1,673 matches
-
cap nu se mai cunoștea, iar crestătura dintre clavicule prinsese o coajă care doar printr-o minune nu se infectase. Mi-au îngăduit să mă spăl într-un lighean și mi-au dat niște haine de țăran roman și mâncare. Nelipsitul Andras, nepăsător ca întotdeauna, mi-a spus: - Rotari ne-a mărturisit că ești un sirian obligat cu forța să-i fii magistru și să le urmezi obiceiurile. E-adevărat? Am simțit cum mi se umezesc ochii și m-a cuprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
treacă cu vederea frumusețea muierească, nu a pregetat să-i facă Zubetei oarece complimente. Wuldetrada își dădea silința ca gelosul Eribert să le observe, accentuându-le cu un aer nevinovat. Simțind că gelozia acestuia atinsese punctul de fierbere, îndrumată de nelipsita Gundeperga, a declanșat lovitura de grație. Cu trei zile înainte de sfârșitul lui ianuarie, anul 653, fiind informată că regele își va petrece după-amiaza singur ca să facă proba unui arc nou, a chemat-o pe Zubeta, care nu știa nimic, rugând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
înconjurându-i cu stânga mijlocul, pielea femeii e decorată în culori vii, poartă firește ochelari de soare, chipul ei împietrit, inexpresiv, Mai erau trei personaje, își amintește Theo, Să vedem! Un bărbat în costum alb, elegant, Da! Ochelarii de soare nelipsiți, și dacă țin bine minte am pictat și o umbră pe undeva, Așa este! Și Corina se plimbă cu degetele lui spre umbra neagră de la marginea tabloului, Dar mai era un personaj! Ceva mai în spate! Nu-mi amintesc! Theo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
sacre, cu gândul doar la frigul din jurul criptelor și-mi îngheață șira spinării, prefer mai degrabă să urc treptele spre vârful cupolei, le număr, una, două, trei, patru, cinci, șase, șapte, opt, nouă, zece, pe lângă mine urcă și alți turiști, nelipsite aparatele de fotografiat, graba unora, nerăbdarea cu care, nouăsprezece, doi tineri ținându-se de mână, douăzeci și unu, vorbesc franceza, douăzeci și patru, e mai bine acum, încep pe măsură ce urc să mă încălzesc, Mireille, părul tuns scurt după ureche, și nu-mi amintesc nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
îi pun întrebarea, Există mărturii despre un zugrav din acesta neascultător? Înainte de a-mi răspunde meșterul Luca se uită lung la mine, îi susțin privirea de albăstrele, cartea de arta zograviei o ține încă în mâna stângă și-n cealaltă nelipsita țigară carpați fără și-ar vrea să-mi dea răspunsul potrivit, Nu, Theo! nu există o astfel de poveste, deși ar fi fost mai bine ca să fie, drept pildă, cei mai mulți zugravi greșeau din neștiință, lucrau după cartoane și nu prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
ceară voie, Cum l-am cunoscut pe meșterul Luca, vorbește el într-un târziu, de fapt o întâmplare stupidă ne-a adus față în față, lucram la o casă de cultură, casa de cultură municipală, cultura maselor, holul întreg frescă, nelipsita horă, țărăncuțe cu bujori în obrăjori, țărani gătiți de sărbătoare, români și maghiari înfrățiți pe plaiuri mioritice, apoi muncitori zvelți, purtând însemnele înnobilării lor, ciocanul, barosul, intelectualii ceva mai la urmă, cu cartea, nelipsita eprubetă în mâinile unui chimist în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
municipală, cultura maselor, holul întreg frescă, nelipsita horă, țărăncuțe cu bujori în obrăjori, țărani gătiți de sărbătoare, români și maghiari înfrățiți pe plaiuri mioritice, apoi muncitori zvelți, purtând însemnele înnobilării lor, ciocanul, barosul, intelectualii ceva mai la urmă, cu cartea, nelipsita eprubetă în mâinile unui chimist în halat, într-un cuvânt tot poporul, cu mic cu mare, la hora bucuriei, asta trebuia să pictăm pe pereții laterali, dar niște arhitecți care habar n-aveau de arhitectură au dotat holul cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
vreme a trebuit să stea cu fața În sus ca să se oprească. FĂră Îndoială nu putea rămâne totul astfel, perfect, nu, nu putea ține, ar fi fost neomenesc. Deodată pianul s-a oprit. Ștefan a apărut În capul ușii, În nelipsita lui cămașă albă cu mânecile Întoarse, așa cum Îl văzusem prima oară. Abia atunci mi-am dat seama că Îl cunoșteam de foarte mult. Îmi amintea de cineva sau de ceva, ca un parfum sau ca o mâncare sau ca un
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
o durere de spate Îngrozitoare În urma loviturii și abia mă puteam ține pe picioare. Dar omul Își făcea datoria și a trebuit, vrând-nevrând, să mă târăsc după el. Am coborât din mașină În curtea sediului poliției, unde ne-au Înconjurat nelipsiții câini vagabonzi, mai vehemenți și mai bine hrăniți decât cei de la mătușă-mea de la bloc, pe care Însă roibu i-a calmat ca prin farmec strigându-i pe nume - Îi știa pe fiecare În parte și trebuie să fi fost
