1,188 matches
-
avem un auz sufletesc, un vèz sufletesc, un miros sufletesc și așa mai departe! Nu te teme sè le folosești! Un miros sufletesc?! repet că un ecou în sinea mea, amintindu-mi de indefinibilul și noul miros mateian, inconfundabil și imperceptibil de nèri strèine, un miros pe care numai prezența lui AnM îl face sè disparè, joi seara, de pildè, când a fost la mine, apariția ei fècând sè se risipeascè în aer acest miros, Vreau sè scriu un e-mail! îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
a muzeului, azi fiind luni e închis pentru public, apoi, tot aerian, fèrè sè ating treptele, fac un salt pânè la etajul întâi, acolo unde se aflè biroul ei, ezit puțin în fața ușii închise, dar, descoperind, între ușè și pereți, imperceptibile spații de aer, mè strecor înèuntru prin acele interstiții invizibile, oprindu-mè chiar în spatele ei, stè la birou privind ecranul calculatorului, vorbeste la telefonul mobil cu Matei, cerându-i s-o ajute sè-și gèseascè textul, el, la celèlalt capèt al labirintului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
cap, în burtă, în spate, în încercarea inutilă de a-l scula din somn pe cel care nu mai putea fi sculat. Această lipsă de respect ne-a înfuriat și mai tare. Am făcut un cerc în jurul matahalei, strângând rândurile imperceptibil, făcând ca tensiunea să crească din ce în ce, până când eram doar la un metru depărtare de diriginte. Cel care ne-a fost profesor și care trebuia să ne înțeleagă și să ne protejeze interesele era acum dușmanul nostru. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
starea pe care am simțit-o jos, în subsol, când m-am gândit la Vladimir, să coincidă cu ceea ce făcea el, să aștepte. Cred că subconștientul meu pricepea schimbările ce se petreceau în mine, le accepta și ghida ușor și imperceptibil partea conștientă după el, înspre o lume nouă și ciudată, guvernată de alt set de legi decât cel comun. Am încuviințat și am pornit spre parter, schimbând din când în când replici pe diferite subiecte. Când am ajuns la poarta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
dar grăbește-te, că aici miroase îngrozitor. Știu, băiete. Știu. Haideți! Am condus grupul vreo o sută de metri, urmând conducta metalică. Dinăuntrul ei se auzeau niște zgomote mecanice și ritmate. Era îngrozitor să fii acolo! Era întuneric, o umezeală imperceptibilă, dar pe care o simțeai până și în gât, o căldură sufocantă, dar în același timp răcoritoare într-un fel. Era uimitor, căci nu mai simțisem așa ceva până acum. Simțeam că nu mai pot respira din cauza căldurii, dar restul corpului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
când se așeza pe-un scaun, își mișca aproape invizibil curuțul ăla mare și-și freca labiile, lindicul, doar-doar. Mergeam la vreo petrecere, că începuserăm să ieșim împreună în lumea artistică a orașului, o vedeam cum se mișca pe scaun, imperceptibil aproape, i se învinețeau buzele de concentrare și, după un timp, ofta încet, ușurată, eu turbam de ciudă, nu mi se mai întâmplase așa ceva cu vreo femeie. Și cunoscusem destule. Femeia mea ca un măr abia copt a rămas însărcinată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
dintre voi ceva ? — Bună ziua, aud un glas sobru și familiar de deasupra capului. Ridic Încet capul, clipind În soare. E Jack. Care stă În picioare pe fundal de cer albastru, În costumul lui de cowboy. Îmi zâmbește scurt și aproape imperceptibil, și simt că-mi revine buna dispoziție. A venit să mă salveze. Trebuia să mă gândesc că așa va face. — Bună, zic, ca În transă. Să fac prezentările, el e... — Jack e numele meu, mă Întrerupe blând. Sunt un prieten
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
fata a apreciat „progresul” făcut. L-a privit direct, „Doamne ce ochi!”, și-a tras scaunul mai aproape, a observat hainele curate, a mai cântat un studiu, așa cum l-a numit ea, l-a mai privit direct schițând un zâmbet imperceptibil, i-a luat mâna și i-a arătat poziția normală a pianistului, și, În timp ce cânta, l-a rugat să privească pedalele tocite ale pianinei pentru a prinde rostul lor În interpretare. Rică a ascultat-o și a fost vrăjit de
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
