1,236 matches
-
Vlădescu, trebuie să le privim în față ÎNu-i chiar așa, nu e totul sentimentalism ieftin; și oricum e bun din moment ce ne amintește ceva și are dreptate, trebuie să le privim în față) și să ne indignăm, indignarea e cea mai înverșunată formă de iubire ÎIa te uită! precis a împrumutat chestia asta de la cineva! Ce mai spune? Abia-l mai pot urmări). Stând între perne, sprijinită de cutia patului, simțea în mădulare o căldură plăcută. O simțea chiar și când el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ia de treburi, iarăși!“ Se înfuriase și îi turuia mai departe, agitându-și acum brațele. Iar Andrei Vlădescu îi răspundea, cu aceleași glas înghețat, dar furios, punându-i întrebările de dinainte, la care nu mai afla răspuns, și vorbele lor înverșunate se amestecau, umplând casa, nici măcar nu se ascultau unul pe celălalt, tonul devenise violent și insultător, în vreme ce ea se plimba agitată prin cameră și el o privea fix de pe sofa, în vacarmul crescând al glasurilor lor, până s-a auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
trup făcut din carne, sânge și nervi, trupul actorului viu. Superioritatea inanimatului În 1915, într-un text intitulat „Repoziționări”1, Craig se include în mod explicit în filiația tuturor celor care au clamat inferioritatea teatrului - altfel spus, a tuturor adversarilor înverșunați ai acestuia, demni urmași ai Sfântului Augustin și ai lui Tertulian. Numai că, ne asigură el, după ce și-a luat răgazul să reflecteze mai profund, ba chiar a și părăsit teatrul tocmai pentru a-l „cerceta mai îndeaproape”, și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
incomodați de greutatea anilor, a caftanelor și a calpacelor tivite cu blănițe de jder, doar se răsuceau pe călcâie la dreapta sau la stânga, urmărind fuga micuțului rebel care reușea să scape mereu. O potaie atât de simandicoasă și de îndârjită, înverșunată să-i termine pe toți cu lătratul ei. era cu adevărat comică, ba chiar cuceritoare. După ce ascultă atent zgomotele neobișnuite care veneau din salonul cel mic, Ledoulx făcu un semn valetului Julien. Acesta aruncă doar o privire, tresări, apoi reveni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
lor o făcu, la un moment dat, să tușească. Imediat își făcu apariția pe podium impresarul, care încercă să solicite publicului înfierbântat o scurtă pauză necesară pentru înlocuirea lumânărilor și aerisirea sălii. Reuși doar atunci când îi asigură pe cei mai înverșunați admiratori ai primadonei și dănțuitoarei Nanone că partea a doua a reprezentațiunii va fi cu totul excepțională. Consulul francez își balansa nervos un picior, privind îngrijorat spre ușile dechise. Se temea de curent și ar fi preferat să plece. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
îi căpătase brusc o strălucire metalică. Buza superioară, săltată de un rânjet brutal, îi descoperea colții de lup. Animalul înșfăcă apoi prada de pe masa de brad și o culcă pe canapeaua atelierului, unde avu loc frenetica împerechere, ca o trântă înverșunată, pe viață și pe moarte. Deasupra scâncetelor și vaietelor slabe ale Hildei, culminau două cuvinte rușinoase și grele ca două pete de catran și sânge, pornite cu vrăjmășie din gâtlejul masculului biruitor, în satanicul său galop. Așa cum se frământa el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
legăna încolo și încoace, până ce, deodată, fundul se desprinse și un cadavru de copil înfășurat în pânză albă, ca un pachet lunguieț, căzu pe dușumea cu zgomot. Întâmplarea aceasta, uitată de mult, îmi veni fulgerător în minte în timp ce priveam lupta înverșunată a celor doi copii pentru mașina de cusut, pe care totuși, adevăratul domn de la „societate” a ridicat-o într-o luni de dimineață, urmat până la birjă de micul actor cu condica la subsuoară. Și poate că și mașina de cusut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Oare pentru țelul final, Pacea, te poți servi de mijlocul acesta îngrozitor, Degenerescenta? Ca două personaje dintr-o piesă medievală moralizatoare, Pragmatismul și Moralitatea se bat în ringul de box al creierului meu. Nu pot să aștept rezultatul disputei lor înverșunate: sunt prea obsedat de Pace. (Dacă vreun eventual producător este interesat să cumpere drepturile de a face un film din acest Jurnal, aș putea adăuga câteva sugestii în legătură cu filmarea acestei dispute. Un ferăstrău muzical ar crea un fond muzical excelent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
