3,534 matches
-
Scato și dușuri sărate. Sadomasochism. Așteptând ca Evie să ardă de vie, toți își iau ceva rece de băut și se duc să stea în hol, la baza scărilor. Din cămara valetului auzi plesnituri puternice. Din alea dureroase, când îți scuipi mai întâi în palmă. Brandy, făptura aia socialmente neadecvată care este ea, Brandy izbucnește în râs. — O să fie o distracție scârboasă pe cinste, îmi zice Brandy cu colțul gurii ei Plumbago. Am pus un pumn de evacuator intestinal Bilax în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
Preocupându-ne de splendorile filosofiei, interpunem între noi și trivialitatea lumii o distanță utilă și necesară pentru a ne făuri o viață fericită și plină de voioșie. IV ANAXARH și „natura îndrăgostită de plăcere” -1Să-ți muști limba și s-o scuipi... Tot așa cum Hipparh pitagoricianul are un discurs vag inspirat din materialismul lui Democrit, Anaxarh - supranumit Preafericitul - este categorisit printre discipolii filosofului din Abdera, deși unii fac din el un sofist, un cinic, un pyrrhonian... Este adevărat că, pe atunci, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
că nu-i va pedepsi decât trupul, materia filosofului, și nu pe el însuși, nici realitatea și nici adevărul lui. Când același îi caută pricină și amenință că o să-i taie limba, el și-o mușcă cu dinții și-i scuipă în obraz o bucățică. Chiar dacă aceeași anecdotă i se mai atribuie și lui Zenon din Elea, să reținem că istorioara face din Anaxarh un om pe care puterea nu-l sperie, pe care cei puternici nu-l impresionează, care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
ușoare de culoare brun și sandale cafenii, toți înarmați cu bâte. Pădurea forfotea ca un furnicar, numai că furnicile erau oameni care se năpusteau dezlănțuiți în toate direcțiile. Mașinile reacționau primele. Lungile rânduri de suflante ce pluteau în aer îi scuipau lungile limbi de foc sfârâitor în direcția atacatorilor. Armele cu ochire automată adăugară bubuitul lor sacadat vacarmului general. Se auzeau urlete și oamenii cădeau cu sutele. Abia acum tabăra se trezi. Soldații înjurau, săreau în picioare, își luau armamentul individual
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
era fără chiloți. Anzalone Îi plesnea fesele și Îl frigea cu flacăra unei brichete. Kevin Încercă să se apere - dar scutierul Îi ținea capul apăsat În vasul veceului. Se sufoca. Simțea că-i lipsește aerul. Deschise gura, inspiră apă, tuși, scuipă, ridică o clipă capul și fu din nou Împins spre apă - nasul atinse luciul pătat cu maro al vasului, cineva făcuse caca și nu nimerise gaura. Apa i se scurgea din nas, din urechi, din ochiul deschis și din bandaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Aris Fioravanti. Nu reușise să se elibereze de această idee. Se cuibărise În el, iar celălalt Îi era dușman. Dar eu nu sunt celălalt. Eu sunt eu. Banii aceștia nu sunt ai mei. Nu au fost niciodată ai mei. Eu scuip pe banii voștri. În clipa aceea Îi fu teamă că Elio s-ar putea răzgândi sau și-ar fi putut da seama de ceea ce făcea. — N-ai vrea să-mi faci bucuria de a lua masa cu mine În această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
reface alegerile, era să fie luată pe sus de pâlcurile de scandalagii. Îi știți, acei cetățeni despre care nu s-a înțeles prea bine nici astăzi dacă au luat, numele candidaților fie lăudat!, nici dacă au votat, numele adversarului fie scuipat!, nici dacă au mai votat, capul caprei vecinului fie-n picioare călcat! Evident că dintr-un asemenea taifun nu putea lipsi domnu’ Minune, el însuși simbolul banului, agățat de-un microfon și-nfipt într-o pereche de ochelari de soare, probabil
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
baie mi-am văzut fața obosită, verde. Sheba e prietena mea, i-am spun reflexiei. Acum are nevoie de mine. Portia stătea pe o margine a căzii și se uita cum mă spăl pe dinți cu obișnuita ei superioritate. Am scuipat și m-am clătit și mi-am dat cu cremă. Cine s-o ajute dacă nu eu? În dormitor, mi-am tras cămașa de noapte și am dat departe pernele decorative de pe pat. Câinele proprietarului scâncea în curtea din spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Ochii lui s-au întâlnit cu ai mei chiar când era în ușa toaletei. A încremenit, ca un gândac de bucătărie. Gura i s-a deschis să spună ceva și apoi a părut că se răzgândește. — Căcat cu ochi! am scuipat eu, când a tras ușa de la baie după el. Pe la ora 4, în sfârșit am prins-o pe Sheba la telefon. — Sheba, am zis când a răspuns. Slavă Domnului. Am încercat să dau de tine toată ziua. Ești bine? — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
