3,866 matches
-
ii, din franceză "requin", (ordinul Selachimorpha) sunt pești cu schelet cartilaginos și cu un corp hidrodinamic. Există peste 300 de specii; cele mai multe sunt marine, dar există și unii rechini de apă dulce (ex. în Gange, Zambezi). ii posedă între cinci și șapte branhii pe fiecare latură a corpului prin care
Rechin () [Corola-website/Science/308342_a_309671]
-
lume există 368 de specii de rechini, împărțite în opt ordine: Din acest ultim ordin făcea parte și megalodontul ("Carcharodon megalodon"), specie dispărută, dar care este cunoscută datorită conservării dinților săi (singurele oase propriu-zise ale acestui pește care are un schelet cartilaginos). O reproducere a mandibulei sale a avut ca punct de plecare dimensiunea dinților iar aceasta a sugerat ideea că peștele putea atinge 36 de metri în lungime. Calculele s-au revăzut anterior și s-a ajuns la concluzia că
Rechin () [Corola-website/Science/308342_a_309671]
-
punct de plecare dimensiunea dinților iar aceasta a sugerat ideea că peștele putea atinge 36 de metri în lungime. Calculele s-au revăzut anterior și s-a ajuns la concluzia că această specie putea atinge în jur de 15 metri. Scheletul rechinilor este foarte diferit de scheletul peștilor teleosteni (pești cu schelet osos) sau al vertebratelor terestre. Rechinii, ca și pisicile-de-mare, au un schelet cartilaginos și elastic, un țesut mult mai ușor și mai flexibil decât cel al oaselor. Ca și
Rechin () [Corola-website/Science/308342_a_309671]
-
aceasta a sugerat ideea că peștele putea atinge 36 de metri în lungime. Calculele s-au revăzut anterior și s-a ajuns la concluzia că această specie putea atinge în jur de 15 metri. Scheletul rechinilor este foarte diferit de scheletul peștilor teleosteni (pești cu schelet osos) sau al vertebratelor terestre. Rechinii, ca și pisicile-de-mare, au un schelet cartilaginos și elastic, un țesut mult mai ușor și mai flexibil decât cel al oaselor. Ca și la ruda sa apropiată, pisica-de-mare, mandibula
Rechin () [Corola-website/Science/308342_a_309671]
-
peștele putea atinge 36 de metri în lungime. Calculele s-au revăzut anterior și s-a ajuns la concluzia că această specie putea atinge în jur de 15 metri. Scheletul rechinilor este foarte diferit de scheletul peștilor teleosteni (pești cu schelet osos) sau al vertebratelor terestre. Rechinii, ca și pisicile-de-mare, au un schelet cartilaginos și elastic, un țesut mult mai ușor și mai flexibil decât cel al oaselor. Ca și la ruda sa apropiată, pisica-de-mare, mandibula rechinului nu este unită de
Rechin () [Corola-website/Science/308342_a_309671]
-
anterior și s-a ajuns la concluzia că această specie putea atinge în jur de 15 metri. Scheletul rechinilor este foarte diferit de scheletul peștilor teleosteni (pești cu schelet osos) sau al vertebratelor terestre. Rechinii, ca și pisicile-de-mare, au un schelet cartilaginos și elastic, un țesut mult mai ușor și mai flexibil decât cel al oaselor. Ca și la ruda sa apropiată, pisica-de-mare, mandibula rechinului nu este unită de craniu. Mandibula este, ca și vertebrele și arcurile branhiale, un element scheletic
Rechin () [Corola-website/Science/308342_a_309671]
-
botului este spongios și flexibil. Această particularitate are menirea de a diminua puterea impacturilor. Tot timpul vieții lui, de fiecare dată când unui rechin îi cade un dinte mușcând dintr-o pradă tare, un nou dinte îi crește rapid în loc. Scheletul înotătoarelor este alungit și întărit de o serie de filamente elastice nesegmentate numite "ceratotrihii" compuse dintr-o proteină asemănătoare cheratinei din țesutul cornos din care este format părul și penele. Video
