1,997 matches
-
face cu putință, icoana, arată J.-L. Marion, nu oferă un spectacol vizibil ce trebuie văzut, ci o privire invizibilă care trebuie venerată într-o încrucișare infinită a unor priviri invizibile privirea rugăciunii celui ce venerează și privirea binecuvântării Celui venerat fără alt obiect vizibil decât vidul apofatic al pupilelor". (Ioan I. Ică jr., Toate cele văzute se cer după cruce, în Jean-Luc Marion, Crucea vizibilului: tablou, televiziune, icoană, o privire fenomenologică, Editura Deisis, Sibiu, 2000, p. 9). 236 Alain Besançon
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
soluția cea mai amplă e arta complexă a lui Richard Wagner, crescută din arborescenta fantastică a mitologiei germanice și din „mitologia” creștină a Evului Mediu. Într adevăr, Tetralogia lui e tăiată din substanța eposului germanic al Nibelungilor. Wagner e astăzi venerat ca un erou național întrucât, prin arta lui, neamul german apare transfigurat pe planul walhallic al zeilor. Cât despre eelelalte drame muzicale, Olandezul zburător, Lohengrin, Tannhăuser, Tristan și Isolda, sfârșind cu imensa liturghie care e Parsifal, toate sunt legende creștine
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
Acestea au fost mutate în insula Sardinia, iar din 723 au fost duse la Pavia în Italia, în Basilica Di Santo Pietro în Ciel D'Oro. „Biserica romano-catolică l-a trecut în rândul sfinților, în timp ce Biserica Ortodoxă a Răsăritului îl venerează numai ca Fericit, din cauza unor greșeli dogmatice pe care le-a făcut. Amintirea Fericitului Augustin se sărbătorește și în Biserica Ortodoxă la 15 iunie în fiecare an”. I.1.1. Erorile dogmatice ale Fericitului Augustin În privința doctrinei, în învățăturile Fericitului
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
toate paginile amintind proza lui Duiliu Zamfirescu. Nu mai puțin dăruit este portretistul din Amintiri universitare (1920), Figuri dispărute (1924) și Momente solemne (1927), Din amintirile unui fost dregător (1934). Cei care figurează în bogata lui galerie sunt Titu Maiorescu, venerat ca „maestrul maeștrilor și zeul zeilor, al cărui cuvânt era o vrajă”, tumultuosul N. Iorga, foarte inteligentul, causticul orator P. P. Carp, apoi Take Ionescu, Al. Marghiloman, Duiliu Zamfirescu, ca și Barbu Delavrancea, în portretizarea căruia autorul împrumută inspirat câteva
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288800_a_290129]
-
decât oricând înainte, mi se pare că a venit timpul ca prezentul nostru să se supună unei asemenea autocritici, să se așeze în fața oglinzii luminoase și clare pe care a creat-o epoca luminării... Secolul care a identificat și a venerat în rațiune și în știință cea mai înaltă putere a omului nu poate și nici nu are voie să fie pentru noi pur și simplu unul apus și pierdut.” Ernest Cassirer, Die Philosophie der Aufklärung, 1932 Câteva observații preliminare Posteritatea
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
să câștige bunăvoința divinității, în scopul satisfacerii intereselor lor egoiste. Filosoful avertiza în această privință distingând „slujirea morală a lui Dumnezeu” (officium liberum) de „slujirea lui Dumnezeu pentru răsplată” (officium mercenarium). Omul luminat este cel ce îl slujește și îl venerează pe Dumnezeu străduindu-se să dea ascultare legii morale 28. Astăzi, la noi, o înțelegere foarte răspândită a sensului și finalității practicilor religioase stă într-un contrast ironic cu ideea kantiană a luminării. Mulți credincioși înclină să perceapă prezența divinității
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
frumos vis pe care l-au avut. Dar este bine să-i Îndemnăm să aspire și mai sus dacă vor să aibă o viziune realistă asupra divinității și să-i poată contempla esența, continuând totodată să Îi cinstească imaginea și venerând ideea de fecunditate care Îi este asociată. În măsura În care o substanță perceptibilă și variabilă poate să realizeze acest lucru pentru o alta, spirituală și stabilă, imaginea soarelui este și ea Întru câtva o reflecție, ca Într-o oglindă luminoasă, a bunătății
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
așa, dintre zei și oameni. Și ele la rândul lor sunt supuse suferințelor care Îi Încearcă pe muritori, precum și vicisitudinilor fatalității. Este corect așadar, urmând cutuma strămoșilor pe care Îi considerăm «demoni», să le păstrăm această denumire și să-i venerăm ca atare. 13. Pentru a ilustra această doctrină, Xenocrate, prietenul lui Platon, propunea exemplul triunghiurilor; ( D) divinitatea o asimila cu triunghiul echilateral, umanitatea, cu cel scalen, iar pe demoni cu triunghiul isoscel. Primul are toate laturile egale, al doilea inegale
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
