1,214 matches
-
fapte simple care păreau, după obiceiul lor, cam trase de păr, așa cum par și acum, ce să-i faci... Amintesc notațiile acelea, pe care nu m-aș mai simți în stare să le recitesc, doar pentru că, printre multe alte omisiuni voite sau nu, am impresia că se află și un fel de invocație obișnuită mie pe care o transcriu abia acum : 20. să nu uit mai întâi pălăria făcusem rost de; o pălărie neagră cu borurile largi și pleoștite cum purta
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
porunci ca acestea: 21. "Nu lua, nu gusta, nu atinge cutare lucru!" 22. Toate aceste lucruri, care pier odată cu întrebuințarea lor, și sunt întemeiate pe porunci și învățături omenești, 23. au, în adevăr, o înfățișare de înțelepciune, într-o închinare voită, o smerenie și asprime față de trup, dar nu sunt de nici un preț împotriva gîdilării firii pămîntești. $3 1. Dacă, deci, ați înviat împreună cu Hristos, să umblați după lucrurile de sus, unde Hristos șade la dreapta lui Dumnezeu. 2. Gîndiți-vă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85075_a_85862]
-
îi dă căpitanului Free o autoritate considerabilă. - Asta înseamnă că vom părăsi baza fără necazuri? Ea încuviință, dar rămase serioasă. - Bine-nțeles, zise ea cu franchețe, văd o imagine din viitor pe care ai putea-o altera printr-o interferență voită. De exemplu, ai putea să încerci să bruiezi, numai ca să nu-mi dai dreptate. N-am idee ce s-ar putea întâmpla în aceste condiții. Dar imaginea mea nu prezintă nici un bruiaj. Lui Gosseyn îi plăceau experiențele, dar nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
de benzină am știut că va muri. Bărbatul mânca. Își luase o porție de pilaf rece și o sticlă de apă minerală. Își pusese un șervețel pe piept. O făcuse cu meticulozitate. Îl privisem cât timp cheltuise, cu un calm voit, aproape supărător, care aparținea desigur omului, dar era parcă și o reclamă pentru meseria lui. Prin gesturile lui apăsate părea să-și invite semenii să aibă răbdare, în vederea inevitabilului final pe care el îl rezuma laconic. Nu se așezase nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
și la bicepșii lui sculptați, era absolut sigură. Ce păcat că ea nu era disponibilă, se gândi Adriana scăpând un oftat. Asta îl făcu pe vecinul ei de scaun să ridice privirea, gest pe care Adriana îl ignoră în mod voit. Dumnezeu știe că nu era specie mai provocatoare decât un actoraș infatuat — Adriana se întâlnise cu destui artiști, muzicieni, actori de comedie și atleți profesioniști pentru a se considera o autoritate — și orice fată care se respectă știa că ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
carouri strânsă pe corp și o pereche de blugi Levis care îi veneau ca turnați — dar mai era ceva, ceva în felul în care se purta. Totul la el arăta lejeritate, dar, spre deosebire de stilul grunge al anilor nouăzeci cu părul voit răvășit, înfățișarea lui Jesse era veritabilă. Ea își dădu seama că îl privește cu insistență. — Ce e luni? întrebă ea repede; era primul lucru care îi venise în minte. — N-ai chef de obișnuitele amabilități, hm? întrebă Jesse zâmbind. Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
formațiile noastre. Celălalt, care își învârtea în mâini pălăria, a ridicat spre Tarrou o privire nesigură: \ NU TREBUIE SĂ VĂ SUPĂRAȚI PE MINE. ― Sigur că nu. Dar încercați cel puțin, a spus Tarrou zâmbind, să nu răspândiți microbul în mod voit. Cottard a protestat că el nu dorise ciuma, aceasta venise așa, și nu era vina lui dacă ea îi aranja pentru moment treburile. Iar când Rambert a ajuns la ușă, rentierul a adăugat cu multă energie în glas: \ De altfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
și anume micul roman (sau riman) autobiografic Cómo se hace una novela, scris în timpul exilului francez și tipărit în 1928, la Buenos Aires. Versiunea românească a respectat întru totul textul lui Unamuno, care prezintă curiozitatea unică de a fi o auto-retraducere voită a versiunii franceze publicate de Jean Cassou în revista Mercure de France, în luna iunie 1926. Autorul a făcut față de aceasta adăugiri semnalate de el însuși prin paranteze drepte. Am omis doar introducerea lui Jean Cassou, „Portrait d’Unamuno“, tradusă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Bye, bye, Pe mâine! În câteva fracțiuni de secundè ecranul calculatorului se întunecè cuminte la comenzile mele, înapoindu-mè lumii reale, o lume pe care am avut-o tot timpul la spatele meu, dar pe care am ignorat-o în mod voit, Cercetez cu luare aminte întreaga încèpere, frumos mobilatè, biroul meu, confortabil, lumina corect rèspânditè de lampè pe masa mea de lucru, creioanele împrèștiate pe masè, îmi place sè mè joc cu creioanele în timp ce lucrez, calendarul de perete cu fețe sumar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
