1,563 matches
-
tot. Murise. Iovuț caută sub vestonul pătat de sânge plăcuța de identitate. În ultimele minute nu auzise nimic, ca și cum urechile iar fi fost înfundate, dar acum zgomotele îl asaltează din nou. Tropăituri, frânturi de conversație, un râgâit sonor, urmat de râsete înfundate, uși trântite, înjurături. Strânge în pumn bucata metalică cuprins de furie și deznădejde, până când simte cum marginile metalice îi intră în piele. Domn locotenent! Domn locotenent! Ce-i Mâțule? Întreabă cu glas tare Marius, aplecându-se peste balustrada scării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
se combină într-un cocteil extenuant care-i sporesc și mai mult neliniștea privitor la ceea ce avea să urmeze. "Trebuie să rezist până la capăt...indiferent de ce mă așteaptă acolo." Chiar înainte să apese clanța de la ușa infirmeriei, aude gângurit și râset dulce de bebeluș. Adusă de curenți necunoscuți, valuri de ceva nedefinit încearcă pe Marius, trec prin sânge în inimă și iar, înapoi, fără ca el să înțeleagă ce se întâmplă. Deschide ușa. Cu spatele la el, o femeie îmbrăcată în uniformă de infirmieră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
alta, din celălalt capăt al coridorului Ce să-ți dau mă neamule? Prafu' de pe tobă? Am văzut că ai hârtie igienică. Să vii cu ea la băiatu', că de două zile îmi fac toaleta curului cu deștele. Se aud câteva râsete răzlețe, apoi totul se pierde într-o mormăială nedeslușită. Cineva urcă scările în fugă. Se aude un zgomot de metal lovind metalul. Este Iovuț, care-și face gâfâind apariția la mijlocul palierului. Lăsați-mă să stau lângă dumneavoastră dom' locotenent! Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
morții. Până și soarele puternic al după amiezii parcă poartă doliu. În cele două garaje mari ale regimentului XXI, mai mulți mecanici îmbrăcați în salopete pătate cu ulei, repară și verifică pe sub capote. Din cabinele unor mașini se aud discuții, râsete și glume despre găselnița unui camarad care-și scăpase mașina personală să nu fie "împrumutată" de ruși pictând pur și simplu pe una din portiere steagul britanic. Bună găselnița, dar mult nu mai merge nici cu asta. De ce? Acum câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în loc de 24, cât avea odinioară, spusese unul dintre comeseni. În acest ritm, în 2012, timpul va ajunge la 0 ! adăugase el. Arm, care ascultase cu atenție întrebase, spre hazul tuturor, dacă este vorba cumva de timpul planetei Pământ. Deși urmaseră râsete homerice, Arm nu renunțase la ideea ei. Timpul este o măsură a spațiului parcurs de Pământ în jurul soarelui. O rotație completă în jurul soarelui este un an terestru, spusese ea calm. Desigur, dacă viteza de rotație crește, timpul se va micșora
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
ei de odinioară, la care se întorcea acum cu obstinație, ci și pentru că se situase de partea lui taică-meu în problema carierei mele. Îi repugnase cariera de fotomodel a fiicei, cu călătorii și shootinguri peste tot și nicăieri, cu râsetele generoase și inocente ale grațiilor, prin care falia dintre realitate și ce era în capul lor se simboliza și se exorciza, cu toate afectările profesionale („mi-a zis că-s grasă”, „mi-a zis că-s osoasă”, „dă-mi înapoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
punea pe genunchi, trimițîndu-mi din ochii ei albaștri priviri elocvente, care spuneau lămurit: "Admiră! Ai mai văzut așa ceva?" Dar rochița s-a învechit foarte repede... Fericirea ei cea mare însă era s-o ridic "în pod", fericire exprimată întîi cu râsete gâlgâitoare de hulubiță mică, pe urmă cu țipete ascuțite, la punctul culminant al ascensiunii. Uneori mă "ridica" și ea, strîngîndu-mi tare genunchii în brațele ei mici și țipând ascuțit: "Tîta ma'e!" Prietenia noastră era atât de mare, încît Adela
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
tata, ba dimpotrivă, îl ocolea pe departe, iar când se întâlneau la Culiță State sau în altă cârciumă, cel care pleca era Turcu, ori că venea primul sau de-abia intra. Pleca cu coada între picioare, cum se spune, în râsetele și vorbele batjocoritoare ale mușteriilor, strivind vreo înjurătură printre dinți. Căci acum nu-l mai lua nimeni în seamă și nimănui nu-i mai era frică de el. Am încercat să-l cunosc pe tata mai bine, să-l văd
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
