1,433 matches
-
au bătut pe oamenii din Ai. 22. Ceilalți de asemenea le-au ieșit înainte din cetate, și oamenii din Ai au fost înconjurați de Israel din toate părțile. Israel i-a bătut, fără să lase unul cu viață, nici vreun fugar; 23. pe împăratul din Ai, l-au prins viu, și l-au adus la Iosua. 24. După ce a isprăvit Israel de ucis pe toți locuitorii din Ai, în cîmp și în pustie, unde îi urmăriseră ei și după ce toți au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85104_a_85891]
-
jupâne - a pus capăt vorbei moș Dumitru. Ei. Socoteala îi deja făcută. Uite aici. Banii sunt numărați. Pâcu s-a apropiat de masă și a privit la ce scrie pe hârtiile lui Aizic. Nu a uitat să arunce o prvire fugară și la teancul de bani. Apoi, în felul lui șugubăț, și-a arătat dorința: Ce bine mi-ar prinde mie toți gologanii iștia nici nu-ți închipui, jupâne Aizic. Pot să te împrumut pentru un timp, dar cu oarece dobândă
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
asta? - a întrebat Pâcu, făcând ochii mari. Știe și este de acord cu dorința noastră. Vezi, Dumitre? Nouă nu ne-o venit așa ceva în minte. Asta-i chiar o treabă bine gândită. Pe fața lui Hliboceanu a trecut o lumină fugară și i-au strălucit ochii de mândrie. Da’ cum îi plătiți lui Costache în fiecare seară? - a întrebat moș Dumitru. Simplu. Costache trece la catastif tot ce ne pune pe masă și eu iscălesc în fiecare seară, iar vinerea plătim
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
făcut lumina lămpii mai mare, în timp ce privea la Hliboceanu. Voia să afle cauza geamătului. I s-a părut că ochii lui Hliboceanu au căpătat un strop de lumină în plus și că în colțul gurii i-a apărut un zâmbet fugar... „Asta-i o părere doar. Vom vedea noi mâine dimineață...” Cu aceste gânduri, s-a aciuat în culcușul de pe podea. A ațipit pe dată... Pe la al doilea cântat al cocoșilor, a auzit ca prin vis mișcare în patul lui Hliboceanu
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
nu-s. Lumina roșietică a zorilor de zi îmi mângâia pleoapele împovărate de dulceața somnului... Și totuși, ca să cuceresc inima iubitei trebuie ca și în noaptea ce vine să fiu pescuitor de stele. Chemarea dragostei Întâi a fost o privire, fugară și sfioasă, însoțită de un zâmbet cu semnificație vagă. Primul dialog s-a însăilat timid, procurându-le amândurora inundație în cămările inimii, văpăi în obraji și vibrații în glas. Când mâinile li s-au împreunat, au simțit că se dezlănțuie
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
putuse Întoarce la Madrid; Însă era lipsit de mijloace monetare, iar memorialul către rege, prin care solicita vechea-i pensie de patru sute de scuzi ce i se datora pentru serviciile aduse În Italia - unde ajunsese să fie spion la Veneția, fugar și cu doi camarazi executați - se bucura de tăcere drept orice răspuns. Asta Îl scotea din minți, Îi ascuțea sarcasmul și talentul, care mergeau mână-n mână, și contribuia să-i creeze noi probleme. — Patientia lenietur Princeps, Îl consolă Dómine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
zdrobire a personalității, de subjugare a conștiințelor, de îngenunchiere a tuturor, puternici ori slabi. Institutul de conservare îndeamnă victima să fugă, să se pună la adăpost prin alcătuiri mimetice. Constantin Mateescu l-a cunoscut în de sine pe acest tânăr fugar deși în realitate i-a trăit spaimele, reflexele, prăbușirea. în nuvele, pasul său analitic înaintează cu voluptuoasă lentoare, acordând fiecărei ore șansa ei de suferință și oroare. Cu modernul elixir al ironiei.