vîntul s-a oprit, deși pe deasupra aleargă nori urîți, Încît la răstimpuri se aud sunetele pe care tot noi le producem: fie ambalajul unui pachet de biscuiți foșnind, fie un pocnet metalic scos de vreo cataramă, fie cineva tușind și scuipînd cu discreție, fie acel sunet mut pe care Îl emit creierii noștri, un fel de geamăt, un sunet cărnos, subliminal. Eu... eu mă gîndesc că nu am nici un motiv să... Dar apoi Îmi dau seama că de fapt nu pot
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Inclusiv locotenenții. Și cu toate astea, uite-l cum coboară, perplexitatea făcîndu-l să se unduiască, parcă e o jucărie de plajă gata să se dezumfle, nu știi dacă mai ajunge jos. CÎnd sună a doua oară telefonul, caporalul, În timp ce ascultă, scuipă peste balustrada de lemn spre unul din cîinii unității, care dă semne că ar vrea să urce și el În foișor. SÎnt atît de Încordat, Încît reușesc să-l văd și pe caporal, care e undeva În fața mea, dar și
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
În tufe. Nu am Înțeles ce s-a Întîmplat și nici de ce. Nici nu are importanță, e momentul să o Întindem toți. Ceea ce și facem, mai puțin răcanul care l-a pocnit și care se apleacă peste gardul viu și scuipă. Dar treaba asta Îl și costă, pentru că În clipa următoare dinspre dormitor dau buzna trei veterani, ultimul e Box. Bătaia care Începe e brutală, nemaivăzută, și nimeni nu are curaj să intervină. Răcanul le face față Într-o primă fază
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
pic) și miroase a pește prăjit, a ceapă prăjită, a improvizații culinare nefericite, de la ferestrele blocurilor vine o lumină caldă, domestică. Băieții din cartier stau pe masa de piatră din mijloc și fumează, discută animat despre niște faze ca lumea, scuipă, comentează și fumează și scuipă și fac mișto. Fumăm și noi și facem mișto și scuipăm, iar Andi povestește și el niște faze. Eu le răspund că am venit În prima permisie, sînt În armată, cînd mă Întreabă pe unde
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
prăjit, a ceapă prăjită, a improvizații culinare nefericite, de la ferestrele blocurilor vine o lumină caldă, domestică. Băieții din cartier stau pe masa de piatră din mijloc și fumează, discută animat despre niște faze ca lumea, scuipă, comentează și fumează și scuipă și fac mișto. Fumăm și noi și facem mișto și scuipăm, iar Andi povestește și el niște faze. Eu le răspund că am venit În prima permisie, sînt În armată, cînd mă Întreabă pe unde am fost În ultima vreme
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
vine o lumină caldă, domestică. Băieții din cartier stau pe masa de piatră din mijloc și fumează, discută animat despre niște faze ca lumea, scuipă, comentează și fumează și scuipă și fac mișto. Fumăm și noi și facem mișto și scuipăm, iar Andi povestește și el niște faze. Eu le răspund că am venit În prima permisie, sînt În armată, cînd mă Întreabă pe unde am fost În ultima vreme - un fel de a-mi cere să le spun și eu
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
iese la un moment dat și locotenentul Soare, care se duce spre pavilionul central privind cerul, copacii desfrunziți, camionul-cisternă de pe pista de rulaj, Își privește unghiile și Își cercetează fundul chipiului, pe care și l-a scos de pe cap, apoi scuipă brusc peste umăr, cu o voce gîjÎită: — Auziși, bă Cerbule, intrarăm În Radu cel Frumos. Cuvintele conspiră cu aerul de om dus cu pluta, iar efectul e suprarealist. Ce dracu’ tot vorbește acolo? Ce dracu’ tot vorbesc ăștia toți? Locotenentul
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
miezul unor intuiții. Nu, nu sîntem niște eroi, sîntem statistica unei anomalii politice și sociale, sîntem elementele unui experiment. Ne umanizează doar iluziile și felul În care ne justificăm eșecul imatur, pe buza unei prăpastii despre care știm foarte puțin. Scuipăm uneori În ea și așteptăm să se audă ecoul, dar probabil că nu e cea mai bună metodă de cunoaștere. Îi surprind privirea, care Îmi studiază stîngaci tăcerea, aproape că simt cum mă pipăie cu ochii ca un Înecat, Încearcă
