2,521 matches
-
de restul măsurilor terapeutice (Schultz, 1975; Lacas, 1993). Instituția rămâne o necesitate. Bolnavul va avea nevoie de internare din timp în timp, ca de un "hamac instituțional" (Racamier, 1958) sau ca de un loc în care "poate să-și tragă răsuflarea". Prezența psihanalistului în instituție ridică anumite probleme; dimpotrivă cooperarea instituție-psihoterapie extra muros pare cât se poate de benefică: permite evitarea confuziei de roluri și reduce durata spitalizării. Spitalizarea, când este necesară, trebuie să fie discutată cu pacientul: aceasta ridică probleme
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
etc. se comportă și se roagă acolo. Noțiunea de namolennost’ și „energie sacrală” este esențială în înțelegerea dimensiunii populare a pelerinajelor în Rusia de astăzi. Ea seamănă mult și cu cea de baraka, răspândită în lumea musulmană, fiind vorba de „răsuflarea sacră a sfințeniei”. Pelerinii ruși care utilizează această noțiune pentru a-și descrie experiențele consideră că locurile sfinte pe care le frecventează (mănăstiri, peșteri, izvoare miraculoase), precum și icoanele făcătoare de minuni au capacitatea reală de acumuluare a „energiei sacre” proprie
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de ale mele. Nu-i stătea chiar rău. Băusem cîteva pahare și m-am gîndit "în fond, de ce să nu?". Cine s-ar fi gîndit atunci la urmările acestei aventuri? Profesorul se servește singur cu pălincă, iar eu aștept cu răsuflarea oprită, să nu-l sperii. A fost o seară fără lumină, dar nu duceam lipsă. Simțurile mele ardeau, pluteau pe nori și nimic uman în mine nu era în afara acestui vis frumos. Nu mi-am imaginat că actul sexual în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
pe tot corpul. Batista nu dovedește să mă usuce, devine udă de tot. Mirosul de la canale bate mirosul proaspăt de mare. Dar știi că-l bate rău de tot?! Da, dar și cînd o veni berea, o trag dintr-o răsuflare. Pe prima. Uf, ce zăpușeală! Și pe a doua tot o sec din tr-o sorbire. O să comand trei de toate. Pe a treia o s-o sorb pe îndelete. A naibii zăpușeală! Stau cu ochii pe ușa mare și larg deschisă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Akhenaton. Originalitatea și importanța celui ce a fost "primul individ ai istoriei", cum îl caracteriza Breasted, sunt încă mult discutate. Dar nu ne putem îndoi de fervoarea sa religioasă. Rugăciunea găsită în sarcofagul său conținea aceste rânduri; "O să respir dulcea răsuflare a gurii tale. In fiecare zi îți voi contempla frumusețea. Dă-mi mâinile tale, pline de spiritul tău, ca să te primesc și să trăiesc prin el. Cheamă numele meu de-a lungul veșniciei: niciodată nu va lipsi la chemarea ta
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
mei, bineînțeles un transport de combustibil solid. Da, da! Cred că am găsit exact cadoul pe care-L meriți pentru grija Ta permanentă față de noi, pentru "iubirea" Ta năvalnică față de lutul pe care L-ai însuflețit dându-i viață prin răsuflarea Ta nemuritoare. Desigur că nu-Ți trece prin gând ce-Ți voi oferi, însă surpriza va fi cu atât mai mare și mai impresionantă. Iată: este vorba de un sac de bălegar de vacă uscat, căruia pe-aici i se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
cu milioane de măzărichi tăioase și dureroase, păleau rapid și diabolic partea de corp lipsită de protecție. Era o succesiune de lovituri premeditate și calculate matematic având același scop: doborârea și anihilarea intrusului care se aventurase pe un teritoriu tabu. Răsuflarea tot mai sacadată și fierbinte a mamei topise zăpada depusă pe ambele fulare în zona cavității orale și a organului responsabil cu simțul mirosului. În ciuda faptului că cele două fulare ce protejau fața și vederea erau atât de apropiate unul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
câțiva pași făcuți anevoie, cu eforturi din ce în ce mai mari, mama se oprea, dădea jos gheața de pe ochi și pornea din nou din ce în ce mai greu. Îi făcea impresia că înaintează; în realitate însă, executa mișcări circulare, îndepărtându-se foarte puțin de la drumul arhicunoscut. Răsuflarea caldă a organelor olfactiv și bucal au topit toată zăpada abătută cu dușmănie spre fața mamei. Solidificarea zăpezii topite s-a finalizat într-un țurțure mare cât un morcov, asemănător celor ce se formează la streșinile caselor. Dar mama nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
