1,208 matches
-
de luat în seamă. —Ba da că n-avem cum mânca ciorba. —De ce? Nu găsesc lingurile. Ce-am să fac cu Tibi, o să mă pomenească. —Ce-ai cu el, că nu ți-a făcut nimic. — El a răspuns de aducerea veselei și a tacâmurilor. Lingurile le-a uitat. —De lucrurile mele cine a răspuns? —Lenuș. —Draga de ea. Mi le-a adus pe toate, chiar și cursurile, cărțile, trusa de machiaj. Ce să mai spun de haine, pantofi, toate sunt aici
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
mari, prea importante, pentru a fi răsturnat prin simplă istețime. Se pregătea o acțiune drastică, primejdioasă, mortală. O vreme se concentra numai asupra propriilor sale gînduri. Masa cea lungă cu pînza de in alb, lucios ca satinul, care o acoperea, vesela de aur, cei peste douăzeci de tineri chipeși, deveneau un simplu fundal pentru țelul său mult mai crîncen. Avea nevoie de cuvinte care să modifice întregul tipar al situației, și de o acțiune care s-o rezolve. Își dădu seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
ca să-l fi pus la punct pe Încrezutul ăla. De ziua mea, tata s-a dus la cuptorul din colț și a cumpărat cea mai bună prăjitură pe care a găsit-o. A așternut masa În tăcere, punînd argintăria și vesela cea bună. A aprins lumînări și a pregătit o cină cu feluri de mîncare pe care le presupunea a fi favoritele mele. N-am schimbat un singur cuvînt toată după-amiaza. CÎnd s-a lăsat seara, tata s-a retras În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
am Întrebat eu, uluit. Bernarda Își coborî privirea. Aproape că plîngea cînd Îmi Întinse un pachețel care conținea cadoul ei și mă sărută pe amîndoi obrajii. Dacă nu vă place, se poate schimba, zise. Am rămas singur cu tata, contemplînd vesela cea bună, argintăria și lumînările ce se topeau În tăcere. — Îmi pare rău, Daniel, zise tata. Am Încuviințat În tăcere, ridicînd din umeri. — N-ai de gînd să-ți deschizi cadoul? Întrebă. Singurul meu răspuns fu ușa pe care am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
din strada Santa Ana. Am deschis ușa cu grijă și m-am strecurat peste prag fără să aprind lumina. Din antreu se putea vedea sufrageria În capătul culoarului și masa Încă pregătită de sărbătoare. Prăjitura era tot acolo, neatinsă, iar vesela aștepta În continuare cina. Silueta tatei se contura nemișcată În fotoliu, iscodind de la fereastră. Era treaz și rămăsese În costumul de oraș. Volute de fum se Înălțau leneș dintr-o țigară pe care o ținea Între arătător și inelar, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
la capătul holului. Am ajuns la o sufragerie ce dădea În balcon. Se deslușea conturul unei mese răvășite, acoperită cu o față de masă destrămată, care părea un giulgiu. O străjuiau patru scaune și două vitrine pline de murdărie care adăposteau vesela, o colecție de vase și un serviciu de ceai. Într-un ungher rămăsese vechiul pian vertical al mamei lui Carax. Clapele se Înnegriseră, iar Îmbinările abia se mai zăreau sub stratul de praf. În fața balconului pălea un fotoliu ponosit. LÎngă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
tulburătoare și își petrecea fiecare clipită gândindu-se cum să evite catastrofa. Slujba pe care o avea la domnul J.L.B. Matekoni îi convenea de minune. Nu avea mare lucru de făcut; bărbații nu-și băteau capul cu curățenia și lustruitul veselei și, dacă erau bine hrăniți, puteau fi niște stăpâni ideali. Și ea chiar îl hrănea bine pe domnul J.L.B. Matekoni, indiferent de afirmațiile grăsanei ăleia. Zice că e prea slab! Slab în comparație cu ea, poate, dar destul de bine în comparație cu orice om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
o versiune mai palidă a lui Benito Mussolini. Vizibilul său spirit războinic era accentuat și mai mult de un bici enorm, care zăcea pe masă în fața lui ca un lung șarpe negru. Lovi masa cu pumnul, și toate paharele și vesela zăngăniră puternic: — Ce mama dracu’ tre’ să facă un om aici ca să fie servit? urlă el la chelner. Murim de sete. Își îndreptă degetul spre un alt chelner: — Tu! Ți-am zis să stai dracului cu ochii pe noi, puțoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