un zăngănit de cioburi l-a făcut să râdă iarăși gros: - E bine, hai să mâncăm. Până la Bârlad, căci mergeam în direcția aceea, auzeam mereu zgomot de sticle sparte de stâlpii de telegraf și exclamații de afirmare a „colegilor” și râsete de zeflemea pentru nefericiții care nu nimereau, iar sticlele cădeau pe prundiș sau pe alte locuri. Când ne venea să mergem la closet, la capătul vagonului dădeam de câte un gradat cu automat care păzea ușa, dragă doamne, să nu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
dat se auzi o bătaie în ușă. Până să apuce Catinca să zică ceva, pe ușă se iți un cap slab și negricios, care părea că zâmbește și se încruntă în același timp. — Mi s-a părut mie că aud râsete pe sus, spuse negriciosul. — A, Nico, vrei și tu bilet la spectacol ? Dar să știi, costă, arde la buzunar mai rău ca ultimul tău show, îl preveni Catinca pe noul-venit râzând. — Lasă că dacă îmi place spectacolul, ți-l promovez
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
ca să-și ia rămas-bun. În șenal, sirena de ceață se auzi din nou, iar vasul coti spre vest și prinse și mai multă viteză. Fuste tiroleze, basmale și sacouri fluturau În briză. Câteva pălării zburară de pe capete, stârnind țipete și râsete. Ațele atârnau pe cer ca un năvod abia vizibil. Oamenii l-au privit cât au putut de mult. Desdemona a fost printre primii care au coborât sub punte. Lefty a mai zăbovit sus Încă o jumătate de oră. Și asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
părul purtau căști de duș, ca femeile. De cealaltă parte a străzii, niște tineri strigau după ea: ― Păpușă, ai atâtea curbe că faci mașinile să se ciocnească! ― Cred că ești o gogoașă, puiule, că-mi tremură jeleu’! În spatele ei izbucniră râsete și se grăbi Înainte. Din ce În ce mai departe, pe lângă străzi al căror nume nu-l știa. Se simțea deja miros de mâncăruri necunoscute: pește prins În râul din apropiere, picioare de porc, mămăligă, cârnați prăjiți și mazăre. Dar și multe case În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
sa gălbuie atrase atenția tuturor. Jetul se ridică Într-un arc. Propulsat de o vezică plină, trecu peste marginea cristelniței. Și, Înainte ca nouno al meu să aibă timp să reacționeze, jetul Îl lovi pe părintele Mike drept În mijlocul feței. Râsete Înăbușite izbucniră din strane, câteva babe suspinară Îngrozite, apoi se făcu tăcere. Dezonorat de propria sa imersiune parțială - și tamponându-se ca un protestant -, părintele Mike duse slujba la bun sfârșit. Luând mir pe vârfurile degetelor, mă unse, marcând semnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
dogs care dansau la varianta de la Bojangles a lui Sammy Davis și alții care formau litere: L și S, deși nu reuși niciodată un Z ca lumea. (Pentru prietenii lui punea crenvurștii să facă alte treburi. Din bucătărie se auzeau râsete târziu În noapte. Îl auzeai pe Capitolul Unsprezece: ― Pe ăsta l-am denumit Harry Reems. Apoi ceilalți băieți strigau: ― Nu se poate, Stephanides! Și, dacă tot veni vorba, eram eu singura șocată de reclamele acelea vechi de la Ball Park, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
alăturară. Toată lumea se uita spre noi, zâmbind. Venisem de la școală și Încă eram Îmbrăcată cu uniforma. ― Bucură-te că e numai fața, spuse una dintre fetele care se epilau inghinal. ― Peste câțiva ani o s-o iei spre sud, spuse cealaltă. Râsete. Clipiri din ochi. Ba chiar, spre mirarea mea, un zâmbet viclean răspândindu-se pe chipul mamei mele. De parcă dincolo de draperia albastră Tessie era altă persoană. De parcă acum, că ne epilam Împreună, putea să mă trateze ca pe un om mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
rumenă a domnișoarei Fagles, care-i șoptea lui Maxine replica următoare. Nu era trac. În creierul lui Maxine Grossinger izbucnise un anevrism. La Început publicul interpretase clătinarea ei bruscă și expresia șocată ca făcând parte din piesă. Începuseră să izbucnească râsete la adresa jocului fetei care o interpreta pe Ismena Dar mama lui Maxine, știind exact cum arăta durerea pe chipul copilului său, sări din scaun. ― Nu! strigă ea. Nu! La șase metri mai Încolo, stând În picioare sub soarele care apunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de când venisem, se uită la mine de-adevăratelea. Luna lumina Într-atât cât să facă posibil acest schimb tăcut de priviri. ― E Întuneric aici, am spus. ― Știu, răspunse Obiectul. Se auzi un zgomot de ceva spart În spatele cabanei, urmat de râsete. Obiectul făcu un pas spre mine. ― Ce fac acolo? ― Nu știu. Dintr-o dată, micuțul geam al barăcii se lumină. Băieții aprinseseră un felinar Coleman Înăuntru. Apoi ușa de la intrare se deschise și Rex păși afară. Zâmbea ca un comis-voiajor. ― E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