ce dorește, să-și aleagă un mod de existență unde consideră că se regăsește. Eu știu că există o energie universală, capabilă de această miraculoasă diversitate de forme și nuanțe. Aranjamentele pe sectoare de activitate și aptitudini sunt acțiunile strict voite ale muritorilor. Ce spuneam?! Da. Voi suna mâine dimineață. Frământările din timpul nopții nu s-au lăsat așteptate. Urma să calc pe un teren minat, din punctul meu de vedere. Nu mi-a fost prea ușor până m-am hotărât
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
cei care ne consideră și acum încă țigani. Iată ce zic ei: „că țiganii nu au fost purtat niciodată de-a lungul istoriei acest etnonim care provine din cuvântul “DOM”, care pe limba originară a țiganilor înseamnă “om”. Prin denaturare (voită) “dom” s-a transformat în “rom” cu “r” accentuat, apoi din “rom” s-a transformat în “roma” apoi în “romani” și în “romanies” . S-a ajuns astfel încât țiganii să aibă numele identic cu al românilor în limba engleză. Romani cu
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
Bărcan stolnicul, am ostoit pornirile lacome ale turcilor și polonilor, care-și vărsau furia pe meleagurile românilor, își aminti voievodul, atingând cu buzele fruntea senină a fetei. Ai risipit fericirea familiei pentru visul tău! nu putu să uite fata dezbinarea voită a familiei. Nu era visul meu, era visul de veacuri al tuturor românilor. O să înfăptuiesc Unirea ca și Mihai Viteazul! se încredință domnitorul, tulburat de venirea diacului Radu. Măria Ta, rosti sfios, la vederea frumoasei domnițe, diacul. Îngăduie să-ți
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
vii și mai dinamice. Foarte interesantă este sub acest aspect scena I din actul II al Scrisorii pierdute, când cei trei fruntași politici - Trahanache, Farfuridi și Brânzovenescu - s-au adunat spre a-și face socoteala voturilor probabile. Începută cu calm voit, discuția continuă din ce în ce mai precipitat, între cei doi care știu „ceva-cumva” și Trahanache inocent. Vorbele se amestecă. Replicile se succed vertiginos: „Trahanache: Mă rog, aveți puțintică... Farfuridi: Nu știam... Trahanache: Mă rog, aveți Farfuridi: Ba eu merg mai departe și zic
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
o gălăgie nemaipomenită: ― Cine a împuțit culoarul cu spirt! Brrr! Nu poți să-ți tragi sufletul de miros. Asta-i nesimțire curată! De atunci surorile Deleanu (acesta era numele lor de familie) au mai întrebuințară mașina de spirt. Izolarea lor voită trezi, cum era de așteptat, o reacțiune vie printre locatari. ― Se țin mândre parcă ar fi contese, perora Charlot, care era un misogin convins. Porecla prinse, și de aici înainte nimeni nu le spunea decât "contesele". De pildă, doctorul anunța
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
din lume, iar eu să-mi calc în picioare orice urmă de mîndrie? Supărarea mea n-a izvorât din simțire, căci în cazul acesta s-ar fi dezlănțuit spontan încă în clipa când dădusem peste scrisoarea refuzată. Era o supărare voită, care luă proporții neașteptate. numai după un șir de raționamente cât se poate de logice. " Eu îi dau totul... Îmi istovesc materia cenușie și bunătate de timp scriindu-i în fiecare zi: ea nici nu se ostenește măcar să-mi răspundă
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
și datorită ei! Tot ce e fals drept, fals orizontal, devine, la distanță, desăvârșit drept, desăvârșit orizontal. Măsurată cu centimetrul, perfecțiunea templului se distruge, dar ea se recompune prin jocul volumelor și al perspectivei. E o perfecțiune bazată pe erori voite și calculate care se corectează pe retina noastră. Și cum s-o considerăm? O minciună? Pentru ochiul nostru ea e adevărată. Deci, un adevăr? Dacă ne apropiem, iluzia se risipește. E exact ce se întîmplă și cu discul lui Newton
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
îi dă căpitanului Free o autoritate considerabilă. - Asta înseamnă că vom părăsi baza fără necazuri? Ea încuviință, dar rămase serioasă. - Bine-nțeles, zise ea cu franchețe, văd o imagine din viitor pe care ai putea-o altera printr-o interferență voită. De exemplu, ai putea să încerci să bruiezi, numai ca să nu-mi dai dreptate. N-am idee ce s-ar putea întâmpla în aceste condiții. Dar imaginea mea nu prezintă nici un bruiaj. Lui Gosseyn îi plăceau experiențele, dar nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
