1,998 matches
-
construit, în jurul stațiunii climaterice, de către unitatea militară ce s-a stabilit acolo. Într-o seară târziu, în toamna aceluiași an, vila Dora a luat foc. Toată lumea în putere din colonie a mers să ajute la stingerea incendiului care a mistuit complet acoperișul și etajul. A doua zi după incendiu, mergând la unchiul meu împreună cu sora, cumnatul și Siegfried, când am ajuns în dreptul vilei am început să plâng. Acea clădire cunoscută atât de bine era aproape o ruină care încă mai
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
în inima Ceahlăului. Trupele de securitate nu le-au dat de urmă niciodată. .. Iarna aspră și geroasă, care a urmat, au înfruntat-o în ascunzătoarea de sub Toaca, înfofoliți în cojoace mițoase într-o fumărie groasă, s-o tai cu cuțitul, mistuiți de gânduri și speranța absurdă... în așteptarea americanilor. Seară de seară, cu urechile lipite de stația de radio, așteptau cu înfrigurare „ora” când „Radio Londra” și „Vocea Americii”, transmiteau emisiuni în limba română. „Bum-bum... bum-bum..!,se auzi semnalul.. era ora
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
în spuză, viața lui. Căpitanul întârzia să vină, și, îngrijorarea crescu și se săpa adânc pe chipurile lor. Își citeau limpede, unul în sufletul celuilalt ceea ce simțeau în clipa aceea, dar le era greu s-o spuie. Pe toți îi mistuia același gând... Căpitanul. Ion Cârțu, prietenul din copilărie, omul cel mai devotat.. ca să-și facă de treabă, zgândărea șperla cu un vreasc, spulberând scântei. Regreta cu toată ființa lui, că nu l-a însoțit. „Poate n-o pățit nimic..!”, își
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
și-l aplece, să se umilească în fața călăilor comuniști. „Câtă mândrie !.. Ce moștenire.. de la străbunii lui !”, stai și te gândesti. Prin ochii lui negri, câte nu spune !.. Spune amarul unei vieți îndurate.. spune nădejdile neîmplinite.. spune focul dorințelor care-l mistuie. Fruntea când i se luminează de un gând mântuitor, când se întunecă la gândul zilelor mai grele si mai rele. Buzele sale zdrobite de patul armei, îngânând ceva, numai de el știut, care-i stoarce sufletul... Brațele vânjoase, pieptul gol
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
pământul; dar nici un cuvânt despre aer și eter, Elemente mai greu de observat de entuziaștii contemporani ai experimentului. Toate Elementele purifică, fiecare după feleșag. Apa spălând, dizolvând; Aerul vânturând; Pământul putrezind; Eterul sublimând, compensând degradarea impurificării cu negentropia spiritului; Focul mistuind. Dar, Într’o lume avidă de energie, Focul nu poate fi decât sfânt. Motiv pentru care românul tradițional nu arde gunoaie, după cum nici nu le aruncă Înspre quintesența energiei, adică spre Soare. Iar „casa“ focului, cuptorul, nu trebuie dărâmată chiar dacă
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
-o pe aceea veche, cu tot ce se află pe ea, În focul din adâncuri. Altfel spus, Focul regenerează, născând din vechiul degradat noul. Parcă am auzit asta de la mitica pasăre Phoenix, dar și de la autohtona Pasăre Măiastră, care se mistuie și renaște, dar prin Apă, tot la 30 de ani o dată... Focul mistuie? Nimic mai fals. Materialul combustibil se mistuie el Însuși și asta pentru că În lumea noastră oxidantă, cu oxigenul foarte bine reprezentat, rămășițele epocilor trecute, antitetic reducătoare, precum
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
din adâncuri. Altfel spus, Focul regenerează, născând din vechiul degradat noul. Parcă am auzit asta de la mitica pasăre Phoenix, dar și de la autohtona Pasăre Măiastră, care se mistuie și renaște, dar prin Apă, tot la 30 de ani o dată... Focul mistuie? Nimic mai fals. Materialul combustibil se mistuie el Însuși și asta pentru că În lumea noastră oxidantă, cu oxigenul foarte bine reprezentat, rămășițele epocilor trecute, antitetic reducătoare, precum gazele ori petrolul, ca și substanțele contemporane, dar „tradițional“ făcute tot reducătoare, precum
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
din vechiul degradat noul. Parcă am auzit asta de la mitica pasăre Phoenix, dar și de la autohtona Pasăre Măiastră, care se mistuie și renaște, dar prin Apă, tot la 30 de ani o dată... Focul mistuie? Nimic mai fals. Materialul combustibil se mistuie el Însuși și asta pentru că În lumea noastră oxidantă, cu oxigenul foarte bine reprezentat, rămășițele epocilor trecute, antitetic reducătoare, precum gazele ori petrolul, ca și substanțele contemporane, dar „tradițional“ făcute tot reducătoare, precum biomasa, sunt anacronice așteptând doar o amorsă
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
