1,126 matches
-
în buricul metropolei, ceea ce însemna să se orienteze. Își făcuse prietene și bărbați influenți o curtaseră încă de la sosire. Spre deosebire de „bombele iraniene“, cu părul asprit de decolorări și cu nasul fragil de la operații estetice, ea era o frumusețe franceză, cu inflexiuni orientale, râvnită și prețioasă în orice colecție. Doar pretenția Soniei de a inaugura un design între chador și pantalonii pataf era considerată capriciu: înstăriții își făceau cumpărături din Dubai ori procurau fake- uri capitaliste. Bumbacul, mătasea și inul persan îi
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
am scris și nimic mai hotărât În mine decât ducerea la bun sfârșit a acestei povești». Nu a mai avut răgazul să replice sau nu și-a găsit forța pentru a susține o conversație mai lungă”. Încă o dată: detaliile și inflexiunile sunt incomparabile! V Aici, seducătorul profund devine admirabil, satanic de admirabil, din ce În ce mai mult. Străfulgerarea aceasta de fericire care Îl strivește nu Îi știrbește totuși carapacea țestoasă În care s-a Închis. El nu are Dumnezeu În fața celor spuse de nobila
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
care era în plin proces de aprofundare a cunoașterii reciproce; Hugo traversa deja gazonul, cu costumul lui de culoare deschisă pe post de far, uitându-se peste umăr, să vadă dacă îl urmez. În lumina lunii, părul său blond căpăta inflexiuni argintii. Grădina era frumos aranjată. Se auzea fântâna arteziană în miniatura de pe peretele din spate și zgomotul apei revărsându-se peste marginile vasului de piatră de dedesubt. Bătea un vânt ușor printre copaci, iar la dreapta mea se zărea o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
În joc, trebuie să știi că nu vei putea părăsi această incintă până când povestea nu se Încheie. E o condiție - singura pe care o pun, dar ea nu admite abateri și nu se pretează la negocieri. Vocea profesorului căpătase ciudate inflexiuni metalice. Suna străin, aproape ostil. Am ridicat din umeri cu nepăsare simulată: - Nu văd de ce n-aș fi de acord, deși, după modul În care ați formulat-o, condiția dumneavoastră seamănă mai mult cu o amenințare. - Deloc, e doar un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
că nu face decât să citeze vorbele altcuiva, un autor contemporan cu Terențiu, al cărui nume istoria, ingrată cum e, nu l-a reținut. - Dacă mister Adam dorește micul dejun, este rugat să apese butonul galben de lângă comutator. Vocea cu inflexiuni profesionale venea dintr-un difuzor din perete și aparținea unei femei tinere, dacă auzul meu Își conservase acuratețea; În orice caz, avea un timbru plăcut și odihnitor. Of course, mister Adam dorea micul dejun cel puțin la fel de mult cât dorea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
este că, la un moment dat, am realizat că e absolut necesar să găsesc În modul de a vorbi al doctorului Wagner o chichiță de care să mă agăț, ceva aparte, specific În maniera lui de frazare, de exemplu, niște inflexiuni care Îi erau proprii, niște stereotipii de modulare a vocii... N-a fost ușor; În aparență, emisia vocală a Magistrului era aproape egală, monotonă, fără relief. M-am Încăpățânat să caut și bine am făcut. Am sesizat, de pildă, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
nimic. Un plan - fie și unul prost - e totuși preferabil nici unui plan, asta e știut. Am debutat cu dreptul: după cum anticipasem, ușa care despărțea Centrul de Încrengătura de scări ce ducea la subsol s-a dovedit și ea sensibilă la inflexiunile glasului lui Wagner, ediția pirat. Principiul „cine poate mai mult poate și mai puțin” se verifica promițător. Să vedem mai departe. Mai departe, lucrurile nu prea s-au derulat la fel de simplu și de facil cum Începuseră. Deși ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
format numărul lui Gordon. Până la urmă, poate era același lucru. Nu mi-a răspuns, dar, după patru apeluri, a intrat robotul și atunci i-am auzit prima oară vocea - o voce neobișnuit de calmă și de reținută, cu prea puține inflexiuni sau afecte, după cum mi s-a părut. Din fericire, dădea un al doilea număr la care putea fi găsit (al lui Trumbell, am presupus), ceea ce m-a scutit de efortul de a-l căuta eu însumi. Am format din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
