1,473 matches
-
față de Duncan ceva mai Înainte, același amestec de iubire și exasperare, dar aici mai era și un fior de excitare, care o cuprinse din nou, tot mai intens. Ea se uită În susul și-n josul străzii și alergă puțin spre portieră. Reggie se aplecă și o deschise, iar cînd se urcă, Îi cuprinse chipul În palme și-o sărută. Înapoindu-se În Lavender Hill, Kay mergea la pas. Se plimbase cam Întreaga după-amiază și seară. Făcuse un ocol destul de mare, de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și moara părăsită și inițialele de pe pereți. Ei nu-i păsa. Dintr-odată, mîna lui pe brațul ei, buzele lui pe gura ei o Înspăimîntară. Își dorea să ajungă acasă, să stea de una singură, departe de el. În timp ce deschidea portiera, se Întinse Încă o dată după ea. Pusese mîna Într-un buzunar al torpedoului și scosese ceva de acolo. Erau două conserve de carne: una de vită, cealaltă de porc. Ea era atît de preocupată, că Întinse mîna să le ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
brusc. I le Împinse Îndărăt. — Nu le vreau! Ia-le. Dă-i-le nevesti-tii! Cutiile căzură și ricoșară În scaun. — Viv! spuse Reggie uimit și jignit. Nu fi rea! Ce-am făcut? Ce naiba ai? Viv! Ea coborî din mașină, Închise portiera și se depărtă. El se aplecă peste scaun, deschise geamul și-o strigă În continuare, Întrebînd-o uluit: — Ce s-a Întîmplat? Ce-am făcut? Ce? Apoi, vocea i se Înăspri - nu atît de furie, Își zise ea, cît de oboseală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
cînd mi-a venit ultima oară ciclul. De fapt, cînd s-a Întîmplat asta mai exact? Un taxi ia În viteză curba și se oprește. În vreme ce persoana dinăuntru se dă jos și plătește, mă reped la mașină și Înșfac mînerul portierei. Odată porniți la drum și ajunși la semaforul din Gloucester Place, un vag sentiment de neliniște mă cuprinde, o senzație pe care n-am mai Încercat-o niciodată și care mi-e complet străină. Scotocesc prin geantă după agendă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
grijă de nepotul meu, strigă Linda, făcînd disperată cu mîna, de pe trotuar. Fii atentă și stai departe de sticla cu rom. — Ce-ai zice de o urare de genul „Distracție plăcută“, mamă? Îi strigă și Dan, pe fereastră, În timp ce Închide portiera. — Nu fi prostuț, sigur că vă doresc distracție plăcută, răspunde ea. Mult după ce taxiul a dat colțul și a dispărut din raza lor vizuală, Linda și Michael rămîn În stradă, strîns Îmbrățișați, Încă În stare de șoc. Dan și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Hispano Suiza trece de ele spre o intrare laterală, ascunsă sub un perete cu aspect lugubru de acadea dungată, pe care se vede statuia unei femei cu pieptul gol, ce ține în mână un trident. Șoferul coboară și le deschide portiera. Pagină separată În „Cea de a opta lampă“, în a sa Introducere critică în arhitectura Indiei, G.H. Dalrymple scrie că „alăturarea nesănătoasă a motivelor orientale și europene în arhitectura Noului palat de la Fatehpur, îl face pe nefericitul vizitator să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
să înflorească pe marginea șoselei, sunt prăfuite în roșu, sub forma hărții imperiului, de mașina care trece. La porți apar câțiva purtători răzleți de steaguri, supravegheați de soldați în uniforme kaki. Urmează salutul șoferului, ca un mecanism de ceasornic, deschiderea portierei (niște picioare încălțate în pantofi negri, comuni ating pietrișul) și nababul a coborât. Urmează treptele. La baza lor îl așteaptă doi ADC în uniformă, care-și sincronizează la milisecundă pocnetul din tălpi (cum reușesc oare?). Îl escortează pe nabab pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
pe țipat, i se ia arma cu forța. Iată-l și pe Khwaja-sara, conduce discret un servitor cu o tavă de băuturi pe care trebuie să o ofere numai anumitor persoane, nu și altora. Iată și șoferii, ținându-le pasagerilor portierele deschise și alergând apoi în jurul mașinilor să dea drumul la motoare și să pornească în scrâșnet de roți. Pran se trezește înghesuit lângă fotograf, în ultima mașină din convoi. Pe drumul care-i zgâlțâie oasele spre pădurile Fatehpurului, el moțăie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