e liniște. Crivățul înnebunit de furie caută cu disperare o fisură cât de mică, o găurică uitată și netencuită pentru a pătrunde la victimele sale potențiale. Focul din sobă se stinsese demult, iar acum spațiul camerei era încălzit doar de răsuflarea aburindă a celor șapte ființe zgribulite sub păturile suprapuse. Printr-un reflex necondițonat de apărare instinctuală ne trăgeam mai bine păturile pe noi, pentru a nu permite aerului rece să diminueze căldura acumulată sub învelitori. În sobă, tizicul a mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
într-un spirit de luptă defensivă, pentru a înfrunta cu mai multă "bărbăție" dușmanul care s-ar fi putut ivi în orice clipă din masa compactă de beznă. În camera cu valențe multiple era atât de frig, încât îți îngheța răsuflarea. Cu capul descoperit, desculți, având pe noi doar cămășile de noapte, ne apuca o dârdâială și un clănțănit de dinți, care nu luau sfârșit decât târziu, după o vreme îndelungată, în patul în care patru frați și-au odihnit trupurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
prevăzuți din naștere cu arcuri pneumatice la membrele inferioare, răspunzând automat într-o perfectă și halucinantă omofonie: Sărut mâinile, doamnă!... După care am rămas țepeni, paralizați, în poziție perfect verticală, diminuând la maximum procesul respiratoriu, pentru a nu impieta cu răsuflarea noastră nețesălată și bălegoasă sensibilitatea acestei făpturi miraculoase descinsă parcă din sferele extraterestre. Așteptam cu înfrigurare emiterea unui ordin de luptă, de asalt, asupra unei cetăți inexpugnabile, cu mușchii încordați la maximum pentru momentul declanșator, ca sprinterii pe linia de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
i-am răspuns în cor. După plecarea celor două femei de treabă ne-am dus și l-am înconjurat pe frățiorul nostru și pe mama, de parcă ar fi fost Maica Domnului cu Pruncul: nu lipseau decât animalele care să îndrepte răsuflarea caldă către cel nou-născut. Însă cu siguranță că dac-am mai fi zăbovit în grajdul lui moș Danilov bătrânul sârb cu inimă de aur cele două iepe costelive ale sale, Oarba și fiica sa, ar fi suplinit cu brio absența
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
la salata de varză. De obicei, în serile de sâmbăta seara sau alte sărbători, unii vecini mai cu carte veneau la noi în casă unde discutau cu tata despre treburi gospodărești sau întâmplări din viața lor, eu îi ascultam cu răsuflarea întreruptă la gură, atât erau de sfătoși. Tata mă trimetea uneori la dugheana din sat să-i cumpăr câte o pacică de tutun, un bleau de naft, o hușcă de zahăr pentru a îndulci harbata. De sare nu aveam nevoie
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
că Grivei, cel care trage să moară sub scara blocului, s-a trezit, deodată, din lunga lui agonie și, abia ținându-se pe picioare, a început să dea din coadă spre oameni, cu mare bucurie; slab de îl dă jos răsuflarea, Grivei îl întâlnise pe dumnezeu cel mic, al lui. Și acela l-a ajutat. De dragul lui, cu mare bucurie, l-am căutat într-o pagină a lui Tudor Arghezi, unde am găsit înscris salutul poetului: "Dă laba 'ncoa, Grivei, voinicește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
șapte coline", cum picură, din cer, ca o boabă sonoră, sunetul clopotelor, în preajma învierii. Se simte prin cartierele vechi (târzii rezervații ale unui timp demult dispărut), un duh care există și totodată nu există, se simte, ușoară ca o boare, răsuflarea lui Dumnezeu. Peste casele care încă nu s-au prăbușit și peste gardurile încă nerisipite de putreda lor senectute, stăruie o blândă lumină. Nu știu ce stare sufletească este această indecisă și ocultă înfiorare care mă cuprinde. Este o așteptare, de o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
am avut astă noapte: Se făcea că eram într-o zi de vară străvezie și luminoasă, pe marginea unui lac de munte înconjurat de pădure de brad. Mă azvârleam în apa limpede și răcoroasă și înotam pe dedesubt, ținându-mi răsuflarea, dar cu ochii deschiși, până treceam de 252 insulele de alge ce acopereau lacul la mal. Apoi ieșeam la suprafața apei și mă bucuram de lumina dulce a dimineții. și-mi era atât de bine... Dimineața m-am trezit cu
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
cum freamătă sub scoarța portocalilor și atingi cu mâna aburul de deasupra pădurilor. Italia este în inima mea pentru clădirile amețitoare, străzile înguste cu scări de piatră și pizzerii la orice colț; pentru vechile temple romane în fața cărora rămâi cu răsuflarea tăiată, pentru zidurile din piatră acoperite de iederă; pentru senzația că ești un martor al timpurilor, important este doar că ești alături de aceste ziduri și aceste pietre pe care le au privit odinioară Cezar și Tiberius; te gândești că Vivaldi
