12,123 matches
-
absolvise școala militară din Nakano, dar nimeni nu știa cu siguranță ce hram purta pe-acolo. Lângă el stătea un student care îndeplinea rolul de ajutor de stegar. Nici despre acest student nu se știa mai nimic. Avea o tunsoare rotundă și purta întotdeauna uniformă. Nu știam nici cum îl cheamă, nici în ce cameră locuiește. Nu l-am întâlnit niciodată la cantină sau la baie și nici măcar nu sunt sigur că era student... dar probabil că era din moment ce purta uniformă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
tablă o scenă din teatrul grec, ușa amfiteatrului s-a deschis iar și de data aceasta au intrat doi indivizi cu căști pe cap. Arătau ca niște actori de comedie: unul era înalt și palid, celălalt era scund, cu fața rotundă și mai închis la piele. Cel mic purta o barbă lungă, total nepotrivită staturii lui. Cel înalt avea brațele pline de manifeste, iar cel scund s-a adresat profesorului, anunțându-l că ar dori să folosească ultima parte a cursului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
rușine. La ora unu și jumătate, doamna a plecat la cumpărături. Amândoi bolnavii dormeau profund. Lumina blândă a soarelui de după-amiază inunda camera și aveam senzația că o să mă fure și pe mine somnul, așa cum stăteam cocoțat pe scaunul cel rotund. Crizantemele albe și galbene din vaza de pe masa de lângă fereastră îmi spuneau că e toamnă. În aer plutea miros plăcut de pește fiert - era peștele care nu se mâncase la prânz. Asistentele circulau în permanență pe culoar și le auzeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
oftă cum oftează toți cei pe care Îi cheamă Weiss (ăsta era numele ei de fată) și se făcu măruntă, ca o măciulie de șurub. Cuprins de o milă inexplicabilă, m-am ghemuit și am mângâiat-o pe capul ăla rotund cu cărarea dreaptă pe mijloc. Îmi dăduseră lacrimile, ca niște picături grase și uleioase, În timp ce-i explicam că n-am vrut să strig la ea. Dar trebuia să Înțeleagă situația În care mă aflam, nu? Trebuia să clarific problema cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
din ziarul pe care Dora mi-l Îndesase În buzunarul hainei („Doar ceva pe post de memento, dragă, pentru când te vei dezmetici“). Intrând În holul recepției, În spatele tejghelei am observat un bărbat cu bretele roșii și ochelari cu rame rotunde. Dora Întrebă de domnul Karp, la care recepționerul răspunse dând Încet din cap. Dacă am fi amabili să ne completăm numele În registru, l-ar chema cu dragă inimă. — De dragul statisticilor, adăugă și puse ștampila decorativă cu Museum lângă semnăturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
alte prostii. Nu, stai. E ca un... Ca un... Nu, șșșt. Nu ca un pașă, dacă la asta te gândeai. Ci curat și stabil, aproape ca un munte. Da. Asta e. Numele tău e un vârf alpin. Cu un izvor rotund, adânc la mijloc, plin de apă transparentă. Își țuguie buzele În formă de cerc, adăugând: Nu auzi, Anton? Liniștit, dar nu mut. Asta e din cauza vocalelor. A-ul e dur și vânjos, ca un vârf de munte, pe când o-ul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
cea de vest. Între ele curgea un râu care din punct de vedere geografic semăna cu un ductus ejaculatorius, chiar și scepticii puteau admite asta, cu o deltă bogată de strâmtori și canale conectoare. De asemenea, mai mult ovale decât rotunde, cele două părți erau Încastrate Într-un mediu natural umed, fertil. Și de parcă asta n-ar fi fost suficient, am dat din cap cu Înverșunare spre propria-mi reflexie din geam, o construcție Înaltă de oțel fusese ridicată recent la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
ajungă acasă, Armanoush a Închis mobilul. A aruncat o privire furișă spre Matt ca să vadă dacă Îl deranjase telefonul ăla, Însă observând că acesta cerceta Încă farfuria, a horărât să nu-și facă griji. Farfuria lui Matt era dreptunghiulară, nu rotundă, iar mâncarea de pe ea era Împărțită În două zone separate de o linie perfect dreaptă de sos cu smântână și muștar. Ceea ce Îl izbise nu era neapărat design-ul sau culorile, cât perfecțiunea aranjamentului. A Înghițit cu greutate, de parcă i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Șase: Dacă nu ai nici un motiv sau nici o pricepere ca să practici arta devenirii, atunci există pur și simplu. — Asya!!! Ușa s-a dat de perete și mătușa Zeliha s-a năpustit Înăuntru cu ochii ei verzi scânteind ca două bucăți rotunde de jad. — Câți soli mai trebuie să-ți trimitem la capul patului ca să te facem să ni te-alături? Articolul Șapte: Dacă nu ai nici un motiv sau nici o pricepere ca să exiști, atunci pur și simplu rezistă. — Asya!!! — Ce e?!!! Capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
