1,851 matches
-
și vasalilor ei decât toate incursiunile și luptele rudelor lui războinice. Simeon simțea pentru el o mare simpatie. Aproape că-i părea rău că părăsise curtea din Konstanz, unde se simțise adă postit și ocrotit. Dar neastâmpărul lui, populat de himere sângeroase, Îl Împinsese să plece mai departe, tot mai departe, cu nădejdea că undeva, vreodată, Își va găsi pacea și liniștea... Auzi deodată zgomote, tropote, hămăit de câini. Dădu să se ascundă În umbra pădurii, dar fu Înconjurat Într-o
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
suferința ca substrat generator al artei, chiar cu o aluzie la mitul Meșterului Manole. O meditație, modestă, asupra condiției artistului își face loc și în alte romane, unde este denunțat caracterul alienant al acesteia, pasiunea pentru artă (mai degrabă o himeră) fiind comparată cu un fel de morb care afectează psihicul și comportamentul, subjugă și cauzează nefericirea sau chiar eșecul în viață (Numerus clausus, Pe malul mării). Dar mult mai nociv îi apare autoarei modul de viață al celor bogați, ușuratic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288631_a_289960]
-
I. Documente pentru istoria Bucureștilor prezentate de Emil Vârtosu, Ion Vârtosu și Horia Oprescu, București, 1936) Strada mărginită de copaci, dar lipsită inițial de case, care urmează a fi construite ulterior - iată, transpus într-o imagine, principiul „formelor fără fond“! Himerele oferă, în raport cu realitățile, un apreciabil spor de claritate... În afara proiectului rămas pe hârtie, unele alei de agrement încep totuși a se sădi aievea, și cea mai însemnată dintre ele, promenada de la Șosea, va da loc în scurtă vreme unei instructive
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
repere. Fără scară de valori. Fără valori. O lume ̀în care aproape nimeni nu-și mai asumă și nu-și recunoaște vreo obligație. Numai pretenții, numite „drepturi”. În primul rând, cel la „fericire personală”. Dar e o utopie, o himeră nenorocitoare. Nu există fericire personală. Numai egoismul vecin cu nebunia își imaginează așa ceva. Pleacă unul în Canada sau naiba știe unde, părăsindu-și nevasta și copilul. Pleacă să „se realizeze”. Să fie liber. Pleacă de acasă, ca acel Jean din
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Că oricum aici nu mai poate fi tipărit. Aș face-o prin următorul curier. [...] Să ți trimit jurnalul tatei pe aceeași cale ca lucrarea lui Tonegaru? [...] Îți dai seama, mi se întâmplă ceva extraordinar: aș vrea să mă hrănesc cu himere, cu speranțe, dar și cu o afecțiune numai a mea, nu cu frânturi minuscule ca resturile care i se aruncă unui câine flămând. Himere, himere. Te iubesc, fetița mea, sper ca următoarea scrisoare să fie mai luminoasă; îmi întind către
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
lui Tonegaru? [...] Îți dai seama, mi se întâmplă ceva extraordinar: aș vrea să mă hrănesc cu himere, cu speranțe, dar și cu o afecțiune numai a mea, nu cu frânturi minuscule ca resturile care i se aruncă unui câine flămând. Himere, himere. Te iubesc, fetița mea, sper ca următoarea scrisoare să fie mai luminoasă; îmi întind către tine biata mea față boțită, ochii triști, gura cu colțurile lăsate: învață-mă să zâmbesc, să trăiesc. II 8 septembrie [1948], miercuri dimineață E
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Tonegaru? [...] Îți dai seama, mi se întâmplă ceva extraordinar: aș vrea să mă hrănesc cu himere, cu speranțe, dar și cu o afecțiune numai a mea, nu cu frânturi minuscule ca resturile care i se aruncă unui câine flămând. Himere, himere. Te iubesc, fetița mea, sper ca următoarea scrisoare să fie mai luminoasă; îmi întind către tine biata mea față boțită, ochii triști, gura cu colțurile lăsate: învață-mă să zâmbesc, să trăiesc. II 8 septembrie [1948], miercuri dimineață E de
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
trimis după publicitate: „Case cu ziduri sparte, din care cărămida se ivește ca o plagă deschisă și alte case cu praguri ce dau în stradă, crăpate. Firme vechi: «Curele, hamuri.» Trotuare gloduroase. Orașul se bănuiește spre răsărit, plat, mediocru”. Ce himeră trebuie pentru a nega existența provinciei? în fabrică (drumul meu a fost la cea de confecții), nimeni nu pare să se gîndească la aceasta. Acolo, ca să citez o lozincă, „Timpul de muncă reprezintă măsura tuturor valorilor”. *Ascult (cu întreruperi, din cauza
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
de a face cu spirite mărunte? Aceștia se simt la strâmtoare în rolul lor, te vor detesta pentru sterilitatea lor și pentru puținătatea inteligenței. Găsești cumva, în loc de minte, sentimente? Nici unul nu este nici sincer, nici con stant. Prietenia este o himeră; recunoaștem că există numai iubirea; și ce iubire! Însă ajunge, nu vreau să-mi duc gân durile mai departe: sunt zămislite de insomnie; măr tu risesc că aș prefera un vis.“ Ar fi greu de găsit un text în care
