2,956 matches
-
1930; Curs de cinematograf, București, [1930]; Amica mea Europa, București, 1939; Marlene Dietrich, București, 1966; Vedetele filmului de odinioară, București, 1968; Erich von Stroheim, București, 1970; Filme de neuitat (în colaborare cu Constantin Popescu), vol. I, București, 1972, vol. II: Metamorfoze cinematografice sau Arta ecranizării, București, 1975, vol. III: Shakespeare pe ecran, București, 1976, vol. IV: Drumuri, destine, climate, București, 1977; Cinematograful, acest necunoscut, vol. I: Funcțiile cuvântului în film, Cluj-Napoca, 1973; Foste adevăruri viitoare, București, 1978; Nestemate cinematografice, București, 1980
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290006_a_291335]
-
Editura Eminescu, București, 1970; Grigurcu, Gh., De la Eminescu la Nicolae Labiș, Editura Minerva, București, 1989; Lovinescu, E., Istoria literaturii române contemporane, în Scrieri 4, Editura Minerva, București, 1973;Manolescu, N., Postfață la Tudor Arghezi-Poezii, Editura Minerva, București, 1971 : Manolescu, N., Metamorfozele poeziei, Editura Timpul, Reșița, 1996;; Pop, I., Recapitulări, E.D.P., București, 1995; Zaciu, Mircea, Tudor Arghezi în Mircea Zaciu, Marian Papahagi, Aurel Sasu (coord.); Dicționarul esențial al scriitorilor români, Editura Albatros, București, 2000. G. BACOVIA (1881-1957) G. Bacovia (alias Gheorghe Vasiliu
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
un antisentimental, Editura Albatros, București, 1974; Lovinescu, E., Critice, Editura Aurora, București, 1992 ; Manolescu, N., Lecturi infidele, E.P.L., București, 1966; Manolescu, N., Teme, IV, Editura Cartea Românească, București, 1983; Manolescu, N., Despre poezie, Editura Cartea Românească, București, 1987; Manolescu, N., Metamorfozele poeziei, Editura Timpul, Reșița, 1996; Moț, Mircea, Despre Bacovia, Editura Orator, București, 2002; Negoițescu, I., Scriitori moderni, E.P.L., București, 1996; Pop, I., Jocul poeziei, Editura Cartea Românească, București, 1985; Pop, I., Recapitulări, Editura Didactică și Pedagogică, București, 1995; Streinu, Vl
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
care măsoară ritmurile succesiunii între viață și moarte, ca un adevărat cronos universal; în ou gălbenușul înseamnă stingere și moarte, luând forma creatului, iar albușul reprezintă viața. Un alt simbol este acela al roții (ciclicitatea elementelor vii, începutul și sfârșitul, metamorfozele). În final, există un îndemn la păstrarea ritmurilor necesare, a menținerii în viață: "nu-l sorbi/ să nu curmi nunta-n el/, nici la cloșcă să nu-l pui/ Îl lasă-n pacea întâie-a lui". Oul sfânt (simbolul sacrului) se
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
BIBLIOGRAFIE: Călinescu, G., Istoria literaturii române de la origini până în prezent, Fundația Regală pentru literatura română, București, 1941; Grigurcu, Gh., De la Mihai Eminescu la Nicolae Labiș, Editura Minerva, București, 1989; Manolescu, N., Despre poezie, Editura Cartea Românească, București, 1987; Manolescu, N., Metamorfozele poeziei, Editura Timpul, Reșița, 1996; Mincu, Marin, Ion Barbu. Eseu despre textualizarea poetică, Editura Cartea Românească, București, 1981; Mincu, Marin, Opera literară a lui Ion Barbu, Editura Cartea Românescă, București, 1990; Paleologu, Al., Spiritul și litera, Editura Eminescu, București, 1970
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
doi, comunicarea: Iar ea vorbind cu el în somn/ Oftând din greu suspină". În visul protagonistului din nuvela Sărmanul Dionis, acesta încearcă să evadeze din realitate spre a ajunge la Dumnezeu, străbate timpul și spațiul, în care au loc diferite metamorfoze. În idila Sara pe deal evaziunea are loc din contingent în oniric; prin eros se accede la nemurire. ARTE POETICE EMINESCIENE Concepția lui Eminescu despre artă și condiția poetului au fost exprimate în: Epigonii, Glossă, Odă (în metru antic), Criticilor
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
