2,562 matches
-
Codreanu este unul dintre ei, se văd puși la zidul morții civice dacă îndrăznesc să ia o poziție, fie și una firavă, împotriva unui adevărat genocid cultural, social și economic la care românii sunt supuși după ieșirea din zodiac a ciumei roșii a bolșevismului. Ne-am trezit, după 1989, calificați în toate modurile posibile. În opinia formatorilor de opinie, suntem un popor sanguinar, violent, xenofob, antisemit, incapabil de a asimila modelele occidentale, singurele validate de curentul mondialist și, prin urmare, nedemn
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
aș vrea să vorbesc cu cineva despre ororile ăstea ale comunismului, să nu le mai aibă nici nepoții nepoților noștri. Omul se naște liber și un stat totalitar nu poate să fie niciodată benefic pentru popor. Comunismul ăsta e o ciumă și toate lumea trebuie să audă. Și nici o țară din lume n-a suferit cât a suferit România. Și nu știu cum apare Fidel Castro În inima Cubei, cum nu-l rade pe tot. Ăștia sunt niște genocizi (sic!), nu se discută
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
excesive, ca și păstorul din Oile Ducăi-vodă, acesta din zel de a-i face pe plac domnitorului. Tot rău se sfârșește povestea și pentru fiul nelegitim al unui domn, călugărit cu sila (Boii lui Ionașcu). File de cronică apocaliptică (război, ciumă, cutremur, secetă, potop, lăcuste) se succedă în Adevăratul letopiseț al lui Enaki vătaful, în timp ce Jalba lui Paramon, care deschide volumul, sau relatarea intrigilor de curte în Sărbătorile boierului Melentie se susțin prin imitarea stilului biblic în prima și a viziunii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289857_a_291186]
-
deși era întuneric în lume, exista multă speranță că războiul se va termina - deși nemții înaintau în Caucaz, iar ofensivele la Cotul Donului și către Stalingrad nu anunțau nimic bun. În ambele alternative, România nu avea de ales decât între ciumă și holeră. Deși între două flageluri negre exista totuși o mică diferență. Viața oamenilor ajunsese să nu mai însemne nimic. Antisemitismul apăsa greu pe evrei, totul era mai scump pentru ei: pâinea și altele. Se publicau mereu decrete în care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
Cadavrele erau umflate și acoperite de un lichid uleios, ca și când ar fi rămas mai multe zile expuse la soarele fierbinte. Privi În jur dezorientat. O adiere de vânt cald mătură puntea, ridicând dinspre bănci un suflu infect de putreziciune. - E ciumă la bord! șopti bargello, Încercând să se ferească cu mâna de duhoarea ce urca de pe jos. Dante clătină din cap. Corabia aceea trebuia să fi Înaintat cu mare precizie, cu o iscusință extremă, ca să urce pe cursul râului și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
păru să Își dea seama, cuprins de nerăbdarea de a fugi Înainte, cu ceilalți. - Călugărul Brandan, predicatorul de miracole, a sosit de pe pământul Franței! - N-a sosit niciodată nimic bun de pe pământul Franței, În afară de coruperea onestelor noastre obiceiuri și de ciumele cele mai rele. Și cu atât mai mult de când domnește necredinciosul Filip. Parcă au Înnebunit cu toții. - Ai dreptate, parcă au Înnebunit cu toții. Dar când vei vedea și domnia ta... - Ce trebuie să văd? - Fecioara miraculoasă. Vino! Dante Îl fixă interzis. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Îi arătă o grămadă de baloturi cenușii, strâns legate cu benzi de cânepă. - Lasă-mă singur, porunci priorul. Am de executat o inspecție. Se pare că au fost introduse În oraș niște fâșii de hârtie de la Cremona, unde a izbucnit ciuma. Paznicul sări Îndărăt, făcându-și semnul crucii, și Începu să se retragă cu iuțeală spre ușă, unde dispăru fără nici o vorbă. Asigurându-se că nimeni nu Îi putea urmări mișcările, Dante Începu să cerceteze baloturile, vârându-și degetele În materialul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
fi Îndepărtat. Veni lângă el, prea puțin convins. Continua să fixeze masa baloturilor. Dante i se adresă pe un ton Îngrijorat. - În balotul de sus, zise el arătând spre acela În care descoperise prima placă, sunt ascunse niște fâșii suspecte. Ciumă, adăugă el mimând un fior. Va fi ars de Îndată, În afara zidurilor. Voi trimite eu cele necesare, cât mai curând. Să nu te atingi de el În nici un caz, să nu lași pe nimeni să se apropie și să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