atelierul de lucru ce devenise neîncăpător de mulțimea tablourilor (respinse la expoziții și muzee), îngrămădite prin unghere prăfuite, deși continua să picteze dintr-un impuls lăuntric pe care nu-l înțelegea sau, poate, era pur și simplu inerția ce-i mistuia energia creativă într-un abis nebănuit. Abia peste câțiva ani a revenit la vechea ocupație de agent de asigurări la o filială a Marelui Trust Transnațional și la a doua pasiune: studierea certitudinilor hazardului în fenomenele artistice. Rămas singur, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
au fost, veacuri de-a rândul, aproape o specialitate a Bucureștiului. Construit din materiale ușoare și cu mult lemn, orașul cădea ușor pradă flăcărilor. O enumerare ar fi prea lungă. Mă mărginesc să menționez marele foc din 1804, care a mistuit vechea curte domnească și o parte Însemnată a orașului (aveau să-i urmeze În 1805, ca pentru a „echilibra“ acțiunea elementelor, două revărsări ale Dâmboviței) și, cel mai nimicitor dintre toate, incendiul din 1847; au ars atunci 1 142 de
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
Foițele se numeau "Creangă". După falimentul din 1902, devine cofetar la București, lansând cozonacii moldovenești și ceaiul Pax". Poza și citatele se arată a fi predecesoare ale metodei moderne de publicitate literară. La fel de... disparentă: textele alese de Constantin s-au mistuit în rotocoale de fum, iar peste afișele de pe garduri și din tramvaie cu citate și poze ale stimaților noștri contemporani s-au lipit rânduri-rânduri de fotografii electorale. Sic tranzit... Mai rămân surprins de târzia devoalare a frecventei apartenențe a răposaților
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
granița și puterea simțurilor noastre robite cotidianului, alcătuind un sistem fabulos în care gravitația-liant se înfiripează din încercarea de a redescoperi viețile și lumea celor ce au fost. Nesfârșit e universul cărților nescrise, nepermis de multă viață arde și se mistuie fără a-și înregistra trecerea în fila tipărită. Coșbuc spunea: "E greu să-ți iubești patria, dacă ți-ai uitat strămoșii", iar lirica populară a știut și s-a străduit mereu, în pofida interdicțiilor și opreliștilor de tot felul, de-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
Iași se bea!", "Crâșmărița de la Teiu" ș.m.a. Este obligatoriu să luăm în considerare și ipoteza că documentele salvate de Toader Hrib nu-s decât parte din virtualul "Fond Taniac" și că, pentru fierberea barabulelor rusoaicei din Rădăuți, se vor fi mistuit pe horn cine știe câte alte dosare. Oricum, ceea ce s-a păstrat și ni s-a revelat acum e destul pentru a ne uimi încă odată cât de multe nu știm despre truda înaintașilor. Și pentru a-l adăuga, în Pantheonul bucovinean
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
V.A. Urechea și atâția alți începători într-ale învățământului românesc. A fost casa spătarului Petrache Cazimir. Documentar, e atestată încă din 1799. A scăpat ca prin minune din marele incendiu ce a distrus Iașul în 1827 și, cum flăcările mistuiseră și Curtea domnească, de voie, de nevoie, Sandu Sturza Voievod a ridicat-o la rang de reședință. Statul moldovean cumpără imobilul în 1834, hărăzindu-l să găzduiască Academia Mihăileană (între 1834-1860), precursoarea Universității "Al. Ioan Cuza". A adăpostit, apoi, internatul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
să nu mai rămână copiii fără bunici așa cum am rămas eu fără mamaia mea care plecat lângă Isus anul acesta pe 18 septembrie. Știu că îi este foarte bine acolo și că a scăpat de cancer, boala care i-a mistuit trupul. Doar atât te rog: roagă-te la mamaia mea să mă vegheze și te mai rog să-i spui că eu o iubesc din tot sufletul, și că, să nu fie supărată pentru că într-o zi ne vom întâlni
Iubiţi bolnavii de cancer by Timeea Florina, Timeea Irina Gabriela () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1254_a_2203]
-
dădeam târcoale unei lumi pe care o regăseam străină și inutilă, de o nebulozitate toxică, a cărei menire unică era aceea de a mă Împiedica să respir. Neamurile mele bune și neamurile mele vitrege, cei vii și tot șirul morților mistuindu-se În neantul memoriei, toți colcăiau și bolboroseau amarnic În penumbra prelinsă din ochiul de geam de sub tavan. Aveam perspectiva unui gang de curte interioară, o fâșie aproape la fel de lată ca aceea a drumului meu. După o jumătate de metru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
și halele Fabricii de Cablu zăceau În Întuneric. Ăștia lucrează doar două schimburi, schimbul doi o fi ieșit demult, e târziu... Era noaptea mare de-a lungul șinei de tramvai și peste parc și peste lac, iar În stânga noastră se mistuiau În lumina lunii casele Cartierului 23 August. Văzusem o mașină zburând pe lângă noi pe șosea. Las-o... Cine dracu’ te-ar mai lua la ora asta? Și de Laur ai uitat? Unde dracu’ s-o fi dus și ăla? Mi-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
