2,391 matches
-
cu o mustață neagră și un cap pătrățos, într-atît de vîrît între umeri încît părea că nu și-l poate mișca independent de corp. îi luă lui Thaw pulsul și temperatura, îl întrebă de cînd era în starea asta și mormăi cu gravitate. Domnișoara Maclaglan aduse o cratiță cu apă fierbinte, cu o cutioară metalică prinsă în interior. El scoase părțile de sticlă și metal din cutie, le asamblă într-o seringă hipodermică, o umplu dintr-o sticluță cu capac de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
duceau jos. Doamna Gilchrist strigă pe un ton ursuz: — Ce mod minunat de a-ți petrece vacanța, Duncan. Era o dimineață proaspătă de iulie. Thaw se prinse de marginea băncii din ambulanță, în timp ce domnul Thaw, aflat pe cea din față, mormăia și încerca să ridice cu ajutorul unui pix încuietoarea unui geamantan. — Ce s-a-ntîmplat? întrebă Thaw. — încuietoarea asta blestemată s-a înțepenit. — N-am nevoie de geamantan la spital. — Bineînțeles că n-ai. E pentru hainele tale. Fereastra mată era puțin deschisă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
celălalt birou. Cine din clădirea asta înțelege organismul ca întreg? Tu și cu mine și bătrîna de la etajul superior, poate, dar restul au uitat. Li s-a spus, dar au uitat. — Pettigrew e cinic, zise Gilchrist rîzînd. — Un cinic plăcut, mormăi Pettigrew. Să nu uiți, Pettigrew este pentru toți un cinic plăcut. Secretara puse o tavă cu serviciul de cafea pe masă. Gilchrist își luă ceașca la fereastră, se așeză pe pervaz și vorbi oracular: — Slujbe. Stabilitate. Mediu. Trei birouri, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
creierul orașului, prima casă a cunoașterii instituționale și administrației moderne. Peste cîteva secole se va împărți în tribunal, universitate, templu, trezorerie, bursă și arsenal. I-auzi, i-auzi! strigă Weems pe neașteptate, și se auziră cîteva aplauze răzlețe. — La naiba! mormăi Odin. Vorbește de zece minute și abia a ajuns la subiect. — Propozițiile astea vagi mi se par foarte liniștitoare, spuse Powys. — Ca și cum am fi din nou la școală. Dar nu toți oamenii triburilor sînt adoratori servili ai bogăției [zise Monboddo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
voluntară de secretariat pentru Clubul de Camping din Marea Britanie și Asociația Scoțiană a Căminelor pentru Tineret. Mama a avut parte de mai puține bucurii după căsătorie, și acum îmi dau seama că își dorea mai mult de la viață, deși rareori mormăia nemulțumită. Erau, deci, un cuplu obișnuit. Am avut o soră mai mică pe care o zgîndăream și cu care mă băteam, pînă am ajuns să locuim în case separate. Atunci mi-a devenit unul dintre cei mai buni prieteni. î
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
iască pe un trunchi de brad, sau un oxiur mâzgălit de fecale într-un rect care pentru tine este tot universul. Și aici mă apucă nebunia, aici sar cu totul din pat și umblu prin casă cu capu-n palme, mormăind repede ceva, doar ca să nu mă mai aud gândind. Pentru că mintea mea limpezită brusc și perversă îmi spune continuu că asta și sânt că sânt cu adevărat un oxiur și că lumea e cu adevărat un anus scârbos și că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
eteroclite. Intrară, pătrunzând în bezna mirosind a lături, într-o încîlceală de străduțe de pe dreapta șoselei. Greierii țârâiau, dinii lătrau, și din când în când vreun unchiaș cu basc pe cap scotea capul pe poartă, se uita în susul drumului și mormăia ceva. Închidea apoi poarta și dispărea sub bolta de viță de vie. În altă curte, câțiva oameni cinau afară, în jurul unei mese acoperite cu mușama, sub un bec atârnat de-o creangă de copac. Mii de musculițe și țânțari se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
stea neagră. Din cheliceri îi picura acum sânge. Se așezară la masă, privind animalul ai cărui ochi, așezați în triunghi pe fruntea-îmblănită, străluceau ca trei bobite de rouă. "Ne-am jucat de-a ceru-nstelat", zise Soile, iar mama ei mormăi: "Altădată copiii lăsați de capul lor se jucau de-a mama și de-a tata." Se aplecă până dispăru cu totul sub linia mesei. Când se ridică, avea-n mâini cutia de pantofi care vibra de-o zbatere tremurată, ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de nori. Se făcea tot mai frig. Gleznele începuseră să-l doară și aerul îi rănea plămânii. Era vremea când tatăl lui se-ntorcea de la stația de epurare a apei, și în mod sigur întrebase de el. "Krijg de klere!", mormăise, poate, auzind că fiul lui iar hoinărea aiurea. Încă nu erau, însă, alarmați, și nu aveau să fie până la căderea întunericului. Între timp, băiatul începuse să crească. Crescuse și înainte, clipă de clipă, înăbușit și neobservat, dar acum, la fiecare