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
De aici, o zarvă și o înfruntare neîncetată între ele. Zgârcenia, dezmățul, ambiția erau zeii lui; perfidia, lingușirea, slugărnicia - mijloacele sale; impietatea perfectă - odihna lui; iar principiul său de conduită se întemeia pe părerea că cinstea și corectitudinea sunt niște himere cu care te împăunezi, dar care nu pot face parte din ființa ni mănui; drept care toate mijloacele erau bune pentru el. Excela în intrigi josnice; erau viața lui, nu se putea lipsi de ele, dar întotdeauna cu un scop către
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
o durere cu atât mai amară cu cât nici o urmă a ei nu trebuia să se vadă pe chipurile noastre. Ea dispunea în vorbirile ei de un lung șir de ani, când abia dacă-i mai rămâneau câteva zile. În spatele himerelor cu care imaginația ei părea să se hrănească, parcă vedeai moartea surâzând ironic. Îmi reproșam uneori prefăcătoria mea complice. Sufeream de bariera pe care o înălța între noi această neîncetată constrângere. Mă acuzam că, amăgind-o fie și pentru a
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
înțelegere a psihologiei infantile și totodată vocația pentru perceperea mitico-magică a universului, într-o rostire caldă, muzicală, incantatorie. Cu Lemn de sticlă (1982) această percepție se traduce în recuperarea purității și a candorii, a puterii de a mai crede în „himere” și, deopotrivă, în construirea unui univers cristalin și transparent (sintagma titulară a cărții nu se voia doar o alăturare șocant-suprarealistă), dominat de lumină. Aer, cer, zbor, aripă, ninsoare se instituie în cuvinte-cheie, metamorfozând și diafanizând teluricul: „Ninsoarea iarăși podidește cerul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288489_a_289818]
-
trimiterea lui Barbu Știrbei și Vișoianu la Cairo, aflînd numai atunci de tratativele cu anglo-americanii. Mareșalul Antonescu a explicat permisiunea trimiterii delegației lui Maniu la Cairo: "Ca să se convingă că speranțele pe care și le pun în anglo-americani sînt simple himere". Trimisul lui Maniu este primit, la Cairo, la 17 martie 1944, de cei trei reprezentanți ai Aliaților. Acest trimis era principele Barbu Știrbei, despre care avea Maniu, pe vremuri, o foarte rea părere. Era, pe atunci, denunțat de Maniu, ca
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
momentele acelea, îl consideram ca o lașitate, ca o trădare față de mormintele încă proaspete ale acelor sute și sute de mii de oameni căzuți pe câmpul de luptă pentru îndeplinirea unui ideal, dovedit o cruntă deziluzie, o urâtă și tragică himeră, față de familiile noastre dragi, care, după ani dramatici, așteptau cu înfrigurare un sfârșit, față de țara noastră întreagă, căreia nu-i precupețisem niciun sacrificiu... Și apoi, ca să revin la această necunoscută încă, a celor ce se petrecuseră la Yalta în februarie
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
cap pe undeva prin Răsărit. Se Înșeală din nou. Natura are și acum un model: tritonul, un fel de salamandră căruia, În stadiu embrionar, nu de adult, i se poate grefa un alt cap și chiar mai mult. Numai că himera obținută va trăi numai dacă bucățile componente sunt cam la fel de mari; iar Basarabia e cumplit de mică În raport cu celălalt. Mai mult, himera se comportă conform cu specia ce a furnizat capul. Adică, Basarabia ar gândi, așa cum vrea domnul Martinez, rusește, chiar dacă
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
stadiu embrionar, nu de adult, i se poate grefa un alt cap și chiar mai mult. Numai că himera obținută va trăi numai dacă bucățile componente sunt cam la fel de mari; iar Basarabia e cumplit de mică În raport cu celălalt. Mai mult, himera se comportă conform cu specia ce a furnizat capul. Adică, Basarabia ar gândi, așa cum vrea domnul Martinez, rusește, chiar dacă e românească de fapt. Revin la Început: natura nu uită; și nici popoarele! “Radiosfera”, 24 aprilie 1995, ora 9,45 30. Despre
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
și N. P. sau cu pseudonimele Auditor, Camil Armanu, Marsyas, Michaell Danu și Micro-Megas. Prima carte a lui P., romanul Catarge (1941), este dominată de figura unui personaj, pilotul Costa Dimitriu, regăsit și în alte scrieri. Protagonistul întruchipează călătorul absolut, himeră de care se îndrăgostesc mai multe femei (Anna-Maria, poeta Lully, Elsa Gould, Ica Antoniadi, Venetziana Vergatti, Sandra ș.a.). Prozatorul ambiționează să construiască prototipul „bărbatului ideal(izat)” - echivalent, mutatis mutandis, al eternului feminin: misterios, viril, cu chipul ars de soare, ca și cum
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288677_a_290006]