Rechin () [Corola-website/Science/308342_a_309671]
-
la animalele vertebrate craniate. Aceasta se află în partea superioară a endoscheletului mamiferelor. l uman este compus din opt oase care împreună formează o cavitate ovoidă cu duritate variabilă și cu o capacitate de circa 1.450 ml (la adulți). Scheletul capului sau masivul scheletic cranio-facial este un ansamblu de oase ale craniului (în latină "ossa cranii") și ale feței (în latină "ossa faciei") cunoscut și sub numele de "țeastă", "scăfârlie", "hârcă" sau "cap". Cel din urmă termen este impropriu din
Craniu () [Corola-website/Science/308354_a_309683]
-
pe originea embriologică diferită a structurii oaselor craniene: osificare endocondrală pentru oasele de la baza craniului și osificare intramembranoasă pentru oasele boltei. Bolta este formată din oasele: frontal (partea verticală), parietali, scuamele temporalilor și occipital (partea superioară). Baza cuprinde restul părților scheletului cranian. Limita între bază și boltă este reprezentată printr-o linie care formează o circumferință sinuoasă și care pleacă de la depresiunea naso-frontală până la protuberanța occipitală externă. Structurile cefalice craniene încep să se dezvolte în mezenchim provenind din celulele crestei neurale
Craniu () [Corola-website/Science/308354_a_309683]
-
trăit în urmă cu 25 - 28 de milioane de ani. Având o anvergură a aripilor între 6,1 - 7,4 m și o greutate cuprinsă între 21 și 40 kg, "" este considerată cea mai mare pasăre zburătoare descoperită până în prezent. Scheletul unui exemplar de "Pelagornis sandersi" a fost descoperit în cu ocazia săpăturilor necesare pentru construirea unui nou terminal al "" din statul american Carolina de Sud. Descrierea speciei a fost publicată de Dr. Daniel Ksepka în revista "Proceedings of the National
Pelagornis sandersi () [Corola-website/Science/332474_a_333803]
-
aripilor era deținut de "Argentavis magnificens", o specie care a trăit în urmă cu aproximativ 6 milioane de ani în Argentina de astăzi și care avea o deschidere a aripilor cuprinsă între 5,5 și 7 m. Estimările actuale plasează scheletul fosilei "Pelagornis sandersi" ca fiind de circa 25 de milioane de ani, plasare în timp care o situează în timpul perioadei a Oligocenului. Pasărea avusese picioare scurte, fiind probabil capabilă de a zbura doar prin plonjarea de pe marginile unor forme denivelate
Pelagornis sandersi () [Corola-website/Science/332474_a_333803]
-
cu cele de la animale, s-a demonstrat că această teorie este falsă. Ambele tulpini bacteriene provin de la un strămoș comun, care ar fi putut provoca apariția infecției la oameni încă din perioada cunoscută sub numele de Revoluția neolitică. Fragmentele de schelet găsite indică faptul că oamenii preistorici (4000 î.Hr.) sufereau de tuberculoză. Cercetătorii au putut constata o afectare tuberculoasă a coloanei vertebrale la mumiile egiptene din perioada 3000-2400 î.Hr. „Ftizie” este termenul grecesc pentru „oftică,” vechea denumire a tuberculozei pulmonare. În jurul
Tuberculoză () [Corola-website/Science/301016_a_302345]
-
întreg teritoriul comunei a fost distrus de grindină. Din analiza a 34 profile principale și a profilelor de control din fiecare unitate de teren s-au identificat următoarele tipuri de varietăți de sol : Din punct de vedere al conținutului de schelet, repartiția este următoarea : Solurile cele mai predominante sunt cele podzolice, precum și solul brun roșcat de pădure în general cu slabă productivitate, necesitând multă cantitate de îngrășământ pentru a da roade. În subsol există indici de existență de lignit superior în