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din orbitele cu deșeuri, era să adoarmă înainte să termin pregătirea pentru inserția visului profetic, tună Kalator, abia respirând din pricina emoției. Crey îl privea pierit, fără să înțeleagă ceva nici din monologul interior al Apostolului, și nici din tot ceea ce mormăise călugărul la diverse microfoane. ― Gata! L-am pierdut, nu-i așa?... L-am pierdut! Monahul se întoarse cu o lentoare pe care și-o ura fiindcă știa că îl chinuie pe minusculul guvernator, dar pe care nu și-o putea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
luptăm. Dar lecțiile despre confruntările fizice sunt mult mai puține și mai ușoare decât cele în care încercăm să deprindem metodele prin care să ne ferim de asocierile cu persoane impulsive. Cumințit brusc de stăpânirea de sine a călugărului, Crey mormăi în barbă: ― Totuși trebuie să-mi spui ce urmează! ― Asta așa este, încuviință Isidor. De pildă, acum, Apostolul Laak își adună forțele și va trece la o etapă extrem de importantă... ― Suntem în pericol? ― Nu, nicidecum! Momentul e important mai mult
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
care îi apare Ustin, Mântuitorul neamului său, care îi dezvăluie locul unde se află depozitul de unelte. Pentru început, clonelor aveau să li se dea cuțite, topoare, hârlețe. fierăstraie, furci și greble ca să-și poată duce la bun-sfîrșit munca. ― Interesant, mormăi Crey. Dar când vor începe să muncească pentru noi? ― Chiar și într-o desfășurare excepțională de evenimente, așa cum se anunță cea de pe Praxtor, Abația nu deține înregistrări ale vreunor ofrande substanțiale înainte de a doua generație ecleziastică. ― Și asta ce vrea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
E tulburat astăzi, fiindcă știe deja ce urmează să vă împărtășesc. Probabil că tocmai acest lucru îi devoalează esența retrogradă, absolut de înțeles având în vedere vârsta sa. Schimbarea e un atribut al tinereții, tată! ― La fel e și nesăbuința, mormăi Kasser. ― Se prea poate, dar ce-ar fi să-i lăsăm pe onorabilii noștri invitați să decidă singuri asupra a ceea ce doresc eu să le propun? Bătrânul dădu din mână a lehamite și se ridică de la masă, așezîndu-se pe pervazul
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
tine. Dar de ce să nu încerci să vezi ce înseamnă adevărata lipsă, adevărata senzație de foame? De ce să nu-ți afli limitele? Te înfricoșează cumva? Numai lui Dumnezeu îi e frică de propria-I nemărginire... Stin medita câteva clipe și mormăi apoi în barbă: ― Nu văd de ce să mă supun unor cazne pentru o vină care nu este a mea! ― Așa să fie oare? Ești tu cu totul nevinovat de moartea lui Jeremiah? Trufia ta nemărginită de a o avea pe
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
de deasupra biroului său aduse însă repede o nuanță profană în dezlănțuirea sălbatică în care se amestecau strigăte și zăngănit de ferestre, sunete de pași grei și scârțâitul grinzilor de lemn. Cutremur. ― Cutremur! auzi Abatele strigătul lui Aloim pe coridor. Mormăind o rugăciune, Radoslav se adăposti sub arcada de piatră cenușie care despărțea formal biroul său în două încăperi perfect egale. Privi cu atenție la ușă gîndindu-se că, pentru cineva ceva mai naiv decât el, fața primului om care avea să
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
la ceea ce părea ținta goanei lor. Era un perete ca oricare altul, care înfățișa un basorelief bizar. Trei bărbați erau răstigniți pe trei cruci, în timp ce o mulțime eterogenă părea să aplaude de undeva de la poalele unui gorgan. ― Iisus? Creștinul? Abatele mormăi aprobator și apoi puse două degete la gura Mariei, arătîndu-i că trebuie să tacă. Ascultară o vreme liniștea. Nimic nu părea să se miște în catacombele de sub bibliotecă. ― În nomine Augustini, in nomine Dei, rosti deodată Abatele și Maria auzi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
trei generații. Când femeia întrebă însă ce sens putea avea evenimentul acela tocmai în momentele în care întreg Universul părea să se schimbe în jurul lor, Radoslav o concedie cu un gest scurt. Abia când ajunse în pragul ușii îl auzi mormăind ceva despre faptul că îi spusese deja că era ferm convins că se apropia Armaghedonul și că acum nu ajungea să fii necredincios ca să nu vezi semnele, trebuie să fi fost și orb. Dumnezeu își întîlnea undeva propria-I nemărginire