râse cu gura plină, un râs care îmi suna brutal... Un om cu totul lipsit de maniere". Râsul său, de altfel, era proverbial printre amici: "rîdea mult, cu lacrimi și zgomotos, îi era deci greu să asiste la comedii, căci râsetele îi era deseori oarecum scandaloase"7. Mite revine de mai multe ori la un amănunt: "O mână mică de copil, binevoitoare, neîngrijită, poate nespălată". Abuza de excitante: cafea și tutun. Până în 1883 nu a băut exagerat. Viața îi era complet
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
și bătându-și joc de ea pe la spate. „Bătrânul“ era ceva nou pentru ea. Da, Kitty era piesa de bază la care apela Desert Rose când dorea să turuie povești răutăcioase despre aventurile ei care să stârnească invidia, dar și râsetele. Parcă o auzea chicotind: „Mă Întreb ce-o să mai inventeze după asta? Kitty se uită la granițele vestice ale imperiului ei și plânse, pentru că nu mai rămăseseră lumi de cucerit!“. Era gata să-și iasă din minți, totuși o frământa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
pentru prima oară de când o cunoștea, Își dădu seama că nu putea avea Încredere În ea. Nu voia decât detaliile picante, ca să le povestească apoi lui Charlie și lui Pedro, bârfa lor la următoarea reuniune, cu care să smulgă niște râsete și care să o aducă pentru cinci minute În centrul atenției. Charlie și Pedro nu erau În stare să Înțeleagă toate lucrurile minunate care se petrecuseră În inima și În mintea ei cu o noapte În urmă. Voia să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
la drum. La fiecare colț de stradă, se puteau vedea mașini tamponate, multe chiar În derapaj, În timp ce trecătorii făceau o adevărată echilibristică pentru a se menține pe verticală, de cele mai multe ori căzăturile nu erau prea comode ele constituind, subiect de râsete a copiilor, În mod deosebit a unor „gură cască”. Nici proaspeții sosiți nu fură scutiți de emoții, groază și nu mai puțină spaimă. Autobuzul companiei era În câteva rânduri gata să se răstoarne ori să alunece În gol, Însă șoferul
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
În capătul cel mai Îndepărtat al unei fante foarte Înguste dintre un cilindru imens de metal și peretele din beton al pivniței, și se făcuse ghem acolo, tremurînd de frică și de frig. Auzea de sus, de pe stradă, strigătele și rîsetele ce veneau dinspre piață. Fuseseră cît p-aci s-o prindă de data asta - cinci bărbați În uniforme de marinari, care băteau din picioare și trăgeau șuturi și strigau ca niște descreierați. Se salvase alergînd În zig-zag - ca să-i inducă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
fără să-și arate fața. Iorgu a plecat ca o furtună... și nici n-a știut cum a ajuns pe holurile școlii, și așteptă recreația. Deodată, ușile de la clase începură să se deschidă și mulțimea de elevi umplu holurile cu râsetele lor... cu zvonul acela tineresc. Iți umplea inima de bucurie văzându-i... In îmbulzeala aceea veselă, Iorgu abia reuși să întrebe un elev unde-lpoate găsi pe Emil. ”- Clasa a șaptea e la parter, domnule!” îi răspunse el cuviincios. Iorgu se
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
o urmărește exclusiv pe Gretta, înregistrând periferic conversația celorlalți: „Era soția lui. Sprijinită de balustradă, asculta ceva. Gabriel, surprins de liniștea în care sta cufundată, își încordă urechea, ca să audă și el. Dar nu prea auzea mare lucru, în afară de zarva râsetelor și disputei de pe treptele din față, de câteva acorduri la pian și câteva note cântate de glasul unui bărbat. Stătea nemișcat în întunericul holului, străduindu-se a prinde melodia acelui glas și privind în sus, spre soția lui. Avea grație
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
aude? Pîf! Pîf! Unu. Unu. Unu, doi, trei, patru. Se-aude?" După câteva clipe, brusc, o muzică luată de la mijloc își rostogoli pentru scurtă vreme huruitul, ca să se curme la fel de brusc. Pe culoare se auzeau tot mai des voci și râsete. Asta i-a făcut și pe cei care mai rămăseseră în dormitor să se schimbe și să plece cu toții către zonele mai fierbinți ale taberei, unde se pregătea marele bal de sfârșit. Rămas singur, cum fusesem în fiecare seară, am
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]