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
totuși, nu am ajuns în patul lui L.C., care nu a știut niciodată cât de dorită a fost în acea noapte de un Priap din cale afară de timid. * Întrunire (ședință? serbare?) cu sute de adolescenți ale căror tinere trupuri și răsuflări transformaseră sala într-o baie de aburi și de... fericire. Nu pot nicicum să-mi amintesc care era scopul acelei întruniri și nici de ce eram atât de fericit atunci, în vara lui 1953 sau 1954, la Cluj. Dar eram, cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
forțe. Și astfel romanul combina aceste două planuri istorice, pe care, evident, le uneam printr-un fals plan psihiatric. Gabriel Liiceanu m-a certat, mi-a spus că e ca un roman polițist pe care îl citești până la sfârșit cu răsuflarea tăiată și la sfârșit nu afli cine e cri‑ minalul, ceea ce este un fel de a-ți bate joc de cititor. În realitate, afli cine este criminalul, numai că trebuie să te prinzi, am fost cam subtilă, mă tem, există
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
hermeneutică a ideii de comic, urmărită atât în plan istoric cât și sincronic. Întreprindere deloc lesnicioasă întrucât autorul însuși constată cuvântul comic "lasă impresia unui lucru aflat "la îndemână"" și despre care oricine pare a putea spune totul "dintr-o răsuflare". Numai că, abordând chestiunea metodic, apare dintr-o dată revelația unui câmp de investigare extrem de amplu și de complicat. Simpla inventariere a teoreticienilor care s-au aplecat asupra ei, din Antichitate și până azi, obligă la o sistematizare a cercetării, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
și azi cu oile lor prin aceste părți ale Dunării, după cum auzeam În copilărie de la ai noștri, rămași acasă, pe Vâlsan, fără de nici o știre. În seara asta, abia răcorit de valurile tălăzuind rar și Îndesat de maluri, ca o adâncă răsuflare a bătrânului fluviu, avea să se sature, din ceaunul cu mămăliga În clocote, toți ciobanii, purcarii, oamenii din vie și din baltă, câinii lor și cei din vecini, slujitori ai omului, prop tiți jur Împrejur În coadă, mai aproape sau
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
din cap pânăn picioare. Când dansau, părea că sunt prinși într-un vârtej de aer, plutind puțin deasupra pământului. Erau ca doi fluturi colorați diferit pe o pajiște bine îngrijită, gata să-nflorească, pe care se aflau numai ei doi. Răsuflarea o simțeau întretăiată și plină de emoții. Aveau emoții ca atunci când te afli sub o cascadă uriașă, iar stropii mari și reci vin peste tine și-ți inundă sufletul de plăcere. Clipele erau tăcute, dar renunțară și unul și altul
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
lumină difuză prin globul de sticlă ce adunase mii de gângănii ale văzduhului în jurul său. Valentin îi prinse o mână pe care i-o strânse ca-ntr-o menghină și o trase mai aproape de el. Umerii lor se atinseră simținduși răsuflarea și bătăile inimii. O sărută pe furiș aproape de lobul urechii și-i șopti ca adierea unui vânt cald: „Te iubesc...mult...mult !” Ea rămase tăcută, tremurând de emoții, zâmbind și privind spre el într-un extaz de fericire. Într-un
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
decât să ningă. În seara aceea de decembrie Carlina nu putu să doarmă, nici să respire normal nu îndrăznea. Trecuse parcă ani până când Valentin venise din stațiune acasă. Inima se răzvrătea zvâcnind mai tare și într-un mod neașteptat, iar răsuflarea îi devenea mai grea de parcă ar fi mers zeci de kilometri. Își simți corpul rece și transpirat, elemente care generau starea în care se găsea, la toate acestea se mai adăuga și amintirile care o făceau să fiarbă ca o
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
tău. Nu să îi crești pe ai altora. În acel moment simți că durerile i se accentuează, o privi disprețuitor și îi veni o greață aproape palpabilă. Această afirmație era ca un curent electric care îi carbonizase pur și simplu răsuflarea. Tocmai de la ea nu se așteptase să o rănească sufletește. - Dacă te referi la Nicky, mi-e teama că nu ai dreptate. Îl iubesc foarte tare și sunt capabilă să îl cresc cu toată dragostea mea. Pentru mine, sinceră să
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]