orașul acela decăzut și vino în nord. Telefonează-mi cu taxă inversă, dacă dorești, și vom discuta această problemă de orientare sexuală pe care o înfrunți. Va trebui să faci curând o terapie, dacă nu vrei să devii un pederast înverșunat. Cum îndrăznește? strigă Ignatius. Ce s-a întâmplat cu Partidul Drepturilor Divine? Cunosc câteva persoane care erau gata să se înscrie. Nu cred că vor accepta această chestie cu pederaștii, deși cred și eu că ne-am putea folosi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
în tufele Arabiei, cete de negustori din Dedan! 14. Duceți apă celor ce le este sete, locuitorii țării Tema, duceți pîine fugarilor! 15. Căci ei fug dinaintea săbiilor, dinaintea săbiei scoase din teacă, dinaintea arcului încordat, și dinaintea unei lupte înverșunate. 16. Căci așa mi-a vorbit Domnul: Încă un an, ca anii unui simbriaș și s-a isprăvit cu toată slava Chedarului." 17. Nu va mai rămîne decît un mic număr din vitejii arcași, fii ai Chedarului, căci Domnul, Dumnezeul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
În trecut. După mulți ani, când s-a Întors la St. Regis’, parcă uitase cu desăvârșire succesele din clasa a șasea, reușind să se imagineze doar ca un băiețel neadaptat, care se strecura iute pe coridoare, zeflemisit de colegii săi Înverșunați, nebuni de prea mult bun-simț. Capitolul 2 GARGUIE ȘI TURLE La Început Amory n-a observat decât bogata lumină solară ce luneca peste lungile peluze verzi, dansând pe geamurile vitraliilor și unduind În jurul turnulețelor și fleșelor și al zidurilor crenelate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
exemplar din ediția din acea dimineață a lui The Princetonian. — El a scris articolul de fond. — O să-l jupoi de viu? — Nu, dar m-a surprins. Ori l-am judecat complet greșit, ori a devenit pe nepusă masă cel mai Înverșunat radical din lume. Burne și-a văzut grăbit de drum și au mai trecut câteva zile până să audă Amory o relatare despre conversația celor doi. Burne pătrunsese În sanctuarul redactorului, fluturând vesel ziarul: — Salut, Jesse. — Salut și ție, Savonarola
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
e.n. și care, teoretic, nu s-a încheiat nici până în ziua de azi. „Biserica a trebuit să lupte împo- triva afluxului continuu de elemente «păgâne» (adică, aparținând religiei cosmice) în practicile și legendele creștine - notează Mircea Eliade. Rezultatul acestei lupte înverșunate a fost mai curând modest, mai ales în sudul și sud-estul Europei, unde folclorul și practicile religioase ale populațiilor rurale mai înfățișau încă, la sfârșitul celui de-al XIX-lea veac, figuri, mituri și ritualuri din cea mai îndepărtată Antichitate
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
apără granița nordică a imperiului (pe atunci la Dunăre, după retragerea 231Balaurul și solomonarul aureliană) de invaziile succesive ale carpilor, învingându-i de fiecare dată, motiv pentru care primește titlul triumfal de Carpicus Maximus (158). Galerius a fost cel mai înverșunat susținător (după unii, chiar inițiator) al politicii anticreștine duse de Dioclețian. La moartea acestuia din urmă (în anul 305), Galerius a devenit împărat (Augustus al Orientului, în cea de-a doua tetrarhie), sub numele Caius Valerius Maximianus Galerius. Ca împărat
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
Craig văzu că era momentul să spună ceva, ceva care să nu-i trădeze neîncrederea, ci care să ducă mai departe farsa. Dacă era atent, putea obține ceva informații valoroase. Totuși, în momentul când vorbi, își dădu seama că firul înverșunat al gândurilor lui era greu de ascuns. Vocea îi era dură, aproape răgușită, când rosti: - Dar eu nu sunt Lesley Craig. Lesley Craig este un om de cincizeci de ani care și-a pierdut un picior în 1944. Ea păru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
au ajuns la un echilibru dificil, care a dus la o atmosferă falsă de liniște Și demnitate. Sunt sigur că bărbații care sunt acum suporteri atât de înflăcărați ai femeilor din Congres, vor deveni cu timpul dușmanii lor cei mai înverșunați. Zâmbi sardonic: - Pregătiți spitalele, continuă, pentru femei cu capetele sparte și închisorile pentru bărbații care le vor sparge țestele - și găsiți-l pe Craig, altfel vom fi inundați de o mare de emoții. Anul se apropia cu repeziciune de sfârșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
