1,149 matches
-
și din cauza tampoanelor din urechi și a suportului care-i imobilizează bărbia. Care va fi soarta ei?“ Nu găsesc nici un răspuns la întrebarea aruncată de Marana aproape cu indiferență. Cu răsuflarea tăiată ai urmărit de la o scrisoare la alta transformările cititoarei, de parcă ar fi fost vorba de aceeași persoană... Dar și dacă ar fi fost mai multe tu le atribui tuturor aspectul Ludmilei... Nu susține ea că nu-i putem cere acum romanului decât să trezească un fond adânc de neliniște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
se îndesesc al autenticului (sau pseudo?) Vandervelde. Abia aștepți să alergi la cafenea, unde ai întâlnire cu Ludmila, ca să-i povestești rezultatele confuze ale anchetei tale și ca să te convingi, văzând-o, că nu poate avea nimic în comun cu cititoarele întâlnite în lumea traducătorului mitoman. Ultimele două dorințe sunt ușor de realizat și nu se exclud una pe alta. La cafenea, așteptând-o pe Ludmila, începi să citești cartea trimisă de Marana. Într-o rețea de linii ce se leagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
înainte de a privi în jur. Trăim într-o civilizație uniformă, în modele culturale bine definite: mobilierul, elementele decorative, cuverturile, patefonul sunt alese dintr-un număr dat de posibilități. În fond, ce-ți vor putea dezvălui despre ea? Cum ești oare. Cititoareo? A venit momentul ca această carte la persoana a doua să se adreseze nu numai unui „tu“ masculin generic, poate fratele sau sosia unui eu ipocrit, ci direct ție, care ai intrat încă din Capitolul al Doilea ca a Treia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
o a Treia Persoană, cu un personaj (în timp ce ție, ca Persoana a Treia, a fost necesar să ți se atribuie un nume, Ludmila) și a fost menținut în condiția abstractă a prenumelor, disponibil pentru orice atribut și acțiune. Să vedem, Cititoareo, dacă romanul reușește să creioneze un adevărat portret al tău, începând de la ramă, cuprinzându-te pe toate laturile și stabilind contururile figurii tale. I-ai apărut Cititorului pentru prima dată într-o librărie, ai căpătat formă desprinzându-te de lângă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
de la ramă, cuprinzându-te pe toate laturile și stabilind contururile figurii tale. I-ai apărut Cititorului pentru prima dată într-o librărie, ai căpătat formă desprinzându-te de lângă un perete plin cu dulapuri, de parcă numărul cărților făcea necesară prezența unei Cititoare. Casa ta, fiind spațiul unde citești, ne poate spune care e locul pe care-l au cărțile în viața ta, dacă sunt o pavăză pe care ți-o pui înainte pentru a ține la distanță lumea din afară, un vis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
sunt foarte multe (ai lăsat poate alte biblioteci în alte case, în alte faze ale existenței tale), și nu ți se-ntâmplă probabil prea des să cauți o carte pe care ai citit-o deja. În fine, nu pari o Cititoare Care Recitește. Îți amintești foarte bine tot ce ai citit (e unul dintre primele lucruri pe care mi le-ai împărtășit despre tine); poate fiece carte se identifică pentru tine cu lectura pe care ai făcut-o într-un moment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
trăiești cu alții, altundeva? Că din orice experiență, rămâi cu o anume insatisfacție, compensată doar prin suma tuturor insatisfacțiilor? Cititorule, ciulește urechea. O bănuială te cuprinde, alimentându-ți neliniștea de om gelos, care încă nu se recunoaște ca atare. Ludmila, cititoare de mai multe cărți în același timp, pentru a nu se lăsa surprinsă de deziluzia pe care i-o poate rezerva fiecare poveste, tinde să trăiască și alte povești... (Nu-ți închipui că volumul te pierde din vedere, Cititorule. „Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
în același timp, pentru a nu se lăsa surprinsă de deziluzia pe care i-o poate rezerva fiecare poveste, tinde să trăiască și alte povești... (Nu-ți închipui că volumul te pierde din vedere, Cititorule. „Tu“, care se referă la Cititoare, poate, de la o frază la alta, să se fixeze asupra ta. Ai rămas unul dintre posibilii „tu“. Cine ar îndrăzni să te condamne la pierderea lui „tu“, catastrofă nu mai puțin teribilă decât pierderea eului? Pentru ca un text la persoana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