față de Uranos 1. Cultul acestor divinități a pierdut din importanță la noi, iar pe alocuri a și dispărut cu desăvârșire când ei au fost transferați Într-o altă lume2. După câte am mai aflat, solymii 3, vecini cu lycienii, Îl venerau pe Chronos mai mult decât oricarealt popor. Dar, când acesta Îi ucise pe conducătorii lor șarchegetaiț 4, pe Arsalos, pe Drysos și pe Trosobios, a fugit pentru a rătăci de colo până colo șnu se știe pe undeț. Ei nu
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
popor. Dar, când acesta Îi ucise pe conducătorii lor șarchegetaiț 4, pe Arsalos, pe Drysos și pe Trosobios, a fugit pentru a rătăci de colo până colo șnu se știe pe undeț. Ei nu au Încetat de a-l mai venera, iar lui Arsalos și celorlalți doi li se dădu porecla de «zeii aspri». Sub numele lor lycienii pun toate imprecațiile ce le fac, fie publice, fie acasă. (E) În povestirile mitice poți găsi multe trăsături asemenea cu acestea. Dacă noi
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
său tablou Cina cea de taină. Decriptarea lui Dan Brown este, neîndoielnic, ingenioasă. Evangheliile interzise de împărat, un misterios document "Q", care ar fi fost scris chiar de Iisus, "jurnalele" Magdalenei etc. ar arăta fața necunoscută a lui Hristos, care venera feminitatea și era hotărât să întemeieze o religie matriarhală, ca în vremurile imemoriale, spre a curma violența din omenire produsă de bărbați. De aceea o voia în fruntea Bisericii pe Maria Magdalena. Amenințată, însă, imediat după înmormântarea lui Iisus, Maria
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
sinaxarului din Lunea Duhului Sfănt, în cele nouă zile dintre Înălțare și Cincizecime, fiecare dintre cele nouă cete îngerești slăvește umanitatea îndumnezeită a lui Hristos. Într-una dintre omiliile sale, Sfăntul Grigorie Palama precizează astfel unul dintre țelurile Întrupării: “A venera trupul, așa încăt duhurile orgolioase să nu aibă îndrăzneala de a crede că sunt mai de preț decăt omul”. Acest text de o rară consistență înalță un imn neașteptat spiritului creator al omului. Dintr-o perspectivă încărcată de autoritatea tradiției
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Elena Bărbulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2305]
-
i-a învățat să-i respecte pe zei” . Asemenea lui Osiris și Zamolxe este un erou civilizator, îi învăța pe geți astronomia și medicina, întreprinde o amplă acțiune de purificare morală și „până a ajunge zeu, trebuie să fi fost venerat multă vreme ca învățător și ca model arhetipal” . Spre deosebire de mitul și ritul agrar al lui Osiris, izvorât din observația practică a nașterii și a dispariției vegetației, răspândit la greci și romani și existent sub diferite forme la toate
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
mai mare zeu al geților, ajunge, după episodul cu retragerea în peștera de pe muntele sfânt Kagoion, zeu venerat de popor. De la Strabon aflăm că la geți marele preot era mâna dreaptă a regelui, „obicei păstrat până în vremea noastră”, care este venerat ca zeu. Pe vremea lui Burebista, această funcție a deținut-o marele preot Deceneu . Dacă la aceasta adă ugăm aprecierile lui Socrate, păstrate în Dialogurile lui Platon, despre capacitatea medicilor lui Zamolxis de a trata bolile trupului și ale sufletului
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
lumea Se pare că tradiția bradului de Crăciun a fost instaurată pentru prima dată în Germania, cu apropae 1000 de ani în urmă, când, Sfântul Boniface, care a convertit germanii la creștinism, a trecut pe lângă un grup de păgâni care venerau un stejar. Supărat de gestul acestora, Sf. Boniface a tăiat stejarul, iar în locul acestuia s-a înălțat un brăduț. Uimit, Sfântul a luat micul pom ca un semn de credință în puterea lui Dumnezeu. O alată legendă plasează originea bradului
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
demonstrează existența unui sistem magico-religios cu rădăcini mult mai vechi, identificate tocmai în paleoliticul superior (M. Séfériades, 1993, p. 148-149; D. Monah, 2001; V. Chirica, M.-C Văleanu, 2008; V. Chirica, D. Boghian, 2003). Centrate în jurul zeității feminine, religiile neolitice venerează Marea Mamă, generatoare a tot ceea ce este viu, caracterul ei divin fiind sugerat prin utilizarea unor motive decorative considerate drept simboluri antropomorfizante (semnele unghiulare, lineare, meandrele, cercurile, canelurile etc.) Ca element al sacrului feminin, triunghiul, întâlnit atât pe vasul antropomorf
Arta antropomorfă feminină în preistoria spațiului carpato-nistrean by Livian Rădoescu () [Corola-publishinghouse/Science/303_a_649]
-
Evul Mediu, cruciații, porniți să elibereze Ierusalimul și Mormântul Sfânt din "mâinile" credincioșilor lui Muhammad, s-au văzut loviți de împotrivirea băștinașilor, care-i socoteau pe de o parte invadatori, iar pe de altă parte și "necredincioși", deoarece creștinii nu venerau pe profetul lor. Cei mai înverșunați s-au dovedit a fi membrii sectei musulmane arabe "hashihishin" (asasin), care ucideau fără scrupule creștinii, luptând până la unul, convinși că, murind pentru credința lor religioasă vor avea parte de Paradisul lui Allah, fericiți
