1,487 matches
-
faptul că elevii care creează probleme au în genere prea puține privilegii, deci nu prea au ce să piardă prin suspendarea acestora. În mod evident, privarea de privilegii trebuie să fie însoțită de acordarea unor privilegii elevilor cu un comportament dezirabil; pentru a reprezenta o miză, privilegiile trebuie să fie dorite de elevi. • Scăderea notelor. Deși tentantă, această metodă trebuie evitată; notele elevilor trebuie să corespundă întotdeauna efortului lor intelectual, fără a fi afectate în vreun fel de comportamentul acestora. Scăderea
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
va face tot ce depinde de el pentru a se eschiva. • Minimizarea repetării pedepsei în viitor. În acest scop se utilizează două etape: în primul rând, folosirea ca primă etapă a avertismentului, iar în al doilea rând încurajarea comportamentului considerat dezirabil, în dauna comportamentului nedorit. • Evitarea modelului agresiv. Presupune retragerea privilegiilor în locul aplicării unor stimuli neplăcuți și încurajarea comportamentului acceptabil prin încurajări și recompense; în acest mod, elevul nu va veni în contact cu un model agresiv de pedeapsă. • Aplicarea promptă
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
nu reprezintă cel mai potrivit instrument din punct de vedere educațional, există cel puțin două împrejurări când utilizarea acestora este necesară. În primul rând, atunci când frecvența comportamentelor nedorite este atât de mare, încât nu se poate recurge la încurajarea comportamentului dezirabil alternativ; în al doilea rând, atunci când actele elevului sunt atât de violente, încât acesta îi poate răni pe alții sau se poate răni pe sine. Indiferent de situație, există câteva recomandări pentru profesorul care a hotărât că se impune pedepsirea
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
îl determină pe elev să nu-și asume responsabilitatea pentru acțiunile sale. Astfel: • pedeapsa mută responsabilitatea de pe elev pe profesor; • pedeapsa este prea adesea folosită în sala de clasă fără a fi nevoie: acei elevi ar acționa într-o modalitate dezirabilă și fără a fi pedepsiți; • pedeapsa presupune mai degrabă o dependență față de profesor; amenințarea cu pedepsa poate constrânge un elev să se poarte cum trebuie în sala de clasă, dar nu în afara acesteia; • înainte de a ajunge în învățământul secundar, elevii
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
vedere că asemenea profesori sunt priviți adesea de colegii lor ca niște adevărați judecători, elevii vor începe să aibă îndoieli cu privire la propria lor valoare; o asemenea stare este atât de neplăcută, încât se vor grăbi să revină la un comportament dezirabil, doar pentru a beneficia din nou de aprobarea profesorului și a scăpa de îndoieli. O pedeapsă mai aspră este considerată anunțarea părinților despre comportamentul copilului lor; efectul acestei pedepse este mai mare, deoarece, dacă va continua să se poarte inadecvat
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
pedepse/recompense. Cea mai răspândită metodă (deci și cea mai eficientă) de a-i determina pe ceilalți să se comporte în sensul dorit constă în metoda pumnului acoperit de mănușa de catifea. Cu alte cuvinte, în termenii lui Skinner, comportamentul dezirabil va primi o întărire pozitivă (recompensă), fapt ce va crește probabilitatea apariției lui în viitor, după cum comportamentul considerat indezirabil va primi o întărire negativă (pedeapsă), fapt ce va determina scăderea probabilității apariției lui în viitor. Deși lucrurile sunt mai complexe
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
de a acționa asupra elevilor, și nu două modalități de a lucra cu ei183. Atât pedepsele cât și recompensele, afirmă Alfie Kohn, sunt eficiente doar în ceea ce privește un singur lucru, obținerea acordului temporar al elevului cu ceea ce profesorul consideră ca fiind dezirabil. Din păcate, nici pedepsele, nici recompensele, ca instrumente de acțiune asupra elevului, nu-l pot determina pe acesta să-și asume angajamente în raport cu ceea ce va face. Mai mult, cercetări semnificative în domeniul psihologiei sociale demonstrează că a recompensa o persoană
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
lor, fie în planul recompenselor, fie în planul pedepselor; dar nu este deloc obligatoriu ca o acțiune întărită prin recompense să aibă și consecințe benefice pentru oameni, animale sau natură în genere. Și totuși, recompensa o transformă într-o acțiune dezirabilă, îndreptățită; așa se pot legitima lăcomia, malversațiunile, egoismul etc. • Dubletul pedepse/recompense validează o concepție inacceptabilă despre oameni, în conformitate cu care "fiecare are un preț"; integritatea interioară este disprețuită sau ignorată pentru o integritate exterioară, de imagine conferită de recompensele primite
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
egoismul etc. • Dubletul pedepse/recompense validează o concepție inacceptabilă despre oameni, în conformitate cu care "fiecare are un preț"; integritatea interioară este disprețuită sau ignorată pentru o integritate exterioară, de imagine conferită de recompensele primite. Întreaga cultură occidentală încurajează aparența unui comportament dezirabil (susținută și întărită cu recompense) și mai puțin integritatea interioară, care, în consecință, nu are nevoie de recunoaștere exterioară. • Recompensele se pot transforma în pedepse, distrugând "bucuria de a trăi"; goana după recompense și încercarea de a evita pedepsele par