În evidență la fiecare gest. Băiatul a ridicat trei degete, indicând faptul că titlul filmului era alcătuit din trei cuvinte. A trecut direct la cel de-al treilea și ultimul cuvânt. Ridicând ambele mâini În aer, a apucat un lucru rotund imaginar În palme, l-a mirosit și l-a stors. Fiindcă echipa lui n-a reușit să Înțeleagă ce voia să spună, echipa adversă a Început să râdă. — Asta e o scuză? a Întrebat Armanoush privind-o pe Asya drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
De forma obiectului din adâncuri. — Ce-i cu ea? se interesă Norman, care nu auzise nimic despre formă. — Am fost În camera monitoarelor și am urmărit imaginile transmise de roboți. Au Început să degajeze forma de sub corali. Și nu este rotundă, adică nu e o farfurie zburătoare, continuă Ted. Slavă Domnului! Asta-i va mai potoli probabil pe cei din tabăra celor săriți de pe fix. Zâmbi. — „Cu răbdare și cu vrere, faci din aguridă miere“, nu-i așa? — Cred că da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
dreaptă a instalatorului, comentă disprețuitor Ted. Ventuza se lipi de panou, se aplatiză și apoi, cu un „clic“, panoul se deschise. — În sfârșit! — Nu văd... Imaginea din interiorul panoului era neclară, nefocalizată. Se puteau distinge o serie de protuberanțe metalice rotunde, roșii, galbene și albastre. Deasupra lor se aflau niște simboluri În alb și negru. — Priviți, se agită Ted, roșu, galben și albastru. Culorile primare. Ăsta-i un element extraordinar! — De ce? se interesă Norman. — Pentru că sugerează că extratereștrii au aceeași dotare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
am Început să primim mesaje spiralate. Harry spune că prezumtiva creatură - faimosul „ceva“ - crede că gândim În spirale. Dar e tot atât de posibil ca ființa să gândească În spirale și să-și Închipuie că și noi gândim la fel. Sfera e rotundă, nu? Iar nouă ni se arată animale cu simetrie radială: meduze, calmari. — E o idee simpatică, spuse Beth, numai că un calmar nu are simetrie radială. Caracatița, da. Și, la fel ca și aceasta, calmarul are un cerc de tentacule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
o pilă rugoasă peste ea... Își trase capul Înapoi, surprins, În momentul În care ceva mic și alb se prelinse pe lângă vizorul său. Inima Îi bătu puternic la gândul că fusese o meduză... dar apoi văzu că era ceva perfect rotund și aproape opac, de mărimea unei mingi de golf. Privi În jur. Dâre subțiri de mucus pluteau În apă. Și multe sfere albe. — Ce sunt astea, Beth? — Ouă. Prin intercom Îi auzea respirația adâncă și rară. — Hai să plecăm de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
a fost. Bănuiesc că un soi de animal. Tăcut și foarte mare. — Cât de mare? Tina clătină din cap: — După amprenta electronică, doctore Adams, aș putea spune că era aproape cât acest habitat. TABERE DE LUPTĂ Beth depuse un ou rotund și alb pe măsuța port-obiect a microscopului cu baleiaj. — Ei bine, spuse ea cu privirea ațintită În ocular, este evident o nevertebrată marină. Interesant este acest Înveliș lipicios. Împunse oul cu forcepsul. — Ce este? — Un soi de materie proteică. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
s-a umflat puternic, spuse Tina. Norman examina rănile. Urme fine de dinți Încercuiau zonele umflate. Îți amintești ce ai simțit? Întrebă Norman. — A fost Îngrozitor. Am simțit ceva lipicios, știți, ceva În genul cleiului. Apoi, fiecare din zonele astea rotunde a Început să ardă. Foarte puternic. — Și ce ai reușit să vezi? Mă refer la creatură, desigur. — Doar că... era ca o spatulă, lungă și aplatizată. Arăta ca o frunză uriașă; a venit și s-a răsucit În jurul meu. — Culoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
în evidență nivelul înalt al acestei conferințe de la Atena și onoarea excepțională care mi s-a făcut prin această scrisoare cu solicitarea de a fi "major speaker". Cu ocazia acestei conferințe am participat la mai multe recepții, mese comune, mese rotunde, unde am avut interlocutori de foarte înalt nivel. Ministerul Afacerilor Externe al României a acordat o atenție deosebită corespondenței mele cu rectorul Universității Naționale Tehnice din Atena. Din păcate, fără să știu,Guvernul României prin Victor Ciorbea și Opriș și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1486_a_2784]