Rebra, Bistrița-Năsăud () [Corola-website/Science/299277_a_300606]
-
ceea ce este acum regiunea arctică canadiană era o zonă de deltă cu climat subtropical, parte a unei mase mari de uscat care traversa ecuatorul. În studiul "Pelvic girdle and fin of Tiktaalik roseae" sunt prezentate rezultatele analizei părții posterioare a scheletului. Grupul de cercetători a constatat că pelvisul și aripioarele posterioare sunt mai dezvoltate decât la pești, fiind apropiate de caracteristicile de tetrapod. În concluzie, este posibil ca Tiktaalik roseae să își fi folosit membrele posterioare pentru a merge. Fosilele prin
Tiktaalik () [Corola-website/Science/322658_a_323987]
-
3 premolari și 1 molar; pe maxilarul inferior - câte 3 premolari și 1 molar. Formula dentară: formula 1. Limba lungă și mobilă este dotată pe părțile laterale cu butoane speciale, care sunt acoperite cu epiteliul cheratinizat și permit separarea cărnii de scheletul victimei. Aceste umflaturi ajută, de asemenea, și la «spălat». Coada este foarte lungă, fiind cu mai mult de trei sferturi mai mare decât restul lungimii copului, acoperită cu păr lung, din această cauză ea pare foarte groasă (vizual, grosimea sa
Leopardul zăpezilor () [Corola-website/Science/311643_a_312972]
-
3% din tumorile benigne osoase. Apare cu predilecție la sexul masculin (2/1 sau chiar 3/ 1). Tumoarea este tipică copiilor și adolescenților. Este rareori observată înainte de 10 ani sau după 30 ani. OB poate apărea în orice regiune a scheletului. Cu toate acestea, este singura tumoare osoasă benigna care apare mai des în coloana vertebrală și osul sacru, atat pentru corpul vertebral, cat si pentru arcul posterior. OB este distribuit în ordine descrescătoare la nivelul oaselor lungi ale membrelor, la
Osteoblastom () [Corola-website/Science/312264_a_313593]
-
le (din , "articulație" și "podos", "picior") sunt animale nevertebrate, ce au membrele articulate. Încrengătura include insecte, milipede, centipede, arahnide, crustacee etc. le sunt organisme cu un exoschelet (schelet extern), corp segmentat și membre (apendice) anexate de cap și torace. Artropodelor sunt caracterizate cuticulele chitinizate, la crustacee cuticulele sunt mineralizate cu carbonat de calciu. Cuticula este rigidă și nu se întinde, de aceea procesul de creștere e însoțit de
Artropode () [Corola-website/Science/300050_a_301379]
-
sunt o clasă de pești dispărută, ale căror specii au caracteristici comune atât pentru peștii osoși cât și pentru peștii cartilaginoși. Că forma ei semănau cu rechinii. Mulți paleontologi consideră că acanthodienii au fost apropiați de strămoșii peștilor osoși . Deși scheletul lor interior era alcătuit din cartilaje , un material asemănător cu osul a fost descoperit în pielea acestor pești. Spinii fosilizați și șolzi sunt adesea singurele rămășițe de la acești pești găsite în fosile. Cele mai vechi achantodii au fost cele marine
Acanthodii () [Corola-website/Science/321397_a_322726]
-
aspect de”) Numele popular “rechini spinoși” este cu adevărat un termen impropriu pentru acești pesti.Numele a fost inventat pentru că aveau formă superficială de rechin, aveau corp hidrodinamic, înotătoare perche,si coadă puternică orientat în sus; le defapt au avut schelet cartilaginous , dar înotătoarele lor eru la baza osoase și spre vârf formau spini duri care aveau și rol defensive, spinii osoși făcându-se văzuți la toate aripile exceptând coadă. Solzii de la Achantodii au diferite ornamentații specific fiecărui ordin.De aceea
Acanthodii () [Corola-website/Science/321397_a_322726]
-