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
babaci. Eram gata să beau vinul cu primul suflet care mi-ar fi ieșit În cale, ca să nu mor de tristețe. Dar holul era pustiu. Nici miros de mâncare de la bucătĂrie, nici măcar miros de cafea nu venea de nicăieri, doar nelipsitul miros de mochetă stătută al holului. la care ușă să bat ? mi-am amintit atunci de Dana, românca. Știam sigur că ea nu plecase acasă. De obicei nu Îi căutam compania, pentru că era prea amară și prezența ei Înnegurată mă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
burgheză de dinaintea marii aventuri, care, iată, era pe sfârșite. Însă cum am Început să mă uit pe hărțile și instrucțiunile pe care ni le dăduse Tukalaq, nostalgia s-a risipit, lăsând loc celui mai viu interes amestecat cu entuziasm, deși nelipsit de un oarecare gol În stomac. la urma urmei, Începeam Adina Dabija 196 o nouă viață, și nici nu se putea loc mai potrivit decât tărâmul virgin al Nunavikului. Numai privind urșii polari, focile și renii din broșuri, amestecate cu
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
țesut de mama Ana. Totul era neschimbat : frigiderul vechi, care torcea cu zgomotul obișnuit al frigiderelor Arctic din anii optzeci, servanta cu geamuri pătate de puncte negre de muște, gălețile de scos apă din fântână, amândouă pe jumătate goale, cu nelipsita depunere de țărână de la fund, linoleumul de pe jos, rupt și găurit pe alocuri, Șaman 201 vița-de-vie care se vedea pe geam. Doar pereții, vopsiți În partea de jos Într-un verde palid cu flori aurii șterse de vreme, erau mai
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
văzut foci Înghețate sub formă de arc, cu nasul și coada În sus, În pozițiile În care fuseseră capturate, piei de caribou puse la Întins, sănii, ski-doo-uri, jeepuri și chiar un pian cu câteva clape lipsă. Satul părea pustiu. Numai nelipsiții câini husky apăreau ca din senin și se gudurau pe la picioarele noastre, dornici de companie. Într-un sătuc pierdut În marele Nord sosirea unui grup de turiști nebuni constituie un eveniment despre care se va vorbi probabil tot restul anului
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
și ei ceva. Sau, trecând prin dreptul unui bătrân spițer, privea În extaz pungulițele cu plante medicinale și-și spunea: „Mamă, de ți-aș putea da eu asemenea doftorii, pun prinsoare că-n curând te-ai face mult mai bine.“ Nelipsită din visurile lui era dorința de a Îmbunătăți viața mizeră a mamei sale și a lui Otsumi. Singurul om pe care nu-l Învrednicea cu nici un gând era Chikuami. În timp ce se apropia de fortăreață, mintea Îi era Învăluită de obișnuitele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
gândesc că s-ar putea să fie așa. Au trecut deja zece ani de când am părăsit Muntele Bodai. — Timpul zboară repede. Când te uiți În urmă, Îți dai seama că viața fuge ca un vis. — De-atunci, mi-ai fost nelipsită - mie, care nu sunt mai mult decât un pustnic de munte - gătindu-mi mesele dimineața și seara, având grijă de mine, pregătindu-mi chiar și medicamentele. — Nu, a fost doar pentru un scurt răstimp. Pe-atunci, tot spuneai că niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
unde semnalăm angajarea prin contract anual a prof. Vitalien Laurent - director al Institutului Francez de Studii Bizantine, membru de onoare al Academiei Române și redactor-șef al publicației Études Byzantines - în postul de consilier științific. Prestigiosul savant francez era o prezență nelipsită în paginile revistelor românești de specialitate ale perioadei de tranziție și a avut un rol foarte important în racordarea istoriografiei române la cea europeană după război. Grație prieteniei sale cu Gh. Brătianu, paginile renumite ale istoricului român despre Marea Neagră și
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
în România. Acela care, ca în Rusia, văzându-se interzis la el acasă, nu se resemnează și-și trimite cărțile spre publicare în Occident. E vorba de Paul Goma” (p. 516). De asemenea, epilogul îi menționează și pe Dumitru Țepeneag, „nelipsit de la nici o manifestare de neconformism” și pe criticul literar Ion Negoițescu, căruia cenzura i-a interzis apariția unei lucrări. în fine, sunt analizate reacțiile scriitorilor la tezele din iulie, care într-o primă etapă s-au solidarizat întru rezistență manifestată
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