din două piese, care arăta mai degrabă ca un echipament sportiv decât ca niște bikini — și zise: Amândouă sunteți dezgustătoare cu țigările alea. Nu v-a spus nimeni că e un obicei prost? Și urât pe deasupra. — Bună dimineața, soare! Ești veselă în dimineața asta, nu-i așa? spuse Leigh. Bău sucul de portocale care mai rămăsese în pahar și-și trase sacoșa de plajă pe șezlong. — Doamne, abia aștept să stau puțin la soare. Îți vine să crezi că e deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
stea câteva minute să-și revină și, sincer vorbind, poate să-și mai ascundă ținuta cu o vestă sau o pereche de șlapi, dar știa că Henry își eliberase toată după-amiaza așteptând ca ea să se întoarcă. — Bună, zise ea veselă și se aranjă cât putu mai modest pe canapeluță. — Ei? întrebă el. Henry o măsură din cap până în picioare, dar, din fericire, rămase inexpresiv. — Ei bine, e categoric o pacoste, spuse ea înainte să-și dea seama ce stupid sună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
și privea marea. \ Da, spune el după un timp, e plăcut. A venit să se așeze lângă doctor și s-a uitat la el cu atenție. De trei ori licărirea apăru pe cer regulat. Din adâncurile străzii un zgomot de veselă spartă urcă până la ei. În casă s-a auzit o ușă trântindu-se. \ Rieux, spune Tarrou cu un ton foarte firesc, n-ai căutat niciodată să știi cine sunt ? Simți vreo afecțiune pentru mine? Da, răspunde doctorul, am pentru dumneata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
a fost folosită până la epuizare. Pentru tine, Julie, mă gândesc la un șic oceanic. La aperitiv, rulouri de homar, dar micuțe. Micuțe de tot! Minuscule! Cele mai mici și mai adorabile rulouri de homar din New York. Apoi stridii, servite în veselă de sidef adevărat, continuă Barclay mâzgălind în notes. Acum, dacă o să mă lăsați puțin singur, o să termin planul în câteva minute. Barclay țâșni pe ușă. Când nu mai putea să ne audă, Julie îmi șopti: —Ai auzit vestea cea îngrozitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
spune Trish ușor îngrijorată. Domnul Geiger a plecat la golf, iar eu mă duc să văd Mercedesul cel nou al unei foarte bune prietene. Crezi că te descurci singură ? — Sigur că da ! zic, sforțându-mă să nu par exagerat de veselă. Nu vă faceți griji pentru mine. Serios. O să-mi văd de ale mele... — Ai terminat cu călcatul ? Se uită spre spălătorie, impresionată. Dacă am terminat? Dar ce crede că sunt, Wonder Woman ? Să vă spun drept, m-am gândit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
să rămâi atât de calmă. Păi... nu știu nici eu. Zâmbesc, și mă străbate un val subit de afecțiune pentru ea. Azi-noapte, când m-am întors, a fost ca și cum aș fi revenit acasă. Chiar dacă Trish îmi lăsase un munte de veselă pe blatul de la bucătărie în loc de bun venit, și un bilet care zicea „Samantha, te rog să lustruiești tot argintul mâine.” Trish iese din bucătărie și încep să bat albușul de ou pentru mousse. Și în acel moment observ un individ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
a dat o informație importantă de care uitase, care nu i-a plăcut deloc Martei, Vrei să spui că nu ne putem lua lucrurile cu noi, Pe unele da, cele de decorație a casei, de exemplu, dar nu mobilele, nici vesela, nici sticlele, nici tacâmurile, nici fețele de masă, nici perdelele, nici așternutul de pat, apartamentul are tot ce ne trebuie, Vasăzică mutare, ceea ce se numește mutare, nu vom avea, spuse Cipriano Algor, Se mută oamenii, asta înseamnă mutarea, O să lăsăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mâna. Cred că și pentru tine e o zi la fel de grea. Știam eu. Încă mai crede că‑mi place de Tom, nu? De ce or crede oare toate mamele că fiii lor sunt absolut irezistibili? — Nu chiar! spun, cât pot de veselă. Adică vreau să zic că mă bucur pentru Tom. Și pentru Lucy, firește. — Becky? Femeia de la fereastră se întoarce spre mine și ochii i se îngustează suspicioși. Ea e Becky? Pe chipul ei nu se citește nici o urmă de prietenie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
în clipa în care altcineva pune o întrebare legată de arhitectură. Zău. Cui îi pasă cine a proiectat‑o? Cui îi pasă ce pietre au fost folosite? Ce e înăuntru e important. — Intrăm? zice Cristoph într‑un final. — Categoric! zic veselă și mă grăbesc spre intrare. Abia în clipa când sunt cu mâna pe clanță îmi dau seama că nu mai e nimeni lângă mine. Unde s‑or fi dus? Nedumerită, mă uit în urma mea, și restul grupului intră în alai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