presiuni mari, dar care se deformează ușor. De fiecare dată când fiul unuia bogat sau nobil obține avantaje speciale datorită nașterii lui, indivizii mai puțin favorizați de pretutindeni se afundă mai adânc în complexele lor de inferioritate și încearcă mai înverșunat să scape din mijlocul realităților distrugătoare care-i înconjoară. Asta, desigur, este pe planul doi. Oamenii sunt prea ocupați în majoritatea timpului, pentru a-și da seama la ce reacționează. Dar, în mod similar și la o scară mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
punte, doar dă ușor din cap, dar niciodată n-a încercat să-mi vorbească. Astăzi însă mă privea de la depărtare cum dădeam ocol punții recitând din Sfântul Breviar. În lumina puternică a soarelui, am simțit în privirea lui o ură înverșunată și o dușmănie. — Nu voi avea liniște în suflet până când solii Stăpânului nu vor ajunge cu bine în Nueva España. Cu toate acestea, Matsuki rămase mut ca un pește, așa că am continuat să recit din Sfântul Breviar. — Senior Velasco, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
se face oarecum frică. Matsuki băgă de seamă că vorbea tare și zise cu un zâmbet acru: — Velasco nu s-a urcat pe corabia asta ca să fie tălmaci din datorie față de Sfatul Bătrânilor, ci ca să-și urmeze pornirile inimii sale înverșunate. Ce crezi că plănuiește? întrebă Tanaka. Încă nu-mi dau seama. Orice-ar fi însă, trebuie să avem grijă să nu cădem în plasa lui. — Dacă va încerca să ne împiedice de la însărcinarea noastră, Tanaka își privi sabia, am să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
soare. Dacă ar fi ocolit șirul de munți, călătoria le-ar fi luat mult mai multă vreme. Velasco stăruia să înnopteze pe câmp și să pornească din nou la drum a doua zi, dar Tanaka scutură din cap și mai înverșunat. — Indienii n-au de ce să poarte pică unor japonezi. Răscoala lor n-are nici o legătură cu noi. — Trebuie să ne ferim de orice nenorocire. Sarcina asta are mare însemnătate pentru dumneata, nu-i așa? — Noi știm a ne lupta mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
e foarte priceput într-ale istoriei și prețuit prin părțile noastre atât de către cârmuitori, cât și de către nobili. De aceea, și tu trebuie să te pregătești temeinic pentru confruntarea cu el.” Chiar și după lăsarea serii, vântul tăios bătea încă înverșunat în fereastra chiliei mele. M-am ridicat și, cu fruntea lipită de fereastră, am privit piața de lângă mănăstire. Nu era nici țipenie. Doar smocuri de iarbă uscată se rostogoleau ici-colo în bătaia vântului. Petiția iezuiților pe care mi-o trimisese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
mea, am avut un vis păcătos. Tocmai ca să nu păcătuiesc în astfel de momente mi-am legat strâns încheieturile mâinilor. Astfel sunt nevoit să mă lupt cu poftele trupești care se abat asupra mea în puterea nopții, deși mai puțin înverșunate ca în tinerețe. Am îngenunchiat și m-am rugat îndelung. Ce demn de dispreț e trupul omului! În timp ce mă rugam, m-am simțit dintr-o dată copleșit de o disperare înfricoșătoare. Ca și cum mi-aș fi zărit într-o oglindă chipul hâd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
cu privirea... ești prea înverșunat. Trebuie să-ți cercetezi bine sufletul, ca nu cumva înverșunarea asta să-l ducă la pierzanie. Velasco tăcu înroșindu-se la față. După cum spusese și episcopul, de-a lungul vieții sale de călugăr firea sa înverșunată îi adusese mereu mustrările superiorilor. „Dar dacă n-aș fi fost atât de înverșunat”, își zise Velasco în sinea lui, „n-aș mai fi ajuns niciodată în acea insulă din Orient. Oh, Japonie, ca să mă lupt cu tine... trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
generațiilor din familia Hasekura îi pătrunseseră ființa, înrădăcinându-se adânc în viața lui. Nu putea să schimbe de bună voie sângele și obiceiurile familiei. — Și apoi... zise el mai departe. În Mexico Matsuki ne-a zis așa: „Velasco e prea înverșunat. Nu vă faceți creștini ademeniți de înverșunarea lui Velasco!” Ții minte, Nishi? Țin minte. Erau în Nueva España și convoiul lor se pregătea de plecare de la mănăstire înspre țărmul oceanului de răsărit, când Matsuki alergase spre el ca din pușcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
foarte bine ce rădăcini adânci avea în inima acestui om dorința de a-și primi înapoi pământurile de odinioară și că primise această însărcinare, ca să împlinească așteptările familiei. Dar își dădea seama că abia acum înțelegea cu adevărat cât de înverșunate și cât de puternice erau acele speranțe și așteptări. Tanaka zisese că o să meargă chiar și până la capătul pământului. Dar dacă oriunde ar merge și oricât de daparte ar călători, tot n-ar izbândi? Ce era de făcut? Deodată, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]