1,349 matches
-
a ajuns la destinație și începe să apese. Ușurel la început, apoi cu tot mai multă putere. Îndea juns de tare încât să o excite, dar suficient de puțin ca să o facă să-l dorească. O dezmiardă, o palpează, îi încalecă trupul, însă nu o posedă. Trebuie să simtă și ea - femeia păgână - suferința pe care i-a prici nuit-o, să se perpelească înfometată, fără să aibă pentru moment dreptul la hrană, să aștepte, să se căiască, să merite ce va
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
pe oră pentru cei calificați, de la 0,50 în sus pentru ceilalți. Vitele împinse rapid cu un baston electric, se înșiruie pe un culoar strâmt, încât nu se mai pot mișca. Acest culoar are în stânga un perete mobil. Un muncitor încalecă acest culoar și cu un ciocan cu coadă lungă, lovește pe rând vitele în frunte, amețindu-le, imediat peretele din stânga cade odată cu vitele, care nu mai mișcă. Imediat sunt înhățate de un picior de un cinghel ce rulează ca un
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
el. O mașină Întru totul spirituală. Când scrii cu pana cea de gâscă trudești din greu pe foile-asudate/și pana ți-o Înmoi clipă de clipă, gândurile se suprapun, iar pulsul nu poate ține pasul, dacă bați la mașină se Încalecă literele, nu poți Înainta cu iuțeala sinapselor tale, ci numai În ritmul butucănos al mecanicii. Cu el, cu acesta (aceasta?) În schimb, degetele fantazează, mintea atinge tastatura, hai sus pe aripi aurite, plănuiești În fine severa rațiune critică după fericirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
deșertului și În fața mării turcoaz, și cine știe dacă Templierii nu-și trăiau astfel măcelurile lor de zi cu zi. Privirea lui Joinville se plimbă de sus În jos și de jos În sus, după cum el cade de pe cal sau Încalecă din nou, și scoate În relief scene izolate, planul bătăliei Îi scapă, totul se rezolvă În duel individual și, nu rareori, cu un deznodământ neașteptat. Joinville sare În ajutorul domnului de Wanon, un turc Îl lovește cu lancea, calul Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
de rangul doi din Regency, fete pe care le chema Fanny, Sophia, Skittles... Juliei și lui Helen le plăcea să și le imagineze coborînd cu pași mărunți pe scară În rochiile lor stil empire și-n pantofii cu tălpi moi, Încălecînd și ducîndu-se să călărească În Rotten Row. CÎnd era vremea rea, stucatura decolorată arăta oribil. Astăzi, Însă, strada era luminată din abundență, iar frontoanele caselor păreau Înălbite, ca niște oase proiectate pe cerul albastru. Londra arăta bine, se gîndi Helen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și scoate strigăte de vânătoare, nu prea mai au ce fotografia. Planul lor s-a năruit. Pagină separată Între timp, viața la palat continuă. Nababul încă se mai duce la zenana, de unde iese distrus și nefericit. Pare mulțumit doar când încalecă pe iapa sa albă preferată, la desele parade din Fatehpur. În zilele paradei, parcă are arcuri la picioare, se învârte autoritar prin preajma asistenților și își mișcă biciușca cu gesturi imperiale. Nababul își adoră mica armată, nu precupețește nimic când este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
blocându-le cu o bară transversală. Mulțimea s-a adunat să urmărească spectacolul unei duzini de femei stânjenite care încearcă să iasă din încurcătură, să plece cât mai repede. Fluieră și huiduie veselindu-se când una din ele cedează și încalecă pe bicicletă „ca un bărbat“. Foarte bine, băieți! strigă o gașcă de indivizi în jachete și pantaloni de crichet, formând un grup compact, marcați de veselia momentului, de comicul situației. Jonathan zâmbește și în timp ce face asta își dă seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
eliberat bicicleta de sârma cu care fusese blocată, cu ajutorul unui preot, care tocmai trecea, este Astarte Chapel. —Vino, Johnny, sari! Nu-i vine să creadă, dar dacă viața l-a învățat ceva, a fost faptul că uneori, credința este facultativă. Încalecă pe roata din spate și după un moment îi lasă în urmă pe urmăritorii săi, cu brațele în jurul obiectul dorințelor sale, transportat pe stradă în spatele glorios al fetei. Mai apoi, după ce o va cunoaște mai bine pe miss Astarte Chapel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
opus cu înverșunare. Mărturisesc cinstit: mi-era frică. Dar ideea nu-mi da pace. În cele din urmă, m-a convins. Și pentru a-mi spori curajul, mi-a dat o pilulă. Am înghițit-o și, devenind imediat invizibilă, am încălecat pe idee și am pornit în trecut. Grijulie, am luat cu mine cartea ,,Amintiri din copilărie”, să-mi țină de urât. În câteva secunde am ajuns. Dar totul în fața mea se prezenta foarte nou, neașteptat. Deodată, Ideea se pocni cu
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
motorașul dădu la iveală un bilet: ,,Salutare de la copiii din lumea întreagă, cărora le-ai făcut fericită copilăria!” Întors acasă, Nică auzi un ,,pu-pu-pu” răsunător. În acest timp, eu și Ideea ne strângeam mâinile și râdeam de farsa jucată. Apoi, încălecând pe prietena mea, ingenioasa Idee, am sosit în vremurile noastre. Devenind din nou vizibilă, am așternut pe hârtie minunatele întâmplări prin care a trecut Nică a lui Ștefan a Petrei, atunci când împotriva lui au fost folosite instalații moderne. Eleva M.L.