este, dacă nu ștearsă, împinsă la o parte. Citim singuri, chiar când suntem doi. Atunci ce cauți aici? Ai vrea să pătrunzi în cochilia ei, insinuându-te în paginile cărților pe care le citește? Sau, poate, relația dintre Cititor și Cititoare rămâne relația a două cochilii separate, ce pot comunica numai prin confruntările parțiale a două experiențe exclusive? Ai cu tine cartea pe care o citeai la cafenea și ești nerăbdător s-o continui, pentru a i-o putea da ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
de ardezie, lamele de șisturi: încerci să vezi prin ochii lui Irnerio fundalul din care trebuie să se desprindă ființa vie a Ludmilei. Dacă poți câștiga încrederea lui, Irnerio îți va dezvălui secretul care te intrigă, relația dintre Non-Cititor și Cititoare. Repede, întreabă-l ceva despre asta, orice. — Dar tu - iată singura întrebare care-ți vine în minte - în timp ce Ludmila citește, ce faci? — Nu-mi displace s-o văd citind, spune Irnerio. — Și apoi, cineva trebuie să le citească, nu? Măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
însuți, te cuprinde fără scăpare. Și nu e numai gelozie: e bănuială, neîncredere, căci intuiești că nu poți fi sigur de nimeni și de nimic... Urmărirea cărții întrerupte, care îți transmitea o stare specială de surescitare, căci o făceai împreună cu Cititoarea, devine de fapt urmărirea Ludmilei, care îți scapă în această multiplicare de mistere, înșelăciuni, travestiri... Dar... ce legătură are Marana? întrebi. Locuiește aici? Irnerio dă din cap. — A fost aici. A trecut ceva timp de atunci. N-ar mai fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
la un moment dat ai putea avea dreptul? Dacă e așa, mai bine nici să nu începem. — Să începem ce? Pui ceașca pe măsuță. Te muți de pe fotoliu pe divanul pe care stă ea. (Să începem. Tu ai spus-o, Cititoareo. Dar cum să stabilești momentul precis în care începe o poveste? Totul a început întotdeauna încă dinainte, primul rând al primei pagini al oricărui roman trimite la ceva ce s-a întâmplat în afara cărții. Cu alte cuvinte, adevărata poveste începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
cont de faptul că fiecare dintre cei doi poartă cu sine o țesătură de fapte, medii, alți oameni, și din întâlnirea lor vor izvorî alte povești, ce se vor separa de povestea lor comună.) Sunteți în pat, împreună, Cititor și Cititoare, Prin urmare, a venit momentul să fiți numiți prin persoana a doua plural, operație plină de implicații, căci echivalează cu a vă considera un unic subiect. Spun voi, amestec cam greu de diferențiat sub cearșaful mototolit. Poate că după asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
separați și izolați mai mult ca înainte. Chiar acum, când sunteți încă exclusiv ocupați unul cu prezența celuilalt. Să ne închipuim cum va fi mai târziu, atunci când fantasme neîntâlnite vă vor popula gândurile, însoțind întâlnirile trupurilor voastre, omologate de obișnuință.) Cititoareo, acum ești citită. Trupul tău este supus unei lecturi sistematice, prin canale de informație tactile, vizuale, olfactive, ba chiar cu intervenția papilelor gustative. Și auzul își are rolul sau, atent la gâfâitul și trilurile tale. Nu numai trupul tău e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
la granița dintre tine și obiceiuri, memorie, preistorie și modă, toate codurile, toate sărmanele alfabete prin care o ființă omenească crede în anumite momente că citește o altă ființă omenească. În același timp, și tu ești obiect de lectură, Cititorule: Cititoarea ba trece în revistă trupul tău, de parcă ar parcurge tabla de materii, ba îl consultă, cuprinsă de o curiozitate rapidă și precisă, ba întârzie, interogându-l și așteptând să primească un răspuns mut, de parcă fiecare constatare parțială ar interesa-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
spații diferite de timpul și spațiul ce pot fi măsurate. Din improvizația confuză a primei întâlniri se citește deja viitorul posibil al unei convingeri. Astăzi sunteți unul obiectul lecturii celuilalt, fiecare citește în celălalt povestea lui nescrisă. Mâine, Cititor și Cititoare, dacă veți fi împreună, dacă vă veți culca în același pat ca o pereche stabilă, fiecare își va aprinde lampa de la capul patului și se va cufunda în cartea lui; două lecturi paralele vor însoți apropierea somnului; mai întâi tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
și o stare de spirit ce-mi este interzisă. În fiecare zi, înainte de a mă apuca de lucru, o privesc pe femeia de pe șezlong: îmi spun că rezultatul efortului nenatural la care mă supun scriind trebuie să fie respirația acestei cititoare, operația cititului devenită un proces natural, curentul ce permite frazelor să atingă filtrul atenției ei, să se oprească pentru o clipă, înainte de a fi absorbite de circuitele minții ei, și să dispară transformându-se în nălucirile ei interioare, în ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
