1,504 matches
-
el: „Germanicus! Germanicus! Degeaba fugi, că tot îți e scris să mă urmezi.“ Și îi întinde întruna mâna, iar el i-o respinge... Deschide ochii, lac de sudoare. Fața Agrippinei e aplecată deasupra lui. Încearcă să-l calmeze cu vorbe liniștitoare, ca pe un copil speriat. — Ce-i cu tine? o aude șoptind încet. Te zbați ca peștele pe uscat. Îi îndepărtează cu un gest matern șuvițele năclăite de pe frunte. — M-ai învinețit toată lovindu-mă cu brațele și cu picioarele
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de înălțime, pune primul mâna pe el și i-l întinde victorios tatălui. Rămas în urmă, Drusus se pune pe plâns, urmat aproape instantaneu de chirăiturile lui Puppus. Agasată, Agrippina smulge copilul din brațele doicii și-l molcomește cu șoapte liniștitoare. Cu cealaltă mână liberă, scormonește în cutia din vârful candelabrului de argint după o fărâmă de tămâie, pe care i-o dă lui Dru sus, să tacă din gură. Lângă Herodes Agrippa, Antonia bombăne nemulțumită: — Tămâia și mirul nu se
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
făcu să se gîndească la Julia. Puse hîrtiile jos și se așeză la birou, cu capul În mîini și ochii Închiși. Măcar de-ar fi Julia aici, chiar În clipa asta! I se făcu dor de vocea Juliei, de atingerea liniștitoare a mîinii ei. Oare ce face la ora asta? Helen Încercă să și-o imagineze. Își apăsă degetele În orbite și-și trimise gîndurile peste străzile din Marylebone, pînă cînd simți prezența Juliei, extraordinar de vie și reală. O văzu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
spunîndu-ți Las-o jos, băiete! dorindu-și să-l auzi. Pariez că, rîde dar și plînge: rîde că este acum, În plin soare, și plînge că tu te afli Încă În Întuneric. Duncan dădu din cap aprobator; Îi plăcea vocea liniștitoare a domnului Mundy, și cuvintele ciudate pe care le folosea: să-ți ridice, Povara, Greșeala, băiete; dar, În adîncul inimii nu credea o iotă. Își dorea ca Alec să fie acolo unde Îl descria domnul Mundy - Încerca să și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
aș simți eu, dac-ai fi. Te doare? — Da. El Își coborî vocea. — A fost oribil, nu-i așa? Ea Încuviință. El Întinse mîna, punîndu-i-o pe stomac. Ea tresări, la Început. Dar căldura și greutatea palmei și degetelor lui erau liniștitoare. Își puse mîinile deasupra și le ținu strînse. Își aminti visul cu taurul și i-l spuse. — Un taur? spuse el. — Un taur german. Își Înfigea cornul În mine. CÎnd, de fapt, cred că era domnul Imrie... Reggie rîse. — Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Se gîndi: Unde-i Reggie? Cred că Reggie ar ști. Cred că de-o oră. Bărbatul dădu din cap. — Ai pierdut o cantitate mare, după cum se vede. Trebuie să te ducem la spital cît putem de repede. Bine? Vorbea calm, liniștitor, iar ea dorea să i se arunce În brațe. Era Încă ciucit În fața ei și-și punea balonul În geantă. Se mișca foarte repede. Dar, Înainte de a se ridica, o privi În față și o Întrebă delicat cum o cheamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și serviciu de asistență medicală non-stop. Da neee, tot mândria aia scârboasă. Nu duce decât la un drum mai rapid și mai părăginit spre mormânt, da unii Împuțiți nu te cred când le-o spui. Focul ăla de cărbuni pare liniștitor. Cărbunii sunt puși Într-o găleată de alamă. Un cărbune, doi sau două milioane căzând peste tine? Cărbunele murdar, jegos și puțoii cărpănoși care sapă după el. Ai săpat după el scumpo? Tu ai săpat după cărbune frate? Eu nu sap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
își strânseseră mâinile când îl cunoscuse, cu optsprezece luni în urmă. Îi oferi în schimb o îmbrățișare ciudată și apoi se retrase. Kara ieși, făcu o pauză și se întoarse să îi facă cu mâna, dar Balzac dispăruse în spațiul liniștitor oarecum al magazinului. Își strecură cutia cu mătăsurile în geantă și o luă spre Sixth Avenue, care o ducea în centru, către apartamentul ei. Capitolul LII Crima era într-adevăr una ciudată. O dublă omucidere în partea părăsită a Roosevelt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
lacului. Amurgul adusese cu el unde răcoroase. Pesemne nu numai eu simții acest lucru, căci se auzi o fâșâire aspră. Nu era decât o pasăre ce, văzând cum ziua își pierdea luminile, se crezu în siguranță să se scalde în liniștitoarele ape ale lacului. Pasărea împrăștia în jur o mulțime de stropi aurii de apă. Printre licăririle amurgului se vedeau și alte surate ale ei. Cârduri de zburătoare părăseau încă de pe atunci bătrânul lac, lăsându-l singur, fără de marii lui cântăreți