El e programator și predă "Sisteme de operare", "Metode avansate de programare" și alte discipline legate de calculator. Într-adevăr, după cum intuise de la începutul călătoriei, cuvintele doamnei Marga se scurgeau lin, precum sunetele țâșnite dintr-un xilofon din cristale, fără inflexiuni, fără a schița nici cel mai nevinovat gest și impresiona pe ascultători prin claritatea și precizia cu care erau rostite. Bidaru a rămas cu impresia, că această tânără doamnă a absolvit cu diplomă de merit un curs special de dicție
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
tenul puțin palid... Ochii mari și negri ca tăciunele, trădau dincolo de o hotărâre fermă, o blândețe pe aceeași măsură. Fruntea îi era armonioasă, gura frumos creionată, cu buze cărnoase și dinți puternici. Glasul îi era puternic, dar stăpânit, baritonal cu inflexiuni molcome. După încruntarea sprâncenelor și cutele frunții, dădea impresia unui om cu o voință de nestrămutat... Dar, stăpân pe mișcările trupului sau pe vorbele sale, calm și cumpănit. Lisandru pentru o clipă muți, nu se aștepta la asta... - Da‟ mata
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
obligatoriu pentru mine. Îmi pare rău. Prin felul în care pronunțase cuvintele acestea, Victor dorise anume parcă să le imprime dinadins un caracter axiomatic. Dar, cu toate că le spusese hotărât, o făcuse, totuși, blând și cu bunătate în glas, iar micile inflexiuni avute de el pe alocuri dovedeau încă o dată faptul că, în fața unui suflet care te iubește, și vorbele cele mai aspre se apleacă și îngenunchează! Totuși, conversația celor doi se sfârși aici. Însă starea mintală a Mariei, cu toate că nu arareori
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
minaretelor, o scară mizerabilă și domnul Eckman ridicându-se dindărătul biroului său. Subtilități, cifre, contracte, toate Îl vor ține legat. Aici, Înainte de astea, În vagonul-restaurant, În cușetă, pe coridor, trebuia să-și plănuiască fiecare cuvânt și să-și repete fiecare inflexiune a vocii. Și-ar fi dorit ca negocierile sale să fie cu englezi sau cu turci, dar domnul Eckman - și undeva, În fundal, enigmaticul Stein - erau din propria lui rasă, antrenați În a citi un Înțeles În tonul vocii și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
de sigur câtă vreme fusese legat de un birou din Londra, Întâlnindu-i doar pe reprezentanții lui Stein și niciodată pe Stein, În cel mai bun caz auzind vocea lui Stein pe linia externă de telefon, fantoma unei voci din inflexiunile căreia nu putea trage nici o concluzie: Stein intrase la apă. Dar cât de tare? În mijlocul oceanului sau la țărm? Era oare disperat sau se resemnase la inconfortabile economii? Afacerea ar fi fost simplă dacă Myatt și agentul lui Page din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
echipe la ambasadă. Un bărbat cu o față tot atât de mohorâtă, de albă și de impersonală ca și gulerul lui clerical Îi vorbea unui șobolan de om mărunțel, care era ghemuit În fața lui, dând din cap și aprobând. Vocea, văduvită de inflexiunile caracteristice din pricina geamului Închis, pluti afară, pe coridor, la trecerea lui Myatt. Era stafia unei voci și-i aminti iar lui Myatt de Stein vorbind prin mai bine de trei mii de kilometri de cablu și manifestându-și speranța că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
chiar dacă îi urai când erau în viață. Acum, Lucas invoca un drept: acela de a închiria o indiancă, așa cum se închiriază un pat sau un animal de povară. Refuză încă o dată clătinând din cap și vocea lui nu avea nici o inflexiune când răspunse: — Eu nu sunt garimpeiro. Lucas se apropiase peste măsură de mult. Fața lui aproape că îl atingea. Îi vorbea rar, dar tonul lui era rece. — Asta e ceva de care nu sunt sigur, spuse el. Nu cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
recuperez. Dar eu nu eram pregătit încă pentru asta. Odată ce porneam spre ea, știam că trebuia să retrăiesc totul, tot ce spusesem și tot ce spusese ea. Aș fi încercat să deslușesc ce-ar fi putut însemna fiecare cuvânt și inflexiune din vocea ei. M-aș fi forțat să le parcurg pe toate, iar și iar și iar și iar și fiecare parte m-ar fi rănit la fel de tare sau mai tare, de fiecare nouă dată. Anestezicul lent al șocului mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
fata avea dreptate. Rowe se Întrebă cît de subțiri erau pereții acestei Încăperi ticsite cu mobilă de duzină. Într-un asemenea spațiu Îngust abia te puteai mișca, iar În cazul unui atac n-aveai cum să te aperi (vocea avea inflexiuni alarmante, din ce În ce mai convingătoare). — Jones, detectivul, e Încă afară? Întrebă el. După un interval destul de lung (pesemne că fata se dusese la fereastră să verifice), vocea Îl făcu să tresară prin neașteptata ei tărie - nu se mai folosea de batistă: — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
