1,228 matches
-
neverosimile. În pădurile Engliterei ademenise, cu ajutorul fecioarelor, licorni îndrăgostiți, pentru a pune mâna pe roș-alb-negrul și spiralatul corn unghios, ce te face imun la veninuri și insensibil la dureri. Aceeași slăbiciune o speculase și la vânarea cerbilor. Primăvara, cu o cochilie uriașă, imita boncălăitul cerbilor în rut. Ca și licornul, cerbul, înnebunit de dorință, alerga prin pădure în căutarea dragostei, dar moartea era cea care îl întâmpina. Pândise, în ținuturile Cirenaicei, Basiliscul, a cărui suflare usucă iarba și copacii, iar privirea
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
gura tâlharului, pândindu-i ultima suflare. Dacă își încorda atenția, putea să audă un vâjâit spiralat, un vârtej marin, un vuiet stins și îndepărtat, ca atunci când închizându-ți ochii îți lași urechea sărutată de gura sidefată și netedă a unei cochilii. Zlota își dădu duhul abia când capul i se desprinse de trupul butoiului, rostogolindu-se în colb. Jandarmii cărară și deșertară în patru vânturi putreziciunea cu duhoare pestilențială, la un capăt de țarină care numai rodi nimic niciodată. Călcâiul de
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
să iubească în taină o himeră, o știmă a apelor. Dar nu știa să primească un dar, de bună seamă neprețuit dar periculos; nu învățase și nu se simțea în stare să fie iubit la rândul său. Privirea Despinei sfredelise cochilia solitudinii, cotrobăind și încercând să scoată la lumină carnea flască și neatinsă de soare a melcului, punând sub semnul întrebării însăși putința lui de a supraviețui. Lipsit fiind de organe și funcții vitale independente, care i ar fi putut oferi
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
asupra prăzii,/ picioarele crabilor - actinii negre răsturnate,/ și hipocampi și țestoase rătăcesc prin grădinile/ coralilor morți, meduzele își pun în mișcare/ chimia ucigașă, balenele ies pentru o gură de aer,/ spinările marsuinilor sticlesc tăind valurile,/ se distilează tăceri în retortele cochiliilor,/ scoica de perlă își învăluie rușinată,/ grăuntele de nisip în sidef" (Dies irae). Prin urmare un amestec de semnale care-și are tîlcul său. Poetul Radu Voinescu e un homo duplex, oscilînd, aparent conciliant, însă neîmpăcat în fond, cum i
Barocul damnării by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14797_a_16122]
-
avem de-a face cu o opțiune legată de dietă, ci cu un canibalism ritualic, asociat tradițiilor funerare. Printre artefactele excavate în aceste situri arheologice se numără mărgeluțe din colț de mamut, o platoșă de fildeș gravată și 35 de cochilii perforate.
Rămăşiţele primilor oameni moderni au fost descoperite în România () [Corola-journal/Journalistic/69557_a_70882]
-
de propria dâră chimică, atingîndu-și rareori antenele și trecând mai departe. "Ce-ai mai făcut pe la școală?" "Bine." " Îți mâncă bătaie Dinamo, chiar la voi în copaie." " Lasă, că nici cu Poli nu mi-e rușine deloc." Și înapoi în cochilie, ca să scriu iarăși versuri venite de nicăieri: mamă, puterea visului tu mi-ai dat-o. aș sta nopți întregi ochi în ochi cu tine și mână în mână cu tine aș crede că încep să-nțeleg. și ar bate iar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un garaj; de la trei la cinci ani - la vilă, tot în Floreasca, dar pe o frumoasă și tăcută alee, cu nume de compozitor italian. Apoi, în Ștefan cel Mare, în marele bloc lipit de Miliție. Astea erau compartimentele uitate ale cochiliei mele, construite unele după altele, ca un șir de țeste tot mai voluminoase, de mintea mea, și lăsate în urmă să se carieze ca niște măsele, până la gingia sângerândă. Știam că locuisem acolo, păstram câteva imagini încă, dar nici o trăire
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cuprinde lumea, ca într-un vis inextricabil, ca într-o profeție obscură, încercam, catoptromant al memoriei, să ghicesc, prin bezna prea multor culori, prin obscenitatea unei prea mari castități, mesajul din altă lume. Îmi plimbam, cu ochii-nchiși, degetele peste cochilia de sidef a creierului Ancăi, ca un frenolog explorând bosa încăpățînării și cea a recunoștinței, deschideam apoi ochii și mă roteam în jurul fetei, încercînd zeci de puncte de vedere, cărora le corespundeau alte și alte ordonări ale desenelor (în zona