improvizație și, prin aceasta, dă prilejul exercitării nestingherite a talentului fiecărui narator. Astfel s-a ajuns la unele forme de p. care au renunțat total la conținutul tradițional agrar, devenind cronici ale unor evenimente locale și actuale, satira fiind aici nelipsită. Mai rar, textul urat este o baladă, poate din necesitatea adaptării textului la situația celor cărora li se face urarea (Miorița urată la păstori) sau, în unele zone, datorită preferinței pentru literatura de haiducie (balade haiducești). O formă deosebită de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288856_a_290185]
-
Rus la Viena era decisă, dar făcută oficial abia la sfârșitul anului <ref id="117"> 117 N. Schebeko, op. cit., p. 165. </ref>. În preajma izbucnirii primului război mondial, ministrul plenipotențiar al Rusiei la București a fost Stanislav Poklewski-Koziel „natură veselă, primitor, nelipsit din saloanele Jockey Clubulului” <ref id="119">119 Emanoil Hagi-Mosco, op. cit., p. 50. </ref>. Gh. Jurgea-Negrilești Își amintea de prezența diplomatului rus În anii de dinaintea izbucnirii primului război mondial: „Coziel Poklewski, cu picioarele lui lungi și șoldurile Înguste, era de
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by ADRIAN-BOGDAN CEOBANU () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1261]
-
de unde și originea comună a celor două popoare. Totuși finlandezul se diferențiază la spirit de maghiar prin faptul că "este răbdător, stăruitor, dar și închis în fire, încet la mișcări, neîncrezător și iute la mânie. La beție repede scoate cuțitul nelipsit de la brâu"80. Autorul cărții discutate vorbește în continuare despre saune sau "băile cu abur" care sunt nelipsite din casele finlandezilor. După fiecare saună, finlandezii fac un duș cu apă rece sau, de multe ori, indiferent cât e de frig
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
că "este răbdător, stăruitor, dar și închis în fire, încet la mișcări, neîncrezător și iute la mânie. La beție repede scoate cuțitul nelipsit de la brâu"80. Autorul cărții discutate vorbește în continuare despre saune sau "băile cu abur" care sunt nelipsite din casele finlandezilor. După fiecare saună, finlandezii fac un duș cu apă rece sau, de multe ori, indiferent cât e de frig afară, se rostogolesc prin zăpadă. Pentru că sunt deprinși încă de mici cu baia "nu se rușinează să intre
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
caracterizează drept "energică și robustă"255, ea asumându-și munci cu adevărat grele. În ceea ce privește vestimentația, ele sunt caracterizate printr-o eleganță sobră, dar lejeră. Datorită stilului de viață, finlandezii sunt niște oameni sănătoși, acestui lucru adăugându-i-se și sauna, nelipsită din fiecare casă și având chiar scop terapeutic. Un alt aspect important pentru finlandezi este sportul, practicat de toată lumea. Orele la școală, de altfel, încep printr-o oră de sport, cel mai adesea în aer liber. Cel mai practicat sport
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
acesta sfat Șerban-vodă ș-au și murit. Dzic să-l fi otrăvit frații lui, stolnicul Costantin și spătar(ul) Mihai, că era om groaznic: nu veghea nimănui voia...”. Nu va lăsa la o parte acest „zvon” (verbul „dzic” este aproape nelipsit) - în care, dintre istoricii români ai zilelor noastre, au crezut Gr.G. Tocilescu (cu destule îndoieli) și G. Ionescu-Gion - nici banul Mihai Cantacuzino, autorul Ghenealoghiei Cantacuzinilor: stolnicul și marele spătar „au socotit și să-l omoare și așa peste puține zile
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Domnițele (am putea evoca aici droaia de fete care le înconjurau pe Elena-Ecaterina Rareș ori pe Ruxandra Lăpușneanu), jupânesele și jupânițele - „Curtea”, restrânsă dar privilegiată, a Doamnei (și lucrurile nu stăteau altfel nici în casele boieroaicelor) -, în straie „de casă”, nelipsite însă de strălucire, lucrau, ajutate de slujnice și roabe, țeseau, coseau la gherghef, brodau cu pricepere obiecte de podoabă pentru îmbrăcăminte ori pentru odăile palatului și pentru lăcașurile de cult. De aici porneau comenzile pentru completarea proviziilor și a garniturilor
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
judecat; judecată; să judeci; karma; lăcomie; a lega; lepădare; lucifer; lucruri întunecate; lume; de măr; mărturisire; mîhnire; mîncare; mîntuire; moarte, încălcare; de moarte; mort; mortal; mov; multe; murdar; murdărie; nasol; natural; necinste; necurățenie; necuvenit; nefericire; neglijare; de neiertat; neîncredere; neînțelegere; nelipsit; nenoroc; nenorocire; nepermis; nereligios; de noi; noroc; obraznici; omenesc; omenie; omul; pacoste; pact; îmi pare rău; păcat; păcătoasă; a păcătui; pedeapsă/iad; perversă; să pierzi; picior; pierdut; plimbare; popă; porunci; prejudecată; prihană; probleme; prostituție; punct; rău făcut; rău necesar; răutăți
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]