1,107 matches
-
Dante Negro vedea curba albastră a râului Spree și drumul acoperit de o zăpadă zemuindă, murdară. Jos, la intrarea cabanei, așteptau două trăsuri. Copita unui cal nerăbdător lovea zăpada, împroșcând stropi apoși. Pictorul se răsuci și veni mai aproape de ambasador. Marchizul Cauraincourt, ambasadorul francez din Rusia, stătea în picioare și privea un punct fix în flăcările focului din cămin. Vorbea în șoaptă, de parcă ar fi fost doar el și focul. ― Călătorim de câteva zile bune. Am mers zi și noapte cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
mâinile înghețate. Dârdâind de frig. Ne opream doar ca să ne facem nevoile. Și asta foarte rar. Inimaginabil! Însoțitorul lui Napoleon arăta ca un om speriat de moarte. Când întorcea ochii spre Dante Negro, acesta nu reușea să-i prindă privirea. Marchizul privea dincolo de momentul prezentului, undeva, acolo unde continua să se deruleze ceva înfricoșător. ― Ne putea îngropa viscolul. Ne puteau mânca lupii. Puteam muri înghețați pur și simplu. Ah, gerul! Îngrozitor! Minus treizeci de grade Réaumur. Pronunță ultima consoană prelung, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
să înțelegi! Cine nu a trăit pe pielea lui Borodino și Berezina habar nu are ce înseamnă infernul. Cu totul inimaginabil! Ah, Borodino! Ce măcel! Nu cred că a mai fost altul pe lume. De-asta ne temeam de Kutuzov. Marchizul turuia, șuierând cuvintele. Nu se mai putea opri, ca posedat de imagini terifiante, deosebit de vii. ― Eram încercuiți din trei părți. Ciciagov și Wittgenstein, niște nulități militare notorii, de altfel, până și ăștia ne sâcâiau tot timpul... Tot timpul... Dar marea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
sensibilitate pentru cei care-și dădeau, chiar atunci, viața pentru el... Fără conștiință... Un iresponsabil!... Un aventurier!... Se teme doar că Europa ar putea afla despre marea lui înfrângere... Nici măcar nu o recunoaște... Dă vina pe clima rusească... pe iarnă... Marchizul înlemni deodată, de parcă ar fi fost lovit în moalele capului. ― Ce spun? Ce spun? Ah, ce spun?... Nu, nu cred că am putut... Dumnezeule!... (Privi înspăimântat ochiul lui Dante Negro.) Ce-am spus? Dante Negro așeză o mână pe umărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
înlemni deodată, de parcă ar fi fost lovit în moalele capului. ― Ce spun? Ce spun? Ah, ce spun?... Nu, nu cred că am putut... Dumnezeule!... (Privi înspăimântat ochiul lui Dante Negro.) Ce-am spus? Dante Negro așeză o mână pe umărul marchizului. Simți o vibrație continuă. Ambasadorul avea nervii încordați până la limita nebuniei. ― A vorbit doar oboseala. ― Oboseala? Cauraincourt râse hâd și ciudat, de parcă tocmai se rupea ceva în el. Se prăbuși pe scaunul din apropiere cu fața în palme. Sunt mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
pe frunte. Numai hotărârea din priviri rămăsese la fel de îndârjită. ― Ai vești despre băiatul meu? L-ai văzut? Dragă marchize, mergeți să vă culcați! Ați trăncănit destul! Plecăm într-o jumătate de oră. Napoleon vorbea fără să i se adreseze direct marchizului, privindu-l doar pe Dante Negro. ― Într-adevăr, l-am văzut! interveni acesta, în timp ce Cauraincourt se topea tăcut pe ușă. Băiatul este sănătos și vesel. Președintele Senatului pregătește o ceremonie de încoronare a moștenitorului vostru. Cu tot fastul și toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
