1,791 matches
-
patimi și de necurate duhuri, ea ducea o viață de desfrâu și de ticăloșie. Auzind Însă de Cristos și de puterea propovăduirii Lui cea aducătoare de mântuire pentru tot neamul omenesc, În sufletul ei s-a născut, ca o flacără sfioasă, nădejdea că va fi izbăvită de Isus. Deci, mergând la El, s-a Învrednicit de milostivirea Lui și El a tămăduit-o de toată stricăciunea”. Câteva rânduri mai departe: „O tradiție spune că Maria Magdalena ar fi o păcătoasă care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
la fel, de fiecare dată, când vin aici. Îmi plac castanele! Ținta principală a călătoriei este vizitarea celor două temple chinezești aflate aici. În primul templu pe care l-am vizitat, după ce ne-am purificat și în care am intrat sfioși, ne-am așezat în genunchi pe niște pernuțe speciale, spunându-ne, în gând, o rugăciune. Aici, exista un „ritual” pe care l-am imitat și noi, fiind atenți la ceea ce făcuseră și cei de dinaintea noastră. Ni s-au dat câte
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
conversație cu un... indigen. Copiez de pe o notiță luată la întâmplare. Barba: keriak, kapaklaran. Celălalt: Șuruplaran. Pe urmă: Senilsenideghin... Un țigan tătar m-a salutat: „Bumneața Dumn’u!“. Și deodată m-am trezit departe, foarte departe printre cețuri... Dar soarele, sfios la început, a ridicat o poală a perdelei, apoi s-a instalat hotărât la masa mea, adulmecând delicioasa cafea cu lapte, mierea, untul, pâinea. Iar Menaru, răgușită, aproape afonă, a venit să se plângă de nerecunoștința lui Musever, venită în
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
nădăjduim și de mâne..." V Spre poemul în proză Dumbrava minunată (scris în 1922, tipărit în 1926) orientau niște însemnări din 1921: "Prichindeii. Lizuca vede cum pe cer s-aprind lumânărele. S-aprind făclioare și jos lângă scorbura sălciei; lumină sfioasă, verzuie, care se mișcă încet... Duduia Lizuca e copila lui conu Panaite. Mama ei a murit. C.c.P. s-a însurat a doua oară. Năcazul maștihăi pentru partea de avere a fetei cuvenită după mamă..." Semne despre geneza unei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
se întoarce sufletului înecatului; i-i dor de lume; i-a fost dragă viața. Mormântul uriaș al lui Decebal. Muntele Decebal. Prichindeii. Lizuca vede cum pe cer s-aprind lumânărele. S-aprind făclioare și jos lângă scorbura sălciei; o lumină sfioasă verzuie, care se mișcă încet... "Toți funcționari cel mai scurt vreme prezenteze cu registratura pentru carnetele de indentitate." Feld. Războeni Uioara 6 Sept. Cântă muzica în fața băilor un potpuriu. Lumea se plimbă. Privind lumea aceasta necunoscută, la care nu văd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
pe care l-am ajutat să devină bucureștean! -, nu s-a impregnat niciodată. Banat, regiune populată de oameni gospodari și harnici, buni, foarte buni Români și plini de un spirit practic și de un bun-simț colosal și În mijlocul cărora tinerelul sfios și zăpăcit care eram, fantasmatic și lipsit de măsură, nu avea ce să caute. Deși mi-am scris primele romane pe malul Timișului, casa În care ele au fost scrise a fost dărâmată, iar ele, aceste cărți, au fost primite
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Să i se dea o mantie gri, poruncește sfîntul. - Dar tu, i se adresează el alteia. - Numai de cinci ori, mărturisește aceasta. - Să i se dea o mantie albastră! - Tu?, o împunge sfîntul cu întrebarea pe una care arăta extrem de sfioasă. - Eu, niciodată... - Să i se dea o mantie albă și două aripi. Femeia s-a grăbit să-i mulțumeacă pentru faptul că a trecut-o în rîndul îngerilor... - îmi mulțumești degeaba, a oprit-o el: te-am făcut gîscă!” Pînă
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
ani în șir. Iată, pe locul rubricii lui șerban Cioculescu din „România literară” apar, firește, articole, dar, în ciuda faptului că autorul lor e un istoric literar priceput, ele nu mai au același efect asupra mea. *Alexandru Iosif, un bătrîn evreu sfios, profesor de română, mi-a lăsat pe birou un dosar cu fabule și alte poezii, simple, modeste: „De vrei să pornești / pe-o cale nouă, / omleta nu se face / fără să spargi ouă!” Tot el: „Băzăie o albină, / băzăie un
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
