10,751 matches
-
numai aceste principate sînt sigure și fericite" ("sono sicuri e felici"). Cît despre funcția religiei și, prin urmare, a instituției bisericii în stat, Machiavelli o prezintă rațional, ca necesitate, dar nu în Principele, ci în Discorsi (I, 1l-l5). Aici îl laudă pe Numa Pompiliu pentru iscusința de a fi recurs la religie în sprijinul ordinii statale, aducînd poporul la ascultare. Teama de zei i-a ajutat pe împărații romani: religia instrumentam regni. Nu e ocolit adevărul că biserica, în timpurile modeme
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
să-i poată fi de folos în împrejurări potrivnice; astfel că, atunci cînd soarta s-ar schimba, el să fie pregătit pentru a o înfrunta. CAPITOLUL XV Despre acele lucruri pentru care oamenii și mai ales principii merită să fie lăudați sau aspru dojeniți Ne rămîne să vedem acum care trebuie să fie atitudinea și comportarea unui principe față de supuși și de prieteni. Și întrucît știu că s-a scris mult despre aceasta, mă tem că, scriind la rîndul meu despre
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
despre acelea care sînt adevărate, spun că atunci cînd se vorbește despre oameni și mai ales despre principi care se găsesc pe o treaptă mai înaltă, ei sînt caracterizați prin una din trăsăturile următoare, care le aduc fie dojana, fie laudă. Și anume, unii sînt considerați drept darnici, alții drept meschini (folosind aici cuvîntul toscan miseri deoarece avar, în limba noastră, este și acela care vrea să dobîndească un lucru prin jaf; noi numim meschin pe acela care nu își îngăduie
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
alt criteriu de judecată, trebuie privite numai din punctul de vedere al rezultatului lor. Principele să-și propună deci, să învingă în luptă și să-și păstreze statul, iar mijloacele lui vor fi oricînd socotite onorabile și fiecare le va lăuda. Pentru că oamenii obișnuiți sînt atrași numai de ceea ce pare și de succesul unui lucru; iar lumea nu este făcută decît din oameni de aceștia, iar cei puțini nu înseamnă nimic atît timp cît cei mulți au pe ce să se
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
să înalțe fortărețe în scopul de a ține în frîu pe aceia care ar fi avut de gînd să li se împotrivească și pentru ca în același timp ele să le servească drept adăpost sigur în cazul unei răscoale neașteptate. Eu laud obiceiul acesta, deoarece el a existat ab antiquo 41. Cu toate acestea, se știe că în vremurile noastre, domnul Niccolo Viteli a dărîmat două cetăți la Citta di Castello pentm ca să poată să păstreze acest teritoriu în stăpînirea lui. Guido
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
a fi și pentru ea de prea puțin folos. Așadar, acuma ca și la început, ar fi fost mai bine pentru ea să nu fie urîtă de popor, decît să aibă fortărețe. Considerînd, prin urmare, toate aceste lucruri, eu voi lăuda atît pe aceia care construiesc fortărețe, cît și pe aceia care nu construiesc și voi dezaproba pe toți aceia care, punîndu-și toată încrederea în ele, vor da prea puțină atenție faptului că poporul îl urăște. CAPITOLUL XXI Cum trebuie să
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
a deosebi binele sau răul pe care celălalt îl face și îl spune, chiar dacă el nu este în stare de o gîndire nouă, își dă seama însă care acțiuni ale ministrului lui sînt rele și care sînt bune și le laudă pe acestea din urmă iar pe celelalte le îndreaptă. Ministrul lui nu poate să spere că l-ar putea înșela, așa încît îi rămîne credincios. Dar principele poate să-și cunoască ministrul folosind un mijloc care nu dă greș niciodată
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
și fondatorii unei religii. Cei care au fondat state nu ocupă decît al doilea loc după ei." (I, 10) Înțelept sau nebun, bun sau rău, nu e nimeni care, obligat să aleagă între aceste două feluri de oameni, să nu laude pe cei lăudabili și să nu blameze pe cei ce trebuie blamați și totuși, apoape toți, înșelați de aparențe, de un fals bine, de o falsă glorie, se lasă antrenați, cu voință sau din eroare, spre cei care merită mai
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
unui popor nu se exercită decît împotriva acelora, pe care-i bănuiește a atenta la binele tuturor; cruzimea unui principe este, din contra, îndreptată împotriva acelora pe care-i vede ca dușmani ai propriilor sale interese." (I, 58) "Toți oamenii laudă trecutul, blamează prezentul, dar adesea fără a avea dreptate. Prima cauză este că nu cunoaștem niciodată întregul adevăr despre trecut. De cele mai multe ori se ascund acele adevăruri care ar dezonora un secol, iar cele făcute pentru a-l onora sînt