că este pentru băiatul directorului nostru, un dar pentru a nu avea probleme la serviciu! Toate Îi veneau minunat și când se privi În oglinda de pe hol se schimbă la față, În gât Îi apăru un nod și o lacrimă imperceptibilă Îi apăru În colțul ochiului drept. Pentru prima dată, corpul său de sportiv bine clădit arăta bine Îmbrăcat și În minte se compară cu Nelu Nutwailer, stoperul naționalei de fotbal, cel care umbla Îmbrăcat numai cu echipament de firmă și
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
în stil flamengo. Amfitrionii,doi pensionari îi priveau suspicioși.Dan coborî pe trotuar.De acolo îi vedea în balcon pe cei trei.Un reflector o lumina.Acum avea o rochie albă.Apoi în acordurile unui concert preclasic,rochia se închise imperceptibil la culoare... Adormi.Când se trezi era dimineață.Se simțea odihnit.Se afla într-o camera în formă ovală. Mobilierul și lenjeria erau ultramoderne, transparente. Salteaua era plină cu apă.Peștișorii exotici înotau sub el.Prin pereții camerii se vedeau
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
ca și cum omul și locul îmbătrâniseră în ritmuri diferite. Cu patru ani în urmă, încuiase casa și, dacă pentru el timpul aproape că stătuse în loc, aici părea să fi trecut în goană. Pe durata câtorva sute de ani casa îmbătrânise încet, imperceptibil: anii nu lăsaseră mai mult decât o umbră în plus pe un zid. Asemeni unei femei între două vârste, casa se ținuse bine, aranjându-și tenul la momentul potrivit; acum însă, în patru ani, toate eforturile anterioare se spulberaseră și masca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
fusese cândva biroul lui, balustrada terasei ruptă în două locuri. Apoi privi în jos, la picioarele lui care răscoleau pietrișul. Se gândi că poate casa este încă goală, dar, când dădu colțul și se apropie de ușă, observă aceleași semne imperceptibile care-i arătaseră, ca și în grădina de zarzavat, că s-ar putea totuși să locuiască cineva aici. Treptele de la ușă erau impecabil de curate. Când întinse mâna și trase de clopoțel făcu, de fapt, un gest disperat. Se străduise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
-n trupul lor/ nunta noastră cea albastră și caleștile regale/ să ne caute prin somnul frunzelor sau într-un nor./ .../ Nunta noastră cea albastră să ne caute-n pământ/ și să fim reci policandre cu lumina lor pierdută.../”. Ideea trecerii imperceptibile îl chinuie pe poet în fiecare sonet, ca și în „Lecție pe Ostrov”, și ea se regăsește exprimată în varii înfățișări: „Privește, deci se lasă amurgul fără teamă/ se clatină icoana în care te-ai retras/ Ce patimă te cheamă
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93025]
-
Îți vei aminti micile detalii scăpate cu timpul. Nu eram sigură că detaliile de care vorbea erau chiar atât de insignifiante. M-am uitat la mama, care era chiar mai terorizată decât mine. ― Bună, am șoptit. ― Bună, spuse zâmbind aproape imperceptibil. Am simțit că doctorul voia să mă uit din nou la el. ― Mama ta mi-a spus că ești dansatoare, spuse cu o precauție ciudată În glas. I-am confirmat totul cu o Încercare de zâmbet. ― Nu sunt sigur, Începu
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Nu o cunoșteam foarte bine. Abia dacă ne vedeam În afara orelor de antrenament. Părul scurt și blond Îi era făcut țepi si purta o rochiță neagră aproape indecentă. N-aș fi putut să spun ce ochi avea, culoarea irisului era imperceptibilă din pricina tonei de dermatograf cu care fusese machiată. ― Ai emoții? mă Întrebă. ― Da, am răspuns cu voce slabă. Tu nu? ― Nu prea, spuse ea, aruncându-și guma de mestecat și Începând să se rujeze pentru a zecea oară. Apar pe
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
înțeles că aștepta ceva. — Să te iert, tată? am murmurat eu. Nu pot. Dumnezeu să te ierte. Am chemat medicul și i-am cerut să nu-i mai pună perfuzii. A fost și dorința lui: un deget descărnat, mișcat aproape imperceptibil. A murit după două ore. Dumnezeu să-l odihnească! Acel Dumnezeu în casa căruia nu a vrut niciodată să calce. Casa despre care mi-a spus că este locuită de dracul... Aveam trei ani și treceam în fiecare dimineață, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
apropiaseră unii de alții, involuntar, pe nesimțite, astfel că formaseră un cerc strâns de trupuri în jurul Marianei și al lui Andrei. Erau impresionați. În ochii câtorva se citea chiar o ușoară spaimă. Andrei înțelese starea prin care treceau aceștia. Zâmbi imperceptibil și își aminti că și el trecuse prin această stare de teamă și neliniște, înainte de a merge pe Muntele Athos, când îi povestise tatăl său aceeași legendă și multe altele. Se ridică de pe bancă cu mișcări încete, își șterse fruntea