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
drept rezultat recompensele, mesajul astfel transmis este acela că binele în sine nu merită făcut, că singurul bine care contează este acela care dobândește recunoaștere publică prin intermediul recompensei. Recompensele se transformă astfel în mită oferită la schimb cu comportamentele considerate dezirabile. Se poate chiar merge până acolo încât elevilor să li se solicite o acțiune ignobilă în sine în schimbul unei recompense (mite) substanțiale, ceea ce ar avea drept efect transformarea (mai bine zis pervertirea) ignobilului în dezirabil, de vreme ce recompensa a fost primită
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
la schimb cu comportamentele considerate dezirabile. Se poate chiar merge până acolo încât elevilor să li se solicite o acțiune ignobilă în sine în schimbul unei recompense (mite) substanțiale, ceea ce ar avea drept efect transformarea (mai bine zis pervertirea) ignobilului în dezirabil, de vreme ce recompensa a fost primită. În concluzie, recursul la dubletul pedepse/recompense are două efecte negative: a) rămânem controlabili de către aceia care dețin puterea (adică pot administra pedepsele și recompensele); b) nu mai facem ceea ce ne-ar plăcea să facem
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
nu este (nu ar fi) atât de simplu. În acest sens, de exemplu, ar trebui să ne concentrăm în primul rând pe ceea ce realmente dorim să fim sau să facem, și nu pe ceea ce societatea recompensează sau pe imaginea considerată dezirabilă din punct de vedere social. Apoi, ar trebui făcută distincția dintre salariul (îndreptățit) primit pentru munca depusă și recompensele care țin de arsenalul controlului social, după cum nu trebuie confundată pedeapsa (îndreptățită) cu restrângerea inacceptabilă a unor drepturi și libertăți. Capitolul
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
pe temă și nu pe profesor, asprime, studierea atentă a elevilor cu prestigiu ridicat în cadrul grupului. Aceste caracteristici au făcut obiectul mai multor cercetări din partea lui W. Gnagey 194: • Claritatea. Admonestarea trebuie să distingă clar între comportamentul deviant și comportamentul dezirabil. Astfel, George, taci din gură și termină exercițiile este de preferat lui Încetați cu vorbăria în spatele clasei, deoarece mesajul este clar și vizează recentrarea elevului pe temă. • Intransigența. Admonestarea este mai fermă, are mai multă greutate și este influențată semnificativ
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
va permite un diagnostic preliminar; • stabilirea regulilor care vor structura viața cotidiană a clasei și care nu vor fi negociabile cu elevii, de exemplu: întârzierile, eliminările de la ore, sancțiunile pentru neefectuarea temelor pentru acasă etc.; • fixarea standardele care configurează comportamentul dezirabil, ca și așteptările legate de rolul fiecărui elev în clasă; • stabilirea aranjamentului mobilierului în sala de clasă și, mai ales, aranjamentul băncilor elevilor; este adevărat că în învățământul românesc această problemă nu există, deoarece sălile de clasă sunt dotate în
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/991_a_2499]
-
competențelor proactive, participative, prospective. Un aspect deloc de neglijat îl reprezintă experiența. În condițiile în care la nivelul învățământului românesc dezbaterile despre schimbare sau promovarea strategiilor acesteia sunt aspecte de dată relativ recentă, experiența în acest domeniu rămâne la nivelul dezirabilului. Pentru dobândirea acesteia este nevoie de implicare personală, de un efort formativ susținut. Procesul schimbării educaționale presupune trecerea de la o stare actuală, ce există în prezent, la o stare posibilă, viitoare, la ceva ce ar trebui să existe. Acest demers
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
în Științele Educației. Ceea ce trebuie să subliniem este că orice proces de reformă cunoaște, în opinia majorității specialiștilor, trei etape distincte: a) Etapa formulării politicii de reformă curriculară constă în operaționalizarea idealului educațional în finalități care să faciliteze trecerea de la dezirabil, de la proiectul valoric absolut, la contextul real în care acestea pot fi transpuse; b) Etapa implementării reformei presupune construirea instrumentelor specifice: planuri, programe, materiale suport, norme metodologice etc. Importanța lor este generată din faptul că oferă ocazia de transmitere a
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
evaluare a performanțelor indivizilor. În acest sens, valorile trebuie asumate de fiecare membru în parte și transpuse în atitudini și comportamente adecvate. Aspectul împărtășit al valorilor rezidă din faptul că acestea vizează ansamblul opiniilor comune tuturor indivizilor, care definesc comportamentul dezirabil sau modalitățile prin care se poate asigura reușita. Valorile asumate la nivelul organizațiilor asigură șansa construirii propriei identități a organizației în relațiile cu mediul, iar pentru indivizi acestea le oferă ocazia de a se considera parte integrantă a organizației. Nu
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
