1,663 matches
-
efectul pe care și‑l fac Întotdeauna. Una dintre atracțiile sezonului o constituiau norii de musculițe palide, o varietate moale, galbenă. Nu erau nici mari, nici frumos ornate, și se roteau Între mare și vegetație. Rosamund coborâse și folosea de zor telefonul proprietăresei, la care nu avusese acces până atunci. Proprietăreasa refuza să preia mesaje pentru noi. Oaspeții nu aveau voie să dea telefoane. Dar acum eram bolnav și femeia nu voia să crăp În casa ei. Îmi spuneam că și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
gândi normal, Întorceam mereu conversația la subiectul canibalismului. Dar doctorul Bertolucci era foarte mulțumit de starea mea și‑mi spunea: „Tocmai i‑ai tras chiulul”. Îmi salvase viața. Ședeam În fund, mâncam bucate gătite chiar de el și trăncăneam de zor. Și Rosamund părea mulțumită și emoționată. Era prima mea seară „la etaj”, și nu urma să fiu expediat la Îngrijirea cronicilor ca să mă refugiez Într‑o viață de invalid. Când am fost transferat la etaj, internul de la neurologie m‑a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
mai multe despre ele și decât profesorul, și decât soțul ei. Aș prefera Însă să‑l revăd, să‑l reconstitui pe Ravelstein decât să explic lucruri care nu se cer explicate. Ravelstein, Îmbrăcându‑se ca să iasă În oraș, perorează de zor, iar eu mă Învârtesc În sus și În jos o dată cu el, ca să‑l aud ce spune. Muzica se revarsă din hi‑fi - multiplele planuri ale craniului său golaș, pleșuv, se mișcă Înaintea mea pe coridorul dintre living‑room și monumentalul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
începuseră să-l înțepe dureros. Seara podul grajdului a rămas pustiu. A doua zi satul vuia de cântecele fanfarei cu alămuri sclipitoare, urcată într-un pătul făcut anume pe patru pari bătuți solid în pământ. Țiganii tuciurii își umflau de zor obrajii, ostenind să sufle în instrumentele lor, scoțând meșteșugite sunete care se învolburau peste curtea ceea largă năpădită de un troscot mic și albăstrui, călcat năvalnic sub picioarele fetelor și flăcăilor satului. Oamenii însurați mai demult se îndeletniceau acum cu
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
exprimate, tot de el, în documentul acela măgăresc, de așa-zisă condamnare a comunismului, Băsănău și-a dat foc la valiză: i- au sărit în cap aproape toți prăpădiții cu carte, numiți până - 190 atunci, „intelectualii” săi, bătându-i de zor obrazul: „Rușinică, băi nea prezidentu’! Păi e posibil să ne faci matale așa ceva? Toate ca toate, da’ pân’ la... monarhie! Ne-ai jignit profund, direct la lezmajestate! Știți cine sunt aceștia? Sunt oameni cică „citiți” pe care, dacă- i pui
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
atât de nefericit... Vezi ce figură liniștită are acum că a scăpat de dări și impozite? Ferice de el...“. Ca totul să fie și mai complicat îl vedem pe vărul Calistrat, un sonat cu vuvuzelă, ocupat acum să sape de zor morminte în pivniță. Dacă sunteți pensionari sau chiar salariați la stat nu vreți să coborâți? Nu-i nimic, atunci stați la o cafea cu fratele Dumitru (nume de om liniștit dar în realitate un ucigaș, psihopat, cu mutră de Frankenstein
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
sub marea de băști albe Luana deveni, fără să-și dea seama, o anonimă. Erau la ora de aritmetică atunci când învățătoarea fu chemată la telefon. Ezită să plece și să-și lase clasa nesupravegheată. Luana, scoasă la tablă, scria de zor. După o clipă de gândire, spune Luanei: Lasă creta și ai grijă de elevi. Până mă întorc să nu se audă nici musca! Fata făcu ochii mari și rămase nemișcată, cu creta în mână. Nu ieși bine învățătoarea, că băieții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
de disciplinați erau. Unuia dintre ei i se dădu cuvântul și ridicat în picioare, cu falsă mândrie, începu să turuie gogoșile comuniste. Seriozitatea atingea apogeul. Luana, dreaptă în banca ei, puse mâna pe creion și începu să mâzgălească. "Scria" de zor, plimbându-și privirea încruntată când spre George, când spre coala de hârtie. Mara urmărea liniile pe care le trasa colega ei de bancă apoi ridica ochii spre băiatul așezat la catedră. Colega din spate, contrariată de mișcările celor două, întinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