există cu siguranță și alte fâșii, În Încărcătură. Nu e sigur că provin de la Cremona, dar ține-te departe, pentru siguranță. Mă voi Întoarce repede, cu șeful medicilor de la Santa Maria. Și ai grijă să nu se apropie nimeni: cu ciuma e bine să fim prudenți. Omul se grăbi să Încuviințeze clătinând din cap cu hotărâre, cuprins de un fior. - Iar acum spune-mi cine a depozitat Încărcătura de fetru, adăugă poetul pe un ton imperios. Celălalt se grăbi să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
putea fi vorba de niște mulțimi de eretici și de intriganți care coboară În Peninsulă pentru a se deda jafului. Trebuie să rămâneam În alertă. - Eretici? De unde ar putea veni atâția necredincioși? - Se pare că În Languedoc a izbucnit iarăși ciuma, reluă celălalt, tot În șoaptă, și că dușmanii lui Dumnezeu catarii și evreii, au pus mâna, cu tincturile lor. Lumea se teme că unii dintre ei au pătruns deja În oraș să le deschidă drumul tovarășilor lor de ticăloșii. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
splendida ta bună dispoziție matinală în fața acestor perdafuri. Trebuia să mă țin tare când ea-și chema întreg arsenalul de orori, călăreții Apocalipsului, diavolii din tinda bisericii care înhățau pe la spate păcătoșii goi și îi aruncau în vâltoarea pedepsei, infanticidele, ciumele și incesturile ei. Mă descurcam. Dar situația era de așa natură ca mă bucuram de ce se bucură un tânăr cu bani și că îmi aranjam sentimentele în consecință, umplându-mi sufletul cu modalități de a ține departe obiecțiile pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de ardoare. Cu o concentrare mută și eforturi imense de a mă face totuși observat. Era singurul mod în care, în dispoziția mea amoroasă înfierbântată și pitorească, eram în stare să mă imaginez. Dar, la fel cum prima adiere de ciumă este pornită de fâlfâiala molcomă a steagurilor și frumusețea unui port - o scenă de pace stabilă și preocupată - aș fi putut totuși, în ciuda aerului cuminte pe care îl aveam în acele circumstanțe normale, să-mi transmit gândurile pe calea aerului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
după aceea a început să spună acest lucru cu aceeași privire încruntată pe care mi-o arunca atunci când îmi inspecta ținuta: Când o să te muți odată din bârlogul ăsta? Doamne apără-mă, e genul de loc în care se propagă ciuma și epidemiile! În cele din urmă a încetat să mai vină pe acolo. Îmi telefona când voia să mă vadă; uneori îmi trimitea telegrame. Însă la început voia să fiu tot timpul în preajma lui. Așa că mă trezeam colindând aleile strălucitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
trezit, m-am gândit că fusese un somn odihnitor, și că dimineața aceea era minunată. Dar mă înșelam. Mi-am amintit că visasem urât, șacali care încercau să pătrundă peste zildurile din Harar, Abisinia, să mănânce cadavrele celor morți de ciumă - asta era o imagine dintr-o carte pe care o lăsase pe acolo Arthur, despre unul dintre poeții lui favoriți. Am auzit-o pe Mimi strigând și făcând scandal la telefon, jos, deși nu era decât o conversație obișnuită. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
siguranță, aproape cu cinism, că mă și speriasem... Nu-i adevărat că oameni ca el l-au ucis pe soțul meu. Oameni ca el au fost mințiți, manevrați, dar niciodată n-au putut fi medii de cultură și sămănători ai ciumei. Dacă ar fi făcut lucruri grave, ar fi fost trecut pe linia moartă. Și, acum, indiferent de ce-a fost și ce-a făcut, rămîne cel care a crescut-o pe Doina. Prin ce-s mai bună eu ca el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Domnilor, ca să revin în trecut, veți lua act că, potrivit cronicilor, ilustrul Ioan de Hunedoara a avut, la asediul Belgradului, un sfetnic, un curtean și un camarad fidel, care i-a stat alături până ce marele nacealnic a căzut răpus de ciumă, la Zemun, după acea victorie neasemuită. Vorbesc despre un cavaler-călugăr franciscan, un gentilom care, ca și mine, a ales de bună voie calea glorioasă a credinței și a spadei depunând, în Ordinul său monahal, cele trei voturi: de castitate, de
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
în sicriul său cu perdeluțe. La picioarele lui, se iscase îmbrânceală. Dănuț reușise s-o înșface de braț pe Baba-Strigoaica, care se vede socoteala că se trezise și trecuse pe furiș la fapte, animată fiind de un singur gând! Băă...! Ciuma asta bătrână fură legăturile de la morți, băă...! Ptiu, drace! Uitați-vă! îi zmucește Poetul acuzator antebrațul băbătiei, în sus, dezvăluind privirilor năuce ale celorlalți, bucata de sfoară care încercuise gleznele răposatului și care se balansa acum liberă, între ghearele vulturești
