2,316 matches
-
scot, și simt pașii chiar lângă noi. Ridic privirea și aud un bună dimineața al unui sătean care trece grăbit pe lângă noi. Apuc brațul protector al lui Chris și nu îi mai dau drumul până la urcatul în barcă. Pornim, răsuflu ușurată, dar după vreo zece minute motorul începe să gâfâie și barca se oprește chinuit în semiobscuritatea dimineții. Privesc apa tulbure și contururile neclare ale tufișurilor de stuf și aud un fel de chemare uscată și amenințătoare din adâncuri, râzând de
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
am vorbit prin telepatie???” la care primesc răspunsul calm că da, mai gândesc ce lucruri extraordinare poate face mintea umană, Chris aprobă și ne despărțim. Ajung în cameră, încui ușa cu grijă, închid oblonul și mă întind pe pat răsuflând ușurată. Am sentimentul că am trecut printr-un pericol iminent și respir adânc, recunoscătoare că am ajuns la capăt. Sfârșitul congresului Mă trezesc abia către prânz cu câteva raze ale soarelui strecurându-se prin oblon. Astăzi este ultima zi de conferință
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
Pe una este desenat un sex feminin stilizat. Cu siguranță, opera stăpânului casei, omul cu multiple talente, incomparabilul doctor Sinus. Desenul e copiat după Miró, dar simbolul e mai clar. Nu poate fi decât aici. Și, într-adevăr, aici e. Ușurată, începe să deschidă celelalte uși și descoperă una care dă spre scară. E momentul s-o șteargă, ce mai casă de nebuni! "Un minut! strigă cea born again, ați uitat certificatul!" Îi întinde o bucată de hârtie și adaugă disprețuitor
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
a fost foarte curajoasă, anunță de la început învățătorul, știind că Grigore ar fi putut să se îngrijoreze, dar concertul a început cu întârziere. Constantin și Nel s-au dus direct acasă, ne așteaptă acolo imediat ce Panaiota se odihnește un pic." Ușurat că-și văzuse nevasta nevătămată, Grigore se repezi să-i scuture de zăpadă și să-i ajute să-și scoată paltoanele: Sper că a fost reușit concertul." Ah, da, Nicolae a fost foarte aplaudat, spuse Panaiota. Era obosită și, după
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
cărțile pe canalele noastre specializate, nu vreau să vă împovărez. Aveți, oricum, destule bagaje de cărat”, îmi răspunde d-na Prosenkova, îndepărtându-se în grabă, și argumentul ei - cât se poate de rezonabil - ar trebui să mă facă să răsuflu ușurat, dar observ că-i revine imediat pe figură acea lucire metalică, de activistă vigilentă și intratabilă, și nu mai știu cu care dintre cele „două” Svetlane am discutat. VASILE GÂRNEȚ: Miroslav Hule este nemulțumit de „episodul Rusia” de pe traseul Express
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
recunoscători îți suntem pentru simțimintele ce ai dat lui George, pe care toți îl iubim“. Și dânsa: „El vă iubește pe toți, mai ales pe dumneata“. Băiatul, de departe, se uita la noi, neștiind la început care va fi atitudinea, ușurat și fericit când ne-a simțit apropiate. Peste câteva zile, bărbatul meu și cu mine ne-am instalat la Sinaia în același hotel unde era Maria Moruzi cu fiul ei. Seara ei prânzeau mai devreme, dar copilul ruga pe mamă
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
iar Duduia și Urdăreanu, împreună. De la fruntaria italiană înainte, trenul a fost mult redus. Îndată ce s-au cunoscut abdicarea și depunerea jurământului lui Mihai ca rege, al lui Antonescu ca prim-ministru cu puteri totale, lumea s-a liniștit, ca ușurată. O telegramă a rechemat pe regina mamă Elena în țară. Ea se afla la Weisser Hirsch, în Saxonia. De acolo a plecat imediat la Florența, de unde a sosit în ziua de 15 septembrie în București. I s-a făcut o
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
mînă: Vă rog să deschideți puțin fereastra, îmi zice. S-a umplut mașina cu gaze de la motor. Arunc o privire spre femeie și-mi dau seama că e gravidă. Întind mîna și împing fereastra de sus. Cîțiva, lîngă mine, răsuflă ușurați. Răsuflu și eu parcă mai din adîncul plămînilor: se simte aerul curat și rece. Femeia de pe scaun s-a îmbujorat și parcă a început să se mai adune, că prea era leșinată cînd mi-a vorbit; o fi răbdat mult
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