sprâncene stufoase, aproape albe. Ochelarii și un umăr ceva mai ridicat îi dădeau aerul unui om care se aplecase toată viața doar asupra cărților. ― Apreciați singur! Acolo văd doar un profesor de condiție modestă, un biet preceptor angajat pentru copiii marchizului de Caulaincourt. Și acum, câteva sfaturi utile. Trebuie să fiți umil, supus, obedient. Trebuie să vă adresați întotdeauna cu cel mai mare respect. Marchizul este stăpânul care vă plătește. Fără el, ați muri de foame. ― Ah, dar e caraghios! N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Apreciați singur! Acolo văd doar un profesor de condiție modestă, un biet preceptor angajat pentru copiii marchizului de Caulaincourt. Și acum, câteva sfaturi utile. Trebuie să fiți umil, supus, obedient. Trebuie să vă adresați întotdeauna cu cel mai mare respect. Marchizul este stăpânul care vă plătește. Fără el, ați muri de foame. ― Ah, dar e caraghios! N-ai găsit altceva? Măcar marchiz, ca și Louis. Aș fi vorbit, cel puțin, de la egal la egal. ― Și să nu uit! continuă imperturbabil pictorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
câteva sfaturi utile. Trebuie să fiți umil, supus, obedient. Trebuie să vă adresați întotdeauna cu cel mai mare respect. Marchizul este stăpânul care vă plătește. Fără el, ați muri de foame. ― Ah, dar e caraghios! N-ai găsit altceva? Măcar marchiz, ca și Louis. Aș fi vorbit, cel puțin, de la egal la egal. ― Și să nu uit! continuă imperturbabil pictorul. Trebuie să-l lăsați să urce și să coboare din trăsură înaintea voastră. La fel, când intrați sau ieșiți dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
contra Rusiei. Guvernul cere reginei să semneze decretul pentru convocarea rezervelor, ordine sunt date flotei engleze de a se concentra către Dardanele. Neaprobând convocarea rezervelor și războiul contra Rusiei, lordul Derby își dă demisia de la Departamentul Externelor; în locul său vine marchizul de Salisbury. La București, atitudinea Angliei produce entuziasm și manifestațiile contra rușilor devin mai tari. în urma atitudinii energice a Engliterei și a febrilelor sale pregătiri de război, Austria își schimbă atitudinea cea în doi peri și declară oficial că nu
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
La 11 iunie s-a întrunit Congresul care va hotărî asupra tratatului de pace încheiat între ruși și turci. La acest congres, Germania e reprezentată prin Bismarck, Rusia e reprezentată prin cancelarul prinț de Gorciakoff, Anglia prin lordul Beaconsfield și marchizul Salisbury, Franța prin d. Waddington, Italia prin d-l de Corti, Austro-Ungaria prin contele Andrássy, Turcia prin Savfet-pașa, România prin Ion Brătianu și Mihail Kogălniceanu, având ca secretari pe Mihail Ferikydy și Ion Sturdza, deputați liberali.* Pe lângă principalii delegați mai
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
Grigri), în Cromwell, Emanuel Băleanu, în Don Juan, Nicolae Cerkez, în Jean de Nivelle, Grigore Cerkez, în Cigogniac din Capitaine Fracasse, prințul Ferdinand Ghica în patrician din Veneția, Mihail Marghiloman, în Pompoinet din La fille de M-me Angot, Alexandru Marghiloman, marchiz Ludovic XV etc. etc. Doamnele, una mai răpitoare decât alta - așa ne spune Claymoor - Natalia Suțu în domesticitoare, trăgând după ea un urs lănțuit, prințesa Bibescu, în țărancă din Mans, prințesa Ferdinand Ghica în nebună, prințesa Maria Știrbey în noapte
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
