2,289 matches
-
nevoit să presteze diverse munci necalificate. În perioada 1959-1967 a lucrat în cadrul Cooperativei “Munca la domiciliu”, confecționând pungi de plastic la domiciliu. S-a stins din viață la 23 februarie 1969, la București. Fiul generalului Ghineraru Nicolae, Ghineraru N. Florin sublocotenent, Șeful sectorului de jandarmi în județul Balta - Transnistria a fost și el arestat în aprilie 1945 și condamnat la muncă silnică pe viață. Detenția a executat-o la penitenciarele Jilava, Aiud și Baia Sprie (în minele de plumb).
Nicolae Ghineraru () [Corola-website/Science/312890_a_314219]
-
scos și adus de mama sa în București, în cripta familiei Tell de la Cimitirul Bellu. Tell a fost trimis la vârsta de 13 ani să urmeze Școala Militară din București (1859). După absolvirea studiilor, a fost înaintat la gradul de sublocotenent (10 iulie 1864), obținând un concediu spre a merge în Franța, la Politehnica din Paris, precum și la „Școala Specială de Artilerie și Geniu” ("École d'application de l'artillerie et du génie") din Metz, unde s-a perfecționat în arma
Alexandru Tell () [Corola-website/Science/334475_a_335804]
-
din județul Mehedinți. A urmat cursurile liceului "Traian" din Turnu Severin și ale Colegiului "Sfântul Sava" din București. În 1911 începe studiul medicinii în cadrul Institului Medico-militar din București, luptând cu greutățile materiale. În 1916 este trimis pe front ca medic sublocotenent și în anul următor își termină studiile la facultatea de medicină din Iași. În 1919, după terminarea războiului, devine intern prin concurs al Eforiei Spitalelor din București, perioadă în care a lucrat un an în clinica profesorului Daniel Danielopolu, iar
State Drăgănescu () [Corola-website/Science/306478_a_307807]
-
apropierea acesteia de cazarmă s-a produs un incident care avea să ducă la începerea unei adevărate bătălii. Infanteria și artileria otomană erau masate în apropierea cazărmii, în preajma unui podeț care îngusta mult calea Companiei de pompieri. La trecerea acesteia, Sublocotenentul Bălășan l-a atins cu cotul pe un artilerist turc. Incident aparent fără importanță, ura crâncenă dintre români și turci a făcut ca acest incident să degenereze. Sublocotenentul român a fost lovit de un maior turc cu latul sabiei. Ofițerul
Bătălia din Dealul Spirii () [Corola-website/Science/313431_a_314760]
-
unui podeț care îngusta mult calea Companiei de pompieri. La trecerea acesteia, Sublocotenentul Bălășan l-a atins cu cotul pe un artilerist turc. Incident aparent fără importanță, ura crâncenă dintre români și turci a făcut ca acest incident să degenereze. Sublocotenentul român a fost lovit de un maior turc cu latul sabiei. Ofițerul român a tras două focuri de pistol, întâi asupra maiorului turc (pe care l-a ucis), apoi asupra lui Kerim-Pașa (căruia i-a ucis calul). În evenimente au
Bătălia din Dealul Spirii () [Corola-website/Science/313431_a_314760]
-
la "Liceul Principele Ferdinand" din Bacău (1901-1905), apoi la Liceul Militar din Iași (1905-1908). Ca urmare a vizitat pentru doi ani Școala militară de Cavalerie, pe atunci la Târgoviște. După absolvirea școlii a fost repartizat la 1 iulie 1910 ca sublocotenent la Regimentul de Cavalerie 7 Roșiori "Cuza Vodă", unde primise calificarea pentru "Școala specială de Cavalerie", absolvind-o primul din 28 de cursanți pe 21 iunie 1913. Revenit la regimentul său, a participat la campania din Bulgaria în vara anului
Aurel Racovitză () [Corola-website/Science/330980_a_332309]
-