va reflecta inevitabil la nivelul comportamental al profesorilor, va constitui una dintre mentalitățile acestora. 2. Valorile culturii școlii reprezintă continuarea firească a presupozițiilor de bază, generate fiind de acestea. În general, valorile școlii se confundă cu exigențele educației, creionând situații dezirabile, aspecte ce pot fi transpuse în practică. Paleta valorilor promovate la nivelul organizației școlare este mare, de la încredere și respect față de om, la creativitate, cinste, toleranță, bine, frumos, adevăr, competiție, spirit critic, cooperare etc. Unele dintre acestea sunt direct observabile
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
de comunicare organizațională: comunicarea formală și comunicarea informală. 1. Comunicarea formală Este puternic influențată de normele și regulile stabilite la nivelul organizației, de tipul acesteia, marea majoritate a elementelor comunicării fiind prestabilite. Ea activează rolurile și statutul indivizilor, precum și comportamentele dezirabile ale acestora. În funcție de direcția comunicării vorbim despre: a) comunicare descendentă, realizată între managerul organizației și ceilalți membrii ai acesteia. Putem spune că această comunicare are un puternic caracter instrumental, având un scop clar delimitat, cel de influențare a indivizilor, de
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
nivelul politic, fie la nivelul implementării acestora. Motivul poate fi reprezentat, pe de o parte de lipsa unei viziuni reale, pe termen lung, asupra educației, pe de altă parte de evaluarea deficitară a resurselor logistice necesare aducerii reformei de la stadiul dezirabilului, la stadiul măsurilor concrete, dar mai ales viabile. Este vorba, în fapt, de lipsa unui management coerent al reformei educaționale. Un argument la fel de important în opinia noastră îl constituie și faptul că reforma de ieri și de azi în educație
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
Complexitatea managementului de proiect ne obligă de la început la o delimitare conceptuală clară între proiectare și planificare. Deși ambele descriu parcurgerea traseului de la "ceea ce este", mai exact starea de facto a organizației școlare, la "ceea ce trebuie să fie", adică starea dezirabilă în care anticipăm că se va regăsi școala în urma aplicării proiectului/ planului, între cele două concepte există diferențe pragmatice. Astfel, proiectarea reprezintă o operație cu un grad ridicat de generalitate, responsabilă de formularea misiunii, a scopurilor generale, a motivației ce
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
exact, "filosofia" școlii respective. Aceasta se concretizează în enunțuri de maxim 100 cuvinte, generale în formulare și care ilustrează valorile promovate, intențiile privind prezentul și viitorul organizației școlare, tipurile de rezultate și nivelul de performanță pe care aceasta îl consideră dezirabil. Misiunea școlii derivă din: * Nevoile de educație ce au fost identificate la nivelul comunității sau al societății în ansamblu; * Viziunea comună a diverselor grupuri de interes ce-și găsesc reprezentarea la nivelul școlii (de exemplu, elevi, părinți, profesori, manageri, alte
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
de studiu care își va construi treptat propria paradigmă, propriile "ținte" și care va trebui să dispună de o metodologie clară pentru atingerea acestora. Pedagogia schimbării nu se rezumă la descrierea unei realități potențiale, ci delimitează o stare de fapt dezirabilă, iar teoria pedagogică care avansează conceptul de schimbare devine un important instrument de cunoaștere și de construire a unei noi realități a școlii. În măsura în care pedagogia schimbării își legitimează existența, obiectul său de studiu ar putea fi reprezentat de educația pentru
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
Gheorghiu; aprecia; arătos; aspectuos; atrăgător; Baston; biserică; Bonaparte; bravo; buchet; bucurie; buni; cadavru; cal; calitate; de calitate; caporal; carieră; căpitan; ceva bun; chipiu; cinstit; colonel; compătimit; competent; comportament; consacrat; considerabil; convenabil; copac; corp; costumul; cravată; cuminte; curiozitate; decanul; decolteu; devotat; dezirabil; dispreț; domol; dorit; drăgălaș; drept; dulce; Dumnezeu; durere; el; eminent; entuziasm; era; eroi; eroul; fabulos; faimos; fain; fală; fascinant; feeric; felicitat; feminitate; flori; frate; de frumos; foarte frumos; frumoși; gaură; gest frumos; gesturi; gîndul; grandios; greșit; grijă; impecabil; inestetic; interesant
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
asupra performanțelor școlare ale copilului. 2. Tehnicile de influență utilizate de către părinți pentru a-și atinge obiectivele educative au fost împărțite în patru dimensiuni: • Controlul, constînd în dirijarea conduitei copilului prin: obligarea lui în vederea implicării în activități considerate ca fiind dezirabile sau interzicerea activităților considerate ca fiind dăunătoare. Controlul e considerat ca fiind o tehnică exterioară, vizînd conformări imediate prin constrîngere (obligații și interdicții) și mai puțin modificarea psihismul subiectiv al copilului. • Motivarea, implicînd redefinirea, la nivel subiectiv, a costurilor și
by Mircea Agabrian, Vlad Millea [Corola-publishinghouse/Science/1117_a_2625]