studiați acești vecini, întrucît au cunoscut pe Irina, cât de pătrunzătoare e priceperea lor de a judeca oamenii, cât sunt de dezinteresați în judecata lor. Deci complicații cumplite și fără rezultat! Sunt în romane anumite ființe insesizabile din pricina unui mister voit, aruncat asupra lor de autor, a unor detalii neexplicate, a unor evenimente neașteptate, a unor vorbe stranii. În Hardy, de pildă. Eroina mea e insesizabilă dintr-un motiv contrar: truda mea de a explica în întregime și de a arunca
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
un dram de minte! În final are loc, în semiîntuneric într-un local, așa mi-am imaginat eu situația -, o luptă între cele două personaje, unul dintre ele moare înjunghiat, iar celălalt iese din scenă. Este acolo o anumită ambiguitate. Voită, vă dați seama. Încât rămâi cu o întrebare: care dintre cele două a fost ucis. Ego-ul? Sau alter ego-ul?" Asta dacă, bineînțeles, avea vreo importanță. Dar șederea lui Ion Schipor la cămin se apropia de sfârșit 19. Nu știu dacă
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
îmbrăcată. De data aceasta, acționase mai decis și mai organizat decât o făcuse vreodată - numai că nu prea știa care era scopul. Singurul punct fix în această confuzie era chestia - iar Carol se raporta la ea adesea și în mod voit. Acum avea cam 7 centimetri când era flască: o frumusețe de sculă. În erecție, lungimea i se dubla, dar circumferința nu suferea nici o modificare semnificativă. Dar ceea ce o impresiona cel mai mult pe Carol nu erau dimensiunile și potențialul penisului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
ieșit colesterolul mare. Ce mă fac?”) Fac o mică paranteză: nivelul maxim de colesterol peste care ar trebui să devenim îngrijorați la analizele făcute în laboratoarele ultramoderne este de 200220 mg/dl de obicei. El a fost coborât în mod voit și artificial la niște congrese internaționale. În unele cărți mai vechi de medicină s-ar putea găsi alte valori, mai mari ale colesterolului peste care ar trebui să devenim îngrijorați. În realitate abia atunci când valoarea colesterolului „rău” LDL este peste
Cărticică înspre… minte, trup şi suflet = mic tratat de bunăstare by Dan Alexandru Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/545_a_749]
-
vrut s-o reediteze. * Când se întâlniră cele două prietene și încercară să-și depene filmul tuturor poveștilor întâmplate în această primă vacanță, Ina și-a pus impresiile la păstrare, fiindcă Olga a vorbit tot timpul. Olga ocoli cu discreție voită unele secvențe din zilele, dar mai ales din nopțile petrecute la mare, punând cu precauție accent voit, pe momentele feerice, necontenind să-l ridice în cele mai înalte slăvi pe Marcel. Din această fabuloasă descriere, Ina își imagină că ilustrul
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
poveștilor întâmplate în această primă vacanță, Ina și-a pus impresiile la păstrare, fiindcă Olga a vorbit tot timpul. Olga ocoli cu discreție voită unele secvențe din zilele, dar mai ales din nopțile petrecute la mare, punând cu precauție accent voit, pe momentele feerice, necontenind să-l ridice în cele mai înalte slăvi pe Marcel. Din această fabuloasă descriere, Ina își imagină că ilustrul tânăr poate fi pus, fără nici un fel de rezervă, pe un soclu alături de Ovidiu Naso, Olga înzestrându
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
Olga nu știe, am și cumpărat verghetele și dădu să i le arate. - Nu e nevoie, tinere, te cred, e foarte bine... Alex nu schiță nici un gest. În alte ocazii, ar fi fost ofuscat, dar depăși momentul cu o indiferență voită. Mai avea vreun rost să se mire? Acum începeau, tot mai mult, să se limpezească apele în legătură cu modul în care domnișoara Olga își împărțea grațiile. Iată, încă o confirmare! Își spuse în sinea sa. Vorbe nechemate care se voiau rostite
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
un hohot de plâns, Olga rosti: - Mamă, Alex m-a părăsit, se căsătorește! Apoi urmă: a ales pe o alta. Și iar izbucni în plâns. - Cum așa? Ce a intervenit între voi, fata mea!? Ce? Mama Olgăi făcu o pauză voită, o privi pe fată cu nespusă nedumerire, dar găsind că nu trebuie să toarne benzină pe un foc, deja aprins, își reveni pe dată: te rog să te liniștești! N au pierit toți bărbații din lume. Frumoasă ești, deșteaptă ești
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]