din România, din anii 1916-1917. a fost fiul unei familii de funcționari din Stutgart. S-a înrolat în "Regimentul 119 Grenadieri „Regina Olga”" (Württemberg) la 4 aprilie 1872 în calitate de cadet. La 17 octombrie 1873 a fost avansat la gradul de sublocotenent. La 23 mai 1881 a fost transferat la "Regimentul 119 Grenadieri „Regele Carol”" ( Württemberg) odată cu înaintarea la gradul de locotenent. Până la 29 septembrie 1885 a servit ca adjutant al regimentului iar ulterior adjutant al "Brigăzii 54 Infanterie" din Ulm iar
Friedrich von Gerok () [Corola-website/Science/334241_a_335570]
-
retrasă căpitanului Moise Rișcuția de la Arad. Primul act pentru recrutarea voluntarilor, în lipsa lui Medrea l-a iscălit căpitanul Barbu. "Prin Ordinul Rezervat Nr. 2" semnat de către Comandamentul instalat la Brad, însărcinat cu organizarea directă a corpului de voluntari a fost sublocotenentul Traian Mager . Acestuia i s-a recomandat să recruteze ca voluntari tineri născuți în anii 1896, 1897 și 1898 care aparțineau contingentelor mobilizate cu scop de înființare a unor regimente ardelene, prin "Ordinul de chemare Nr. 167/1919" emis de către
Corpul Voluntarilor „Horia” () [Corola-website/Science/337025_a_338354]
-
regimentul fiind încadrat trupelor neorganice. În structura acestuia au intrat: Preot al regimentului și șef al Biroului de Informații a fost preotul Pompiliu Piso, intendența a fost condusă de către căpitanul Simion, trenul regimentar de către locotenentul Ștefan Neamțu și depozitul de sublocotenentul Țîrlă Sabin. În total cei proveniți din a fost peste 4.000 de oameni. Uniforma purtată a fost cea austriacă sau hainele proprii în care fuseseră inițial demobilizați. Ca semn distinctiv și-au cusut pe chipiu o bandă albă cu
Corpul Voluntarilor „Horia” () [Corola-website/Science/337025_a_338354]
-
și 1879-1888). Nicolae Dimitrescu Maican s-a născut în anul 1846. El a fost primul român care a urmat studii de specialitate la Școala Navală din Brest (Franța), în perioada 1863-1865. După absolvirea cursurilor școlii franceze, a obținut gradul de sublocotenent și a mai rămas doi ani în Marina Franceză, fiind îmbarcat pe nava-școală de aplicație "Jean Bart". În anul 1867, s-a reîntors în România, fiind avansat în 1868 la gradul de locotenent și numit comandant al navei "România". Este
Nicolae Dimitrescu-Maican () [Corola-website/Science/307468_a_308797]
-
în timpul unei campanii în orașul Amoladeras, din statul San Luis Potosí. În 1813, Santa Anna a luptat în Texas împotriva expediției Gutiérrez-Magee, și la bătălia de la Medina, în care curajul său a fost remarcat. A fost rapid promovat; a devenit sublocotenent în februarie 1812, și locotenent până la sfârșitul anului. După rebeliune, tânărul ofițer a fost martor la politica de contrainsurgență a comandantului său Arredondo, aceea de execuții în masă. Istoricii au speculat că Santa Anna și-ar fi modelat propriile politici
Antonio López de Santa Anna () [Corola-website/Science/321359_a_322688]
-
al navei i s-a mai alăturat și ofițerul de comunicații lt. Uhura (Nichelle Nichols), prima femeie afro-americană care a jucat un rol atât de important într-un serial de televiziune american. Walter Koenig s-a alăturat distribuției în rolul sublocotenentului Pavel Chekov în cel de-al doilea sezon. Printre persoanele care au lucrat la producția serialului s-a numărat directorul artistic Matt Jefferies. Jefferies a proiectat nava stelară "Enterprise" și majoritatea interioarelor sale. Contribuția sa la succesul serialului a fost
Star Trek: Seria originală () [Corola-website/Science/321537_a_322866]
-
militară "Ludoviceum" din Budapesta (deși s-a simțit atras de medicină, ale cărei cursuri presupuneau cheltuieli inacceptabile pentru familia lui Rebreanu). Aici, din nou, în primul an, a primit distincția de "eminent". La 1 septembrie 1906 a fost repartizat ca sublocotenent în armata austro-ungară, la regimentul al doilea de honvezi regali din Gyula. Acolo, pe lângă îndeletniciri cazone, Rebreanu a avut numeroase preocupări literare: lecturi, conspecte, proiecte dramaturgice. În 1907 a conspectat numeroase opere din literatura universală, specificând, uneori, data lecturilor (25