purtat‑o la nunta noastră. Am înțeles. Se face. La amintirea nunții lui, simt că‑mi crește ușor temperatura. — Și... cum e viața de familist? zic, studiindu‑mi o unghie. — A... e bine, spune după o pauză. — E așa de veselă cum te‑ai așteptat? zic, încercând un ton cât mai degajat. — Ei, știi cum e -se uită fix în pahar, cu o privire ușor hăituită-... ar fi nerealist să te aștepți să fie totul bine din prima clipă. Nu? — Cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Kane. Pieptul ofițerului executant, explodat literalmente, era căscat, și chiar de la distanță, Dallas putea să vadă cum organele interne fuseseră împinse în lături pentru a face loc suficient pentru dezvoltarea creaturii. Pe masă și pe jos erau răspândite cioburi de veselă. Ici și colo, băltoace de sânge acopereau mâncarea, podeaua, corpul sfârtecat al lui Kane. ― Nu! Nu! Nu!... repeta Lambert, cu privirea dementă fixată pe colegul ei hăcuit, pradă isteriei. ― Ce-a fost? murmură Brett, acuzând șocul acestei tragedii. Dar ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
fără apă caldă, un coșmar, doar știți. Avea dreptate bețivul, bine că eram înăuntru, acolo, la cofetăria Corfu, doar o știți. Eram înăuntru și era cald, nu simțeam iarna, avea dreptate bețivul. Deci, înaintam, încet încet. Fetele de la cântar, drăguțe, vesele. Mătușica ținea mâna pe clanță. Tolea se aranjase comod pe taburet. Câinele negru Dingo lungise mult gâtul, capul atingea botul pantofului galben. — Tavi, stai cuminte... Tavi retrase botul negru de pe botul galben, dar rămase atent, la pândă. Tanti Venera avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
transportul bătrânei spre îndepărtatele granițe între care sălășluia, de peste 31 de ani, alesul inimii ei, Mitică Petrache. Și se lăsă tăcerea. O tăcere auzită numai de ea. Pregătirea bagajelor Î ntunericul din sertare, în care hibernau serviciul de argint și vesela de porțelan cu imprimeuri florale, viu colorate, rumoarea din cărțile bibliotecii, rânduite în ordinea mărimii și nu după criteriul valorii, liniștea împietrită a bibelourilor bătrânicioase, descalificate ca stil, roșeața violentă a trandafirului de plastic, înțepenit în glastra de plastic, tic-tac-ul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cândva cinematograf apărea peste noapte farmacie. Se înmulțiseră, nu se știe de ce, agențiile imobiliare. Fie vorba între noi, nu puteai să pleci din apartamentul tău decât la cimitir, iar agenții cu pricina tranzacționau tocmai acest gen de imobiliare, de la cele vesele la cele triste și invers, pentru că și morții aveau același drept ca și cei vii: dreptul la locuință, la grevă, la cuvânt, la muncă, la o viață ecologică, precum și la o viață decentă. Doamne-ferește să-și facă ăștia sindicat! spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
din magazine. La toalete. În sălile de așteptare, în cârciumi și restaurante. În sălile de așteptare din aeroporturi și la bordul avioanelor. Mai mult, am cucerit spațiul personal. Logo-uri, mărci și slogane apar pe obiecte obișnuite, de la cuțite, la veselă și computere. Apar pe tot ceea ce avem. Consumatorii poartă logo-uri pe haine, pe genți, pantofi, bijuterii. Se întâmplă foarte rar ca o persoană să apară în public fără așa ceva. Cu treizeci de ani în urmă, dacă ar fi prezis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
vină am eu că nu sunt așa cum ți-ai imaginat tu că sunt, nu mai vreau, nu te mai vreau!!! Dar toate astea mai târziu, după căsătorie, el însă vedea, visa, visele lui vorbeau. Acuma însă, fata e ciudat de veselă, se mișcă pe scaun tot timpul, îi fug ochii în stânga și în dreapta, uitându-se la ea, mama lui ar fi zis sigur: nu. Doar că el trebuie să o ia de nevastă. La masă, Rita și părul ei ca mierea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
scrisorile alea ? Fiindcă sunt trei zile de când ți le-am dat să le faci... — Le fac imediat, spun și-i zâmbesc radioasă lui Nick. În momentul În care mă așez la birou, mă simt ușoară ca un balon. Îmi arunc veselă pantofii din picioare, Îmi iau sticla de Evian - și mă opresc brusc. Pe tastatură e o bucată de hârtie Împăturită, pe care scrie „Emma“, cu un scris pe care nu Îl recunosc. Mă uit mirată În jur. Nu văd pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]