-
măcar o privire aruncată asupra celor ce s-au mai întâmplat între timp la Nazaret sau în împrejurimi. Este oare o atitudine evanghelică aceea care constă în a închide ochii asupra sorții păcătoșilor după răspândirea Veștii cele bune? Neîndoielnic, tropismul himerelor nu compensează incultura mea teologică, dar un vechi angajament "ideologic" nu reprezintă un impediment în a observa avatarurile unei mari promisiuni. Să nu vină nimeni să-mi spună că după ce, ca orfan al istoriei, am tot căutat stăpâni, m-am
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
ascendentă a terorismului și a contraterorismului, noile războaie care aveau să vină, pericolele unei victorii à la Pirus. Era ceva ofensator în clarviziunea bătrânului om de stat. De aici și nevoia unora, îndeosebi a celor tentați să se hrănească cu himere și care, abordând subiectul, n-au încetat să bată câmpii, încercând să se revanșeze printr-un citat devenit răuvoitor prin trunchiere. Cățărându-mă, în orașul vechi, pe acoperișul pensiunii austriece, descopăr în cartierul arab supraaglomerat și, din cauza lipsei de spațiu
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
sunt unul și același, de ce ajutor ne mai poate fi Petru cel care cugetă și Petru cel care se agită? Prea sunt vorbite de rău în zilele noastre pasiunile partizane, aurorele mincinoase și atîția sori înșelători. Încețoșându-ne vederea, aceste himere vor fi avut cel puțin imensul merit de a ne sustrage pentru un scurt, un foarte scurt moment platitudinii zilelor, banalei descurajări a răspopirilor. Fiul risipitor "care nu mai poate fi dus de nas și care știe în sfârșit să
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
Laurențiu Damian), făcând zid viu în spatele dramei care se consumă în prim-plan Plus Simbolurile. Cinematograful românesc a stat și mă tem că stă încă sub nefasta influență a cinematografului sovietic de tip Tarkovski, producând în serie regizori bântuiți de himere, afișând dispreț pentru story, intrigă, construcție dramaturgică. O (anumită) parte a criticii de film, favorabilă ea însăși Poeziei, Inefabilului, Simbolului, i-a încurajat împotriva oricărei evidențe. în fine, Publicul ”avizat”, strâmbând din nas la producția americană mediocră (pentru că oamenii aceia
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
curs despre Universul poeziei, unde va dezvolta și completa ideile din Principii de estetică. Criticul susține că nu toate lucrurile intră în universul poeziei, ci numai acelea care, datorită imaginației omenirii, pot deveni „hieroglife”. Elemente poetice ar fi: apa, focul, himerele. Sunt apoi trecute în revistă modalități și stiluri poetice fundamentale: franciscanismul, petrarchismul, marinismul, gongorismul, simbolismul, barochismul, ermetismul. În Tehnica criticei și a istoriei literare, se revine asupra unor idei esențiale, formulate încă de la debut. Istoricul literar trebuie să fie și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286041_a_287370]
-
josnice mijloace, spre a pune mâna pe banii lui Giurgiuveanu. Speță de Dinu Păturică și Tănase Scatiu, el este tipul arivistului, care nu cunoaște nici un scrupul. În celălalt plan apar Felix, studentul medicinist, intelectual superior, îndrăgostit de fapt de o himeră, idealist și indecis, și Otilia, întruchipând misteriosul etern feminin, cu o psihologie indescifrabilă, oscilând între posibilitatea unui sentiment absolut și spiritul practic. Pe fondul acestei idile, aflată la hotarul dintre real și ireal, își face intrarea moșierul Pascalopol, bărbat matur
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286041_a_287370]
-
într-o mișcare spirituală completă"37. Marx și Lenin sunt și ei "profeți" în felul lor, versiunea secularizată, apostaziată a tandemului Moise-Aaron. Și ei au stârnit o mișcare, au inflamat și agitat oamenii, dar nu cu puterea Duhului, ci cu himera ideologiei, a utopiei sociale pe care au încercat s-o impună prin orice mijloace. Consecințele acestei "profeții" mincinoase le știm. Ele ne-au învățat, încă o dată, că a discerne între inspirația divină și tentația demonului este un simț care se
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
nu are nimic din toate acestea, decât curajul personal, brut, neinstruit, care nu are nici un rezultat în fața tacticii și a artileriei bine conduse. O armată din cetățeni o miliție pentru apărare contra disciplinatului dușman extern și pentru atac, este o himeră. În timp ce soldatul rus susține deja dinainte de bătălie că-i mai mult de jumătate câștigată și trupa îmbelșugată se bucură deja dinainte, turcul cel descurajat, fără curaj, deoarece chiar nici o speranță nu ridică moralul trupei, decât să înainteze, ține deja bătălia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]