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
a umilit! Klapka se uită la dânsul, înțelese că dorește un răspuns sau barem un cuvânt, dar îi fu frică să vorbească. Bologa aștepta cu ochii împlîntați în tăcerea căpitanului, apoi șopti: ― Adio!... Ordonanța lui Klapka aduse calul și Apostol încălecă și porni fără să mai întoarne capul. ― La revedere, Bologa! strigă căpitanul, văzîndu-l că se depărtează. Lui Apostol i se păru că și Klapka își bate joc. Dădu pinteni calului. Trebuie să ajungă în sat cât mai repede, să se
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
zăgăzuiască reacția în lanț și exploziile se succedau. Dincolo de ușă, liftul se opri și ușa-grilaj începu să se deschidă. ― Închide ochii, draga mea, îi murmură lui Newt. Fetița dădu din cap cu gravitate. Pricepuse ce avea de gând Ripley care încălecase deja balustrada. Se vor prăbuși: moartea era sigură și rapidă. Când femeia era gata să se arunce în gol, văzu naveta, aproape deasupra lor. Propulsoarele răgeau, dar urletul vântului acoperise zgomotul apropierii ei. Catargul de încărcare era desfăcut: un lung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
parte, dumneata cu Luxița, fata boierului Salcie, iar eu cu jupâneasa lui, masiva Luxandra. Aproape că-mi aduc aminte - roși Barzovie-Vodă. Și ce-i de făcut? — Să ieșim în urbe - propuse spătarul. Dăm noi cumva de el. Luară tustrei caii, încălecară pe doi și ieșiră în oraș. A-ți omor timpul în Stambul în acea vreme nu era greu. Totul era să nu-ți omorî calul fugărindu-l pe ulicioare de teama ienicerilor și spahiilor care se țineau după tine pâlcuri-pâlcuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
vreme să-și fixeze zâmbetul, căci ușa fu dată cu putere de perete și pe ea intră buluc un nor de praf care se opri un moment în prag, apoi se repezi pe la mese destrămându-se în șase-șapte găligani ce încălecară într-o clipită scaunele și începură să bată sacadat în tăblii chiuind și scandând: „Vot-ki! Vot-ki!”. Din mijlocul lor se desprinse unul mai înalt, roșcovan, cu șapca dată pe ceafă; zărindu-l pe hangiu, se duse cu pași mari spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
DOAMNA ȘTIUCÎ Deodată, conversația spătarului și a lui Barzovie-Vodă fu întreruptă de chemarea plină de o bucurie reținută a pescarului creștin: „La masă!” Cât ai zice pește, sumedenia de Agarici și micuța Știucî năvăliră în jurul unei mese lungi de brad încălecând lavițele fixate pe stâlpi groși în pământ, înșfăcând lingurile scurte într-o copilărească gălăgie și pofticios freamăt. Slavă domnului, tacâmuri erau destule, așa că mica busculadă sfârși în veselie: copiii apucară lingurile și cu o dexteritate uluitoare, începură să le învârtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
astea au mai rămas pe mine”; „să nu te puie sfântul să te-ncurci cu vreuna pe-acolo, c-apoi n-ai ce mai veni acasă” și altele și altele. Din izbă apărură bătrânul ataman Vasia și fiul său Petka, încălecară și ieșiră în uliță. Când ajunseră în mijlocul călăreților, Vasia ridică mâna. Se făcu liniște, încetă și gânguritul copiilor. Atunci Vasia lăsă mâna să-i cadă și spuse cu temutul său glas: „Davai!” Porniră în trap mărunt, trecând pârâul ce trecea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
să trimită doi slujitori înainte la Ieși, să vadă dacă zvonul e adevărat, iar dacă el se adeverea, să-ncerce să afle cum ar privi boierii pământeni o a doua venire în Scaun a lui Barzovie-Vodă. Zis și făcut: slujitorii încălecară și a doua zi dimineață spătarul Vulture și Cosette, ieșind să se spele puțin la un pârâu ce curgea pe sub deal, îi zăriră pe cei doi intorcându-se dar nu singuri, ci însoțiți de un întreg alai boieresc. Spătarul Vulture fugi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
