1,745 matches
-
drumurile lor se Întâlniră. Noroc, Toadere! Te-ai putu scula, măi? D-apoi cum? Nu vezi? Cred și eu, nevastă-ta n-o umblat la tors până la miezul nopții. Păi nu, că a mea toarce acasă. Ileana zice că atunci când toarce singură Îi vine somnul. Dar tu ce faci? Nu-i ții de urât? I-aș ține eu de toate dar ea zice că e Postul Crăciunului și că e păcat. Deh! A nins binișor astă-noapte și alunecă bine sanceul. Hai
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
și strădania, trebuie să-i ștergem rănile, să-i adunăm puterile, să-i ridicăm onoarea și să-i asigurăm viitorul”. Dar toate trebuiau realizate „într-o suferință, dar și într-un gând, într-o singură putere”, căci „popoarele adevărate își torc din înfrângeri marile destine”. Concomitent cu apelurile pentru ordine și disciplină, generalul Ion Antonescu a recurs chiar la amenințări directe, anunțând că acei care nu vor respecta dispozițiile autorităților vor fi supuși rigorilor legilor. Nu lipseau nici precizările că vinovații
Serviciile secrete ale României în războiul mondial (1939-1945) by Cezar MÂŢĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100955_a_102247]
-
femei. De altfel, cu excepția cositului și drumurilor ,,la țară", nevestele își însoțeau sau înlocuiau soții în treburile gospodăriei. În ierarhia acestor munci, n-aveau statut inferior. Dimpotrivă, aș zice! Pâinea și hrana, de fiecare zi, o pregăteau ele. Tot ele torceau, țeseau, împleteau și coseau hainele, așternuturile și decorațiunile casei. Iarna, cu lampa de petrol stinsă după ce adormeau toți ai casei, își trăgeau scaunul la fereastră și sub lumina lunii, proiectată pe omătul de-afară, își isprăveau caierul de tors. Băutura
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
cu problemele lui și creierul neutru între acestea! deschid fereastra, începe să-mi placă trenul bălțat din șapte bucăți, trei vagoane renovate prin decompartimentare, un vagon de clasa a doua, poștă și bagaje la urmă, vagonul de încălzit și locomotiva toarce volubilă, cu geamul deschis întîlnesc lucrurile, Bîrnova dospesc toate și cresc iar în somnul de noapte, nu mai scot capul pe geam, să-l scot poate din text, o ieșire afară mai cuminte decît întîlnirea cu ele! sînt pe cale să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
izvor (Facere 24, 11-16) sau strângând spine în urma secerătorilor (Rut 2, 2). În societatea israelită femeia se integra activ în viața social economică a familiei soțului, luând parte la grelele munci ale câmpului ori pregătind hrana pentru membrii familie. Ea torcea lâna, țesea pentru necesitățile casei, iar surplusul îl valorifica sporind starea materială a familiei (Pilsde 31, 24; Tabil 2, 11-14). Menirea esențială a femeii israelite era de a deveni mamă și de a avea copii cât mai mulți. A avea
Rolul familiei în asistenţa social - pastorală a copiilor abandonaţi by Adriana Nastasă () [Corola-publishinghouse/Science/91710_a_93179]
-
iscusit, vă puteți ține de mână pe tot parcursul până la Londra. Drum bun! — Charles... începu James. M-am întors la diguri rutier și am început să-l străbat. Am auzit ușa automobilului Bentley închizându-se încet și motorul începând să toarcă. Mașina se îndepărta, întâi cu un zgomot puternic, apoi, de îndată ce dădu colțul, amuți. După aceea a urmat tăcere. Am intrat în casa pustie, pipăind cu vârful degetelor scrisoarea lui Hartley, în buzunarul meu. Nu am deschis scrisoarea imediat. Prezența ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
se plecau să se anine pe frunțile lor, regăsite după un atât de lung drum. De-aș fi trăit în vremea de-atunci, seara, când m-aș fi întors lângă tine, încet ți-aș fi spus: Iubito, chiar astăzi am tors din caierul greu al vremii o zi minunată. Așteaptă să tragă poștalionul în piață. Vino, scutură-ți părul, unduiosul, de zână, hai să plecăm pe drumul de-argint spre Milcov. - Mi-ești dragă. Să ne prindem și noi în hora
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
și îi șoptește: Iubito [se cade să observăm aici că apelativul însuși e unul destul de riscant de folosit în epocă, desemnând un tip de relație afectivă sensibil diferit de cel al camaraderiei întru comunism a sexelor opuse], chiar astăzi am tors din caierul greu al vremii o zi minunată", într-un stil al retorismului vechi care se aseamănă destul de bine cu retorismul pașoptist. Nu e greu să ne imaginăm cum ar fi adaptat această propoziție personajele unor, de pildă, Paul Everac
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