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
pragul ușii. Toată încăperea se umplu de ființa ei. (Doamne, tot mai bine că scăpase de ciopîrțire: Mihaela urâtă părea un nonsens, ceva de neconceput.) ― Te-ai odihnit așa de repede? ― Am încercat, dar n-am putut. ― De ce? A surâs imperceptibil dîndu-mi a înțelege că știam tot atât de bine ca și ea motivul care îi zădărnicise odihna. După aceea fața ei își reluă gravitatea. ― Trebuie să-ți vorbesc! Ce avea să-mi spună pe tonul acesta dictatorial? Nu-i de crezut că
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
în altă poziție. ― Ce-i cu dumneata? Am impresia că mă studiezi... ― Iartă-mă, fără să vreau... Regret că nu sânt sculptor. De pildă un Canova sau un Rodin... ― De ce? ― Pentru că te-aș fi imortalizat în marmură. Statuia vie zâmbi imperceptibil în loc să râdă cu poftă. ― Știi că ai intuiții? Am primit două oferte de acest gen pe care, bineînțeles, le-am refuzat numaidecât... ― Rău ai făcut, rău, domnișoară Cecilia... ― Nu, deloc. Nu-mi place cum sânt Aș vrea să fiu alta
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
tău, cel de deasupra. te hrănesc cu mine viața m-a hrănit cu pași, reverențe ale florilor din grădinile mame ghete cu pielea cojită, în care încap cu bine picioarele umede ale iernii din acest an care începe cu un imperceptibil miros pe care nu îl detectează decât iepurii gândurilor mele. tu ești frumoasă dar năruită de tristeți și gravitație ca un castel de nisip, de aer, de meduze eu te hrănesc cu veștile sudului, cu viteza veverițelor cu miezul degetelor
Cartea dragostei by Bogdan O. Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1319_a_2883]
-
chema-o. Totuși... m-aș duce la dânsa, aș lăcrima, aș spune vorbe tainice cu planul vag de a o redeștepta și a o întoarce. Știu eu de tot ce aș fi în stare? În armonia perfectă, o mică surpriză, imperceptibilă, care se întinde încet și fără să bagi de seamă, a cuprins și stricat totul. În firea Irinei, într-o zi, am descoperit o mică undă neliniștitoare. Nu e bine de rămas nemăritată toată viața!" Vorbea în general. Altădată a
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
impresia unui lucru de un arbitrar absolut ridicol, de parcă ar fi fost doar unul din diversele dispozitive care s-ar fi putut atașa unei încheieturi, unul care putea fi scos și pus la loc după bunul plac. Ceasul electric bâzâia imperceptibil. Palma alunecă peste materialul fustei spre tiv și îl prinse... Zgâlțâindu-se, trenul traversă un mic pod, apoi încetini din nou. M-am gândit că ar fi cea mai bună ocazie să scap de profesor. Nu mă deranja să aștept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
să se învioreze. Câmpurile de ierburi, flori de câmp sau porumb abia ivit la lumină au un verde viu, strălucitor, în prezența ei. Cerul devine albastru intens, senin și cald ca în miezul verii, secundele par să alunece calm, aproape imperceptibil, într-un fel de spațiu edenic care se află în afara timpului, orele se opresc și timpul însuși devine ireal, oprit în lumina soarelui, etern... iar asta numai pentru că este și ea acolo. În ochii ei se amestecă întinderi nesfârșite de
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
mai bun sânge pe care banii îl pot cumpăra. Continuați, fir-ar al dracului să fie, și dați-mi de data asta exact ce-mi trebuie. * Din cauza Selinei Street, tot cursul vieții mele s-a schimbat sau s-a transformat imperceptibil. Antipaticul apartament a răspuns încet prezenței feminine cu un geamăt smuls de efort. Își aranjează ținuta greoi, cu mișcări stângace, încercând să pară drăguț, atent și binevoitor. Doar arareori lasă să-i scape prin mască o privire în care tremură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
prăpădit, pierdut printre coclauri, împrăștiat și inestetic. Peste tot s-a dovedit docilă, nu s-a blocat niciodată, așa cum i se întâmplă - rar, e drept - atunci când, nervos ori nerăbdător, pentru a nu pierde ideea, atingerea mea implică o anume duritate, imperceptibilă mie, dar nu și sensibilității ei. Situație în care reiau, calm, fraza, cuvântul, silaba. Răspunsul vine domol și sigur, bine conturat. Colaborăm statornic; este elementul esențial într-o conviețuire. Nu avem acte care să ateste legătura noastră. Sunt vremuri noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]