2,030 matches
-
în emersiune. Imaginile realizate de "Voyager 2" în 1989 au arătat existența mai multor inele subțiri cu o structură masivă, cauza acestei structuri fiind încă neînțeleasă, dar există teorii în care se precizează că fenomenul s-ar putea datora interacțiunii gravitaționale a sateliților mici care orbitează în apropiere. Inelul cel mai exterior, Adams, conține cinci arce numite "Courage", "Liberté", "Egalité 1", "Egalité 2" și "Fraternité" (Curaj, Libertate, Egalitate și Fraternitate). Existența acestora a fost greu de explicat deoarece legile de mișcare
Neptun () [Corola-website/Science/298837_a_300166]
-
Fraternitate). Existența acestora a fost greu de explicat deoarece legile de mișcare prezic că arcele ar trebui să se împrăștie într-un inel uniform în durate scurte de timp. Astronomii consideră că arcele sunt menținute în forma actuală datorită efectelor gravitaționale create de satelitul Galateea, un satelit din interiorul inelului. Observațiile de pe Pământ ale lui Neptun din 2005 au evidențiat faptul că inelele sunt mult mai instabile. Imaginile făcute la Observatorul W. M. Keck din 2002 și 2003 indică o descompunere
Neptun () [Corola-website/Science/298837_a_300166]
-
în Sistemul Solar. Au fost sugerate câteva teorii, printre care se numără și încălzirea radiogenică a nucleului, conversia la presiuni înalte a metanului în hidrogen, diamant și hidrocarburi mai lungi (hidrogenul se ridică și diamantul se scufundă, eliberând energie potențială gravitațională) și o convecție în stratul de jos al atmosferei care ar cauza unde gravitaționale ce se sparg deasupra tropopauzei. Distanța medie dintre Neptun și Soare este de (aproximativ 30,1 UA), iar revoluția sa completă în jurul Soarelui durează 164,79
Neptun () [Corola-website/Science/298837_a_300166]
-
radiogenică a nucleului, conversia la presiuni înalte a metanului în hidrogen, diamant și hidrocarburi mai lungi (hidrogenul se ridică și diamantul se scufundă, eliberând energie potențială gravitațională) și o convecție în stratul de jos al atmosferei care ar cauza unde gravitaționale ce se sparg deasupra tropopauzei. Distanța medie dintre Neptun și Soare este de (aproximativ 30,1 UA), iar revoluția sa completă în jurul Soarelui durează 164,79 ani (± 0,1 ani) tereștri. La data de 11 iulie 2011, Neptun și-a
Neptun () [Corola-website/Science/298837_a_300166]
-
garantează că cele două obiecte nu se pot ciocni. În raporturile de rezonanță 3:4, 3:5, 4:7 și 2:5 se întâlnesc puține obiecte. Neptun are un număr de troieni care ocupă punctul Lagrange Soare-Neptun — o regiune stabilă gravitațional care îl precede pe orbita sa. Troienii lui Neptun pot fi considerați ca fiind într-o rezonanță de 1:1 cu Neptun. Unii troieni ai lui Neptun sunt deosebit de stabili în orbitele lor și este mult mai probabil ca aceștia
Neptun () [Corola-website/Science/298837_a_300166]
-
terenurile agricole, construcțiile din localitate și căile de transport. Relieful este reprezentat de diverse unități de relief, care influențează esențial componentele naturii și activitatea umană. Pe teritoriul actual al satului, un rol deosebit în formarea reliefului revine proceselor erozionale și gravitaționale. Procesele erozionale sînt condiționate de caracterul torențial al ploilor în timpul sezoanelor ploioase și a topirii bruște a zăpezii în timpul primăverii. Eroziunea determina formarea revenelor și a rîpelor ele ocupînd teritorii însemnate. Procesele gravitaționale sînt determinate de prezența unor vai cu
Petrunea, Glodeni () [Corola-website/Science/305176_a_306505]
-