Liviu Rebreanu () [Corola-website/Science/297590_a_298919]
-
Mai mult decât în paginile altor publicații, aici vor fi retipărite, de regulă, cu titlul schimbat, vechi schițe și nuvele, originale și "prelucrate". Bibliografia scrierilor înregistrează astfel de colaborări în 1913, 1914, 1915. Câteva inedite: "Santinela" (1913); "Războiul. Însemnările unui sublocotenent"; "O scenă" (ambele în 1914); "Întâiul gropar" (1926); Coniderate de autorul lor submediocre, vor fi "uitate" în paginile publicației. Pe 7 decembrie schițează un nou proiect: "Răscoala", dramă în patru acte. Pe 29 ianuarie 1914, apare un nume nou printre
Liviu Rebreanu () [Corola-website/Science/297590_a_298919]
-
familie boierească. Numele se pronunța "Cornea", dar generalul ținea mult la vechea scriere a cronicilor: Korné. În 1913 se înscrie la Școala de Ofițeri de Cavalerie din Târgoviște pe care o absolvă la 15/28 iunie 1915, primind gradul de sublocotenent. În 1921 urmează cursurile Școlii Superiore de Război, pe care le absolvă în 1923. Se specializează în Franța, la Școala de Cavalerie de la Sammur (1925-1926). Dupa întoarcerea în țară este numit instructor de călărie și profesor de tactică a cavaleriei
Radu Korne () [Corola-website/Science/307425_a_308754]
-
în România, a subscris mereu numai cu Iuliu [câteodată și Iulius) Dunca. Tânărul Dunca a intrat voluntar în armată, devenind în anul 1850 sergent. Apoi a urmat "Școala Militară de Ofițeri" din Iași (1852-1854), din care a fost transferat ca sublocotenent la un regiment de artilerie. Acolo a fost avansat deja după scurt timp la rangul de locotenent în 1856 și căpitan în 1858. La luptele pentru unificarea Italiei a participat, între alți ofițeri români, și . După ce Consiliul de miniștri aprobase
Iuliu Dunca () [Corola-website/Science/334214_a_335543]
-
la Școala de ofițeri de rezervă nr. 4 a Ministerului Afacerilor Interne (conform unui referat al Colegiului de avocați Ilfov), aflată la Băneasa în același sediu cu Școala de ofițeri de Securitate. A absolvit Școala de ofițeri cu gradul de sublocotenent, fiind avansat ulterior, în urma unei concentrări din 1973, la gradul de locotenent. După absolvirea stagiului militar obligatoriu, a fost angajat la data de 15 martie 1969 pe postul de cercetător științific la Institutul pentru studierea conjuncturii economice internaționale (transformat ulterior
Petre Ninosu () [Corola-website/Science/305324_a_306653]
-
Cursurile aveau o durată de doi ani, iar ofițeri și subofițeri pregătiți în școală au îndeplinit diferite funcții de la bordul navelor Marinei Militare, dar și ale Flotei Comerciale Române. La 26 februarie 1896 s-a înființat Școala de Aplicație a Sublocotenenților de Marină, ce a funcționat la Galați până în anul 1901 când a fost mutată la Constanța. La 29 octombrie 1909, își schimbă denumirea în Școala Navală Superioară, a funcționat la Constanța până la primul război mondial. Aceasta și-a reluat activitatea
Academia Navală „Mircea cel Bătrân” () [Corola-website/Science/298486_a_299815]
-
de Ofițeri de Rezervă de Marină", cu durata de 6 luni pe serie, în cadrul căreia erau pregătiți ingineri absolvenți de facultăți tehnice, în contextul satisfacerii stagiului militar cu termen redus, timp de 6 luni. La absolvire, elevii primeau gradul de sublocotenent în rezerva Marinei Militare, mai multe serii, de cca 70 de elevi, organizați la fiecare serie într-o companie, absolvind această școală. După cel de-al Doilea Război Mondial instituția a schimbat mai multe denumiri: La 17 mai 1990, Institutul