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
în compania surorii mele și apoi, ca din senin, să intru în încăpere în locul ei. Mi-am atins ca din întîmplare un sân de brațul lui. A tresărit de parcă l-aș fi ars cu acid. ― Și eu aș fi tresărit, mormăi Aloim privind cu oarecare dezgust la sânii femeii, care se zbăteau liber pe sub tunică, lăsând să se ghicească o formă nu foarte frumoasă. ― O fi fiind el un soldat fenomenal, poate că se mișcă într-adevăr foarte repede, poate că
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
și atunci vom fi atât de mulți și de depărtați unul de altul că nu vom mai avea un singur stat, un singur împărat, o singură limbă și, de ce nu, un singur Dumnezeu! Lui Isidor îi căzuse capul în piept. Mormăia ceva în barbă. ― Te rogi? ― Da. ― Foarte bine faci, fiindcă în fața ordinului tău s-a stârnit cea mai mare furtună din Univers. Primul meu adversar este Abația. Dumnezeul vostru o să mă privească în ochi și o să vadă acolo un loc
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
care să o facă să se simtă cu adevărat împlinită, ieși din coliba lui Stin cu conștiința faptului că închidea ușa aceea pentru ultima oară. Nepăsătoare la ochii pe care-i simțea în preajmă, femeia ridică un pumn spre cer, mormăind un blestem. Timpul o aruncase în cea mai crudă dintre înfruntările istoriei, iar ea nu era nici măcar o ființă întreagă. Era doar o jumătate de femeie, blestemată să aibă sufletul întreg. 38. De parcă în mintea lui ar mai fi existat
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
îl sărute pe frunte. - Ai fost nemaipomenit! exclamă femeia care purta o uniformă simplă, lipsită de însemne, care îi scotea în evidență trupul atletic. A ieșit chiar mai bine decât mă așteptam. - Te-ar fi putut descoperi în spatele ușii aceleia, mormăi Barna. Atunci ar fi trebuit să fiu mult mai ager de mână decât cu nefericitul acela de Alterna. - De ce îi spui așa? S-a sacrificat ca un erou, pentru o cauză... - Pentru o cauza pe care eu unul doar cu
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
dezlănțuite ale Kyrallului cum camuflează și apoi sigilează intrarea, lăsând ca semn al prezenței lor doar cei doi arbori negri, încă firavi. Arbori negri de Kyrall, caiși albi de pe Vechea Terra... Nimic nu e cu adevărat nou niciodată. - Acum știi, mormăi Radoslav în barbă. Nu mi-e rușine să o recunosc. Nu mi-am pierdut credința. Și cercul ne-a eliberat! Kasser îl privi cu ochi plini de milă. Cei doi quinți, care se postaseră lângă ușă, păstrau o căutătură neutră
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
se transforma într-un șobolan. Recunoscuse pașii femeilor încă de când intraseră pe coridor. Acestea erau simțuri de om care stătuse prea mult timp întemnițat. - Mă bucur să vă văd împreună, dar mi-e teamă de ceea ce aveți a-mi spune, mormăi Abatele mai mult pentru sine. Femeile nu mai erau identice. Chipul desfigurat al lui Airam contrasta izbitor cu tinerețea pe care o dovedea corpul ei, în timp ce Maria acceptase bătrânețea cu umilință, trădând o oboseală izvorâtă parcă din toate nenorocirile care
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
lui. O întrebase. Și încă de mai multe ori. Dar nu primise niciodată vreun răspuns. Știa doar că el nu o putea căuta niciodată, că legătura dintre ei funcționa doar într-o singura direcție. Xtyn auzi o bătaie în ușa. Mormăi ceva și, în cămăruța lui, intrară Insa și Lonis, un bărbat cu umeri firavi, cu ochi spălăciți și părul rar. Alăturarea celor doi nu îl uimi. În timpul luptei, Lonis fusese acela care se dăduse de gol în vocea ly că
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
pseudopode. Vietățile astea au capacitatea de a crea formațiuni lenticulare de aer, mult deasupra adversarilor lor, în care aerul are altă temperatură. Ca urmare, ele se comportă ca o lupă așezată în plin soare. Sunt foarte periculoase... - Tot nu înțeleg, mormăi Johansson. - Noi nu putem face așa ceva. Iar colegii mei au râs mai degrabă fiindcă, dacă ar fi fost capabili să stârnească în jurul ambarcațiunii dumneavoastră un asemenea câmp psi și ar fi vrut într-adevăr să vă ucidă, atunci ar fi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]