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
zi, din biroul comandantului se aude un radio din care se prelinge o muzică neașteptată, Duran Duran nu cîntă, ci flutură un steag enorm cu o gaură enormă În el (Wild Boys), În ușa comandamentului apare un maistru militar care scuipă chiștocul țigării dintre buze spre peluza de gazon veșted, acoperit cu un deget de zăpadă udă, și mă Întreabă, de parcă aș fi un fel de oracol: Bă tovarășe santinelă, tot aci ești? Tu ce-ai auzit? Mai ninge anul ăsta
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
placaj montate pe un sistem de cabluri. Se mișcă Încet pe buza mării la vreo cîteva sute de metri de linia tunurilor. Pentru că deplasarea se produce orizontal și sincronizarea mea, odată realizată, rămîne așa, pot să urmăresc cum proiectilele sînt scuipate prin țeava enormă (și să-mi acopăr urechile cu mîinile). Ultimul, după ce străpunge silueta de carton, ricoșează din valuri. CÎteva secunde rămînem cu ciocurile căscate la jerbele Înspumate pe care le face din ce În ce mai departe, pe urmă dispare undeva unde norii
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
futu-ți morții mă-tii de nemernic, spre ce republică bananieră vrei să ne duci? a zbierat atunci un vlăjgan către televizor. Așa că, dacă ai să surprinzi soldați făcînd gesturi obscene prin spatele ofițerului (există chiar tentația de a-i scuipa În chipiul pus pe pervazul ferestrei), să nu te miri. Întîlnirea lui Hagi cu Maradona a fost declarată de comentator o remiză istorică, chiar dacă la una din ciocnirile dintre cei doi românul a Încasat un cartonaș galben. Am trăit meciul
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
individului respectiv cu observația politicoasă: — V-a căzut ceva! Dacă el recunoștea nepăsător că Îl aruncase din proprie inițiativă, Îl Întrebau, pe un ton la fel de politicos: — Ne dați voie să depunem acest obiect la coșul de gunoi? Sau, dacă acela scuipase sau Își suflase mucii direct pe trotuar, lucru care se Întîmpla de altfel frecvent, Îi ofereau imediat o batistă. Așadar, premise cît se poate de favorabile, care ar fi trebuit să conducă la conștientizarea cetățenilor asupra necesității unui comportament civilizat
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
avea două, dintre care unul era al meu. Michel făcu pe surdul. Zgîndări o vreme focul cu capătul unui băț, pînă cînd luă și bățul foc; atunci Îl lovi ușor de pămînt, ca să se stingă, apoi Își drese glasul și scuipă hotărît peste cărbunii Încinși. Abia după ce dădu la o parte pătura, Pablo văzu că avea ambele picioare amputate deasupra genunchilor. Pantalonii erau Îndoiți pe fiecare bont și Înveliți cu niște capișoane de cauciuc. Pentru a se deplasa mai ușor, lăsase
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
Încurcați. Până la urmă se dovedi că potul era mai mic decât crezuseră. În loc de cincizeci de lire, erau numai vreo douăzeci. Dar nu-i păsa nici unuia dintre ei. Le era de-ajuns surpriza și râsul care-i apucase când văzuseră mașina scuipând jetoanele. Își petrecură după-amiaza lenevind Întinși unul lângă celălalt pe plajă. În timp ce stăteau la taclale, Sam Își plimba degetele pe brațul lui Ruby sau se juca cu suvițele de pe fruntea ei. Una-două se opreau din vorbă și se sărutau. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
i-a zis: — Nici nu s-a clintit. —Hai, mă, n-o lăsa să te descurajeze așa. Ne descurcăm noi. Vorbesc eu cu Craig. Unii dintre clienții lui sunt putred de bogați. Poate povestea ta poate să-i facă să scuipe măcar câteva miișoare. N-ai de unde să știi ce se poate Întâmpla. Da, chiar n-ai, zâmbi ea. Chanel și Fi insistară ca Ruby să-și ia vacanță weekendul dinainte de Crăciun. Am aranjat ca altcineva să stea cu copii, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
că se sună, cum săriți de cur În sus! După ce veți ieși din clasă unul câte unul, aveți grijă cum vă purtați pe culoar și-n curtea școlii: băieții, să nu alergați; nu azvârliți mingile; nu vă Înghiontiți, nu vă scuipați; nu pipăiți fetele nici pe buci, nici În alte părți; iar voi, caprelor, nu-i stârniți, că nu sunteți mai breze; spre case mergeți numai pe trotuar și dați bună ziua la toată lumea. Continuăm data viitoare. * * * În mijlocul satului, pe Înserat, după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]