1,398 matches
-
primăvara, cu a ei violentă și zgomotoasă explozie de sevă și cu dezgust vara, cu formele sale mature și opulente exhibate fără urmă de decență. Toamna era pentru el bătrânețea calmă și înțeleaptă a naturii, dezbărată de poftă, spaimă și trufie. Se hotărî să se plimbe și căută în carnetul în care își notase locurile unde fusese chemat în urma anunțului. Găsi o adresă, destul de departe, afară din oraș și porni într-acolo. Făcu câțiva kilometri pe drumul ce lega urbea de
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
lege: o măgăriță necuvîntătoare, care a început să vorbească cu glas omenesc, a pus frîu nebuniei proorocului. 17. Oamenii aceștia sunt niște fîntîni fără apă, niște nori, alungați de furtună: lor le este păstrată negura întunericului. 18. Ei vorbesc cu trufie lucruri de nimic, momesc, cu poftele cărnii și cu desfrînări, pe cei ce de abia au scăpat de cei ce trăiesc în rătăcire. 19. Le făgăduiesc slobozenia, în timp ce ei înșiși sunt robi ai stricăciunii. Căci fiecare este robul lucrului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85049_a_85836]
-
toate bucatele curate. 20. El le-a mai zis: "Ce iese din om, aceea spurcă pe om. 21. Căci dinăuntru, din inima oamenilor, ies gîndurile rele, preacurviile, curviile, uciderile, 22. furtișagurile, lăcomiile, vicleșugurile, înșelăciunile, faptele de rușine, ochiul rău, hula, trufia, nebunia. 23. Toate aceste lucruri rele ies dinăuntru, și spurcă pe om." 24. Isus a plecat de acolo, și S-a dus în ținutul Tirului și al Sidonului. A intrat într-o casă, dorind să nu știe nimeni că este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85114_a_85901]
-
bătrân care avea spatele Încovoiat și palmele crăpate de la munca câmpului.Văzuse și auzise multe la viața lui, dar o pasăre așa obraznică ca cioara, nu mai văzuse.Așa că, moșul Își puse În cap să o lecuiască pe cioară de trufia ei.Nu vroia s-o omoare, căci era creștin, vroia doar săi dea o lecție. Cioara veni, ca și-n alte seri și se opri pe ogorul bătrânului țăran și Începu să scurme și să scoșure boabele și să le
Legendele copilăriei by Lenuţa Rusu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1691_a_3048]
-
CHIP DE PROLOG Privilegiul bătrâneții Ce-i drept, trebuie să ai 50-60 de ani și să-ți fi pus numele pe un număr de cărți ca să fii onorat în ditamai Dilema veche cu o rubrică precum aceasta, semn de dulce trufie, orice s-ar zice. Aferim! Adicătelea cum „Ce mi se-ntâmplă“!?! Te propui dumneata ca filtru, ca medium al realității, un soi de lămâie care se stoarce singură, fără ulei (sper că nu și fără sare), peste salata prezentului valah
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
opulenței din supermarchăuri și a tot ce ne exfolia sadic ignoranța estică. Acum, bunăoară, pe cât m-a încântat biciclismul din Amsterdam (adevărat blazon etnic, de cod moral și spirit civic), pe atâta m-a contrariat mârlănia flamandă. La Florența, măcar, trufia locală se manifesta net, cavalerește: cu toții eram niște pigmei pe lângă chelnerii și negustorii cu alură de principe. La Bruges, însă, când ești întrebat cu seacă încruntare „vous êtes russes?“, când ești busculat de un localnic numai fiindcă ai căscat gura
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
durerii mute în straiele bine croite ale retoricii funebre. Știu că am contrariat multă lume gazetărească refuzând să particip activ la comemorări de acest gen, ziariștii fiind numaidecât dispuși să echivaleze simpla suferință incapa bilă să se pronunțe cu nerecunoștința, trufia, indiferența, frigiditatea afectivă. Ei bine, cu vârsta, am observat că încep să ezit în fața refuzului. Primul semn l-am avut la moartea lui Alexandru Paleologu, când m-a tulburat teribil o replică a Gabrielei Adameșteanu: „Îți dai seama că mai
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
lumina, pent' că ieșeam noaptea pe acoperișuri, iar ziua intrăm an pământ". "Valorile morale", propovăduite de vechea credință decalogică ("să nu furi", "să nu ucizi", "să nu..."), dar și cele tradiționale: omenie (greu de tradus an alte limbi), demnitate (nu "trufie" ori "aroganță"), solidaritate (ăntr-un studiu asupra "formulelor de politețe", ajunsesem la concluzia că sistemul bunei cuviințe românești are origini rurale - spre deosebire, de pildă, de cortesia italiană - si derivă dintr-o solidaritate istorică, nu de "gașca" ori de "mafie", a
Bradul si toporul by Tatiana Slama-Cazacu () [Corola-journal/Journalistic/17495_a_18820]
-