coc. În cele din urmă, căpitanul lasă vorba și sare din camion. Se adresează scurt mulțimii, cerându-i să se disperseze repede, să se întoarcă în liniște la casele lor, să lase ofițerii regelui-împărat să-și facă treaba. Apoi, trântește portiera camionului și-i ordonă ultimului dintre oamenii săi să urce. Când motorul prinde viață, Bobby aleargă în urma camionului, dar indiferent de câte ori o strigă sau îi face semne, n-o poate face pe Ambaji să se uite la el. În cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
mișcă Încercând să Întoarcă Încet pe o stradă laterală, dar alunecă pe gheață și Își zgârie caroseria de un stâlp de felinar. După ce se oprește, bulangiul ofticat țâșnește afară și cercetează stricăciunile. — Morții măsii... se răstește el, apoi smucește de portiera taxiului deschizând-o brutal. Îi fac un semn din cap lui Gus. Puțoii dinăuntru se dau jos. Ăsta o să ne ducă la Shrubhill. Coboară și o gagicuță din taxi. O gagicuță tinerică. Sau mai bine zis Încearcă să coboare din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
dinăuntru se dau jos. Ăsta o să ne ducă la Shrubhill. Coboară și o gagicuță din taxi. O gagicuță tinerică. Sau mai bine zis Încearcă să coboare din taxi. Puțoiu ăla bocciu de taximetrist n-o ajută, ci doar Îi ține portiera și o Întreabă cu nerăbdare În voce dacă se simte bine. Gagicuța are un picior În ghips și se străduiește să se ridice și În același timp să-și pună cârjele pe suprafața aia Înghețată și nesigură. E exact ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
că mă simt bine. Uite, poți spune că nu-i treaba mea... Sunt ok... pe bune. Am trecut printr-o perioadă nasoală, Îi spunem noi, recăpătându-ne controlul asupra respirației pe când sudoarea ne picură de pe frunte. Dăm jos geamul de la portieră și o rafală Înghețată de aer pătrunde Înăuntru. Dacă vrei să vorbești despre asta... Își coboară ea vocea, adoptând atitudinea-de-domnișoara-Vânător-În-postura-de-polițai-cumsecade. Domnișoara Pizdător. Acum aș fute-o de i-ar sări ochii din cap dacă aș avea șanse. Probabil o fată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
doi polițiști care se aflau cel mai aproape de mașină. - Mai e cineva în mașină în afară de el? - Nu. - Sigur? - Sigur. Am văzut foarte bine de aici. Înainte să deschidă focul. - Perfect. Îl vezi prin lunetă? - Probabil pot să-l iau prin portieră. - Dacă nu ești sigur, nu. Încearcă să gasești o poziție mai bună. Doar dacă ești acoperit din spate. - Am înțeles. Îl văzu pe polițist deplasându-se cu ateșie spre lateral. Apoi auzi prin stație: - Acum am poziție. Trag? - Așteaptă. Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
îndreptându-se din nou înspre locul în care Sachs se oprise. Sări în lături, dar între timp el se răzgândise și pornise din nou spre Camaro, dar cu spatele. De data aceasta, nu se mai opri și lovi din plin portiera din față a celeilalte mașini, făcând-o să se rotească de două ori și să se izbească violent de bordură chiar în dreptul grupului de adolescenți temerari. Asta îi făcu pe cei patru puști să ia atitudine și să se împrăștie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Mayda execută o întoarcere la dreaptă și porni în trombă spre nord. Sachs se ridică iute în picioare, dar nu se mai obosi să ridice arma pentru a ținti; din nou, era prea periculos să deschidă focul. Privi către Camaro. Portiera era făcută praf, la fel și spatele, dar cauciucurile și motorul nu păreau afectate. Da, ar putea să-l ajungă din urmă. Sări în mașină și porni motorul. Atinse într-o secundă 5000 de rotații și apăsă accelerația. Mașina nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Acum, purtând o uniformă de tehnician medical, strecură ambulanța pe care o conducea pe poarta de serviciu a cortului care găzduia Renumitul la Nivel Mondial, Medaliatul Internațional, Aclamatul și Criticatul Cirque Fantastique. Parcă sub eșafodul cu loje, coborî și încuie portiera. Nimeni dintre muncitorii din spatele scenei, polițiștii și numeroșii paznici nu îi acordă vreo atenție lui sau ambulanței. După sperietura cu bomba de mai devreme, era perfect normal ca un vehicul de urgență să fie parcat acolo - perfect natural, cum ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Vom lua masă în cameră, nu mă deranjează cu nimic, atât timp cât sunt cu tine. - Desigur. Să mergem! Nu era momentul să ne apucăm de discuție. O clipă se făcu iarăși tăcere, apoi se auzi zgomotul unui sărut și portiera se închise. - Îmi place casă. N-am avut timp să-ți spun azi dimineață . Lăură devenise o femeie de lume; vorbea despre absolut orice, mai puțin despre problemele care o preocupau în primul rând, negând toate legile psihologice ale sistemului