unei interdependențe între lumea nescrisă și cartea pe care ar trebui s-o scriu. Acesta este motivul pentru care scrisul mi se prezintă ca o operație de o asemenea dificultate, încât rămân zdrobit. Privesc prin ochean și-l îndrept spre cititoare. Între ochii ei și pagina cărții zboară un fluture alb. Orice ar citi acum, e cert că fluturele i-a captat atenția. Lumea nescrisă își atinge apogeul în acel fluture. Rezultatul spre care trebuie să tind e ceva precis, adunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
productivului romanul chinuitului, scris în maniera productivului, și chinuitului romanul productivului, scris în maniera chinuitului. Amândoi, văzând că au fost imitați, au o reacție violentă și-și regăsesc stilul propriu. Sau: O pală de vânt risipește paginile celor două manuscrise. Cititoarea încearcă să le pună în ordine. Se naște un roman unic, extrem de frumos, pe care criticii nu știu cui să-l atribuie. E un roman pe care atât scriitorul productiv cât și cel chinuit visaseră întotdeauna să-l scrie. Sau: Tânăra femeie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
pună în ordine. Se naște un roman unic, extrem de frumos, pe care criticii nu știu cui să-l atribuie. E un roman pe care atât scriitorul productiv cât și cel chinuit visaseră întotdeauna să-l scrie. Sau: Tânăra femeie fusese întotdeauna o cititoare pasionată a scriitorului productiv și-l detestase pe scriitorul chinuit. Citind noul roman al scriitorului productiv îl găsește lipsit de valoare și înțelege că tot ce scrisese el era la fel; în schimb, amintindu-și operele scriitorului chinuit, le găsește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
îi place, fără să se entuziasmeze în mod special. Cât despre manuscrisul scriitorului chinuit, îl găsește insipid, ca tot restul operei acestui autor. Le răspunde celor doi scriitori cu fraze generale. Amândoi se conving că nu trebuie să fie o cititoare prea atentă și nu mai fac caz de ea. Sau: Idem, înlocuind etc. Am citit într-o carte că obiectivitatea gândirii se poate exprima folosind verbul a gândi la persoana a treia, modul impersonal: spunând nu „eu gândesc“, ci „gândește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
parte din puterea scrierii, o putere bazată pe ceva ce merge dincolo de individ. Universul se va exprima pe sine atâta vreme cât fiecare va putea spune: „Eu citesc, deci el scrie.“ Asta este fericirea specială pe care o văd înflorind pe chipul cititoarei, și care mie îmi este negată. Pe peretele din fața mesei mele e atârnat un afiș pe care l-am primit cadou. Cățelușul Snoopy e așezat în fața mașinii de scris și textul spune: „Era o noapte întunecată și furtunoasă...“ De fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
ortografiei, prin inadvertențe, lapsusuri, salturi necontrolate ale cuvântului și peniței. Altfel, ceea ce e în afara noastră nu pretinde să comunice prin cuvânt, vorbit sau scris: își trimite mesajele pe alte căi. Iată, fluturele alb a traversat întreaga vale și, de pe cartea cititoarei, a zburat să se așeze pe hârtia pe care tocmai scriu. Prin valea asta circulă oameni ciudați: agenți literari, așteptând noul meu roman, pentru care au încasat deja avansurile de la editori din lumea întreagă; agenți publicitari, care vor ca personajele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
de ce nu ați venit cu sora dumneavoastră? — Ludmila susține că e mai bine să nu-i cunoști pe autori în persoană, căci persoana reală nu corespunde niciodată imaginii dobândite prin citirea cărților. Aș spune că această Ludmila ar putea fi cititoarea mea ideală. Ieri seară, intrând în biroul meu, am văzut umbra unui necunoscut fugind pe fereastră. Am încercat să-l urmăresc, dar nu l-am mai găsit. Adesea mi se pare că aud oameni ascunși în tufișurile din jurul casei, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
roman A al autorului Z. Dar e un exemplar defect, și nu reușește să depășească începutul... Se înapoiază la librărie ca să-și schimbe volumul... L-aș putea scrie la persoana a doua: tu, Cititorul... Aș putea să introduc și o Cititoare, un traducător falsificator, un bătrân scriitor care are un jurnal ca jurnalul acesta... Dar n-aș vrea ca, pentru a scăpa de Falsificator, Cititoarea să sfârșească în brațele Cititorului. Îl voi face pe Cititor să plece pe urmele Falsificatorului, ascuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]