palid cu priviri curate,/ Voluptos joc cu icoane și cu glasuri tremurate/ Strai de purpură și aur peste țărâna cea grea". Poezia transfigurează realitatea, re-creează, prin cuvânt, alt univers; e un rezultat al gândirii mitice și simbolice. Poezia transfigurează prin metamorfoza "joc cu icoane"... Poetul caută cuvântul "ce exprimă adevărul" (adevărul vieții, sentimente profunde), aspiră spre o artă ideală, dar nu se poate manifesta într-o societate superficială, meschină. El își exprimă viziunea filosofică asupra iubirii și morții, ridicând privirea la
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
pe tema efemerității omului (fortuna labilis, fugit irreparabile tempus). M. Eminescu a preluat din creația populară teme, motive, simboluri, forme prozodice de limbaj poetic). Revedere este prima poezie în metru popular-trohaic și exprimă concepția generală a poetului despre univers, despre metamorfozele naturii și condiția trecătoare a omului. În cadre amintind de prozodia folclorică se dezvoltă idei noi, cu caracter filosofic. Titlul poeziei sugerează revenirea poetului în spațiul copilăriei, unde are prilejul să revadă codrul și să reflecte cuprins de melancolie asupra
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
solemn, cu tonalități elegiace asemănătoare doinei: "Numai omu-i schimbător/ Pe pământ rătăcitor,/ Iar noi locului ne ținem,/ Cum am fost așa rămânem:/ Marea și cu râurile,/ Lumea cu pustiurile,/ Luna și cu soarele,/ Codrul cu izvoarele". Aflat într-o veșnică metamorfoză, codrul "cu râuri line" este surprins în timpul iernii viscolite, dar și în timpul verii, când regenerează și privește nepăsător, cum trece vremea. Acesta mereu întinerește, pe când stele "scânteie pe locuri" (relația cosmic și terestru), vântul "bate", frunza "sună" și prin conjuncția
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
marilor valori romantice. În poem, filosofia populară (credințe, practici magice, tradiții) se contopește cu viziunea mitică despre nașterea lumii și originea elementelor primare. Din substratul folcloric se rețin: formula de basm cu care se deschide opera, portretul fetei de împărat, metamorfozele Luceafărului (a. se întrupează din cer și mare pentru a căpăta înfățișarea neptunică; b. se întrupează din noapte și soare spre a deveni demon), chemările magice ale fetei de împărat, motivul Zburătorului. Izvoare filosofice sunt în primul rând Kant, Hegel
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
ia înfățișare demonică, născându-se din soare și din noapte: "Și soarele e tatăl meu,/ Iar noaptea-mi este muma". De astă dată i se oferă fetei cosmosul, în care ea să fie cea mai strălucitoare stea, dar aceasta refuză. Metamorfozele Luceafărului (înger și demon) ilustrează mitul Zburătorului și reacția geniului este tristă: "Au nu-nțelegi tu oare/ Cum că eu sunt nemuritor,/ Și tu ești muritoare?". Fata nu-l înțelege, îi cere să coboare în lumea ei și să fie
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
contemplă constelațiile, închise ochii să poată visa și când îi deschide, văzu o fată cu chip de înger. Dionis privi liniile roșii care începură a se mișca, puse degetul în centrul lor și simți că este tras în trecut. În urma metamorfozei, Dionis devine un călugăr, călugărul Dan, pe vremea lui Alexandru cel Bun, care se visase mirean, cu numele de Dionis. Textul eminescian este ambiguu, impregnat de idei filosofice, mitologice, științifice, care privesc metempsihoza, avatarii (întâmplările), "anamneza" (uitarea altei existențe). Călugărul
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
umane. Pentru a atinge absolutul în iubire, omul superior face un pact cu Diavolul, amintind de mitul faustian. Dionis este un personaj dinamic, arhetipal, trăiește drama căutării absolutului, crede în simultaneitatea lumilor și face un pact ca să recupereze lumile anterioare. Metamorfoza umbrei în personaj a permis scindarea personalității. Vicleanul Ruben a reușit cu greu să-l ademenească pe călugărul Dan: "Mult a trebuit până l-am prins în laț pe acest călugăr evlavios...", căruia i-a sugerat ideea luciferică de a