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
de mine. Poate că visurile tale sunt clipe fericite, când noi trăim împreună și când eu mă întorc acasă. Dar, ca să te alin, îți spun că visele tale frumoase vor fi în curând realitate, o realitate atât de frumoasă și liniștitoare pentru tine. Voi veni curând acasă. Nu va mai dura poate nici o lună - două și fiul tău iubit se va întoarce acasă. Să știi că în aceste luni care mai trec până vin, îmi voi aminti de tine, de dragostea
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
încredințeze că Svoboda a fost vinovat, a încercat să dezerteze și să trădeze, și că, prin urmare, el, care din întîmplare l-a judecat și l-a osândit, n-are să-și impute nimic, nimic... Totuși, pe când asculta în suflet dovezile liniștitoare, în tavanul cu grinzi negre se iviră, întîi ca niște sclipiri fără rost, apoi tot mai lămurit, ochii omului de sub ștreang, cu privirea mândră, tulburătoare ca o chemare, în al cărei foc straniu valurile de argumente se topeau neputincioase. " Nu
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
nu-mi penetrează urechea, ci mi se înfige în inimă, printre coaste. Micuța Noga s-a trezit, fruntea ei albă este rece ca gheața, ochii îi scânteiază de febră, închid cu părere de rău apa, mă despart de curenții ei liniștitori și încerc să ascult, dar Noga a plecat deja, îmi amintesc eu ușurată, și copilăria ei s-a dus de-acum, aproape că nu mă mai simt amenințată de neputința ei, așa că dau drumul din nou la robinet, pe vremuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
el zice, deocamdată absolut nimic, eu răsuflu ușurată, parcă aș fi luat o gură de apă după o lungă perioadă de însetare, iar acum mi se prelinge prin tot corpul, navigând încet de la un organ la altul, cu acest mesaj liniștitor. Minunat, spun eu pe un ton precaut, asta înseamnă că totul este bine, nu? Însă el spune, dar picioarele mele nu sunt bine, după care brusc îi scapă un suspin înfricoșător, vor să mă transfere la secția de psihiatrie, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
cred cât este de ușoară, chipul ei se leagă printr-un gâtuț ca un fir subțire de trupul minuscul, aproape imponderabil, parcă ar fi încă mormolocul acela îndrăzneț de spermă, o miros, caut mirosul acela minunat al bebelușilor, mirosul acela liniștitor, dar în locul său nu găsesc decât un miros sărat și greu, ca mirosul de interior, mă îngrețoșează, este ca și când m-aș fi mirosit pe mine pe dinăuntru. Cum este posibil așa ceva, mă sperii eu, nu au curățat-o nici măcar de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
o privesc pe Zohara implorând-o din priviri, numai de nu ar începe să îi povestească despre faptul că el încă nu și-a descoperit semnificația bolii, dar ea îi zâmbește, nu îți face griji, spune ea pe un ton liniștitor, sigur că se va însănătoși, sănătatea se află înăuntrul său, el nu trebuie decât să o găsească. Noga răsuflă ușurată, se așază pe genunchii mei, grea și caldă, îmbibată de somn, iar Zohara se apropie de ea, dacă tot te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
iubiri, atunci când dragostea învăluie încă întregul trup asemenea unui scut, respingând toate săgețile. În dimineața aceasta nu sunt singură, ea este aici lângă mine, încercuindu-mă cu trupul ei cald și greu asemenea unui trunchi de copac, cu vocea ei liniștitoare, cu pacea ei adâncă. În oglinda laterală văd o bucățică de cer urmărindu-mă, știu, acesta este un semn, în felul acesta ea îmi amintește să fiu asemenea lui, detașată și plină de compasiune, nimeni nu mă va putea răni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
pomul de zi de naștere, frunzele lui taie soarele în bucăți mici, legănându-se ca algele, schimbându-și forma încontinuu. Cât de mult îmi plăcea să stau culcată aici pe întuneric, zgomotul casei se auzea în fundal ca un zumzet liniștitor, iar eu stăteam sub copac, ascultând cântecul norilor, un cor suav și difuz, sus deasupra mea, un cântec în care nu există durere, nici fericire, în care nu există întâlnire, nici despărțire, defilăm în fața ta, cântau ei, dar vom fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