aceea chestiunea paternității, judecată sub unghi speculativ, e absurdă. Mereu calci pe spinări arhaice și mereu îți vei descoperi motive de umilință în privința neputinței de a fi original. Căci, riguros vorbind, în filozofie nu e nuanță pe care, formulînd-o cu trufia pionierului, să n-ai neplăcerea de a o găsi spusă de altul. Aceasta e prima tentă pe care o afli din cartea lui Petru Creția: că a fi original nu ține de voință, ci de putință, iar putința nu vine
Un stoic elegant by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5519_a_6844]
-
sale: - Tradiția noastră religioasă ne-a obișnuit cu un tip de biserică potrivit peisajului nostru românesc, o biserică în acord cu natura și cu smerenia poporului nostru. Noi nu ridicăm domuri gotice cu vârfuri ascuțite spre cer, în semn de trufie, nici nu sprijinim biserica pe metereze fioroase. Locașul sfânt românesc e familiar și atrăgător și n-a existat în trecutul nostru procesiunea sinistră ca a catolicilor din vremea Inchiziției, având nevoie de un decor înspăimîntător. Teatralul nu-i în spiritul
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
în perfecțiune, de care se-ndepărtează mai mult decât toți monștrii și toate coșmarurile. E cumplit să posezi frumusețe. În doisprezece ani m-am privit atât de mult în oglindă, încît păcatul meu, cel mai mare și mai neiertat - căci trufia e doar un alt nume pentru frumusețe - mi-a devenit limpede și insuportabil. Cu câtă bucurie descopeream din când în când cîte-un rid sau un cearcăn! Ce ușurare când fruntea mi se păta de pistrui! Iar când un herpes îmi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și tâmplelor, după bosele imaginației și vicleniei, ale milei și suspiciunii... Sânt și muzee, luminoase și snoabe, cu dale cadrilate împărțind podelele sălilor în vaste table de șah, cu luminatoare festive lângă bolțile pictate cu încîlcite alegorii, unde din ombilicul Trufiei se scurge tija unui greu policandru, sânt picturi oficiale înecate-ntr-un asfalt unanim, sânt etichete limpezi, sub lamele de sticlă, lângă fiecare imensă pânză lățită pe pereții imaculați... Dar sânt muzee-capcană, mieroase asemenea florilor carnivore, în care până și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zici? ― Se spune că zidurile Abației nu pot fi dărâmate decât cu un ciocan dăltuit din chiar pietrele lor. ― Și ce să însemne aceste cuvinte, frate? ― Exact ceea ce sugerează înșiruirea lor. ― Chiar crezi că am venit aici nepregătit? ― Nu am trufia asta, Rim! Știu că ești un quint... ― Și-atunci, ce vrei să-mi spui? ― Nimic, frate, vorbele mele se doreau o oglindă în care să-ți i privești chipul înaintea luptei. Iar dacă pe lângă fața ta vei vedea și măreția
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
calea spre Cetatea lui Dumnezeu. Un strigăt de uimire străbătu asistența. Știe Dogmele! Cine e omul ăsta?! ― A fura vorbele Sfântului Augustin e simplu, străine. Nu ești primul care pune mâna pe o carte din Abație. Doi asemenea hoți... ― Calea trufiei se poate frânge brusc, frate, răspunse Vassur. Ți-am arătat cum putem renunța la violență și totuși să-L mulțumim pe Domnul Dumnezeul nostru. ― Așa să fie? Atunci de ce toată ființa ta țipă după violență? Călugărul sări în aer cu
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
eu am inventat jocul ăsta, după cum nu eu am avut ideea să jucăm pe miza asta. Voi ați vrut-o, și Dumnezeu v-a dat un semn al nețărmuritei Sale înțelepciuni, arătîndu-vă că păcatul jocurilor de noroc și acela al trufiei sunt oricum rele în sine, darămite atunci când se combină într-o asemenea provocare. ― Etete, ce vorbe mari! Ce te-a apucat? Că doar de fiecare dată ne bați și niciodată nu ai refuzat miza... ― Păi cum să o refuz, Jeremiah
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
săptămână, în ritmul acesta ne va ucide pe toți, unul câte unul... ― Violența e un tărâm periculos, în care mulți se avântă crezând că îi cunosc adevărata esență, rosti rar Rim. Un quint învață să se ferească de o asemenea trufie încă de la începutul inițierii sale. Iar după ce a ajuns ceea ce trebuie să fie, viața lui e o perpetuă lecție de blândețe adresată celor din jur. ― Halal blîndețe! strigă călugărul, încercînd zadarnic să-și ascundă nodul din gât. Ce vrea să
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