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Editura Minerva, București, 1980; Papu, E., Poezia lui Eminescu, Editura Minerva, București, 1971; Perpessicius, Panaitescu D., Eminesciana, Editura Minerva, București, 1989; Petraș, Irina, Un veac de nemurire: Mihai Eminescu, Ion Creangă, Veronica Micle, Editura Dacia, Cluj, 1989; Petrescu Aurel, Eminescu: metamorfozele creației, Editura Albatros, București, 1985; Petrescu, I. Em., Eminescu. Modele cosmologice și viziune poetică, Editura Minerva, București, 1978; Petrescu, I. Em., Eminescu și mutațiile poeziei românești, Editura Dacia, Cluj, 1989; Popp, Aug. Z. N., Caleidoscop eminescian, Editura Eminescu, București, 1987
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
exprima poezia însăși. Partea a doua a articolului prezintă cultura lui Eminescu, om al timpului modern, cultură care i-a alimentat ideile teoretice. Fondul ideatic depinde de "forma frumoasă" a poeziei, considerată "partea cea mai sugestivă în opera lui". Analizând metamorfoza culturalului în estetic, Maiorescu abstractizează forma considerând-o un principiu diferențiator al universului artistic de nonartistic. Rimele eminesciene sunt noi, formate din "împreunarea unui cuvânmt prescurtat (...) sau din două cuvinte" ; utilizarea substantivelor în realizarea rimei. Poeți și critici Acest articol
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
pe Ana a preluat-o de la Titu Herdelea. După ce a sedus-o pe Ana, atitudinea lui este rece, disprețuitoare, cinică; este "semeț și cu nasul în vânt", "sfidător" când discută cu Vasile Baciu despre zestre. Se poate vorbi de o metamorfoză a protagonistului "de la brutalitate și violență, la prefăcătorie și încântare". După ce patima pentru pământ a fost potolită, a răbufnit patima iubirii pentru Florica, grăbind sfârșitul eroului. Ion este primul erou literar realizat în mod obiectiv. Caracterizarea Anei Ana reprezintă o
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
spații lingvistice diferite (concret și abstract) și realizează o imagine fascinantă, dinamică, expresivă. În urma restructurării limbajului, textul poetic este ușor deviat: leoaica "a sărit în față", "a înfipt", "a mușcat". "Mușcătura" însă nu provoacă durere, ci doar schimbarea de stare, metamorfoza, accentuată prin reluarea ritmică "în față", "în față", "de față". Unul dintre simbolurile nichitastănesciene este cercul, în care deslușim transparență și oglindire: Și deodată-n jurul meu, natura/ se făcu un cerc, de-a-dura,/ când mai larg, când mai aproape,/ ca
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
în România literară, nr. 21, 1983. Manolescu, N., Julien Green și strămătușa mea, Editura Cartea Românească, București, 1984. Manolescu, N., Despre poezie, Editura Cartea Românească, București, 1987. Manolescu, N, Istoria critică a literaturii române, Editura Minerva, București, 1990. Manolescu, N., Metamorfozele poeziei. Metamorfozele prozei, Editura Polirom, Iași, 1993. Manolescu, N., Metamorfozele poeziei, Editura Timpul, Reșița, 1996. Manolescu, N., Arca lui Noe, Editura Gramar, București, 1998. Manolescu, N., Literatura română postbelică, Editura Aula, Brașov, 2001. Manu, Emil, Ion Minulescu și conștiința simbolismului
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
literară, nr. 21, 1983. Manolescu, N., Julien Green și strămătușa mea, Editura Cartea Românească, București, 1984. Manolescu, N., Despre poezie, Editura Cartea Românească, București, 1987. Manolescu, N, Istoria critică a literaturii române, Editura Minerva, București, 1990. Manolescu, N., Metamorfozele poeziei. Metamorfozele prozei, Editura Polirom, Iași, 1993. Manolescu, N., Metamorfozele poeziei, Editura Timpul, Reșița, 1996. Manolescu, N., Arca lui Noe, Editura Gramar, București, 1998. Manolescu, N., Literatura română postbelică, Editura Aula, Brașov, 2001. Manu, Emil, Ion Minulescu și conștiința simbolismului românesc, Editura