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
iarba din film seamănă cu iarba adevărată, iar fratele meu din film și cu mine suntem țânci și alergăm ca bezmeticii în fața camerei. Sari la frate-miu mai mare care și-a mâncat nervii și apoi a murit din cauza marii ciume a SIDA. Sari la mine, matură și îndrăgostită de-un detectiv și mplecată de acasă ca să devin un supermodel celebru. Dar ține minte că, la fel ca o spectaculoasă revistă Vogue, ține minte că oricât de atent urmărești salturile: Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
că este vorba de dorințele, instinctele sau pulsiunile individului, scopul este de fiecare dată același: cunoașterea și stăpânirea propriei ființe. Pentru aceasta, el îndeamnă și la o purificare a plăcerilor: de unele trebuie să te îndepărtezi, să fugi ca de ciumă, altele se manifestă exact în acel moment al operației care constă în a te feri de pasiunile nefaste. De unde o dietetică nu a dorințelor, cum se va întâmpla mai târziu la Epicur, ci chiar a plăcerilor. Din negarea anumitor plăceri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
femeii nu doarme la niciun creștin! Cum ar fi putut un om să se apropie atât de mult de nebunie fără să fie atins de ea? Atins, adică discreditat... Pe acest principiu, săvârșind aceeași aproximație logică, unii conchid că tabloul ciumei din finalul poemului rămas neterminat se datorează unui martor direct, fiindcă este prea bogat în detalii morbide vizibile doar la fața locului. Prea multă precizie, prea multe culori, mirosuri, prea multă minuțiozitate, o prea bună cunoaștere a sufletului omenesc surprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
detalii morbide vizibile doar la fața locului. Prea multă precizie, prea multe culori, mirosuri, prea multă minuțiozitate, o prea bună cunoaștere a sufletului omenesc surprins într-un asemenea moment, prea multă înțelepciune pentru un singur om. Deci Lucrețiu a trăit ciuma. Și încă un deci: a și murit de ciumă, în momentul în care scria despre acest subiect. Ansamblul pare coerent. Atâta doar că detaliul lucrețian își are sursa într-o lectură a textelor hipocratice ce descriu felul cum evoluează ciuma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
precizie, prea multe culori, mirosuri, prea multă minuțiozitate, o prea bună cunoaștere a sufletului omenesc surprins într-un asemenea moment, prea multă înțelepciune pentru un singur om. Deci Lucrețiu a trăit ciuma. Și încă un deci: a și murit de ciumă, în momentul în care scria despre acest subiect. Ansamblul pare coerent. Atâta doar că detaliul lucrețian își are sursa într-o lectură a textelor hipocratice ce descriu felul cum evoluează ciuma cu luxul de amănunte propriu medicilor care pe atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
ciuma. Și încă un deci: a și murit de ciumă, în momentul în care scria despre acest subiect. Ansamblul pare coerent. Atâta doar că detaliul lucrețian își are sursa într-o lectură a textelor hipocratice ce descriu felul cum evoluează ciuma cu luxul de amănunte propriu medicilor care pe atunci erau și legiști, și anatomiști și epidemologi... Vrăjit, aflat sub puterea unei femei, nebun de legat, lucid doar pe timpul cât și-a scris poemul, dar chiar și atunci marcat de tarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
sentiment de profundă recunoștință față de fata aceasta. Mai mult decât orice, Îi era groază să mai rămână singur. Și nu cunoștea pe nimeni, nu mai avea prieteni, nimeni cu care să vorbească - făcuse gol În jurul său, ca un bolnav de ciumă. Complexul sportiv al poliției era singurul loc În care se mai putea simți În mijlocul celorlalți, făcând parte din ceva. Viu. Intrară În clădirea complexului. Coridoarele miroseau a transpirație și a gel de duș. Din boxe se auzea vocea Anastaciei. I
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
În rîndul armatei bolșevice, au loc sabotaje - zona fiind frăgezită din timp de agenți NKDV și de propagandă. Urmează raderea urmelor de civilizație românească din teritoriile ocupate, mașinăria infernală de ocupație umplînd urgent acest spațiu cu ceea ce unii istorici numesc ciuma roșie, deportările spre Siberia ale populației românești nerepatriate, execuțiile și masacrele de pe noua frontieră, atunci cînd au loc Încercări tardive de repatriere. În acest șir de tragedii, se reliefează istoria de la FÎntîna Albă, cîteva sute de români cărora autoritățile sovietice
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]