rezemîndu-se cu spatele de zid, răsuflînd apăsat. Don Șef, insist eu, vă este rău? Nimic. Mi-a trecut... Se uită în jur cu ochi speriați, pipăie de cîteva ori pămîntul cu vîrful pantofului, după care răsuflă din nou apăsat, oarecum ușurat, revenindu-și: Doamne, credeam că nu mai ajung!... Mă apropii mai mult de el și-l strâng de braț, obligîndu-1 să mă privească. Îl întreb încet, prietenește: Don Șef, ce s-a-ntîmplat? Nimic. Nimic deosebit. Acum, că sînt pe pămînt, mi-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
palierul scărilor de serviciu și mă voi gîndi. Din mers, prin ușa deschisă, care duce la grupul sanitar, îl văd pe directorul general, întors cu spatele, uscîndu-și palmele la aeroterma fixată în perete. Poate, dacă rămîneam în secretariat, întorcîndu-se mai ușurat... ca tot omul care iese de acolo, directorul general m-ar fi ascultat. Dar n-am rămas și rău am făcut. Dacă m-aș întoarce acum, deja l-aș găsi ambalat în alte probleme, iar reîntoarcerea mea ar putea fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
din ușă: "Am venit să rad o vodcă și să plec". Unde-i textul? Nu l-am scris, răspund senin. Am venit să vă iau la o vodcă. M-am lăsat de scris teatru. Mi s-a acrit. Vom răsufla ușurați, mormăie Lazăr, aplecîndu-se să caute niște hîrtii într-un sertar. Tînărul de la telefon a mai format un număr interurban, care sună ocupat, iar acum trîntește receptorul furios. Tăticu', ia umblă mata mai domol cu scula aia, îi zice Lazăr, nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
mă lasă mască. Oare am făcut o prostie că i-am zis? — Și am să mai păstrez cu sfințenie o taină, pe care de asemenea promit să n-o fac publică: ți s-a dus un fir de la ciorap! Răsuflu ușurată. Râd și eu după el, prostește. 4. Duminică dimineața. Ploaie, ploaie, ploaie... S-a dus naibii orice urmă de zăpadă. Stropii de ploaie se preling pe ferestre neîncetat. Mă uit pe geam, obosită. îmi trec mâna pe frunte, să mi
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
rar, mai mult se scurg niște nori răzleți de cărbune. Ploaia mă mângâie leneș, cu stropi iscați, parcă, de niște valuri jucăușe. Unde e ploaia mea torențială? Mă uit la el cu atenție încruntată prin ochelari. în sinea mea, răsuflu ușurată. Nu, nu-i nici urmă de îngâmfare în zâmbetul lui, mi s-a părut doar, aseară, când îl credeam inaccesibil și antipatic. Și chipul meu e ud acum. E ud și de la stropii de ploaie rătăciți pe fața mea, și
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
asupra mea din toate colțurile încăperii. Printre ele recu noșteam și desenele pe care mi le adusese, triumfător, atunci când mă vizitase acasă, să mi demonstreze că este un artist, așa cum este personajul meu din vis. — Am găsit! a exultat Eduard, ușurat. Nu mai știam unde l-am pus, fir-ar să fie! Agita în mână o foaie de hârtie și mă privea cu un zâmbet pe care atunci l-am perceput - din nou - ca fiind îngâmfat (pentru o scurtă și efemeră
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
nu există decât în mintea ei, iar încarnarea lui sunt eu. Avem deci personajul principal, dar nu avem acțiunea. Totul e să inventăm acțiunea și atunci, în sfâr șit, Edo se va materializa în roman. Cam așa ceva, nu? Am încuviințat, ușurată. — Bravo, Eduard (totuși, nu-i puteam spune „Edo“, mă reținea ceva neclar)! Ai înțeles foarte bine! Exact așa am scris și în compunerea de la olimpiadă! Carla își cunoaște personajul, dar cartea are filele nescrise. Cuvintele, acțiunea se for mează din
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Felicitări pentru diplomă, suntem foarte mândri de tine! Mă uit la ei nedumerită. Pentru o clipă nici nu-mi dau seama despre ce diplomă e vorba. Apoi mi-aduc aminte de mențiunea pe care o car cuminte în servietă. Răsuflu ușurată. Bine că asta-i tot! Uitasem cu totul de diploma pe care mi-am aruncat fugar ochii la sfârșitul orelor. Parcă a trecut un secol de atunci! De unde-or ști ai mei despre ea? Am primit un telefon de la secretariatul
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
în rest n-am schimbat nimic, mormăi Bobo. — Ei, lasă, dac-așa ai considerat tu, așa să fie! rosti Eduard, împăciuitor. Oi vedea când mă întorc. Deocamdată nu-mi arde de întors. Mai stau aici sigur până la iarnă! Bobo răsuflă ușurat. Luă din nisip un băț de chibrit ars pe jumătate și începu să schițeze un cap de om. Un cap de bărbat, cu ochi mici și cu gușă, cu păr rar și lung, strâns într-o coadă la spate. Eduard