ne implică Sonetul despre Unire. Există, dacă nu citate, atunci cel puțin pastișe sau prelucrări discret presărate în corpul poemului, pe care ochiul atent le descoperă cu delicii. Propoziția pe care i-o șoptește încet iubitei: "Iubito, chiar azi am tors din caierul vremii o zi minunată" - această propoziție este tipică pentru modul retoric al pașoptismului; "colindele line ale stelelor vechi urcă în clarul de lună încet ca un fum" ar putea oricând să fie o parafrază aritmică, din punct de
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
modelele inserate cu grijă de autor pe hainele personajelor, cruciulițe, tot felul de însemne, apoi pozițiile celor pictați în tablou, de exemplu un tânăr și o tânără care se îmbrățișează în colțul din stânga, meseni cu paharul în mână, o țărancă toarce lâna pentru viitoarele haine, iar un alt țăran toarnă vinul în pahare. Fața de masă are și ea modele țărănești, pe pereți sunt pictate tablouri care reprezintă tot case de la țară, iar la geam sunt așezate perdele prin care poți
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
urmare, are nevoie de cei trei, Între care s’a interpus, dar și i-a Înnăbușit cu „umbra“ lui, mereu mai mare. Are nevoie de ei și ca prezență „decorativă“: o floare care-și dechide gingașa corolă, o pisică care toarce. Ambele trezindu-i sentimente vechi de când mai era unul din cei trei, dar pe care le-a crezut abolite odată cu „vânătoarea“ de prosperitate. Căci, oricât de pragmatic a devenit, omul a dobândit odată cu rațiunea și un suflet mai complex, care
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
găsește În omul bolnav, ori În locul metehnei lui: o durere de șale ori o fractură, precum a mea, atât de mediatizată. À propos: atunci aveam biocâmpul exact pe dos, adică entropic, iar motanul „meu“ numai pe piciorul meu rupt a tors. Vindecându-mă. Asta e ceea ce poporul numește „căldură de pisică“. Dar pisica investește astfel energie, și Încă una subtilă. Și are nevoie de o compensație, de energie chiar inferioară, din care să sublimeze negentropia pierdută În beneficiul meu. Are nevoie
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
entropici. Adică totul se amestecă, „grație“ legăturilor care Încing tot mai strâns Pământul. Doar că asta se cheamă omogenizare, adică entropie, al cărei final e moartea... Cine e de vină? Știința? Setea umană de a cunoaște? Și pisica care-mi toarce acum În poale privește curioasă În jur. Nu știința e de vină. În fond, ea nu e decât consemnarea răspunsurilor pe care Natura catadicsește să le dea Întrebărilor noastre. Ar fi de vină tehnologia, aceea care din datele științei caută
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
asta ostraka. À propos: grecescul ostraka, ciobul, seamănă grozav cu Întregul, dar de la noi, strachina. Văd că prietenii mei bipezi sunt În mare fierbere. Unii candidează, alții le țin isonul. Dar Cristi e impasibil, lucru rău, căci nu-i pot toarce că i-am fascinație morbidă pentru moarte; chiar zeul lui e acum un mort, spune același imperial Iulian. Și ați ajuns să vă bateți joc de cele mai dragi ființe, Încătușându-le, tulburându-le evoluția prin mulțimea de parastase, pomeniri
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
prin casa ei. Lui Cristi i-e frică să mărturisească că, de fapt, noi simțim cu mustățile chiar biocâmpul oricui, ființă sau obiect neanimat, din preajmă. Ba chiar și spirite. Vă scutesc de astfel de probleme, dar pentru a vă toarce altceva, mai dihai: chestia cu torsul pe cuptor. Da, Îmi place căldura, iar În privința culorilor, le văd mai bine pe acelea „calde“: roșu, portocaliu... Cristi spune că și căldura, și culorile din acel capăt al spectrului sunt entropice. Dar e
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
În piele și În produsele acesteia, fanerele - numiți-le solzi, pene, păr -, doi pigmenți. Unul negru, eumelanina, altul roșu, feomelanina. Și, Împreună cu lipsa lor, adică albul, putem face orice combinație - din care sigur vor lipsi verdele și albastrul; o să vă torc altă dată despre ele. Dar eu, pisica, ghicesc viitorul. Știu așa că el Îmi oferă un mediu, un teren de vânătoare tot mai degradat. Are grijă de asta Cristi și bipezii lui. Pe Cristi Îl iert totuși, căci degradează doar prin
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Înzestrat mama, Întreb: ce vină avem, eu mai puțin căci beau puțină apă, dar ceilalți necuvântători cum spuneți voi, să sufere tot ca și voi, dar pentru mofturile voastre? „Meridian“, 20 iulie 2001, ora 12,48 35. Riscurile vânătorului Vă torc o poveste adevărată, Întâmplată unui bun prieten al meu, tot vânător. Un copil oferea spre vânzare, nu În iarmaroc ci la un colț de stradă dintr’un cartier devenit sărac, nu o pupăză precum Nică al Petrei ci... un uliu
