1,140 matches
-
Îndemnîndu-i să-l solicite dacă era nevoie. Pe ecran Începură să defileze cu viteză titluri de articole. Apoi imaginea se stabiliză asupra unuia dintre ele. Un articol În chenar, cam de vreo douăzeci de rînduri, intitulat: NECUNOSCUTA DIN MOLÈNE. „Descoperire macabră a corpului pe jumătate descompus al unei femei trasă de plasele de pescuit ale unui trauler pînă În apropiere de Molène”, citi Marie cu glas scăzut. „În pofida unui apel lansat unui posibil martor, ea n-a putut fi identificată. Tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
nemișcarea sa nega faptul că ar fi putut exista, În el, măcar o scânteie de viață. Mâinile legate de stâlp și rigiditatea stratului de tencuială, care se Întărise, Îl mențineau Într-o poziție dreaptă, puțin aplecat În față, aidoma unei macabre statuete de la prora unei corăbii. Caron, luntrașul umbrelor, s-ar fi putut folosi de el ca ornament pentru barca lui, se gândi. — Înțelegi acum de ce ar fi oportun să se ocupe autoritatea supremă a Comunei. Ar trebui să chemăm... ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
Acolo, despărțite doar printr-o fâșie de spațiu gol, parcă Într-o alegorie a râului ce marchează hotarul cu Împărăția morților, se găseau băncile cadavrelor În așteptarea Îngropăciunii. Vii și morți laolaltă, se gândi Dante, ca În rotirile unui dans macabru. Poate că era un lucru bun faptul că acel spectacol Înfiorător era ascuns de vederea oneștilor cetățeni. Poate că vechii persani aveau dreptate: exista, Într-adevăr, o regiune a tenebrelor sustrasă ochiului luminos al lui Dumnezeu, un loc unde chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
Privirea Îi alergă spre cufărul ferecat. Pe jos, dinaintea capacului deschis, zăceau foile pe care le zărise prima oară. Le culese cu aviditate, În timp ce constata că leacul miraculos dispăruse. Cel ce Îl ucisese pe spițer Îl sustrăsese, după ce Își executase macabra punere În scenă. Apoi trebuie că examinase foile, pe care Dante și le amintea legate, ordonat, cu o sforicică. Dezamăgirea Îi spori. Paginile erau albe, În afară de două. Pe prima era doar o frază scurtă, În timp ce, pe cealaltă, o mână așternuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
scrijelește pe peretele celulei, dar, de obicei, gestul ăsta mă făcea să mă simt mai bine... fiindcă fiecare X roșu mă aducea mai aproape de sfârșitul pedepsei autoimpuse, de un an de zile, la Grant Books. Începutul noului an fusese deosebit de macabru. Lista cu cărți moștenite îmi crescuse până la numărul treizeci și doi - avusesem parte de mai multe plecări decât de obicei. Peste o săptămână avea loc ședința de marketing, așa că mă străduisem, plină de febrilitate, să încropesc ceva, orice, un text
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
ți-a oferit salutul obișnuit cu „Cum te cheamă, pune-o pe idioata aia cu creier de vrabie, care nu e bună de nimic, să mă sune“? La Grant Books, nu ne mai rămăsese nimic altceva, decât să facem glume macabre. Abia atunci am observat umbra așternută peste chipul deloc amuzat al lui David. Asistentul meu își dregea glasul cu atâta vigoare, încât suna ca motorul ambalat al unei mașini. A, nu! Doamne, te rog, fă să nu fie... m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
pruncilor, o lucrare slabă a lui Brueghel din cauza culorilor prea țipătoare care îți lăsau impresia că infamia se petrece într-un parc de distracții, și un cap al lui Ioan Botezătorul nesemnat, așezat orizontal pe o tipsie într-o compoziție macabră. Așa ar trebui procedat, mai ales acum cînd tot lagărul comunist s-a prăbușit. Nu vom avea decît de cîștigat de pe urma faptului de a face pe proștii, asta dacă nu cumva chiar sîntem în realitate. Izolarea a fost și va
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
a părăsi această mică oază de „postmodernism românesc”, capsula hilară a unei rachete căzută aiurea și nu În regiunea calculată cu precizie de cei de la NASA, Petru mai aruncă o privire manechinului de la Mica publicitate În speranța că stridența până la macabru a anunțului cu vânzarea de organe se va estompa. Dar nu! Ochii erau la fel de reci și de inexpresivi ca ecranul ordinatorului din ultima generație. Afară Însă, În zloată și vânt, lucrurile se limpeziră pe dată. Textul cu pricina nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