nimeni. Și mama ține acum o prelegere ca să‑i lărgească fiului ei orizontul, dar degeaba. Astăzi, ca de obicei, e o lecție de istorie pe care Hans a mai înghițit‑o deja. Mama deschide o carte și citește fără nici o inflexiune: Vineri, 6. 10. 1950, paritatea șiling‑dolar a scăzut de la 14 la 21, 60, iar relația dintre salariu și prețuri în același an, cu toată aparenta ei compensare totală a creșterii prețurilor, s‑a dovedit, după cât se pare, a fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
arcul de flacără albă al dinților mici, ascuțiți. Zâmbește, insistă asupra amănuntelor pe care le cunoaște de mult. Se reazemă de balustrada garderobei. Ascultă acum, încordată, cu o mască de sfârșeală și împlinire pe chipul exagerat de alb. Atentă la inflexiunea fiecărui cuvânt, la modificarea abia perceptibilă a unui mesaj, încărcat de amintiri și promisiuni accesibile numai nouă. Părul prins în câteva ace curge lucios și lung, des pletindu-se negru în jurul gulerului ascuțit al bluzei. Se sucește într-o dungă, revine
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
o mulțime, ființa lui se repeta Într-un infinit. Pe chipul său cenușiu, pe gura sa moartă și suptă, se zărea fantoma vieții și a vorbelor sale de-abia stinse, de parcă-l auzeam vorbind, Îi ascultam din nou glasul cu inflexiuni cunoscute, știam fiecare moment și fațetă a vieții sale cu atîta precizie, Încît parcă era Încă viu și se răstea la cineva zicînd: — N-am ce-ți face, dom’le, nu știu nimic de chestia asta. Nu știu decît că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
de cărămidă precum și În pulsația vieții și circulației de pe stradă. Pe fețele celor care treceau pe stradă și În nenumăratele momente familiare ale vieții și muncii de fiecare zi a oamenilor. Singuratic, sălbatic și obsedant, chemîndu-ne mereu din cornul cu inflexiuni unduitoare și Îndepărtate, pătrunsese În singurătatea fermecată de vreme a dealurilor vrăjite ce ne Înconjurau, În licăririle singuratice, sălbatice și trecătoare, care se ivesc și trec peste marea verde a pustiului. Războiul era prezent În strigătele Îndepărtate și În frînturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
domnișoara Turner. Ne-au dus bagajele la gară și cred c-o să mergem direct acolo la Întoarcere, adică noi, fetele din grupul meu. — Atunci Înseamnă că n-o să ne mai vedem, zise domnișoara Blake cu glasul său monoton și fără inflexiuni. De fapt, pînă cînd ajungem la Viena. Ne revedem acolo. — Da, și vreau să-mi povestești tot ce-ai făcut, spuse domnișoara Turner. Tare-mi pare rău că nu merg cu tine... totdeauna mi-am dorit să văd Italia... aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
serialul românesc, Val Irons l-a dublat pe Neluțu într-o cascadorie extrem de periculoasă, în care el trebuia să se cațere pe Bela, dar a și asigurat râsul din fundal. Nu m-am mirat de loc, întrucât vocea melodioasă, cu inflexiuni rubinii a actriței americane avea capacitatea de a-i face pe telespectatori să râdă și să viseze exotic în același timp. Cel mai mult mă bucura că îmi puteam regiza coșmarurile, că o puteam distribui pe Pamela în seriale care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
un delator nu poate iubi!“) Pe urmă, oamenii ăia cu care venisem ne-au dus Într-o casă și ne-au dat să mâncăm. Eram numai noi doi și bucatele puse pe masă. Încercam să-i recunosc lui Mușu gesturile, inflexiunile vocii. Povestea de cum se face pe la ei când moare cineva tânăr. Apoi legende ciudate din satul lui. Cică doi prieteni de-o vârstă. Și unu trebuia să moară. Mă pretine! Ce? Io oi muri! Când? Api, până mâne mor. Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
de bumbac și fără guler, lăsată peste pantaloni și încinsă cu o curea lată, plus o vestă de postav vânăt. Doar bocancii mei erau "citadini". Nu vroiam să intru în vorbă cu nimeni, deoarece remarcasem că accentul meu tărăgănat, cu inflexiuni curioase pentru urechea unui bucureștean, și cuvintele "exotice" pe care le foloseam stârneau zâmbete amuzate. Probabil, le păream noilor mei colegi din cale-afară de pitoresc cu aerul meu de mică sălbăticiune dezorientată, coborâtă din munții Făgărași și azvârlită, ca într-
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]