în formarea reliefului revine proceselor erozionale și gravitaționale. Procesele erozionale sînt condiționate de caracterul torențial al ploilor în timpul sezoanelor ploioase și a topirii bruște a zăpezii în timpul primăverii. Eroziunea determina formarea revenelor și a rîpelor ele ocupînd teritorii însemnate. Procesele gravitaționale sînt determinate de prezența unor vai cu versanți din anumite proprietăți. Cele mai reprezentative procese gravitaționale pe teritoriul satului sînt alunecările de teren. Alunecările de teren se dezvoltă pe versanții cu o înclinare mai mare de 4-5 grade. Un factor
Petrunea, Glodeni () [Corola-website/Science/305176_a_306505]
-
ploilor în timpul sezoanelor ploioase și a topirii bruște a zăpezii în timpul primăverii. Eroziunea determina formarea revenelor și a rîpelor ele ocupînd teritorii însemnate. Procesele gravitaționale sînt determinate de prezența unor vai cu versanți din anumite proprietăți. Cele mai reprezentative procese gravitaționale pe teritoriul satului sînt alunecările de teren. Alunecările de teren se dezvoltă pe versanții cu o înclinare mai mare de 4-5 grade. Un factor important ce contribuie la declanșarea alunecărilor de teren sînt apele subterane. Alunecările de teren se manifestă
Petrunea, Glodeni () [Corola-website/Science/305176_a_306505]
-
a unui corp este forța cu care un câmp gravitațional acționează asupra corpului. De exemplu greutatea unui corp aflat la suprafața Pământului este unde "m" este masa corpului, iar formula 2 este vectorul accelerației gravitaționale la suprafața Pământului, orientat spre centrul planetei și cu valoarea standard de 9,80665 m/s²
Greutate () [Corola-website/Science/305963_a_307292]
-
a unui corp este forța cu care un câmp gravitațional acționează asupra corpului. De exemplu greutatea unui corp aflat la suprafața Pământului este unde "m" este masa corpului, iar formula 2 este vectorul accelerației gravitaționale la suprafața Pământului, orientat spre centrul planetei și cu valoarea standard de 9,80665 m/s² (valoarea reală depinde de poziția geografică și de altitudine). Ca pentru orice alt tip de forță, unitatea de măsură în Sistemul Internațional pentru greutate
Greutate () [Corola-website/Science/305963_a_307292]
-
fi deplasate în dreptul unei scale). Diferența dintre cele două principii de măsurare este că în cazul dinamometrelor etc. se determină direct greutatea, iar în cazul balanțelor se găsește o relație între mase, încît greutatea rezultă indirect și necesită cunoașterea accelerației gravitaționale de la locul măsurării sau includerea acesteia în procesul de calibrare. Greutatea unui corp nu trebuie confundată cu masa lui. În viața curentă se face deseori confuzia între greutate și masă, aceasta din cauză că, la prima vedere, orice obiect care cîntărește 1
Greutate () [Corola-website/Science/305963_a_307292]
-
schimbării stării de mișcare sau repaus atunci cînd i se aplică o forță. În schimb, greutatea este o forță (un vector) care măsoară o interacțiune, în particular aceea dintre corpul a cărui greutate o măsurăm și corpul care generează cîmpul gravitațional respectiv. În timp ce masa corpului este constantă, greutatea sa depinde de intensitatea cîmpului gravitațional; de exemplu greutatea unui obiect pe Pămînt este diferită de greutatea aceluiași obiect la mari altitudini, în stratosferă, în misiunile spațiale sau și pe Lună, deși masa
Greutate () [Corola-website/Science/305963_a_307292]
-