și trecu la urale prelungite. Acum, tovarășa Irma are o sală de fitness și de aerobic, cu muzică potrivită, profesori bine pregătiți și clientelă selecta de ambele sexe. Din când În când, În amintirea vremurilor bune, ascultă. Ciuleandra și Dans macabru de Liszt. 42. Tu ai vegheat vreodată un mort? Întrebă Iolanda Într-un târziu, ca și cum până acum asta făcuse acolo, lângă geam. Nu, răspunse Flavius-Tiberius, mirat de o asemenea Întrebare. În schimb am cântat la vioară, iarna, lângă o teracotă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
altă echipă de criminaliști a fost dirijată la hogeacul lui Junior Nash, ca să caute amprente și urme de sânge. Apoi Millard numără polițiștii prezenți. Erau patru oameni care dirijau circulația și-i țineau la distanță pe civilii amatori de senzații macabre, doisprezece polițai în uniformă, cinci în civil, Lee și cu mine. Millard scoase o hartă din mașină și împărți toată zona Leimert Park în parcele, apoi îi alocă fiecărui polițist teritoriul său și îi spuse întrebările standard pe care trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
apă dispărând pline de grație În adâncul lagunei. Numai că ele, dimpotrivă, susținute de aerul prins În faldurile voluminoase, rămăseseră plutind la suprafață, Înconjurând gondola ca niște hoituri umflate, ca tot atâtea Fenimore Înecate. Era un spectacol În același timp macabru și caraghios, care Îl făcea să simtă acut umilința și nebunia faptului de a fi participat la el. Temându-se că vreun alt vas, aflat În trecere, s-ar putea opri să facă investigații, Îi porunci lui Tito să folosească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
sentimentul acut al prezentului, o bătaie cu săbii. O luptă. Până să dau colțul, unul din ei fusese omorât. Zăcea într-o baie de sânge, la lumina străzii pustii. Iată, însă, lângă el, o sabie. Sabia era, într-o imagine macabră lângă capul tăiat. Sentimentul că nu era nimeni în jur (și N. Y. era mare și plin) îmi dădea încredere. Pusei mâna pe sabie, și pe aceasta mi se încolăcise. Strânsei, și deși nu neplăcut, se simțea ceva posesiv, cumva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
noapte și o luptă pe sfârșite. Până să dau eu colțul, unul din ei fusese omorât. Zăcea într-o baie de sânge, la lumina străzii pustii. Individul îmi displăcu. Iată, însă, lângă el, o sabie. Sabia era, într-o imagine macabră, lângă capul tăiat. Însă eu vroiam să o iau. Cui atât mai mult cu cât aveam sentimentul, fiind singuri în mijlocul unui oraș cu în jur de 16 milioane de oameni. Pusei mâna pe sabie, și, cum o atinsei, îmi încolăcii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
pentru a se rebranșa proaspetelor știri. Se întinseseră noi zvonuri. Cică-se în Cotroceni, într-un bazin răzlețit, coborând să peticească un hidrofor, un instalator calcă, cu vârful unui sabot, peste un cap secționat de femeie și izbește, cu același macabru sabot, două labe ale picioarelor, decupate și abandonate acolo. Gazetele de seară, calandrate cu înfrigurare, confirmă carnagiul. Carnagiile, pentru că sânt două. A doua zi, experții poliției anunță că bucățile de corp uman prelevate din cele două cartiere nu aparțin uneia
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
conac acum cîteva zile. — Am auzit, spuse Marion și aruncă o privire la pantofii mei prăfuiți. Mă tem că David face pe ghidul turistic. Nu se poate abține să nu se bage În toate cele. Cred că Îi plac chestiile macabre. — A fost o tragedie. (Ochii lui Blanche erau sigilați În interiorul fîntînilor Întunecate ale ochelarilor săi de soare - o lume lipsită de lumină.) Dar să zicem că a fost genul de tragedie care aduce lumea laolaltă. Estrella de Mar e mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
ochilor cu un șervețel. Pare supărată, am remarcat, sărind apoi cît colo cînd ea bruscă schimbătorul de viteze. Ce-or fi căutat În cimitirul catolic? — Se Întîlnește cu un iubit mai vechi. Tot doctor la clinică. — Serios? Ciudat rendez-vous. Oarecum macabru. Nu prea are de ales - el zace sub o piatră de mormînt. A murit acum un an de la un soi nou de malarie luată de prin Java. — Dureros... Era apropiată de soții Hollinger? — Doar de nepoata lor și de Bibi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
probabil pentru a separa rămășițele carbonizate ale nepoatei de bucățile de saltea. — Unde au găsit-o? am Întrebat. Era Întinsă pe pat? — Nu - și ea tot În baie a murit. Deși nu În jacuzzi. Era așezată pe closet - o postură macabră, semăna cu GÎnditorul lui Rodin. Am simțit În braț fiorul care a cutremurat-o pe Paula. — Cel puțin, adăugă Cabrera, a murit fericită. Am descoperit o seringă hipodermică... — Ce era-n ea... heroină? — Cine-ar putea ști? Focul a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