aici? am întrebat neîncrezătoare. —Cel mai bun loc în momentul ăsta - e liniștit și gol. Majoritatea sunt plecați încă cel puțin jumătate de oră. În orice pub de-aici te-aș duce vom fi înconjurați de jurnaliști. Stând jos, a încălecat scaunul și și-a sprijinit bărbia pe spătar într-o poziție à la Christine Keeler. Scaunul era înalt și moale, dar Tim era destul de înalt cât să nu arate caraghios. — Dă-i drumul, a spus, pe un ton de afaceri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
noastră... - A voastră, a cui? Și a fetelor? Călăreai și tu? Cum: cu amândouă picioarele Într-o parte, ca amazoanele? - Eu nu știu cine a scornit asta, că amazoanele călăreau cu amândouă picioarele Într-o parte - dar când spui: călare, spui: că-la-re! Încaleci calul cum se-ncalecă un cal! - Aveai pantaloni de călărie? - Pantaloni?, se miră mama. Ce să fac cu ei? Crezi că pantalonii Îl fac pe călăreț? Nu, dragă: pe călăreț Îl face calul. Frumos spus: pe călăreț Îl face calul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
cui? Și a fetelor? Călăreai și tu? Cum: cu amândouă picioarele Într-o parte, ca amazoanele? - Eu nu știu cine a scornit asta, că amazoanele călăreau cu amândouă picioarele Într-o parte - dar când spui: călare, spui: că-la-re! Încaleci calul cum se-ncalecă un cal! - Aveai pantaloni de călărie? - Pantaloni?, se miră mama. Ce să fac cu ei? Crezi că pantalonii Îl fac pe călăreț? Nu, dragă: pe călăreț Îl face calul. Frumos spus: pe călăreț Îl face calul... Dar nu cumva prea-frumos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
pe cei care mițau făcut cinstea și bucuria de a scrie despre cea de a doua carte a mea - majoritatea oameni tineri și, cred eu, mai receptivi la mișcările modelor literare. Așadar, mă gândesc că e posibil să nu fi încălecat și mizat chiar pe o gloabă în această cursă de unul singur care este scrisul. Cine adoarme ultimul este punctat de mici momente de cruzime: accidente, cu oameni, dar mai ales cu animale. Care este rostul acestor episoade în roman
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
chipuri de oameni, asemănătoare cu cele din desenele făcute de copii. Unul din sori emite o lumină orbitoare. Pe undeva, între firmament și sori trec în plutire lină stele și comete. Este atrasă ca de un magnet și se regăsește încălecată pe coada unei comete alături de forma roșie care începe să redevină violet. Dora și-a redobândit capacitatea de înțelegere și de percepere a gândurilor Minodorei căreia îi transmite întrebarea : "Unde sunt ? Poți să îmi spui oare unde mă găsesc ?" Aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
pagină din romanul " Ultima noapte de dragoste, prima noapte de război". Ardoarea îmbrățișărilor a fost totală. Patima sărutărilor copleșitoare, deși de undeva, dinspre Nord-Est, se auzea deja șuieratul obuzelor de artilerie. Ultimele cuvinte ce mi le-a spus, înainte de a încăleca, un fel de testament tandru al iubirii noastre, a fost : Dacă va fi băiat aș vrea să poarte numele meu, iar dacă va fi fată să poarte în ea dorul meu pentru voi." Bănuia că port deja în mine fructul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
povesteas-că ceva și nu a uitat să pună lemne pe foc; spre dimineață mi-a adus un ceai cu gust ciudat pe care, la insistențele ei l-am băut și am adormit aproape imediat. În zorii zilei următoare, Gerhard a încălecat unicul cal al spitalului și a luat drumul spre Cingaly unde se găsea și o secție a "Gumzakului". Toată ziua am bătătorit din nou drumul până la poartă și înapoi. Spre seară Gerhard s-a întors, mai înnegurat decât plecase, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
două procente ale sale, Dan Voiculescu i-a cerut președintelui Băsescu „să-și vadă de treaba lui“ și nu marșează la eforturile PD și PNL de schimbare a pesediștilor din fruntea Camerelor parlamentului. Văcăroiu și Năstase, fericiți. Năstase a și încălecat pe-o șa, de la bicicleta primită de ziua lui, și ne-a spus ce planuri mărețe are pentru Camera Deputaților, o să-i facă și-o televiziune anexă, care să-l dea în prim-plan. În presă și-a făcut loc
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]