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
și strămătușa mea, Editura Cartea Românească, București, 1984. Manolescu, N., Despre poezie, Editura Cartea Românească, București, 1987. Manolescu, N, Istoria critică a literaturii române, Editura Minerva, București, 1990. Manolescu, N., Metamorfozele poeziei. Metamorfozele prozei, Editura Polirom, Iași, 1993. Manolescu, N., Metamorfozele poeziei, Editura Timpul, Reșița, 1996. Manolescu, N., Arca lui Noe, Editura Gramar, București, 1998. Manolescu, N., Literatura română postbelică, Editura Aula, Brașov, 2001. Manu, Emil, Ion Minulescu și conștiința simbolismului românesc, Editura Minerva, 1981. Marcea, Pompiliu, Ioan Slavici, E.P.L., București
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Pecie, I., Romancierul în fața oglinzii, Editura Cartea Românească, București, 1989. Perian, Gheorghe, Scriitori români postmoderni, Editura Didadctică și Pedagogică, București, 1996. Petraș, Irina, Un veac de nemurire: Mihai Eminescu, Ion Creangă, Veronica Micle, Editura Dacia, Cluj, 1989. Petrescu, Aurel, Eminescu: metamorfozele creației, Editura Albatros, București, 1985. Petrescu, Ioana, Em., Eminescu. Modele cosmologice și viziune poetică, Editura Minerva, București, 1970. Petrescu, Ioana Em., Configurații, Editura Dacia, Cluj-Napoca, 1981. Petrescu Ioan Em., Eminescu și mutațiile poeziei românești, Editura Dacia, Cluj, 1989. Petrescu, Liviu
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
IV, 7, 93, 100, 214, 235, 275; Ralea, Scrieri, II, 449-451; Octav Botez, „Pământ și soare”, ALA, 1928, 373; N. Davidescu, „Pământ și soare”, UVR, 1928, 8; Călinescu și contemporanii, I, 98-100, II, 73-74; Călinescu, Ist. lit. (1941), 759-760; Manolescu, Metamorfozele, 25-27, 43; Botez, Memorii, I, 319-321; Ștefana Velisar-Teodoreanu, Ursitul, București, 1970, 95-107; Rotaru, O ist., II, 577-578; Crohmălniceanu, Literatura, II, 342-343; Micu, „Gândirea”, 620-621, 673; G. Bărgăuanu, ADLTR, B-76; Rodica Șuiu, Un „viețist”: G. Bărgăuanu, CL, 1986, 8; Scarlat, Ist.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285641_a_286970]
-
sa. Narcis cel din mit a murit pentru că nu s-a recunoscut; și nici nu a luat oglinda drept ceea ce este: o graniță între realitate și ficțiune. Efectul erotic, nu și cel formativ, a exercitat un efect asupra sa. În Metamorfozele lui Ovidiu, cînd mama sa Liriopa l-a consultat pe înțeleptul Tiresias și l-a întrebat dacă fiul ei va trăi pînă la bătrînețe, răspunsul a fost: "Dacă nu se cunoaște pe sine" (Si se non nouerit). Cunoașterea de sine
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
in Highschool (1978). Comentariile sînt împrumutate dintr-un articol de Ernest van Alphen, Fucking Literature: On Excess and Sublimity in Kathy Ackter's Narratives (1997). Cea mai veche sursă cunoscută în legătură cu mitul lui Narcis o repre-zintă Cartea a treia a Metamorfozelor lui Ovidiu. Ovidiu exploatează din plin potențialul literar al oglindirii auditive prin imaginea lui Echo, ca întruchipare sonoră a oglindirii vizuale care, în literatură, nu poate fi reprezentată într-o manieră concretă. Cu referire la Echo, vezi inteligenta analiză realizată
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
și numai așa intuise el din bun început că irepresibila lui vocație de "dascăl" își putea face pereche cu aceea de "scrietor". Și cum aproape invariabil a înțeles să procedeze? Luând-o dinspre starea sufletească axială: iubirea cu toate precedențele, metamorfozele, corelativele, antonimele sale. Le urmărea cu fascinație, metodic, pe verticală (fire, impulsuri "subliminale", cazuistică balansând între sugestiile angelice și cele de "advocatus diaboli" etc.) precum și pe orizontală (împrejurări, dispoziții intime aparținând prezentului imediat și prelungindu-se din comportamentul global până în
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]