la suprafață și se lasă în repaus (odihna aluatului). Operațiile de divizare și modelare se pot executa mecanic sau automatizat în funcție de capacitatea liniei de fabricație a foitajului. Odihna aluatului se practică în scopul îmbunătățirii proprietăților reologice ale aluatului, prin relaxarea scheletului glutenic, care a suferit modificări la frământare și divizare. Operația durează 20−30 minute până când aluatul cedează ușor la întindere.Prepararea foitajului diferă în funcție de momentul obținerii produsului finit. Astfel, foitajul pregătit de la o zi la alta se prepară sub forma
Foitaj () [Corola-website/Science/324118_a_325447]
-
Neajunsurile, foametea și competiția au iscat jafuri reciproce sau conflicte violente între triburi. Mumia omului zăpezilor, Ötzi, găsit în Alpi indică semne că a murit într-o luptă, din cauză că a fost străpuns de săgeți adverse, la fel cum indică și scheletele cu urme de vătămări ael fermierilor neolitici, ceea ce dovedește faptul că, în Neolitic, conflictele violente erau la ordinea zilei. La fel ca în paleolitic, oamenii au continuat să folosească unelte cioplite din silex. În schimb, populațiile neolitice au creat o
Istoria lumii () [Corola-website/Science/314038_a_315367]
-
cele mai megalomanice proiecte, cu o forță de muncitori nemaivăzută: 30.000 la număr, împărțiți în echipe concurente, care trebuiau să transporte câte un bloc la fiecare 2 minute, în 10 ore de muncă pe zi. În cimitirele de lângă piramidă, scheletele multor muncitori arată că au suferit evidente leziuni. Mulți lucrători au fost trimiși în cariere ca să extragă blocurile de granit și calcar și să le prelucreze meșterii pietrari. Blocurile erau apoi transportate pe Nil, pe un canal special construit. La
Istoria lumii () [Corola-website/Science/314038_a_315367]
-
radiografie toracică anormală , scăderea pulsului la membrele inferioare , trigliceridemie crescută , unda T anormală electrocardiografi Leziuni , intoxicații și complicații legate de procedurile utilizate Excoriații , fractură de coloană toracică , fractură de coloană vertebrală , fractură Rare : de dinte , leziuni ale membrelor , leziuni ale scheletului osos , leziuni ale țesuturilor moi , leziuni genitale * Hipertrofia endometrială este un termen din dicționarul MedDRA care reprezintă rezultatele determinării sonografice a grosimii endometrului . ** Evenimente de hiperplazie endometrială bazate mai ales pe raportările investigatorilor decât pe rezultate histopatologice și nu necesită
Ro_349 () [Corola-website/Science/291108_a_292437]
-
antagonist asupra sânului . Efectul FABLYN asupra osului se manifestă ca o reducere a nivelului markeri- lor turnover- ului osos în ser și urină , ca o creștere a densității minerale a osului ( DMO ) și o scădere a incidenței fracturilor . Efecte asupra scheletului : În studiile pentru tratamentul osteoporozei , terapia cu FABLYN a determinat supresia consecventă , semnificativă statistic a resorbției osoase și a osteogenezei , așa cum arată modificările marker- ilor serici și urinari ai turnover- ului osos ( de exemplu C- telopeptidă și marker- i ai
Ro_349 () [Corola-website/Science/291108_a_292437]
-
mai degrabă, cine mai citește azi dischete? Unde rămân stocate skin-urile de pe ecrane? Stratigrafia ecranelor și a display-urilor rămâne sărăcăcioasa, și necesită înregistrări înafara mediilor sursă. Nimeni nu știa cum arata pielea dinozaurilor, pentru că nu s-au păstrat decât schelete. Doar hardware calcifiat. Dar azi știm cum arata skin-ul pentru că dinozaurii au lăsat înregistrări de piele acolo unde s-au tolănit, acolo unde au chilluit, si au rămas trântiți pe jos. La fel si skin-urile înmagazinate de Florin Ciulache. Cadre
Florin Ciulache () [Corola-website/Science/317628_a_318957]