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
următoare pe la ea, și îi ceru numărul de telefon al Georgianei. Apoi își luă rămas-bun de la Leni și se îndreptă hotărâtă spre raionul de porțe lanuri, să caute un set frumos de cafea. Imediat ce ajunse acasă, controlă bucătăria și răsuflă ușurată: totul revenise la normal în lipsa ei, nu mai vedea nici un ciob și nici o urmă de cafea pe jos. Puse mâna pe telefon să o sune pe Georgiana, dar o opri o strângere de inimă. Oare era bine s-o facă
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
reveni mai târziu, nu era nimic urgent. De fapt, voiam doar să reînnoiesc invitația pentru mâine seară. Clara îl asigură surescitată că a nimerit bine, mai bine ca ori când, și îi povesti pățania prin care tocmai trecuse. Se simțea ușurată să i relateze cuiva competent despre ce i se întâmplase. Domnul Neacșu avea o firmă de construcții și cu siguranță îi putea oferi un sfat. îi povesti cu lux de amănunte despre bucătăria ei devastată - fără să-i pomenească, însă
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
fuseseră trezite din lunga lor letargie - , îi trezea ceva care se aduna clocotitor în ea și urca spre coșul pieptului, ca o lavă tăcută și din ce în ce mai consistentă. Domnul Neacșu o aștepta în bucătărie, cu ușa larg deschisă, și Clara răsuflă ușurată când văzu că totul era repus în ordine, ca și cum nu s-ar fi petrecut nimic mai devreme. Dar, deși se simțea privită insistent de domnul Neacșu, nu se putea uita la el. Avea un nod în stomac și simțea că
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
continuând să pufăie din țigară. Până la urmă, veni și înghețata Iuliei. Clara mai conversă puțin cu Georgiana, din nou doar despre prezent, consultându-și din când în când ceasul și așteptând ca pe jar ca Iulia să termine înghețata. Plăti ușurată nota, își luă rămas-bun și se în toarse la aeroport. în avionul care o ducea înapoi spre casă, Clara căută să-și re alinieze la start armăsarii nervoși ai gândurilor, să le domolească frământarea necontenită, cu care nu era obișnuită
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cine s-o aducă? — Da, domnule. Tocmai a venit Bonsuan. Să-l trimit pe el? — Da, chiar acum. Și sună-i pe ceilalți din schimbul de zi. Spune-le să ne Întâlnim la fața locului. — Da, domnule, răspunse tânărul vizibil ușurat datorită faptului că prelua altcineva conducerea. — Și sună-l pe doctorul Rizzardi. Roagă-l să vină acolo cât poate de repede. Da, domnule. Altceva, domnule? — Nu, nimic. Dar trimite șalupa aia. Chiar acum. Și spune-le celorlalți că, dacă ajung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
fie iubit, să se bucure de viață și de miezul ei. Prin iunie, când se împlinise bine sorocul celor 40 de zile de când intrase în Augustin, acesta se mișca fericit, îndopându-se în continuare, și toată lumea din mănăstire a răsuflat ușurată, împreună cu Zogru, când Augustin a trecut de cele 40 de zile fatale. Dar abia pe la Crăciun s-au convins călugării c-au stârpit stafia aducătoare de moarte și-au ținut slujbă de mulțumire către bunul Dumnezeu. Între timp, Zogru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
de studii estetice. Am pornit îndârjit spre bucătărie. Când am ajuns la vreun metru de ușa dormitorului am constatat că era închisă. Ah, ce obicei tâmpit aveam! Cine naiba mă pusese să o închid? M-am apropiat și am răsuflat ușurat. Spațiul dintre marginea ușii și podea era suficient de mare ca să trec fără probleme. Trăiască nea Săndel, meșterul care rindeluise muchia de jos, după ce-mi pusese parchetul! Ochiul critic al lui Adrian observase că luase cam mult din ușă
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
scăzut: "Taci, mă, dân gura aia odată! Ușa la dormitoru' lu' dom' Scufiță e închisă." "Adică profesoru-i asilea?" Nu știu. Ai răbdare să mă uit!", șoptește coana Cateluța autoritară. Se îndreaptă spre camera mea, pășind cu grijă. Deschide încetișor. Zice ușurată, făcându-i semn tipului: "Haidi, bă, că nu-i aci". "Mă miram io...", face ăla, trântind ușa în urma lui. "Mai încet, mă, că scoli, dreacului, tot blocu'!" " Ho, fă! Se te borsesti asa? Mi-a scăpat dân mână, că era
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]