e nicicum un Mîntuitor! Nu-l compara cu Stin! Maria ieși din încăpere cu pași înceți și Abatele auzi ușa închizîndu-se chiar în momentul în care începea să urce scările. Doamne Dumnezeule, simt Armaghedonul tău aproape. Știu că e o trufie să cred că, dintre toți iluștrii mei înaintași, m-ai ales tocmai pe mine să sun goarna Armaghedonului, dar semnele sunt atât de clare! Nu se poate ca Rim să se fi întîlnit cu Maria altfel decât cu un scop
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
-I nemărginire... Stin medita câteva clipe și mormăi apoi în barbă: ― Nu văd de ce să mă supun unor cazne pentru o vină care nu este a mea! ― Așa să fie oare? Ești tu cu totul nevinovat de moartea lui Jeremiah? Trufia ta nemărginită de a o avea pe Xentya ți se pare mai întemeiată decât gestul simplu de a nu mânca timp de câteva zile? Ce fel de judecată mai e și asta? ― Una care se călăuzește după legile care domnesc
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Domnului său. ― Despre ce vreți să vorbim astăzi? întrebă Abatele. ― Despre funcționarea Lumilor Agricole, Sfinția Ta! se grăbi Rim să ofere un subiect. Mă interesează... ― Degeaba! Nu vei putea afla din această lecție mai multe decât știi deja, zâmbi Abatele. ― Trufia, Sfinția Ta, e un păcat pe care până și creștinismul înapoiat îl stigmatiza. Nu vei putea spune niciodată ceea ce știe un quint... ― Nici tu nu ești modest, frate Rim. Quintul înclină din cap, aprobând fără vorbe. ― De acord! Și ce-
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
cu spițe. Fără un cuvânt, Crey coborî din pat și îl urmă pe Isidor la consolă. Avusese dreptate. Și asta era bine de știut fiindcă avea presimțirea că va fi silit în curând să preia frâiele formării populației de clone. Trufia e un păcat de moarte. Cum ai crezut că ai înțeles și cum ți-ai închipuit că Domnul Dumnezeul Tău poate greși amestecând uneltele scârbavnice cu sfântul cerc? Ți-ai sfâșiat carnea cu unghiile când ai înțeles că roțile nu
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Își analiză degetele de parcă ar fi văzut pe ele dezlegarea cine știe cărei taine universale. ― Sfântul Augustin ne-a învățat că suferințele nu deschid nicicum lacătele împărăției Cerului. De aceea e mai bine să le uităm pentru a nu cădea în păcatul trufiei sau în acela al răzbunării. Suferința are sens numai dacă durează o clipă. Maria căută pe chipul bărbatului urmele unei înțelegeri. Trăsăturile quintului erau însă neclintite. ― Dar nu despre Sfântul Augustin cel Nou am dorit să-ți vorbesc. Rim ridică
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
clipă să îl ucidă. Tocmai de aceea nimeni nu cunoștea tot ceea ce trebuia știut despre însămînțare. Tocmai de aceea nu putea avea încredere deplină decât în el însuși. El însă împărtășise aceste secrete. Și totuși... Dacă interpretase greșit semnele? Dacă trufia lui de a crede că trăiește în miezul unor timpuri interesante îl orbise? Dacă se înșela, cei din fața lui, poate ființele la care ținea cel mai mult, aveau să piară în chinuri groaznice... ― Vreți să știți care este provocarea cea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
gândi adânc. ― Spuneai ceva de niște semne pe care le primești. Ziceai chiar că sunt atât de clare pentru tine încît nu încape nici o îndoială că tu vei fi ultimul Abate. ― Așa e, Maria, dar siguranța absolută e o mare trufie. De aceea, am și momentele mele de îndoială. Aloim se ridică în picioare și începu să vorbească pe un ton serios. ― Nu se poate ca în atât timp Abații să nu fi ajuns la vreo concluzie. Radoslav zâmbi. ― Ohoho! Și
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
dădea seama că era mai greu de crezut. Abatele nu știa cum gândesc quinții, dar în anii lungi ai vieții sale învățase că e greu să te îndrăgostești de cineva care te minte mereu. Aloim se lăsase pradă mâniei și trufiei sale nemăsurate. Încercase să trișeze în jocul pe care el îl organizase pentru succesiunea următorului Abate. Iar asta nu putea fi iertat, indiferent cât de mult I-ar fi iubit pe Aloim. În ultimele săptămâni, tânărul se îndepărtase de el
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
multe ori că, dacă prețul tăcerii lui nu ar fi fost păstrarea speranței secrete pe care o purta în minte de multă vreme, atunci s-ar fi încumetat să sucească el însuși gâtul împăratului, care pierduse un imperiu numai din cauza trufiei sale nemărginite. După infanteria echipată cu costumele suple de atac urmară carele ușoare, care aveau o forță impresionantă de foc în raport cu dimensiunile lor. Uruitul mașinăriilor umplu valea, încîntîndu-l pe Bella. - Uite, vezi? E greu de crezut că au putut construi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]