Academia Navală „Mircea cel Bătrân” () [Corola-website/Science/298486_a_299815]
-
n. 29 iunie 1860, Nicorești, Tecuci - d. ?) a fost unul dintre generalii Armatei României din Primul Război Mondial. A îndeplinit funcția de comandant al Diviziei 5 Infanterie în campania anului 1916. După absolvirea școlii militare de ofițeri cu gradul de sublocotenent, a ocupat diferite poziții în cadrul unităților de artilerie sau în eșaloanele superioare ale armatei, cele mai importante fiind cele de comandant al Regimentului 9 Artilerie și comandant al Brigăzii 2 Artilerie. În perioada Primului Război Mondial, a îndeplinit funcția de: comandant al
Petre Frunză () [Corola-website/Science/333873_a_335202]
-
(n. 20 noiembrie 1872, Iași - d. 1957, București) a fost unul dintre generalii Armatei României din Primul Război Mondial. A îndeplinit funcția de comandant de divizie în campania anului 1918. După absolvirea școlii militare de ofițeri cu gradul de sublocotenent, a ocupat diferite poziții în cadrul unităților de infanterie sau în eșaloanele superioare ale armatei, cele mai importante fiind cele de șef de stat major al Corpului 3 Armată sau comandant al Regimentului 6 Infanterie „Mihai Viteazul”. În perioada Primului Război Mondial a
Gheorghe Dabija () [Corola-website/Science/334200_a_335529]
-
(n. 5 mai 1890, Crușova, Imperiul Otoman - d. 1968, București) a fost un medic român de de origine aromână. A participat la Primul Război Mondial, cu grad de medic sublocotenent în Regimentul 8 Călărași. A lucrat ca medic de divizie și apoi, timp de 20 de ani, ca medic șef la Așezământul Brâncovenesc din București. În 1921 s-a specializat la Paris în urologie. A fost președinte al Societății Române
Sterie Petrașincu () [Corola-website/Science/335953_a_337282]
-
După absolvirea facultății, este mobilizat în armata austro-ungară. Participă la luptele de pe frontul din Serbia, unde unitatea sa (Regimentul 14 Dragoni) a suferit pierderi grave. Între anii 1915 și 1917 luptă pe frontul rusesc și este înaintat la gradul de sublocotenent. În primăvara anului 1917 luptă pe frontul românesc unde este rănit, fiind apoi îngrijit la spitalul militar din Baden. Refăcut din punct de vedere medical, este trimis pe frontul din Italia și avansat la gradul de căpitan. Este lăsat la
Gheorghe Flondor () [Corola-website/Science/307292_a_308621]
-
care i-a îndrumat pașii către cariera armelor a fost unchiul său, colonelul Refiyîk Kadír. În anul școlar 1900/1901 urmează deja cursurile gimnaziului militar din Iași. După absolvirea studiilor, în 1909 este încadrat în serviciul miltar cu gradul de sublocotenent de cavalerie. În timpul Primului Război Mondial ia parte la Bătălia de la Oituz (1917) și la Bătălia de la Mărășești în cadrul Regimentului 12 Roșiori. După război, prin reorganizarea armatei care a avut loc în deceniul al treilea, regimentul său este încadrat în Regimentul 4o
Ahmet Nurmambet () [Corola-website/Science/333218_a_334547]
-
a luat cu asalt diverșe orașe; Carmen Velez, Generala, care a condus în luptă trei sute de bărbați; Angela Jimenez, maestră în mânuirea dinamitei, care spunea că se numește Angel Jimenez; Encarnacion Mares, care și-a tăiat părul și a ajuns sublocotenent, ascunzându-se sub borul pălăriei, “ca să nu mi se vadă femeia din privire”; Amelia Robles, care a trebuit să fie Amelio, și a ajuns colonel; Petra Ruiz, care a trebuit să fie Pedro, cea care a tras cele mai multe gloanțe pentru
17 SEPTEMBRIE. ELIBERATOARE MEXICANE. (FRAGMENT DIN „FIII ZILELOR” DE EDUARDO GALEANO) () [Corola-website/Science/295997_a_297326]