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Moti, ca ființă rațională, am pretenția, poate predispoziția de a devansa, chiar dacă nu trebuie, treburile Lumii. Și chiar dacă n’avem asigurări/protecție socială pentru pisici, cred că s’o găsi careva care să adopte mica pisicuță, care știe și să toarcă, adică să răsplătească cu o atmosferă liniștită și tandră. Și care se pregătește, lângă mămica ei, pentru ziua În care entropia o va Îndemna să fugă din cuib: cu tenacitate, pentru că e mândră și nu trebuie să apară altfel decât
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
condiției mele umane. N’ai decât să mă critici; știu că abia aștepți... pisică rea ce ești. - Miau! Ce, crezi că scapi cu astfel de vorbe? Mai ales că am auzit ce spui de vreo două săptămâni Încoace, răstălmîcind cele toarse de mine: cică factori limitativi. Unul ar fi chiar ăsta, de care fugi ca de dracu’. Scuze! Știu că ești păgân... Dar nu uita, Cristi, că În Natură nu există bătrânețe și nici tinerețe. Sunt doar indivizi incapabili, respectiv capabili
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
galilor, franțujii. Niște deficitari, aș spune eu, chiar dacă ei sunt atât de delicați cu mine numindu-mă „pisică de streașină“, nu maidaneză cum spuneți voi românii. Dar, așa maidanez cum sunt, eu sunt mai român ca tine. Fă ce-ți torc acum: Ia o strachină, căci lutul ars e excedentar; toarnă În ea oleacă de apă și presară câteva grăunțe de grâu. Dacă n’ai, poți pune orice cereală: mei, orz, secară, ovăz, ba chiar gazon ori veneticul porumb. Plăntuțele ce
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
aveai destulă putere... trebuia strâns de gât cineva, dar Natura nu permite așa ceva. 1. Confesiunea unei pisici Mă cheamă Moti și sunt un motan negru și deștept (pleonasm!). Dovadă că sunt radiofonist, dar nu precum colega vărgată, Kilohertza, aceea care toarce la cabina 6, ci la microfon. Mă ocup cu ecologia, nesuferind Însă ecologiștii, dar trag pisicește spuza pe turtă, adică fac lobby, ori de câte ori redactorul nu bagă de seamă, mai precis se preface. Ca acum. Eu, pisica, am ascuțite nu doar
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
aveți cumva ceva Împotriva păgânilor? - pregătiți-le un spațiu Yin. Cel mai bun sunteți chiar voi când vă copleșesc metehnele. Precum dureri de șale ori vreun picior rupt. Atunci pisica va căuta singură acel loc dureros și se va covrigi, torcând satisfăcută. Asta se cheamă În popor „căldura de pisică“ și rivalizează cu orice tratament balnear. Dar, din păcate - pentru ea -, mai curând decât ar spune orice medic, meteahna trece, iar pisica Își pierde astfel „obiectul muncii“. Și este obligată să
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
unul dintre cele mai rezistente la ger animale, aleg căldura, entropia energiei degenerate. De-ar fi numai asta. Dar: Știu că mulți dintre voi iubesc pisicile. De-ar fi mai mulți, căci merităm. Dar nu știți că pisica care vă toarce În poale ori, ca mine, la urechea lui Cristi nu vede decât roșul, portocaliul... și, treacă-meargă, verdele. Păi entropia Își spune și aici cuvântul: În spectrul solar, albastrul și violetul, ba mai dihai ultravioletul reprezintă negentropia, chiar poartă cea mai
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
începutul unei primăveri, în urmă cu 75 de ani, la confluența Siretului cu Trotușul, la fereastra unei case din Adjudu Vechi și-au dat întâlnire cele trei ursitoare pentru a croi drumul vieții unui nou născut. Din fuiorul soarelui, una toarce vreme nestătătoare, alta deapănă fire de lumină pentru un straniu vis, iar a treia taie anotimpuri fără alegerea culesului. Ursitoarele au fost bune cu el. I-au dăruit o minte ageră, putere de muncă, viziune adâncă, neastâmpăr în analiza viului
75 - VÂRSTA MĂRTURISIRII by Gheorghe Mustaţă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/794_a_1652]
-
de a fi contraziși că, în familia bunicului, posturile religioase de peste an, recomandate de biserica ortodoxă în calendare, erau respectate și ținute fără dificultate. Ba am putea spune dimpotrivă; și ați înțeles de ce. În ciuda faptului că erau foarte muncitori: fetele torceau, țeseau, împleteau, mergeau cu ziua la prășit; frații tatălui meu lucrau la pădure, la cosit, al îmblătit, adică la "treieratul" grâului. Se folosea o anumită sculă sau unealtă rurală numită "îmblăciu", cu ajutorul căreia, prin lovituri repetate, aplicate în zona spicelor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]