se întoarcă în pat și să-și continue dulcele somn de dimineață. Se dezmetici, se scărpină în vârful capului și se puse de acord că într-o oră vor fi la ea. În curtea Bicii, Oliviu și Renar, căscând de zor, se trântiră pe banca metalică în timp ce verișoara blondă, plină de vervă, îi tot amețea cu planurile ei de a petrece ziua. Apariția lui Dan li se păru o mântuire care nu mai sosea. De voie, de nevoie, încălecară pe biciclete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
de zile, aruncând din gura colorată "Să trăiți, sefu'!", spre hazul tuturor. Când Radu plecă în delegație, ea răni inima Luanei cu tot felul de insinuări. O dată cu întoarcerea tânărului, Nuța veni lângă mașina de scris, la care fata dactilografia de zor și aruncă din vârful buzelor mari, ieșite în afară ca un bot de rață: Știi ce-a făcut drăguțul tău la Râmnicu? Au băieții pe una acolo, la care trag pentru unele nevoi, mă înțelegi... Mi-a spus Gicuță Popa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
cu un par dat cu păcură, ne-am dat seama că nu mai puteam înainta. Apa și nămolul nu ne dădeau voie să vedem unde era făgașul drumului. Ariald a mers înainte câteva zeci de pași, dar calul necheza de zor, scutura din cap și tropăia nervos, alunecând pe terenul mocirlos. - Eu zic să ne-ntoarcem înapoi și s-o luăm pe celălalt drum, a hotărât, înțelegându-se din ochi cu Gundo. E-ntortocheat, dar mai înalt. S-a întors spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
pe Rotari. Probabil din cauza înverșunării mele, adunarea a luat o hotărâre menită să scandalizeze nu puțini longobarzi. În a zecea zi a lui august m-am dus la călugărul Garibaldo, cel pe care-l credeam a fi monofizit. Mânuia de zor un penel, dar de data asta acoperea cu alb tot ceea ce hașurase cu ocru. - Ce mai faci? l-am întrebat intrând în biserică. - Încerc să mă lecuiesc de înfumurare și de orgoliu. Și tu ce mai vrei de la mine, Stiliano
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
mai jignească. Moment în care Garibaldo i-a zis: - Este tot ce-am putut să fac pentru tine. De-acum să nu mai vii la mine ca discipol, ci doar ca prieten. În vreme ce, din porunca lui Ariald, se construia de zor azilul, călugărul a luat în gazdă un sătean tânăr pe nume Stefanio și a început să-l învețe despre bolile cele mai frecvente și cum să le trateze. Cam în aceeași vreme eu am încetat să lenevesc la gura sobei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
biserici și mănăstiri. Aerul era încă impregnat de mirosul de lemn ars. Casa patriarhului, deși neagră de fum, era în picioare și fusese reconstruit un acoperiș provizoriu din scânduri și paie. L-am găsit pe Grasulf în sală vorbind de zor cu patriarhul Marciano. Văzându-ne intrând, amândoi au tresărit. N-am reușit să-l opresc pe Rotari. S-a repezit la Grasulf, l-a ridicat de pe jilț și, apucându-l de piept, a strigat: - Unde erai în timp ce aici lumea murea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
parte bărbații, și de alta femeile. Erau îmbrăcați într-o tunică largă și albă, fără podoabe și cingătoare, și n-aveau încălțări. După ce-au spus rugăciuni și psalmi, persoane de ambele sexe se așezară în mijlocul bisericii. Ceilalți glăsuiau de zor un refren într-un grai pe care nu-l înțelegeam. Cântau două coruri; mai întâi bărbații și, când aceștia își trăgeau sufletul, se auzeau femeile. Astfel cântarea nu se întrerupea deloc, devenind tot mai iute, ca o roată care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ne-a dat vestea sosirii sale la Roma, foarte agitat și nădăjduind într-o soluție salvatoare: Isacco Platone era dispus să confirme alegerea. Când s-a petrecut lucrul respectiv, eu mă aflam în odaia mea strâmtă împreună cu cancelarul, recitind de zor hotărârile luate de comun acord. Făceam asta mai mult ca să treacă timpul decât din convingere. Pe la apusul soarelui, ușa s-a deschis și un preot pe care nu-l mai văzusem până atunci m-a poftit să-l urmez. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
morți. Imediat ce au fost informați asupra stării lui Aio, au ridicat tabăra și s-au grăbit să se-ntoarcă pe via Traiana. Între timp însă, câteva iscoade ne-au informat că slavii, după ce s-au prefăcut a fugi, navigau de zor spre Siponto, important oraș din golful de sub Gargano. Oricât de mult, încurajat și de oștenii săi de frunte, l-am rugat să aștepte întoarcerea lui Rodoald și a lui Grimoald, Aio a dorit cu încăpățânare să-și adune restul armatei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