În schimb, greutatea este o forță (un vector) care măsoară o interacțiune, în particular aceea dintre corpul a cărui greutate o măsurăm și corpul care generează cîmpul gravitațional respectiv. În timp ce masa corpului este constantă, greutatea sa depinde de intensitatea cîmpului gravitațional; de exemplu greutatea unui obiect pe Pămînt este diferită de greutatea aceluiași obiect la mari altitudini, în stratosferă, în misiunile spațiale sau și pe Lună, deși masa obiectului e în toate cazurile aceeași. Măsurări de precizie arată că nici pe
Greutate () [Corola-website/Science/305963_a_307292]
-
mari altitudini, în stratosferă, în misiunile spațiale sau și pe Lună, deși masa obiectului e în toate cazurile aceeași. Măsurări de precizie arată că nici pe Pămînt greutatea unui corp nu este constantă, ci depinde de valoarea locală a accelerației gravitaționale. Aceasta depinde de latitudine, de altitudine și de distribuția locală de masă a scoarței terestre. De aceea cîntarele care măsoară masa prin intermediul greutății trebuie să fie calibrate înainte de utilizare și au precizia optimă numai în locul unde s-a efectuat calibrarea
Greutate () [Corola-website/Science/305963_a_307292]
-
și unele tipuri de turbine eoliene. Deși portanța sugerează o acțiune de ridicare (poartă în sus), de fapt direcția portanței (și definirea ei) nu depinde de noțiunea de "sus" și "jos", spre exemplu (vezi figura) nu depinde de direcția forței gravitaționale (greutatea). În mod specific, portanță negativă se referă la o forță de portanță direcționată în "jos". Există mai multe căi echivalente între ele de a explica formarea portanței. Acest lucru nu înseamnă altceva decât interpretări diferite ale aceluiași fenomen fizic
Portanță () [Corola-website/Science/305578_a_306907]
-
determinat de distribuția presiunilor, punct numit "centrul de presiune". Portanța este o forță mecanică, generată de interacțiunea și contactul dintre un solid și un fluid. Nu este generată de un câmp de forțe precum greutatea, care este generată de câmpul gravitațional, unde un corp poate interacționa asupra altui corp fără a fi în contact fizic propriu-zis. Pentru a avea portanță, corpul solid trebuie să fie în contact direct cu fluidul. "Deci, dacă nu există fluid, nu există nici mișcare". Pe de
Portanță () [Corola-website/Science/305578_a_306907]
-
Chiron, a cărui orbită nu poate fi determinată și trasată cu precizie pe mai mult de ani, este, cel mai adesea, considerat drept un obiect originar din Centura Kuiper, fiind plasat pe o orbită mai interioară ca urmare a perturbațiilor gravitaționale. De fapt, după analizarea materialelor care sublimează la suprafața lui Chiron, se estimează că acestea vor fi complet vaporizate în câteva milioane de ani, dacă Chiron se va menține pe orbita actuală, indicând că provine de mult mai de departe
2060 Chiron () [Corola-website/Science/333881_a_335210]
-
poate acționa deplasând greutăți). Imaginăm un proces reversibil, în timpul căruia corpurile pot interacționa unul cu celălalt, dar astfel incât la sfârșitul lui toate corpurile ajung în situația inițială, cu excepția unuia - îl numim "K" și a deplasării unei greutăți în câmpul gravitațional. Afirmăm că "entropia lui K în starea finală "(U,V)" este aceeași cu cea în starea inițială "(U,V). Într-adevăr, completăm procesul aducănd pe Kîn mod adiabatic reversibil, până în starea (U*, V), iar greutatea se deplasează până la h* . În
Principiul al doilea: Planck versus Carathéodory () [Corola-website/Science/320567_a_321896]
-
Carathéodory de introducere a temperaturii absolute. Considerăm pentru aceasta un sistem, izolat adiabatic de exterior, de două corpuri K, K în contact termic unul cu celălalt : schimbări ale stării sale pot fi induse numai de deplasarea unor greutăți in câmpul gravitațional. Considerăm numai procese reversibile ale acestui sistem. Astfel, în cursul evoluției sistemului are loc relația:<br>formula 18 Aceasta este la prima vedere o ecuație diferențială pentru o funcție S(S,θ) pentru fiecare valoare fixă a lui θ. Interpretarea ei
