pentru viața culpabilă și vanitoasă, este spaima obosită, degenerată, care crede că viața este lipsită de sens, fără ieșire, spaima tendențioasă, sentimentală, încătușată de mila față de sine și plină pînă la refuz de acuzații la adresa vieții: spaima intelectualizată devenită doctrină a vieții, de unde rezultă datorită incapacității de a stabili sensul vieții și scara valorilor tendința spre disperare foarte răspîndită în zilele noastre. Or, starea aceasta de pervertire constituie o temă frecventă a preștiinței mizurilor; turnul Babel, de exemplu: nemaiavînd
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
este mai ridicat în privința ingeniozității tehnice. Ea dovedește de ce este în stare spiritul uman dacă este dirijat metodic. Dimpotrivă, utilizarea greșită a invențiilor tehnice realizate de ștințele exacte nu dovedește oare în mod terifiant daunele provocate de științele despre viată, devenite inexacte din cauza abandonării problemei esnțiale funcționarea motivantă intimă -, care a constituit tema preștiinței mitice? Ca și faptul că epoca premitică a trebuit să-și piardă naivitatea căutării motivelor în obiectele din mediul înconjurător ca să dobîndească o nouă profunzime capabilă să
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
și devin realitate trăită. Omul divinizat simbolic nu mai este constrîns, cum sînt toți ceilalți, să facă din împlinirea esențială o reprezentare mitică naivă și inadecvată. El cunoaște misterul, pentru că îl trăiește și trăiește misterul tocmai pentru că "Esența-suflet" din el, devenită manifestă, este esența "Esenței-Tată". Această reunire în esență datorată împlinirii sensului imanent al vieții nu dezvăluie însă din misterul-Dimnezeu decît aspectul simbolic al legislatorului moral. Aspectul "Creatorului" rămîne misterios, rămîne mister. Numai omul puificat are atîta încredere și dragoste față de
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
afective prin eliberarea dorințelor și deci a motivelor de exaltarea imaginativă, principiul răului, și nu putem realiza acest lucru decît cu ajutorul elanului animant. Făcînd aceasta, ne eliberăm treptat sufletul. Căci eliberarea perfectă, libertatea, înseamni unirea dintre suflet și psihic: sufletul devenit manifestare pshică, psihic aparent. Soluția problemei libertății este inclusă în analiza instanțelor psihice, al cărei punct culminant este constatarea raportului legal dintre esență și apariție, dintre suflet și psihic. Dacă, prin natura sa, omul s-ar înțelege pe el însuși
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
în psihiatrie pentru un anumit tip de nevroză, folosită aici pentru ansamblul deformărilor psihopatice). Toate manifestările subconștiente conțin elementul obsedant al exaltării imaginative a dorințelor, care, refulate (nervozitatea) sau realizate obsesiv (banalizarea), nu încetează să-și exercite puterea de fascinație devenită incontrolabilă. Datorită acestei situații, omul obligat biogenetic să delibereze înainte de a acționa, ar trebui să încerce să obțină individul controlul deliberării intime, legal comună tuturor, dar individual nuanțată, diferit acoperită în fiecare dintre noi. Atît timp cît dorința esențială e
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
devine conștientă de ea însăși. Prin ele, omul este în stare să se determine pe sine însuși în mod esențial. El poate să-și însușească (făcînd-o conștientă) determinarea esențială (supaconștientă). Determinarea aceasta a omului de către el însuși este determinarea esențială devenită voluntară, adică voința lui liberă. EA CONSTITUIE LIBERTATEA VERITABILĂ, UNICA LIBERTATE CARE EXISTĂ. DIN PUNCT DE VEDERE MITIC, EA ESTE INTRAREA ÎN APARIȚIA SUFLETULUI, PENETRAREA PSIHICULUI DE CĂTRE ESENȚĂ: ÎNCARNAREA CUVÎNTULUI (ELANUL EVOLUTIV). La nivelul cel mai înalt al încarnării spiritului
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
atît omul care a tăit, cît și adevărul universal. Iisus este "mîntuitorul", iar Buddha "mîntuitul", întrucît și el a învins vanitatea lumii. Simbolistica exprimă acest lucru reprezentîndu-l pe Buddha înconjurat de un paravan format din cobre: șarpele învins, vanitatea înfrîntă devenită forță salvatoare și protectoare. Nu regăsim aceeași semnificație în șarpele lui Esculap, care își varsă veninul în cupa salvatoare: simbol al faptului că victoria asupra vanității este principiul sănătății psihice? Nu exprimă Iisus același adevăr numindu-se "fiul lui Dumnezeu
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