după aceea. Dar cum facem asta, izbucnesc eu, am impresia că nu am mai vorbit de ore întregi, iar vocea iese strangulată din gâtul meu, cum să ne schimbăm, acestea nu sunt decât vorbe, însă ea îmi trimite privirea aceea liniștitoare a ei, numai prin suferință și toleranță ne putem schimba, numai suferința scoate la iveală valențele profunzimii noastre spirituale, ne trezește la viață, ne forțează să eliberăm minunea care se află în stare latentă înăuntrul nostru. Pentru că tot ceea ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
care se aflaseră până atunci încuiate înăuntrul trupului ei micuț sunt eliberate acum unul câte unul, ca sunetele unui șofar, în timp ce el ne aruncă priviri diabolice, din cauza noastră se dusese de râpă cea mai mare realizare a sa, murmură cuvinte liniștitoare în urechea ei, dar este mult prea târziu, nu va mai adormi, nici mama ei, care apare în salon, dezordonată, ce s-a întâmplat, întreabă ea, este pentru prima dată când o văd pierzându-și calmul, iar Udi se plânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
o privesc dezamăgită, avusesem atât de multă încredere în ea, fusesem sigură că o va atinge doar pe Noga cu degetele sale, iar ea se va însănătoși imediat, unde sunt puterile ei minunate, unde este fumul bețișoarelor parfumate, vorbele ei liniștitoare, fără ele nu este decât un om ca oricare altul, neînsemnată, tristă, fără scăpare. Îmi pare rău, șoptește ea, iese din cameră cu pași ușori, iar eu în urma ei, așteptându-mă încă la discursurile ei obișnuite, bărbia ei este atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
timpul când noi vom înceta să mai așteptăm. Dar dimineața devreme, o pojghiță fină, nobilă de lumină acoperă încăperea, mi se pare că aud bătăi încăpățânate în ușă, venite dintr-o țară îndepărtată și mă trezesc din somnul binefăcător. Versetele liniștitoare pe care le citisem toată noaptea și care se lipiseră de mine se trezesc acum împreună cu mine, asemenea unor morți în clipa învierii, spatele meu se chinuie să se îndrepte, mă grăbesc spre ușă, aplecată, inima îmi bate sălbatic, iată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
din pământ, înconjurată de chiparoși întunecați, sobri și maiestuoși, de parcă uitase cu totul strigătele vesele ale copiilor în apa rece, cu firișoare de nisip auriu printre degete, sau roșeața pepenilor îndulcindu-i marginile. La fel voi uita și eu murmurele liniștitoare ale apropierii, într-o clipită, înainte să mă cuprindă somnul, calmul plăcut al dimineților de Shabat, broderia frumos lucrată a planurilor de familie, chiar și lucrurile cele mai neînsemnate, precum bătaia inimii unui bărbat pe salteaua patului, prezența în sine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
din geanta sa o foaie mare de hârtie, pătrate și dreptunghiuri trasate din linii drepte, mă uit la ele curioasă, camera de oaspeți, scrie acolo, toaleta pentru oaspeți, camera de lucru, camera copiilor, dormitorul, totul este foarte clar trasat, îngrijit, liniștitor. Ce frumusețe de casă îmi construiești, oftez eu, ce bine ar fi fost să fie reală, să fiu o femeie organizată și bogată, a cărei singură grijă să fie aceea de a se consulta cu arhitectul ei minunat în legătură cu mărimea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mă privește cu ochi plini de regrete, triști, negri, dar îndărătul cărora mijește o lumină difuză, ca și când în străfundurile ființei lui ar fi fost uitată o lumină aprinsă, iar ea îl luminează, chiar și din gura lui licărește o lumină liniștitoare, atunci arată cu degetul spre ureche, aud și aproape că înțeleg ce se spune, observ că urechile lui sunt surprinzător de mici, lipite de cap asemenea unor pui speriați de melc, îi găsisem în cele din urmă un defect. Iau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mă trage după el, culcându-mi membrele unul după celălalt, cu mișcări precise, îmi împrăștie părul în jurul capului, o dorință inocentă pornește din el, ștergându-mi inhibițiile, admirația pe care i-o stârnesc îmi pare exagerată, dar este atât de liniștitoare, învăluită de dulceața unui vis de dimineață, ca o prăjitură învelită în cremă, o dulceață ireală împotriva căreia nu are nici un sens să lupți, pentru că oricum nu este una reală, poți doar să o lingi, până ce crema se va termina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]