Ședința din 1 iulie (19 iunie) 1878 Prezenți: Pentru Germania, principele de Bismarck, d. de Bülow, principele Hohenlohe-Schi llingsfürst; Pentru Austro-Ungaria, comitele Andrássy, comitele Károlyi, baronul Haymerle; Pentru Franța, d. Waddington, comitele Saint-Valllier, d. Desprez; Pentru Marea Britanie, comitele de Beaconsfield, marchizul de Salisbury, lordul Odo-Ressell; Pentru Italia, comitele Corti, comitele de Launay; Pentru Rusia, principele Gorceakoff, comitele Șuvaloff, d. d’Oubril; Pentru Turcia, Alexandru Caratheodory-pașa, Mehemed-Ali-pașa, Sadullah-bey. Ședința se deschide la 2 și jumătate ore. [...] Ordinea de zi cheamă, înainte de toate
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
doar eram pirat vestit în vremea aceea tulbure, amăruie, verzuie, cu corăbii pântecoase pline cu diamantele Coroanei... Mi-e dor de contele de Monte Cristo... de răzbunările lui teribile, căzând din cer ca un trăsnet globular... Mi-e dor de marchizul de Sade, veșnic închis, făcând bașcă genială, scriind, scriind, scriind pe suluri de hârtie igienică... Mi-e dor de surorile Brontë... tuberculoase și nelogodite... de feciorelnica, sodomizată-n taină, Jane Austen... și uneori de fantoma zglobie a Iuliei Hașdeu... ca să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
până și cu Dumnezeu abordat prin prisma obscenităților? Cât de terifiat trebuie să fie sufletul În această vehemență, cât de puțin din ceea ce-i este cu adevărat drag poate vedea În aceste exerciții Sadice. Și chiar și În acel caz, Marchizul de Sade În felul lui dement era un filozof iluminist. Intenția Îi era În principal blasfemia. Dar pentru cei ce-i urmează (fără să fie conștienți) practicile recomandate, ideea nu mai e o blasfemie, ci mai degrabă igienă, plăcere ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
sau acvarii cu formol. Premiul Academiei Britanice de Film și Teatru. Cuvânt german adoptat că neologism în limba engleză în deceniul al optulea al secolului XX, desemnând idea de bucurie răutăcioasa. Aluzie la regulile fairplay-ului, introduse în box de marchizul de Queensberry în anul 1867. Citat din Evanghelia după Ioan (18:38), preluat de Francis Bacon în ale sale Eseuri despre adevăr. Oraș situat în sud-estul Angliei, între Londra, Leicester, Birmingham, Oxford și Cambridge, construit în urma unei decizii votate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
nu a trecut nimic și nu trebuie să cerem să treacă în pânzele lui Marcel. În schimb, o geometrie incendiată: furtuni de echere, crize de conuri și multe, mai ales, dreptunghiuri: lame cenușii, cenușii, pentru înalte, roșii opere justițiare. Divinul Marchiz concurează puternic, în Marcel, cu divinul Platon. O materialitate crucită cu o disperare arsă, un regim al logicii eficace și al redemțiunii prin cruzime, ridică aceste pânze la mari semnificații. Marcel Iancu ar trebui asociat de un Joseph de Maistre
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
comediilor muzicale produse de acel bărbat, unica fiică a directorului unei companii farmaceutice de talie mijlocie, care urma cursuri de comerț internațional la o universitate catolică din Yokohama, cu o mândrie exagerată, care, deși era o cititoare ferventă a operelor marchizului de Sade, nu cunoscuse decât doi bărbați și bineînțeles că nu trăise Încă nici măcar un orgasm. I-am fost prezentată drept o specialistă din lumea interlopă. „Vă rog frumos să mă inițiați“, mi-a spus ea În glumă, dar, după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
el adesea și cu o agasantă mândrie de clan. E drept că sus-numitul văr, puțin cunoscut În partea mea de Atlantic, era, În Franța, mai faimos decât Sarah Bernhardt, pentru că era vorba despre Victor-Henri de Rochefort-Luçay, În democrație Henri Rochefort, marchiz și comunard, fost ministru, fost ocnaș. Deportat În Noua Caledonie de versaillezi, reușise, În 1874, o evadare rocambolescă, care Înflăcărase imaginația contemporanilor; Însuși Édouard Manet pictase o Evadare a lui Rochefort. În 1889, plecase, totuși, din nou În exil, pentru faptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