transformării nervozității în nevroză: AR TREBUI să fac totul ca să devin la fel de perfect ca și el, admirat, adorat ca acela pe care îl iubesc, pe care îl ador mai mult decît pe oricine și decît orice. Este limpede că sarcina devenită tot mai vanitos exaltată, tot mai irealizabilă, începe să dea naștere unor culpabilități exaltate, unor vanități triumfante sau vexate, unor acuzații tînguitoare față de o lume cae nu apreciază înălțimea intențiilor și care se opune realizării acestora prin multudinea tentațiilor pe
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
sau a oricărui alt termen înseamnă să te apropii cât mai mult posibil de un concept absolut de violență, de o "idee" a violenței care, într-adevăr, ar face cuvântul și lucrul echivalente. Mai exact, putem să-i aplicăm "violenței", devenită un cuvânt utilizat de oamenii de știință, demonstrația lui Passeron (1991), care arată că, în ce privește științele umane, definițiile teoretice ale cuvintelor le asigură doar lizibilitatea, dar că, prin alegerea raționamentelor, metodelor și formulărilor, cercetătorul asigură "stăpânirea teoretică" a virtualităților semantice
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
ține de practica imaginii corpului, nu de corpul în sine. Pe de o parte, aceste reconfigurări faciale ilustrează modelul baudrillardian al imaginii-simulacru, chipul artistei fiind o imagine a unei imagini, din moment ce nu (maiă există un trup original, „real”, de referință. Devenită o manifestare a suprafeței, imaginea facial-identitară se desprinde de orice înțeles al realului, al reprezentării sau al adevărului: dincolo de piele nu se (maiă află nici un adevăr ascuns, adânc și semnificativezi Suprafața imaginii se dovedește a fi singura modalitate de acces
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
un mediu diferit de creier, precum mediul computațional. Aceștia aduc contraargumente prezumțiilor transumaniste că mintea umană nu ar avea nici o legătură cu suportul său original, cu întruparea și că „informația” umană imaterială poate circula nealterată în depozitul digital, al computerelor devenite noile forme corporale pentru conștiință (vezi critica adusă de Hayles, 1999, din perspectiva imposibilității dematerializării și a destrupării umanuluiă. Pentru Minsky (1985, 1990Ă, construirea de modele computaționale care să îndeplinească un comportament specific uman poate fi o realitate întrucât „societatea
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
Topografică. În 1920 își susține examenul de docență. La aceeași catedră, condusă de savantul Ernest Juvara, a funcționat ca asistent între 1921-1926; a colaborat cu eminentul profesor în elaborarea a numeroase lucrări cu caracter clinic, în cadrul Clinicii a III-a (devenită ulterior, a II-a Chirurgicală a Spitalului “Brâncovenesc”, 1923-1935). La 1 martie 1925 a fost numit conferențiar la Catedra de Tehnică și Semiologie Chirurgicală, catedră la care, în 1932 devine profesor agregat. după Traian Nicola. Ștefan Corvin s-a născut
DE LA SPITALUL LUI DRAGHICI by MIHAI CIOBANU, VALERIU LUPU, NICOLAE BARLADEANU () [Corola-publishinghouse/Science/790_a_1489]
-
și încărcare psihică pentru traiul de fiecare zi. Fiecare om are o sfânta sfintelor, în care se pătrunde foarte anevoios. Ușa nu se deschide decât prietenului adevărat.” (42, p. 52 ) Ce preambul mai bun putea autorul să facă unei prietenii devenite legendă, unei relații în care tot ceea ce a însemnat Mihai Eminescu pentru lume s-a redus pentru Ion Creangă la „Marele Prieten”. Relația celor doi debutează strict formal, mai bine zis profesional. Numit de T. Maiorescu la 1 iulie 1875
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
particulară, casa dr. Iuliu Barach din cartierul Dudești, unde a funcționat inițial spitalul. În 1864 Spitalul de Copii se mută în primul sediu propriu, construit prin grija Eforiei Spitalelor Civile, pe Strada Diaconeselor (cartierul Popa Tatu, construcție reamenajată și ulterior devenită Liceul Sf. Sava). După 20 de ani, localul din Strada Diaconeselor degradându-se și, în împrejurări favorabile, Eforia Spitalelor găsește soluția unei noi construcții pe strada Clopotari (actuala Stradă Grigore Alexandrescu - de unde și numele consacrat al spitalului). În prezentarea documentară
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]
-
Traian Nasta. Moștenește de la Traian Nasta nu numai tradiția unei clinici de reputație dar și o echipă de prestigiu. Alături de el, de colectivul didactic - mai erau cei din serviciul chirurgical al fostului Spital de Chirurgie accidente de muncă și mecanoterapie devenit acum Spitalul de stat - I. C. Frimu din Calea Floreasca. Într -un laborator special amenajat a inițiat cercetări științifice originale, realizând modele experimentale cum au fost cele de perfuzie intraportală în ocluzie, micul pancreas, fundusectomia gastrică, transplante și conservări de organe
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]