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pline de litere și săgeți zgâriate pe plăcile de sticlă. Sau nea Titi: mereu plin de ulei de la mașinile lui de cusut, mereu mohorât și cu obrajii supți de parcă-ar fi mâncat doar miercurea și vinerea, se dovedea acum, când cochilii răsucite nebunește, sidefate în roz și violet și antracit, pătate ca blana de leopard, pictate ca de Chagall, cu spini și dantele zdrențuite, mari cât roțile de automobil sau mărunte ca nisipul, își împrăștiaseră tăndările peste tot, unul dintre marii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
a râmei, a scoicilor pe fundul abisului, carnea vie și inconștientă din care cu toții sîntem bricolați. Vedem lumina cu niște ouă cornoase pline de jeleu, o transformăm în impulsuri electrice și-o transferăm unei grămezi de mucilagii umede dintr-o cochilie de calcar. N-o să știm niciodată cum o lungime de undă devine o senzație subiectivă, cum vedem ( Doamne, dar cum vedem?) o petală de gura-leului. N-o să putem înțelege niciodată cum poate exista ceea ce, de-a lungul vieții noastre, n-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
așa, n-am putea mișca nici un deget, căci degetul de carne, zgârciuri și os nu s-ar simți dator să ne asculte. Pentru că participăm deja la Dumnezeire, emanăm cu toții, din tufele subțiorilor, din grăsimea șoldurilor și mai cu seamă din cochilia de pe umeri o lumină înmiresmată ce ne-nvelește ca o suveică. E mandorla ce ne va sui cândva către ceruri, coaja seminței ce conține un embrion viu. Da, sîntem embrioni neurali, mormoloci încurcați în organe atavice, ținând de două medii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se făcuse noapte de vară, zăbușitoare și luminoasă. La gât, pe un fir de iridiu, avea înșirate șapte smaralde brute, neatinse de polizorul giuvaergiului. Pe fiecare era scrisă o literă întoarsă, evreiască. La urechi, în chip de cercei, atârnau două cochilii mari și tigrate de murex. O gemă de cornalină îi acoperea, crem-gălbuie, scobitura buricului. Cu adevărat uimitoare îi erau însă unghiile. Și la mâini, și la picioare ele erau de un albastru ultramarin intens, ireal și fluid ca văzut într-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
părul și ochii și brațele ei, și buzele ei rujate cu cel mai prost și mai ieftin ruj, către bluzele și fustele ei și parfumul ei de odicolon cumpărat în sticle în formă de mașinuță. Oriunde-aș fi fost în cochilia mea de beton, știam și unde era mama, căci, dacă odată cordonul ce ne lega, cu arterele și vena lui albăstruie, fusese tăiat, în schimb scânteia încă tulbure și imperios alt cordon, cel dintre sprâncenele noastre, extensibil ca un elastic
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și apropie gura de obrazul lui și gândește lângă el, și Vasile știe cum va sfârși ziua aceea, știe că va lua o trăsură cu un muscal în surtuc verde pe nume Efraim Scopitul și că va ajunge la exorbitanta cochilie a casei de rugăciune și că va zăcea în cele din urmă într-o baltă de sânge, fără vină, dar în mod necesar, asa cum crucificați iar și iar atârnă Criștii în centrul marilor picturi ale crucificării, și săgetați iar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fostul Vasili, băiatul fără umbră, țărănușul înspăimîntat și fermecat de aripile Mariei, soldatul și-apoi căprarul neobosit la izirciț și-n cele din urmă căpitanul de pompieri încă fercheș, deși trecut de patruzeci de ani, continua să se răsucească în cochilia tot mai strâmtă și mai strimtă, asemenea bilei din jocul de răbdare pe care Mircișor, peste trei generații, avea s-o facă să alunece pe jgheabul suind în spirală sub o boltă de plexiglas, scoțând limba de-un cot, pe când
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
bâțâind din membre încă indistincte, lăsând în urmă un imago uscat, se-ncolăci înfrigurata ca un fetus multicolor, zăcu așa multă vreme de parcă și-ar fi adunat puterile și deodată se-ndreptă, în asurzitorul imn de slavă al strunelor întregii cochilii, devenind o ființă de o nesfârșită majestate. Era Arhanghelul Mihail, încoifat și-mplătoșat, cu vestmânt de catifea verde-albastră pe sub inelele de fier ale zalei și cu mantie purpurie, amestecată cu penele cârlionțate și pufoase ale viguroaselor sale aripi. Rostogolindu-se ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pare, și că lucrarea ei esențială nu mai înseamnă torturi, deportări și asasinate. O dată ce-ai transformat un popor într-o gloată, el se supraveghează, se mutilează, se torturează singur, neîncetat, măcinat de vulnerabilitate, ca un melc scos brutal din cochilia lui. Sânt e drept, mai departe, case conspirative, întîlniri cu informatori și dosare, sânt băieții de pe Calea Victoriei și fabrica de zvonuri, dar ele-au rămas doar formele goale-ale ritualului fricii, ale ruperii mele de seamănul meu. Bănuiesc acum că nici