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
al lui Traian n-ar fi știut să vorbească mai bine despre eroii lor, decît Machiavelli despre Borgia. Dacă elogiul pe care el i-l face n-ar fi decît o odă, ori o figură de retorică, i-am putea lăuda subtilitatea, detestînd alegerea; dar lucrurile stau exact invers: acesta este un tratat de politică ce va rămîne posterității, o lucrare foarte serioasă, în care Machiavelli este atît de nesăbuit, încît aduce laude celui mai abominabil monstru pe care Infernul l-
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
lui Machiavelli? Capitolul se încheie cu elogiul lui Leon X, ale cărui ambiție, desfrîu, și nereligiozitate sînt destul de cunoscute. Machiavelli nu-l elogiază chiar pentru aceste calități, dar îi face curte: la așa principe, așa curtezani. Dacă nu l-ar lăuda pe Leon X decît pentru faptul de a fi un principe magnific și un restaurator al artelor, ar avea dreptate. Dar el îl laudă pentru calitatea de conducător politic. CAPITOLUL XII [Cîte feluri de armate există și ce înseamnă indisciplina
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
pentru aceste calități, dar îi face curte: la așa principe, așa curtezani. Dacă nu l-ar lăuda pe Leon X decît pentru faptul de a fi un principe magnific și un restaurator al artelor, ar avea dreptate. Dar el îl laudă pentru calitatea de conducător politic. CAPITOLUL XII [Cîte feluri de armate există și ce înseamnă indisciplina mercenarilor] Totul este variat în univers; temperamentele oamenilor sînt diferite; natura stabilește aceeași varietate, dacă mă pot exprima astfel, în temperamentul statelor, înțeleg prin
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
și față de oameni, așa cum se poartă cu animalele; ori că, cel puțin, cruda obișnuință de a face ființe să sufere, spre totala lor indiferență, îi face mai puțin compătimitori pentru nenorocirile semenilor. Este oare aceasta o plăcere cu care se laudă într-atît noblețea? Este oare această ocupație atît de demnă de o ființă gînditoare? Mi se va obiecta că vînătoare este salutară pentru sănătate, că experiența a dovedit că cei care vînează ajung la anii bătrîneții, că este o pasiune inocentă
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
de a face țara înfloritoare, de a proteja, de a urmări succesul tuturor artelor este, fără îndoială, cea mai mare plăcere. Nefericit acela căruia îi trebuie altele. CAPITOLUL XV [Ceea ce face ca oamenii și mai cu seamă principii să fie lăudați sau blamați] Pictorii și istoricii au în comun faptul că trebuie să copieze natura. Primii pictează trăsăturile și coloritul oamenilor; ceilalți caracterele și acțiunile lor: există însă pictori ciudați, care n-au pictat decît monștri și diavoli. Machiavelli reprezintă universul
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
distingă prin fapte mari, acțiuni rare și extraordinare. Machiavelli caută acest miraculos în îndrăzneala întreprinderilor și rapiditatea execuției. Sînt de acord că faptele sînt mărețe, dar demne de laudă nu sînt decît în măsura în care întreprinderea cuceritorului este dreaptă. "Tu, care te lauzi că ai stîrpit hoții, spuneau ambasadorii sciți lui Alexandru, ești tu însuți cel mai mare hoț de pe pămînt, căci tu ai prădat și ai pustiit toate națiunile pe care le-ai cucerit; dacă ești un zeu, trebuie să faci bine
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
la ceea ce ești." Ferdinand de Aragon nu se mulțumea întotdeauna să poarte războaie; se servea de religie ca de un voal, pentru a-și ascunde planurile: abuza de legea jurămîntului; nu vorbea decît de dreptate, dar comitea numai nedreptăți. Machiavelli laudă tot ceea ce lumea disprețuiește la el. Machiavelli invocă, apoi, exemplul lui Bernard de Milano, pentru a le arăta principilor ce trebuie să recompenseze și să pedepsească exemplar, astfel încît acțiunile lor, toate, să capete un aer de măreție. Principilor generoși
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