Portret de tânăr la bătrânețe by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/7786_a_9111]
-
o interacțiune, orice comportament are valoarea unui mesaj, cu alte cuvinte este o comunicare, rezultă că nu poți să nu comunici, indiferent că vrei sau nu”. Chiar dacă nu am vrea să ținem seama de ce au spus sau spun alții, o fugară retrospecție asupra vieții noastre duce la constatarea că, de la naștere și până la moarte, comunicarea joacă un rol primordial în viața noastră, ea nu poate fi înlocuită cu nimic. De la naștere și până la moarte, toate tipurile de comunicare joacă un rol
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2350_a_3675]
-
altcuiva. în cele din urmă, ușa se închise iar Marjory veni lîngă el cu o cută verticală între sprîncene. — îmi pare rău, Duncan, dar nu poate veni. Probabil că e răcită. — Nu-ți face griji. Ea îi adresă un zîmbet fugar și politicos. îl tulburau liniile încordate de la colțurile gurii ei. Dacă o să zîmbească prea des, îi va apărea un rid acolo peste zece sau doisprezece ani. Au ajuns tîrziu la film. Era cu scene de dragoste care îl făceau foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
June Haig, care cobora. Se ridică și se luă după ea. — Salut, June. Ești o fată rea. — O? Dar de ce? — Anul trecut m-ai făcut să aștept degeaba o oră întreagă în colțul de la Paisley. Ea îi aruncă un zîmbet fugar și speriat: — Așa am făcut? O, da. S-a întîmplat ceva. își dădu seama că nu-și amintea. îi zise rînjind: — Nu-ți face probleme. Chestia e... Tramvaiul se opri și traversară spre trotuar. Chestia e, o să uiți iar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
deplin ceea ce tot el relatează, cumcă frații vlahi nu doreau nimic mai mult decât păstrarea acestui împărat, a cărui incapacitate garanta vlahilor și amicilor lor skythici victoria armelor. Cetele lor nu se puteau oare înarma cu armele pe cari romaeii fugari le pierdeau în strâmtorile munților și pe cari le luau de la romaei oamenii lor ce se cățărau ca și caprele. Ei, vlahii și cumanii, sunt aciia cari luptă mereu cu oștirile lui Isaak Angelos. Vlahii sunt acei cari înving. Ei
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
tramvaielor.și cel al tragerii la semn. Mult înaintea lor licăreau tichiile brodate de pe carul israehților și stropii artezienei de pe cel al fabricii de apă gazoasă. Trecuseră mai bine de treizeci de ani de când băiatul Vasili, ales de preotul satului fugar, își lăsase umbra în fluviu, pentru ca podul de gheață prin care străvedeau fluturi uriași să nu crape și să nu-i înghită stihia. Umbra lui pierise atunci, pierzîndu-și contururile-n neaua pufoasă, și dusă fusese pentru totdeauna, lăsîndu-l pe Vasile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
al celorlalți. Vassur înclină din cap și se întrebă ce s-ar fi întîmplat dacă l-ar fi lăsat pe primul călugăr să aleagă disputa teologică. Poate că abia atunci ar fi aflat ce e un quint. Zâmbi unui gând fugar când îl revăzu pe Aloim. Doamne, Dumnezeule, ține-mă de mână când privesc în genune și dă-mi putere să lovesc în Anticrist. Și fă Apocalipsa Ta să nască Lumea nouă, Doamne! 2. Durerea poate fi înțelepciune, fiindcă numai suferința
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
ce te-a apucat, glumeam... ― Ceea ce vei vedea nu poate fi nici măcar pentru tine subiect de glumă. Vino! Strîngîndu-și sutana în jurul trupului, Abatele ieși din cabinetul său și porni pe coridoare ca p furtună. Abia dacă îi aruncă o privire fugară lui Aloim care bolborosea ceva cu capul în pământ și ieși în curte unde fluieră scurt. Unul dintre frați îi aduse calul și se repezi să mai înșeueze unul pentru Maria. Urmă un .galop nebun, în timpul căruia gluga Abatelui căzu
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
să încerce să îi ucidă pe cei doi pentru a putea explora apoi tunelul. Zvonul unor pași furișați îl făcu însă să privească iarăși in jos. Izvorâte parcă de niciunde, trei siluete feminine se strecurară pe ușa întredeschisă. Rim zâmbi fugar. Abația era un exemplu superb despre felul în care funcționa cea mai veche și mai eficientă dintre toate înșelătoriile cu scop militar: a prezenta un lucru necunoscut ca și cum ar fi unul banal. Știuse încă de la început că Abația nu era
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Că moartea mamei l-a făcut să fie așa? Uite, acum ți-am spus, izbucni femeia. Rim se holbă la Maria. Avea sens. Un asemenea secret ar fi justificat ceea ce se întîmplase în noaptea în care se întîlnise cu clona fugară. Dacă Maria era o persoană atât de importantă, oare de ce poziția ei era atât de umilă în Abație? Ceva nu era în regulă. Mai privi o dată la ochii femeii. Păreau sinceri și nici paloarea nu părea să i se fi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