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
nesfîrșit. Printr-un colț al oglinzii retrovizoare l-am zărit iar pe urmăritor. Era, după cum mă și așteptam de altfel, tînărul Tashiro. Imediat dispăru Într-un punct mort al oglinzii, dar reapăru, curînd după aceea, lîngă geam. I-am deschis portiera și i-am făcut semn cu degetul să ocolească mașina și să se așeze lîngă mine. Geamul păru să se frîngă de la curentul provocat de tren, iar hîrtiile din poală Îmi zburară. Se trînti În scaun, gata parcă să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
la sosire, s-o sfâșie. I-a deschis-o cineva din afară. Era un băiat tinerel, în salopetă albastră. - Hai! Urcă repede în mașina aia, până nu se întoarce șefu’! îi vorbi el, arătându-i mașina de alături, care avea portiera din spate deschisă. Iulianei i-a fost teamă să urce. Avea convingerea că o va duce acel om undeva unde să-și bată joc de ea. Îi era teamă și să rămână și să încerce să meargă acasă pe jos
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
apoi... Ne oprim în parc ori în centru și ne plimbăm... Alege tu! - În parc? Mai sunt debarcaderul și bărcile? Dacă ești de acord...., acolo aș dori... - Mergem. Este în drumul nostru și destul de aproape, răspunse el vesel, deschizându-i portiera. Umbrele lungi ale copacilor făceau ca seara să se instaureze mai repede pe alei, dar era plăcut. Aerul curat și mirosul proaspăt al florilor și straturilor de iarbă ce străjuiau majoritatea aleilor provocaseră la plimbare mulți oameni. Erau de toate
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
-mi fi ținut vreodată haina. Vai, am promis că nu o să vorbesc despre Tim. Și nici măcar să mă gândesc la el. Ieșim din Ba Mizu și ne îndreptăm spre mașina lui Adam. E un Mercedes SLK, și Adam îmi ține portiera deschisă cât timp eu alunec în scaunul de piele și mă gândesc că sunt o fată norocoasă. Nu că aș fi superficială. Dar m-am cam săturat de Nissanul Micra la mâna a doua al lui Tim. Mergem la Browne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
așa, de-a valma, n-are nevoie de poze. Știi, am fost mai demult la o prietenă, o cunosc de la școala generală, fiul său e plecat în America și de acolo îi trimite mereu poze color, el cu mâna pe portiera mașinii, el pe trambulină la un ștrand, el pe stradă cu brațele încărcate de pachete, el deschizând frigiderul, el râzând, explodând de încântare. Așa cum spuneam poze, poze, poze. Mă înțelegi? Dar ce este cu adevărat dincolo de aceste clișee, asta mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
un costum foarte deschis, bleu, ea într-o rochie vișinie, agățată de brațul lui, tulburată, pe urmă masa de la restaurant organizată ca în basme, oamenii ăia străini, bine hrăniți ce-l însoțeau pe agronom, veselia lor, vârtejul, gălăgia de dinaintea plecării, portierele mașinilor trântindu-se una după alta, motoarele puse în funcțiune, trotuarul proaspăt spălat din fața restaurantului, ziua care abia se ivea și convoiul de mașini, divers colorate pornind către marginea orașului, dispărând din ochii Sidoniei, bărbatul ei ce-o aștepta să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
în rai. Maman nu face decât să dramatizeze. Probabil că-i place grozav să complice lucrurile mai mult decât e cazul. Nu-l prea agreează pe Dimitrie, încolo totul e OK. Între timp ajunseseră la mașină, el i-a deschis portiera și ocolind automobilul prin față și-a trecut palma peste luciul capotei albe. Când s-a trântit pe scaunul de la volan deja devenise șoferul plictisit. Până la casa Fanei a șuierat absent o melodie. Nu avea o ureche muzicală de invidiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
-și probase rochia, oare de ce era așa dezinteresată? Ce se întâmpla cu ea? Indiferența fetei i se păru un semn rău. Sidonia i-a petrecut pe cei doi tineri cu privirea de la fereastra bucătăriei. Politicos, Ovidiu a deschis mai întâi portiera ei. O politețe așa de rară la bărbații de astăzi. Ovidiu era totuși un copil bine educat. Își imagină că și de la alte ferestre ochi curioși îi urmăresc cu privirea și fără îndoială, băiatul ei face o bună impresie. Fațada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]