felul lui în hău și în beznă, spera să vadă o rază de lumină deschizând un alt tunel. Și astfel își petrecea viața săpând. Minciuna cea mai sfruntată devenise la el fire, dându-i un aer simplu, drept, sincer, adesea sfios. Ar fi putut vorbi cu har și cu deplină ușurință dacă, doritor cum era să pătrundă gândul celor cu care vorbea, teama de a nu merge mai departe decât plănuia nu i-ar fi dat năravul unei false bâlbâieli care
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
ți-ar bate în piept ci adânc în pământ undeva. Aici se vindecă setea de mântuire și dacă ți-ai sângerat picioarele te așezi pe un podmol de lut. Uite e seară. Sufletul satului fâlfâie pe lângă noi, ca un miros sfios de iarbă tăiată, ca o cădere de fum din streșini de paie. (Lucian Blaga,) CAPITOLUL I La început a fost legenda Motto: Căci tu Doamne, cu cel bun te arăți bun. Cu omul drept te porți cu dreptate. (Biblia. A
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
bun început ales pentru a avea un destin de slujire, către oameni, către Dumnezeu și de urmaș al tatălui său ca preot slujitor la Catedrala Adormirii Maicii Domnului din Poltava. Cu această misiune hărăzită și la dorința arzătoare a mamei, sfiosul copil de preot din Poltava cea cu multe biserici, este înscris în 1735 la Academia de Teologie din Kiev. Faimoasa Academie kieveană, înființată de Petru Movilă cu mai bine de o sută de ani înainte, în 1631, funcționase inițial ca
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
mind... ce nu este la TV și on-line nu există. Ba mai mult, puținii bani dați acolo de guvernul american au o țintă incredibil de copilărească: educația penru fidelitate și abstinență sexuală. Și armatele de orfani în degringoladă se supun sfios... Odată cu sfârșitul războiului rece lumea pare să fi înmormântat problema dreptății sociale alminteri decât în lozinci, înlocuind-o într-o bună tradiție conservatoare și populistă cu cea a carității. Eu nu afirm că a dispărut stânga, ci că aceasta pare
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
și la putere ca evitarea conflictului (vezi Lukesxe "„Lukes,Steven", 1974), la putere ca nondecizie, nu doar ca decizie (Bachrachxe "„Bachrach,Peter" și Baratzxe "„Baratz,Morton", 1970). Voi reveni în principal la „putereaxe "„putere"xe "„putereasupraputerii" asupra puterii”, chiar dacă abordările „sfioase” de tipul: a cere putere nu înseamnă să vrei să o iei de la unii, ci să o dai sunt deosebit de morale (vezi și tentativele de extindere a eticii grijii în politică - Trontoxe "„Tronto,Joan", 1993). Cred că o limitare a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
care clădeau un „alt om”, ce trebuia să se Întoarcă Într-un paradis social din care șerpii oricărei ispite - chiar și a Gândului! - trebuiau evacuați. Dar „secolul său” nu se aștepta la apariția acestui „preot civil”, venit din mărginimea Sibiului, sfios și violent ca un Savonarola, dar nu În fața viciilor umane, ci a „viciilor existenței”, a „Îndrăznelii ei de a fi”!; și, o spun cu mâna pe inimă, niciodată un omagiu adus existenței nu a fost mai Înflăcărat, mai total, decât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
următori a fost folosit la muncile din gospodărie. În septembrie 1923, la 7 ani și jumătate, iată-mă școlar în clasa I a școlii din Priponeștii de Sus, alături de băieții și fetele de seama mea. Pentru prima dată am pășit sfios pragul școlii, aflându-mă într-o mare de copii de vârste diferite. Învățătoarea mea, El. Basocescu, originară din Bârlad, ne-a primit cu zâmbet pe figura ei luminoasă ca o a doua mamă. Parcă o văd și acum, cu o
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
neașteptatului meu succes a făcut rapid ocolul satului natal și al celor din jur. Vacanță fericită pentru mine cu speranțe ce trebuia să ducă în final la împlinirea visului meu de a ajunge învățător. Am fost prin firea mea un sfios și un timid și așa am rămas până în momentul de față. Nu m-am împăunat cu acest succes, dimpotrivă, am continuat să muncesc cu râvnă și mai multă bucurie alături de ai mei, conștient fiind că toți ai casei munceau pentru
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
locuri de un pitoresc și farmec nemaiîntâlnit până acum, obiceiuri altfel decât la noi, costume românești ce veneau de la străbunii noștri și o primire ce mi-au făcut gazdele mele și chiar satul întreg!... Ce se întâmplase? Băiețelul acela blond, sfios și cu priviri agere, inteligente, povestise tuturor că-l ajutasem și-l ocrotisem. Familia, rudele apropiate, învățătorii și preotul satului și cât mai mulți prieteni și apropiați știau că: „Un domn de la Moldova l-a ajutat mult pe Nicu al