armă în fiecare mână. Abia făcură câțiva pași când se aprinse o lumină intensă. Văzu în fața lor câteva zeci de oameni. Erau toți îmbrăcați la fel. Rasele călugărești nu lăsau să încapă nici un dubiu. Abația îi găsise. Zâmbi unui gând fugar și se năpusti înainte spre cel pe care anii lungi de experiență într-ale administrației îl indicau ca fiind șeful călugărilor. ― Protestez energic... Ba nu protestez, am să te bat, se maimuțări Kasser, apropiindu-se amenințător de bărbatul în rasă
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
care o avusese când quintul o trântise, la plecare. ― M-am gândit că-l vrei viu, zise Rim sec. ― Uite că, până la urmă, nu ești chiar un soldat prost. Oricum însă, nu era treaba ta să îl omori. Rim zâmbi fugar. ― A încercat să se lupte cu mine. E un tip curajos. ― E disperat. Și ce-a făcut? A aruncat cu pietre? ― Nu, rosti Rim simplu. M-a provocat la un fel de meci de box. Amuzați amândoi, bărbații priviră spre
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
în comparație cu lupta pe care a trebuit să o port pentru a împăca o latură masculină pe care mi-a indus-o personalitatea Johanssonilor. Cu toate astea însă, să știi că și mie marea îmi miroase exact la fel. Un surâs fugar trecu pe fața femeii. - De ce zîmbești? - Nu m-ai suspectat niciodată că profit de amintirile tale pentru a te putea seduce? Durdrin medită serios câteva clipe la întrebarea ei și dădu apoi afirmativ din cap. - Ba da. A existat și
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
le puteau face proiectilele explozibile, de a căror forță nu puteau scăpa doar grație iuțelii lor. Urmând probabil exemplul quintului, ei începură să distrugă rachetele înainte ca acestea să explodeze. Manevra asta era însă destul de complicată și dădu timp fregatei fugare să se adăpostească printre celelalte nave. Erau acum un crucișător, trei fregate și mult mai mulți vânători. - Acum e rândul lui Allin. Nu o să mă dezamăgească, zâmbi N'Gai Loon. Grăbindu-se să dea ajutor fregatei, clonele se plasaseră între
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
face bine să-ți închei combinezonul. Radiațiile sunt încă destul de puternice. Cât despre vinovății, nu uita că și noi purtăm o parte. Măcar pentru deșertul ăsta... Johansson porni fără un cuvânt spre îngrămădirea de ruine printre care se zăreau lumini fugare. Barna se grăbi să-l ajungă purtând cu el prețioasa lor încărcătură. - Și dacă informațiile noastre sunt false? întrebă el într-un târziu. - Nici nu vreau să mă gândesc la asta. - Știi părerea mea... Johansson lăsă fără răspuns reproșul prietenului
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
nu se îmbătase absolut deloc, se ridică să-l ajute pe Odolgan - încă pradă uimirii - să se ridice de pe bancă. Apoi, sprijinindu-l, se îndreptă cu el către ușă. După ce-i văzu pe cei doi afară, Balamber, printr-o privire fugară, vru să-și asigure gazda că, într-adevăr, din cauza neputinței sale, de care era perfect conștient, mai degrabă teama îl stăpânea decât mânia. Hunul turnă bere pentru amândoi. Era încruntat și își luase un aer gânditor. Trase cu ochiul la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
lui Augustus însuși, care vor fi neîndoielnic îndurerați la aflarea acestei vești. Oricum - adăugă, coborând vocea - trebuie să știi că o împrejurare norocoasă mi-a dat posibilitatea să cunosc numele vinovatului. Ochii lui Gundovek sclipiră. Aruncă în jur o privire fugară, apoi, prefăcându-se că îl îmbrățișează, îl trase la sine și îi șopti în ureche: — Spune-mi, iute! La auzul numelui asasinului, se trase înapoi, negru la față, iar trăsăturile i se înăspriră. — Poți să faci dovada? murmură încruntat. — Desigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
o osteneală inutilă, căci populația fugise la timp, ducând de acolo lucrurile cele mai prețioase și căutând scăpare în munții împăduriți ce se înălțau, abrupți, de jur împrejur. Mulți dintre burgunzii ce scăpaseră în luptă se amestecaseră, probabil, cu localnicii fugari din vale, alții căutau, cu siguranță, să ajungă la Noviodunum; trupurile tovarășilor lor mai puțin norocoși zăceau risipite cu sutele prin noroiul vadului sau prin desișurile dimprejur; altele se mai aflau, totuși, pe ulițele acelui sătuc amărât. Victoria, cu toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ne așteaptă Noviodunum, de ce ar trebui să pierdem vremea urcând munții? — Poți să trimiți doar un detașament și să lași aici grosul cu încărcăturile și cu răniții. Și pe urmă, sunt gata să pun rămășag că valea mișună de burgunzi fugari; vrei să-i lași aici? Dacă oamenii aceia cu adevărat vin de la Vesontio, observă băbește Odolgan, înseamnă că au luat cu ei lucrurile cele mai prețioase, nu? Oamenii s-au luptat și au dreptul la prada lor. Du-te, Balamber
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]