trage o limbă. Cărăușul repornește, nu înainte de-a întreba: — Mai e mult? — Încă un etaj, domnule conte, și calvarul dumneavoastră o să ia sfârșit. Pe palierul etajului patru, Lionel se mai oprește o dată, epuizat. Liliane îl izbăvește: Am ajuns. Domnule marchiz, ați fost eroic. Ajutați-mă să descalec. Dacă tot am ajuns până aici, vă duc până-n poartă. Cum doriți. Lionel, cu un oftat de ușurare - care-l îndeamnă pe bichon la un nou gest de afecțiune umedă -, își descarcă povara
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
el nu ar fi greșit în celelalte acțiuni pe care le-a întreprins. După ce regele a ocupat Lombadia, el a recâștigat îndată reputația pe care Carol nu-i îngăduise s-o aibă; Genova a cedat, florentinii i-au devenit prieteni, marchizul de Mantova, ducele de Ferrara, Bentivoglio, Doamna de la Forlì, seniorul Faenzei, ca și seniorii din Pesaro, Rimini, Camerino și Piombino, locuitorii din Lucca, Pisa și Siena, toți au vrut să-i fie prieteni. Atunci au putut venețienii să și dea
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
aripii! Viața-în sine i schimbătoare, Viteză ea cere și adaptare! CALUL ȘI TRĂSURA Într-un secol medieval, Trăia un cal, Mediu și el adică, normal De frumos și de cult, Și căra... (Exact !) mangal, Cărbunele-acela banal, Pentr-o familie de marchizi sau de conți, Bogați, cu copii, cu nepoți, Frumoși și deștepți...dar nu toți; Calul - despre el vreau să vă spun Muncea văzându-și de drum, De viața sa era mulțumit, Nici nu era dură, Era ușor de muncit, Doar
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
lui februarie, când afișele care anunțau că NU MAI SÎNT BILETE Începuseră să apară seară de seară În fața Teatrului St James, succesul fu umbrit de scandal și nu mai trecu mult și norocul lui Wilde intră Într-un declin ireversibil. Marchizul de Queensberry, a cărui indignare provocată de presupusa seducție a fiului său de către Wilde fusese timp de săptămâni Întregi subiect de bârfă prin cluburile din Londra, Îl acuză de a practica sodomia, iar Wilde Îl dădu În judecată pentru calomnie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
toți trei... - Mai bine aș reprezenta-o vreo oră pe mă-ta! șopti Fiorosul aproape cu bunătate, dar de îndată ce se apropie la doar doi pași se și aruncă asupra Dulcelui Doru, sugrumîndu-l și prinzîndu-i într-un clește gulerul stratificat, de marchiz. - Dacă v-ați struni puțin temperamentele... Dacă m-ați lăsa o secundă să intervin... v-aș putea dezvălui... că aș putea fi singurul pământean de pe la noi care-a cutezat să se aventureze până în viziunea tinerilor tâlhari optzeciști... răzbătu vocea
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
într-un braț, peste buza copăii de faianță, Ho diábolos, părăsind pe taximetrul, se repezi glonț în cămăruța lui, acolo unde, după ce îl convocă șuierând pe Dulcele Doru, îi imobiliză întîi piciorușele agile, de crocodil. Îi descusu acestuia gulerul de marchiz. Îi slăbi din strânsoare nervurile gâtului și, scotocindu-i prin măruntaie, îi extrase, dintre zăcămintele fișelor statistice, un dosărel, concis și nutritiv, ca de serviciu secret, al numitului Victor Rugnis, domiciliat în zona Olari - Calea Moșilor, profesie incertă, oarecum literat
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]