vedere, domnu’ Golea. Domnu’ Golea se afla din nou Într-o situație aparent fără ieșire. Ca și altădată, mi se părea că-i prea târziu ca să-mi mai schimb viața. Devenisem desigur dependent de Încropirea acelei istorii monstruoase care mă mistuia, și acolo-n măruntaiele ei mă simțeam legat trup și suflet de cei care ar fi trebuit să mă plătească pentru efortul meu atotcuprinzător, dar și de Ortansa și de fiul meu Gabriel și de oricui i-ar fi venit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
tăticuțule, Îmi ia pizda foc! E ca o oglindă vie În care amețesc privindu-mă. - Ești un copil obraznic și lacom de șaizeci și unu de kilograme, și io un bătrân răpciugos și pofticios. Dar deja nu mă mai aude mistuindu-mă pe Îndelete Între coapsele ei zdravene, pe care se sprijină În poziția unei broaște lingându-mi obrajii și gâtul. Îi ascult degetele fremătându-mi pe claviatura coastelor și fierbințeala limbii coborându-mi pe piept și pe pântece, În același
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
localități și Târgoviște. Mai apoi, pe lângă foamete și boli, bieții oameni s-au trezit și cu turcii, care s-au năpustit distrugând totul, și, în stilul lor au pus foc peste tot. Multe biserici și case au fost devastate și mistuite de flăcări, inclusiv biserica catolică și mănăstirea franciscană; și toate bisericile și mănăstirile franciscane din Câmpulung, Râmnicu Vâlcea, Craiova, Orșova Nouă au avut aceeași soartă cruntă. Pacea de la Iași (1792) a adus o înseninare și o perioadă de liniște și
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
devotat catolicismului, Domn, Matei Basarab (1632-1654). Biserica franciscană era închinată Maicii Domnului de Carmel. Este ceea ce putem să numim astăzi, de la înălțimea distanței de timp, prima „Bărăție”, care însă, nu a durat prea mult, datorită unui mare incendiu care a mistuit și biserica și mănăstirea celor trei călugări franciscani. Nenorocirea s-a produs în timpul revoltei lui Mihnea al III-lea, atunci când tătarii și turcii au ocupat orașul. Cea de a doua Bărăție a fost începută la inițiativa părintelui franciscan observant Antonio
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
luăm sânge: întinde brațul pe marginea rezemătorii! Ce-i drept, cunoșteam tot acest ,,ritual’’ dar nu aveam nici un chef de comentarii...ironice ori de alt fel, deși fierbeam în sucul propriului orgoliu lezat. Așteptam scânteia prielnică revoltei, focul însă îmi mistuia întreaga ființă. Mi-am scos tacticos propria batistă, una albastră și șifonată, din buzunarul pantalonului albastru și mi-am așezat-o în dreptul gurii și nasului.( Trebuia să avertizez, într-un fel ironic, lipsa măștilor de protecție antimicrobiană! Asta era scânteia
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
despre serviciul președintelui George W. Bush la Garda Națională Aeriană, Howard Kurtz de la The Washington Post (20 septembrie 2004) a scris următoarele: „Parcă cineva ar fi aruncat un chibrit pe un lemn Îmbibat În kerosen. Flacăra care a urmat a mistuit toată mass-media deoarece blogger-i necunoscuți mai Înainte au reușit să pună rețeaua lui Murrow și Cronkite pe o poziție puternică de defensivă. Secretul, spune șweb designerul și blogger-ulț Charles Johnson, este «culegerea de informații open-source». Adică, avem un număr impresionant
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
cele de sub cuvintele-titlu băile, igiena individuală, ~ satului, laptele, legumele, mierea, soarele, teme ale articolelor din periodice sau/și ale conferințelor radio), este însuflețit de narațiuni sfătoase ori pledoarii cu adresă socială. Iată câteva exemple: "Bucatele, odată vârâte în noi, se mistuie și se prefac în căldură mocnită, așa cum ard lemnele într-o sobă, ca să încălzească odaia. Nu e o minciună dacă am zice că noi purtăm soba înăuntru nostru. Dar hrana nu slujește numai la încălzirea noastră, ci și la putere
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
pe câmpiile pustii, întoarse în pulbere ca stâncile goale și uscate de "surda uitare". Așa cântă poeții Eladei:36 "Eu sunt, străinilor, Illion, sfânta, vestita cetate, Ziduri și turnuri cândva pază-mi stăteau împrejur. Azi, chiar de zac la pământ, mistuită de-a vremii cenușă, Încă-mi păstrez, în Homer, porțile grele de bronz". (Euenos, 9, 62) Antiteza "altădată-acum" surprinde trecutul printr-o raportare, permanentă, la prezent. Eminescu va prelua acest raport de temporalitate dezvoltând mai mult ideea unui prezent decăzut
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]