Franța și Savoia, care urmă, a apărut în ochii Europei ca un fenomen inopinat și ieșit din comun. Nu pentru a justifica procedeul lui Victor Amedée am propus regilor exemplul său, departe de mine gîndul acesta, n-am vrut să laud în conduita lui decît abilitatea și discreția, care, atunci cînd se folosesc într-un scop cinstit, sînt calități absolut necesare pentru un suveran. Este o regulă generală că trebuie alese spiritele cele mai ascuțite pentru a fi folosite la negocierile
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
admirabilă de la o distanță de peste două sute de metri. Restul antilopelor au fugit, amestecându-se Între ele, sărind una peste alta, făcând acele salturi cu picioarele ridicate În aer, la fel de miraculoase ca visele În care plutești. — Ai tras foarte bine, Îl lăudă Wilson. Mai ales că și ținta e foarte mică. — E un trofeu care să merite expus? — Cu siguranță. Dacă tragi așa și mâine n-o să ai nici o problemă. Crezi c-o să dăm de bivoli? — Avem toate șansele. Se hrănesc dimineața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
fată. Învățase asta În armată. Era normal să pretinzi că ai nevoie de o fată. Aproape toți făceau asta. Dar nu-i adevărat. N-ai nevoie de fete. Tocmai asta-i chestia haioasă. Îl auzeai pe câte unu’ cum se lăuda că fetele nu-nseamnă nimic pentru el, că nu se gândește la fete, că ele nu-l impresionează. Ș-apoi venea altu’ și-ncepea să se laude cum el nu se descurcă fără fete, că tre’ să le aibă Întruna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
fete. Tocmai asta-i chestia haioasă. Îl auzeai pe câte unu’ cum se lăuda că fetele nu-nseamnă nimic pentru el, că nu se gândește la fete, că ele nu-l impresionează. Ș-apoi venea altu’ și-ncepea să se laude cum el nu se descurcă fără fete, că tre’ să le aibă Întruna, cum nu poate s-adoarmă dacă n-are o fată. Și toată treaba asta era o minciună. Oricum ai lua-o. N-ai nevoie de fete dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
-su, și se gândise de mult prea multe ori la ea. Avea Încă imaginea clară a feței frumoase pe care reușise să i-o facă antreprenorul de la pompe funebre. La fel de clare Îi rămăseseră-n cap și responsabilitățile care urmaseră. Îl lăudase pe antreprenor, care era mândru și mulțumit de sine. Dar nu antreprenorul Îi compusese ultima expresie facială. Tot ce făcuse el erau niște Îndreptări chipeșe care, estetic vorbind, erau destul de dubioase. Dar expresia se modelase singură, În timp. Formarea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
din urmă și-a adunat puterile și a răspuns: Dacă nu-i cu supărare, eu am să vă întreb dacă îi adevărat că aici lucrează oameni la încărcat și descărcat vagoane. De auzit ai auzit bine, dar... nu ne putem lăuda că avem asemenea oameni... Din câți au fost, au rămas doar câțiva. Cică munca îi prea grea... Acum ești lămurit? 134 Aș fi și mai dumirit dacă mi-ați spune de aveți nevoie de un om... Doar nu vrei să
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
Pavel), ale acelor vremi, se putea vedea lumea care a fost demult, care nu va mai fi, despre care ți-era teamă să rostești un cuvînt de bine, ca și cum rostindu-l a-i fi săvîrșit o nelegiuire. Mai mult chiar, lăudînd trecutul fie și În cel mai nevinovat mod, lucruri din domeniul public ce nu mai prezentau vreo importanță, afișînd Însă o nostalgie oarecare, puteai fi anchetat sau arestat, că nu te mai vedea nimeni luni sau ani de zile. Frica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
nu știa toate acestea, de aceea lumea pe care o vedea aici, prima dată, În secvența unei singure zile, În timpul istoric de atunci, i se păruse Încîntătoare. Poate și era, fără a-i bănui strălucirea dinainte. Eu Îi ajutam impresiile lăudînd orașul - mic patriotism local pentru cele ce fuseseră odinioară, pentru gloria lui trecută, ce se mai putea vedea În stampele de altădată, aveam cîteva acasă, de proveniență germană, luate de la tata, le păstram cu nostalgia aberantă a unui timp În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
parcă să atragă atenția asupra sosirii lor. Zgomotul copitelor ajunse până la bucătărie, făcându-l pe Listarius, care tăia niște praz, să ridice capul. Dădu fuga la fereastră, urmat de Lucilius, al doilea ajutor de bucătar, un tip pirpiriu care se lăuda că gătise pentru însuși Nero. Listarius trase perdeaua și privi afară. — Cine sunt? Se uita la soldații care descălecau, unii dintre ei cu ajutorul gărzilor lui Vitellius. Lucilius își împinse înainte nasul ascuțit. — Îl vezi pe cel cu haina de blană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]