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
trecem lin și poposim la Nisa, la un hotel pe țărmul Mediteranei. Niciodată nu mi-am putut măcar închipui că voi ajunge aici! Am fost și am rămas modest, încât nici să visez o asemenea posibilitate n-am îndrăznit. Calc sfios și emoționat prin sălile hotelului, ne ospătăm cu mâncăruri specifice locului și ne odihnim spre a căpăta noi forțe pentru drumul lung ce ne aștepta. Nu mă săturam să admir vegetația mediteraneană, mai ales în lumina unei dimineți însorite de
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
ai locului și în câtev a puncte m-am încrucișat și cu niște cotigare și câteva trăsuri teribil de grăbite, dar până la sfârșit am ajuns pe strada recomandată de mama, la ruda sa, la o casă bătrână, în gardul căreia, sfios, am bătut încet-încet, ca un necunoscător al obiceiurilor locului. mi-a răspuns un om în vârstă, și i-am descris cine sunt și că mama mea mi-a povestit că suntem rude îndepărtate cu dânsul și î i cerem să
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
o icoană la alta, după o rânduială preluată de ea de depart e, de la ai ei, învățânduămă să fac semnul crucii, ca să mă ferească DoamneĂDoamne de cel rău. O văd pășind în biserică iarăși și iarăși, cu pas mărunt și sfios, gătită în straiele ei de permanentă sărbătoare, în ton cu mireasma florilor de câmp păstrate laolaltă în „lada” casei, privind cu credință icoanele, alăturându-le din pumnul ei mic-mic, mănunchiuri de busuioc verde-verde cules din grădina casei și aduse aici
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
Dumitrescu, duminecile urcam dealul Patriarhiei să ascult în primul rând corul unde cântau soliști ai Operei române, primeam nu rareori vizita vreunei domnișoare, căreia îi citeam ore întregi din Minulescu sau Arghezi, și ele mă ascultau cu un zâmbet fals sfios pe buze, nu rareori mă trezeam citind singur în camera rămasă goală, deoarece se pare că exageram cu „introducerile”, cu „preludiile”. Eram atras de frumosul feminin, dar poza de cuceritor, de playboy, din reală, devenea falsă, se transforma într-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
până la depresie. Și totuși, fără motiv aparent, fără iluzii și fără speranțe utopice, mă trezesc, uneori, cuprins de o nerezonabilă încredere în soarta lumii. Iată, îmi spun, lucrurile funcțio nează: există încă versiuni cordiale ale luminii solare, există încă tineri sfioși și bine crescuți, există o mul țime de inși fericiți, chiar dacă mulți dintre ei sunt fericiți prostește. Există încă păduri care n-au deloc un aer muribund, lacuri translucide, sate (austriece) modernizate și totuși patriarhale, familii demodate și trainice, chelneri
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
până acum, obiceiuri altfel decât la noi în Moldova, costume românești ce veneau de la străbunii noștri și o primire ce miau făcut gazdele mele și chiar satul întreg, cu totul aparte, ca unui oaspete ! Ce se întâmplase? Băiețelul acela blond , sfios și cu priviri agere, inteligente, scriitorul scrisorii evocatoare de la care am pornit - povestise în prealabil tuturor celor din sat dar mai ales oficialităților, că-l ajutasem, și-l ocrotisem, ceea ce făcusem cu totul și cu totul dezinteresat. Familia, rudele apropiate
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
nu? - Bine, Bret, dar tu ai insistat că o poți termina în șase luni, zise ea. Nimeni n-a crezut, dar acum data e în contract și nemții care conduc editura nu se prea împacă cu prelungirile. - Te-aud cam sfioasă, Binky, am zis, renunțând la țigară. Ești foarte sfioasă. Îmi place. - Te-aud de parcă te-au năpădit alergiile, zise Binky sec. Am sentimentul că nu ne-am luat doza de Claritin astăzi. Și nu-mi place. - M-au năpădit alergiile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
poți termina în șase luni, zise ea. Nimeni n-a crezut, dar acum data e în contract și nemții care conduc editura nu se prea împacă cu prelungirile. - Te-aud cam sfioasă, Binky, am zis, renunțând la țigară. Ești foarte sfioasă. Îmi place. - Te-aud de parcă te-au năpădit alergiile, zise Binky sec. Am sentimentul că nu ne-am luat doza de Claritin astăzi. Și nu-mi place. - M-au năpădit alergiile ca nebunele, am protestat, apoi m-am mai gândit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]