by Gabriel Toma [Corola-publishinghouse/Science/1082_a_2590]
-
Interpretarea teologală poate gravita in jurul unui astfel de atom, poate să înflorească conceptual-cromatic sau să fie restrânsă, dar nu deține capabilitatea de a-l modifica sau înlocui. Acest atom este aserțiunea, declararea postulării doctrinare a existenței ascunse a zeului venerat în preajma omului și a revelării întru credință a acestei existențe. El reprezintă proto-începutul ce face posibil aici exercițiul credinței religioase. Fără enunțarea inițială a unei astfel de teze-fundament și a pretenței sale de realitate transcendentă ar absenta subiectul credinței, ar
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
demersul de circumscriere a unei regiuni ce găzduiește zorii raportului dintre eul adorator și cel care este adorat întru invocare. Survin aici tendințele unei re-poziționări delirice în intimitate cu prezența indusă a celui reprezentat în pictură sau sculptură. Conștiința ce venerează își abandonează centrul de greutate ontic spre dimensiunea ființială a entității adulate, se dăruiește, pierzându-și controlul asupra sinelui, re-postulează balanța de forțe a situației date astfel încât aceasta înclină cu totul spre imperiul celui adorat. Prin urmare, are loc anularea
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
ale comunității schismaticilor și fapte din istoria recentă. El a denunțat nu doar violența exercitată împotriva catolicilor, ci și duritatea cu care erau tratați donatiștii disidenți. Un motiv mai complex îl reprezenta modul cum schismaticii se revendicau de la Ciprian, foarte venerat în Africa; acesta susținuse necesitatea repetării botezului, dacă acesta fusese oficiat de eretici (cf. vol. I, pp. 405-406); Augustin nu ezită să opună autorității lui Ciprian pe cea a Apostolului Petru sau a Bibliei și subliniază cît de mult prețuia
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
poate fi prezentată chiar cu cuvintele lui Augustin, care o descrie în Retractări: „Primele cinci cărți resping părerile acelora care pretind că, pentru ca oamenii să prospere, e nevoie de cultul mai multor zei pe care păgînii erau obișnuiți să-i venereze; și cum acest cult este interzis, ei susțin că aici ar fi cauza nenumăratelor nenorociri de-acum. Următoarele cinci cărți îi combat pe cei ce recunosc că aceste nenorociri n-au lipsit și nu vor lipsi niciodată din viața muritorilor
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
Creștinii se închină unui om mort, afirmînd că a înviat, adică își întemeiază religia pe o minciună; renunțînd la normele legii iudaice, au renunțat la practicile prin care se puteau purifica; încurajînd martiriul, își manifestă propriul fanatism; sînt atei care venerează lucruri moarte (relicvele martirilor); sub aparența iubirii frățești, sînt în realitate violenți și imorali. De aceea, Iulian combate cu severitate influența creștinilor asupra vieții, culturii și religiei imperiului, considerînd-o periculoasă și degradantă. Religiozitatea lui Iulian este profund marcată de neoplatonism
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
nu unanim, oricum larg reprezentate în Biserică și susținute, printre alții, și de marii Capadocieni. Ipatie pare să transpună aici, într-o formă pe înțelesul celor simpli, argumentația din Deuteronomul 4,19 conform căreia Dumnezeu le-a îngăduit păgînilor să venereze astrele ca să nu se închine la opera propriilor mîini; astfel, lumina materială și strălucirea decorațiunilor unei biserici poate conduce către lumina inteligibilă și imaterială a lui Dumnezeu (S. Gero). Prin serii de manuscrise exegetice s-au transmis numeroase fragmente din
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
știință de concepțiile sale inclusiv cele antisemite. Sunt două probleme distincte și trebuie considerate ca atare. Nu se pot amesteca” - conchide domnia sa. Cu atât mai mult noi și generațiile care vin avem obligația morală să-l cinstim și să-l venerăm, să ni-l asumăm ca o valoare științifică și morală izvorâtă din străfundurile acestui neam pe care l-a cinstit și Înălțat prin mijloacele științei și credinței sale. Am Încheia scurta noastră evocare prin ceea ce marele nostru chirurg și om
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
634‑562 Î. Hr.) i‑a aruncat În cuptorul cel de foc pe cei trei tineri Șadrac, Meșac și Abed‑Nego care nu s‑au lăsat Îndu‑ plecați să‑și renege credința În Dumnezeul Cel Viu și Adevărat și să venereze idolul din aur la semnalul dat de trâmbițe și 72 Suferința și creșterea spirituală de celelalte instrumente muzicale. Când au fost Întrebați dacă Într‑adevăr nu slujesc dumnezeului lui și chipului de aur pe care el l‑a așezat, aceștia
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]