Principiul al doilea: Planck versus Carathéodory () [Corola-website/Science/320567_a_321896]
-
(denumită uneori și raza gravitațională) este o rază caracteristică fiecărei mase. Este raza limită dintre două sau mai multe corpuri fără ca unul din cele ele să sufere modificări datorită acțiunii gravitaționale a altui corp. Este un termen folosit în fizică și astronomie în domeniile teoriei
Raza Schwarzschild () [Corola-website/Science/313069_a_314398]
-
(denumită uneori și raza gravitațională) este o rază caracteristică fiecărei mase. Este raza limită dintre două sau mai multe corpuri fără ca unul din cele ele să sufere modificări datorită acțiunii gravitaționale a altui corp. Este un termen folosit în fizică și astronomie în domeniile teoriei gravitației respectiv cel al relativității. reprezintă abilitatea masei de a curba spațiul și timpul. Aceasta este raza unei sfere în spațiu, care dacă ar conține o
Raza Schwarzschild () [Corola-website/Science/313069_a_314398]
-
care dacă ar conține o cantitate suficientă de masă (și ar ajunge la o anumită densitate), gravitația ar fi atât de mare încât nici o forță cunoscută nu ar putea opri masa de la prăbușirea într-un punct de densitate infinită: singularitatea gravitațională. Termenul este folosit în fizică și astronomie, în special în teoria gravitației și a relativității generale. În 1916, Karl Schwarzschild a obținut o soluție exactă pentru ecuațiile lui Einstein pentru câmpul gravitațional în afara unui corp sferic, simetric, nerotativ (a se
Raza Schwarzschild () [Corola-website/Science/313069_a_314398]
-
prăbușirea într-un punct de densitate infinită: singularitatea gravitațională. Termenul este folosit în fizică și astronomie, în special în teoria gravitației și a relativității generale. În 1916, Karl Schwarzschild a obținut o soluție exactă pentru ecuațiile lui Einstein pentru câmpul gravitațional în afara unui corp sferic, simetric, nerotativ (a se vedea metrica Schwarzschild). Folosind definiția formula 1, soluția conținea un termen de forma formula 2; unde "r" este "raza Schwarzschild". Semnificația fizică a acestei singularități, și dacă această singularitate ar putea exista în natură
Raza Schwarzschild () [Corola-website/Science/313069_a_314398]
-
a unui obiect este proporțională cu masa acestuia. Conform calculelor, raza Schwarzschild a Soarelui este de 3 kilometri în timp ce cea a Pământului este egală aproximativ cu 9 mm. În astronomie, raza Schwarzschild este folosită pentru a determina aria de atracție gravitațională a unei găuri negre sau pentru determinarea posibilității impactului a două corpuri cerești (de obicei stele). unde Pentru o gaură neagră de mărimea Soarelui, raza Schwarzschild este 2,96 km. Oricum, folosind următoarea formulă se poate determina masa oricărei găuri
Raza Schwarzschild () [Corola-website/Science/313069_a_314398]
-
greutatea proprie. Dacă se neglijează frecarea, mișcarea pendulului fizic în funcție de timpul "t" poate fi descrisă de ecuația: unde: "θ" este unghiul dintre perpendiculara din centrul de masă C pe direcția mișcării și verticală; "m" este masa corpului, "g" este accelerația gravitațională, "l" este distanța dintre C și axă, iar "I" este momentul de inerție al corpului față de axă. Dacă este îndeplinită condiția de izocronism, adică unghiul "θ" este mic (mai mic decât 5), atunci se poate face aproximația formula 2, soluția acestei
Pendul fizic () [Corola-website/Science/309869_a_311198]