au fost omorîți cei din casa Hollinger? Tu ai știut de la bun Început. Ea stătea lîngă mine, așteptînd să mă liniștesc. Trăsăturile Îi erau calme, dar părea că vorbește din spatele unei măști, ca un ghid turistic la un sit istoric macabru. De ce-au fost omorîți? De dragul Estrellei de Mar și-a tot ce-a făcut Crawford pentru noi. Ca să nu se prăbușească totul după plecarea lui. Fără incendiul de la casa Hollinger, Estrella de Mar s-ar fi prăbușit Înapoi În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
pe pat, într-un neglijeu din șifon foarte decoltat, cu inima străpunsă de un pumnal cu un model ciudat, oriental... a fost cineva la ea acasă? A, da, impresarul ei. S-a dus o dată, spuse Sally, tăind aripile imaginației mele macabre. Credo 3 că are o cheie. Sau poate a apelat la un vecin. Dar nu e nessuno 4 în baie. Și acum ce se întâmplă? întrebai curioasă. — Dacă nu dă nici un semn de viață în curând, MM o să ofere rolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
meleagurile astea. Doar el are dreptul să scoată din Fès persoanele contaminate, doar el se bucură de autoritate asupra locuitorilor cartierului. Puțini cadii au curajul de a se opune hotărârilor lui, iar sultanul însuși rareori cutează să se amestece în macabrul său domeniu. Pe deasupra, mai e și un om extrem de bogat, căci mulți dintre credincioși își lasă după moarte avutul în folosul cartierului, fie pentru că boala le-a lovit familiile, fie că au fost impresionați de vederea acelor nefericiți. Iar cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
stradă pe alta, de la un suk la altul, pe jumătate inconștient, trăgând pe nări mirosul de șofran și de brânză prăjită, auzind ca într-un vacarm îndepărtat strigătele vânzătorilor care mă solicitau. În lipsa slujitorului meu înarmat, rămas la spectacolul lui macabru, măgarul începu să hoinărească prin oraș după cum avea chef și după cum era deprins. Și acest lucru a durat până ce un negustor, băgând de seamă starea mea de indispoziție, apucă frâul și-mi întinse o cupă cu apă îndulcită și parfumată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
era plimbat pe străzi, după care i se tăia capul. Capul era apoi înfipt într-o prăjină, iar trupul era dat la câini. În fiecare tabără a oastei otomane, sute de asemenea prăjini erau înfipte în pământ, unele lângă altele, macabre păduri prin care lui Selim îi plăcea să se preumble. Bineînțeles, circazienii, care se lăsaseră o clipă duși de nas de făgăduielile otomane, se descotorosiră curând de bonetele tradiționale, fesuri sau turbane ușoare, arborând turbane mari pentru a se topi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
ne așezăm - când un crâmpei de frază m-a făcut să tresar. Am ciulit urechea. Un marinar povestea că văzuse expus într-o piață publică din Oran capul tăiat al lui Aruj Barbă Roșie, ucis de castilieni, care-și plimbau macabrul trofeu din port în port. După ce ne-am instalat, am început să-i povestesc lui Abbad amintirile mele despre corsar, vizita pe care o făcusem în tabăra lui, solia pe care o îndeplinisem în numele lui la Constantinopol. Deodată, însoțitorul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
milă de mine? ARTUR: Da. CĂLĂUL: Atunci... atunci ați putea face ceva pentru mine? ARTUR: Ce? CĂLĂUL: Ceva... ceva mic și neînsemnat... ceva prevăzut și în regulament... ARTUR: Altă mârșăvie, nu? CĂLĂUL: Nu, nu... Vă gândiți numai la lucruri rele, macabre... Nu e bine... Osânditul e stăpân pe viața sa, și regulamentul spune asta... până în clipa morții osânditul e stăpânul unic și indivizibil al vieții sale... și toată lumea o să fie mulțumită... ARTUR: Spune, Grubi! CĂLĂUL: Spun, spun... dacă-mi dați cuvântul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Nebuniile! (Se lipește cu fața de oglindă.) Ehe-he... (Se privește admirativ.) Nebuniile! (Duios.) Nebunaticule! Se sărută pe sine de câteva ori, zgomotos, în oglindă.) Brrr... (Se privește extatic.) Bzzz... (Își rotește buzele, cu alint, pe suprafață oglinzii.) Bzzz... Na! (Pupătură macabră.) Țoc! (Extaz, își apropie ochiul de oglindă, se privește atent în ochiul stâng.) Uuuu... Își mângâie ochiul, clepfăie, își smulge câteva fire de păr din geană.) Na! Nnnna! (Mirat până la demență, își privește pupila, și-a lipește de fața oglinzii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]