mi l-a întins. Iată ce-am citit: „Va veni la voi, frații mei întru Hristos, un om pe nume Stiliano; are nevoie de o îndrumare nesmintită pentru a se pregăti să dea ochii cu Păstorul ce-l caută de zor pe pășunile întunecate în care s-a rătăcit. Aveți grijă de el și dați-i învățătorul de care are nevoie“. Ne-a explicat: - Se afla într-un relicvariu cu ulei de la Sfântul Mormânt, care ne-a fost trimis de cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
avea ea parte de sex zilele astea. Nu avea pe nimeni în Dublin. De fapt, pe nimeni în Irlanda. Singurele ocazii de a se culca cu bărbați erau călătoriile. Nu prea era viața sexuală dinamică pe care o promova de zor revista Cosmo ca pe un drept al femeii moderne! Patru bărbați în patru orașe. Acum trei. Funcționa, pentru că era prietenă cu ei. Pentru că nu cereau mai mult de la ea și nici ea de la ei. Se simțea în largul ei avându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
din noaptea precedentă - o făcu în final să picotească. Citise odată pe undeva că în timpul zborurilor lungi, companiile aeriene dădeau căldura mai tare pentru ca pasagerii să adoarmă. Nu era sigură de asta, însă știa că acum era obosită. Butonă de zor până când reuși să încline spătarul scaunului cât de mult putea, se întinse și trase o pătură peste ea. Cinci minute mai târziu adormi și, în ciuda turbulențelor pe care le întâmpinară deasupra Oceanului Indian, nu se trezi până când pilotul anunță aterizarea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
avem bani mulți acolo. Trebuie să sun acasă. Ieși din bar poticnindu-se, urmat de alți invitați care lucrau la Ennco. Mischa, Courtney și restul prietenilor americani ai lui Nieve rămaseră în fața televizorului privind înmărmuriți, în timp ce grupul irlandez șușotea de zor. —Ce-o să se întâmple cu compania? se întrebă Carol. —Mai important - ce-o să se întâmple cu nunta? întrebă Rosa. —Ce-i cu ea? sări Lorelei privindu-le consternată. Bine, înțeleg că riscă să-și piardă slujba și nu e tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
magazin de bomboane colorate și de vată de zahăr ars. iată, un urât Își scoate capul prin zâmbetul meu care Învelește strada ca o glazură de cioco- lată. Stai acolo, spun eu și Îi Îndes capul la loc, lingând de zor la acadeaua mea. Dar urâtul Își scoate capul din nou, ceea ce mă silește să-l Împing și pe el În oala cu poezie. Urâtul iese din oala de poezie, se scutură supărat, Își Îndeasă pălĂria pe cap și scoate un
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
pielea distri- buită inegal pe două suprafețe incongruente, contorsionate. Apoi a Început să ningă din nou, molcom, cu fulgi mari și din ce În ce mai rari, până când s-a oprit. Înăuntru era alb de zăpadă, În timp ce afară ultimele petice albe se scurgeau de zor În gurile Însetate ale canalizărilor. inima nu poate sta prea mult timp Împietrită. Nici o dictatură, nici o Închisoare, nici un lagăr de concentrare nu pot Îngheța inima definitiv. Topește-mă, Îți șoptește Încontinuu inima. Pe măsură ce o topești În căușul palmei, bucata de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
rămas gol ca un semn de Întrebare. Polițaiul cel tânăr și ambițios mi-a oferit din nou un șervețel, pe care de data aceasta l-am folosit fărĂ să mai stau pe gânduri, În timp ce el a continuat să scrie de zor În carnețelul său - era mult prea tânăr și prea ambițios și poate că numai atunci când avea să fie bătrân, când va fi văzut multe fețe ale răului, va fi putut probabil Înțelege : răul nu poate fi oprit, surghiunit În nici o
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
creier, e de ajuns ca să dea totul peste cap. Spusese toate astea ca și cum n-ar fi băgat de seamă că eram acolo. Apoi, deodată, ca și cum m-ar fi observat În sfârșit, se ridică de pe fotoliu și Începu să scotocească de zor În rucasc. — Vezi stick-ul asta ? Deschise palma și Îmi arătĂ un flash drive. Conține câteva zeci de imagini ale unor documente de maximă importanță. Când vom face publice aceste documente, cursul istoriei va lua o nouă Întorsătură, spuse el privindu
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]