-
Aveam gusturi și idei diferite de ale establishment-ului cultural, plus un spirit critic debordant. Ce se întâmpla? Ne adunam și discutam literatură. Ascultam muzică și beam bere. Citeam din propriile noastre texte. Ne împrumutam cărți. Ne amuzam. Făceam mese rotunde. Luam atitudine în presă. Nu știu cum, dar ne-am nimerit un grup foarte fain... Imaginați-vi-i laolaltă pe Constantin Acosmei, Șerban Alexandru, Radu Andriescu, Michael Astner, Horațiu Decuble, Radu Pavel Gheo, O. Nimigean, Radu Părpăuță, Dan Sociu, Cerasela Stoșescu, Paul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
meu Leopold Hawelka. Dacă în acest moment ați intra în cafenea, m-ați vedea singur la ultima masă din stînga barului, plasată strategic chiar în colț. Sunt așezat pe o canapeluță cu dungi, iar deasupra mea tronează un imens ceas rotund placat pe un fel de suport de lemn hexagonal. Ceea ce mi-a plăcut întotdeauna în această cafenea a fost de altfel lemnul : aproape totul este din lemn, cu excepția unor plăci rotunde de marmură etalate pe unele mese. Pereții sunt lambrisați
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cu dungi, iar deasupra mea tronează un imens ceas rotund placat pe un fel de suport de lemn hexagonal. Ceea ce mi-a plăcut întotdeauna în această cafenea a fost de altfel lemnul : aproape totul este din lemn, cu excepția unor plăci rotunde de marmură etalate pe unele mese. Pereții sunt lambrisați cu lemn, podeaua este din lemn, plafonul este din lemn, scaunele sunt din lemn... Lemnul conferă un fel de simplitate, de sinceritate acestui loc în care nimic nu este sofisticat, nimic
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
fi vrut să spună „nu vă deranjați pentru mine”, m-a căutat apoi din priviri pe mine sperînd să-i dau o explicație... Eu însă nu i-am dat nicio explicație dar i-am improvizat o a doua masă (cea rotundă, pliabilă, din metal, pe care o scoatem din cînd în cînd pe balcon) și l-am așezat acolo. Să-i văd pe amîndoi așezați la cîte o masă, separați de maldărul de cărți din mijloc, fără să se poată vedea
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
casnice din bucătărie, cum trebuia folosită telecomanda televizorului. Urma să rămîn singur cel puțin pînă cînd veneau cei doi fii ai săi de la școală. Pe somiera de lîngă patul unde urma să dorm, Victor îmi indică un fel de etichete rotunde și zimțate, concepute dintr-o materie extrem de fină, dar puțin gelatinoasă : — Poftim, este un patch pentru dormit. — Pentru ce ? ! Cu un surîs misterios etalat brusc pe toată fața sa, Victor îmi explică pe îndelete că de trei ani lucra de
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
și mersul, mi-a spus Într-o zi În felul său degajat: „Acestă neputință este o pomană a Celui de Sus - ca să ajung cât mai greu În rai, În urma multora. Abia așa Îmi va ajunge timp să dăltuiesc Întro marmară rotundul țării.” Poezia Îi asigura o anumită pace intimă În condițiile dramatice În care se află. „Așa cum mă vedeți, eu am un mărgăritar care mă face bogat. Acum și, mai mult În viitor”. Adesea, se refugiază În natură nu doar ca
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
Țară și În Basarabia. Viziunea sa poetică Toma Istrati a exprimat-o În poezia ”Peste timp și peste spații”: Așa a fost și o să fie Că frați-s frați peste poteci Si-n lume-i doar o ROMÂNIE Ca soarele rotund - În veci.” Asociația Culturală Înființată În 1990 prin care a menținut legături cu Basarabia până la sfârșitul vieții sale a fost o prezență vie, activă și rodnică. Vizitele sale În Basarabia erau o adevărată sărbătoare atât pentru grupul de vizitatori din
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
În vagonul restaurant. Bietul Goliadkin a trebuit să se așeze lângă baronne; de cealaltă parte a mesei ne-am pus părintele Brown și cu mine. Înfățișarea ecleziastului nu era interesantă: avea părul castaniu, iar fața cu totul inexpresivă Îi era rotundă. Eu Îl priveam Însă cu oarecare invidie. Cei care, din nefericire, am pierdut credința omului simplu și a copilului nu găsim În inteligența rece balsamul reconfortant pe care Biserica Îl dăruiește turmei sale. La urma urmelor, ce datorează veacul nostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]