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
dată în brațe un nou-născut și l-am pus în sacoșa de pânză pe care mama mi-o adusese plină cu borcane cu iaurt, cu o zi înainte, când credeam că blocul va rămîne-n picioare la nesfârșit. Năpîr-leam, părăseam o cochilie pentru o vreme, burta mea roză și moale era acum cel mai vulnerabil lucru de pe pământ. Trebuia să-mi găsesc cât mai repede un alt adăpost în care să-mi pot continua lucrul la crisalida mea de cuvinte. A doua
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
caisele făceau, în pomii livezilor dinprejur, o carne dulce ca mierea, o așteptase mama Soilei, ghemuită lângă Herman în crăpătura plină de flori. Priveau acum amândoi, din cazematele lor de vegetație împletită, năpădiți de miriapozi și suiți de melcișori cu cochilia fragilă ca de hârtie, cum un petic de cer începe să se mâzgălească ușor, ca și când un deget ar fi trecut peste vopseaua lui proaspătă, cum culoarea acolo se-nvîrtejește, cum se naște cu-ncetul o structură străvezie, simetrică, o pură funcție
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în ardere și în noapte. Acolo, în penumbra aceea, la limita limitei limitei nopții, în zona încă vibrîndă de după ce s-a spus totul, tot ce putem suporta să auzim, se umflă trista, ilizibila mea carte, melc ce-și secretă cochilia clipă de clipă și fluture ce și-ar lipi bucuros aripile de becul incandescent caruia-i dă roată și-n miezul căruia, de wolfram topit, s-ar mistui cu un țipăt de fericire finală. Maarten și Cedric cunoscuseră, în după-amiezele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
dar un șoc destul de puternic ar fi putut-o răsturna. Tocmai când credeau că vor reuși să ajungă la psiac, fără a face altceva în afară de a rezista loviturilor de berbece ale meduzelor, văzură în fața lor o scenă incredibilă. Sprijinită pe cochiliile cornoase ale câtorva semene, o meduză gigantică ieșise aproape cu totul din apă și arăta precum o plasă imensă, rotundă, având în centru gura cu clești înfricoșători. Oksana coti brusc, dezechilibrîndu-l pe Durdrin, dar grupul de meduze reacționă prompt, apropiindu
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
reticulate, meduza sări cu o sprinteneală incredibilă. Realizară că scopul animalului era să-i prindă ca într-o plasă și apoi să-i scufunde. Oksana strigă scurt, încercă să cârmească, dar creatura era prea mare pentru a putea fi ocolită. Cochilia ei cornoasă căzu chiar în barcă, peste Durdrin, care se prăbuși sub greutatea ei, amețit din cauza impactului. Corpul ca o plasă se revărsa peste marginile bărcii și ultimul lucru pe care îl auzi bărbatul înainte de a leșina fu un plescăit
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
pe jumătate cufundate în întuneric, până la încăperea învecinată cu sala de baie. Cu ajutorul servitorilor, Gundovek se ștergea în fața unei fântâni de marmură, cu siguranță opera unui sculptor păgân: apa țâșnea cu zgomot din gura unui amoraș grăsuliu, cobora într-o cochilie de marmură și, de acolo, în cascadă, într-o vană mai mare, ce avea pe ea, sculptate în relief, trupuri goale de bărbați și femei. în vreme ce conducătorul burgund fixa cu privirea mozaicurile de pe pardoseală, un servitor tânăr îl freca energic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
spălat vase non plus ultra de la General Electric, o bucătăreasă nemaipomenită. Acolo apăruseră sub îndrumarea ei „scoicile umplute cu creier“, un fel de mâncare din creier de vițel, curățat bine de pielițe, a cărui masă albă era împărțită apoi în cochiliile scoicilor, stropită cu vin alb, presărată cu parmezan și pusă la cuptor Cochiliile scoicilor - pentru noi, copiii, „scoici decojite“, dintre care una atârna ca semnal la noua stație de benzină de lângă „cel mai mare centru de mobilă“ - proveneau, ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
sub îndrumarea ei „scoicile umplute cu creier“, un fel de mâncare din creier de vițel, curățat bine de pielițe, a cărui masă albă era împărțită apoi în cochiliile scoicilor, stropită cu vin alb, presărată cu parmezan și pusă la cuptor Cochiliile scoicilor - pentru noi, copiii, „scoici decojite“, dintre care una atârna ca semnal la noua stație de benzină de lângă „cel mai mare centru de mobilă“ - proveneau, ca și rețeta, încă de pe vremea fabricanților de textile din Südbaden, în ale căror vile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]