13,179 matches
-
și batjocură? Și dacă chiar În clipa asta amândouă stăteau și-l așteptau la intrarea În cinematograf, fără să se cunoască una pe cealaltă, fără să le treacă prin minte că pe amândouă le dezamăgise același idiot? La naiba cu minciunile. De acum va Începe un capitol nou. De acum Încolo viața sa va fi deschisă, cumpătată și cinstită. Cum a spus șoferul? Fără nici un fel de conștiință Încărcată. Nu există nici un motiv pe lumea asta să-și ascundă iubitele una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
silueta pe care o văzuse nu fusese un vis și că mama lui Îl mințise. Chiar și azi, după cincizeci de ani, era convins că acolo, În spatele geamurilor, fusese un străin. Și că și mama lui văzuse. Și știa că minciuna aceea fusese cea mai cumplită dintre toate minciunile care i se spuseseră În viața sa. Era minciuna care Îi răpise fratele și o condamnase pe mama lui să se stingă În plină tinerețe, iar pe el să fie În toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
vis și că mama lui Îl mințise. Chiar și azi, după cincizeci de ani, era convins că acolo, În spatele geamurilor, fusese un străin. Și că și mama lui văzuse. Și știa că minciuna aceea fusese cea mai cumplită dintre toate minciunile care i se spuseseră În viața sa. Era minciuna care Îi răpise fratele și o condamnase pe mama lui să se stingă În plină tinerețe, iar pe el să fie În toți anii aceștia și aici și-n altă parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
azi, după cincizeci de ani, era convins că acolo, În spatele geamurilor, fusese un străin. Și că și mama lui văzuse. Și știa că minciuna aceea fusese cea mai cumplită dintre toate minciunile care i se spuseseră În viața sa. Era minciuna care Îi răpise fratele și o condamnase pe mama lui să se stingă În plină tinerețe, iar pe el să fie În toți anii aceștia și aici și-n altă parte, să caute În zadar ceva pierdut ce nu pierduse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
au transformat În Valea Plângerii. Poftim? spuse vecina și Îl privi pe Fima cu mirare și cu Îngrijorare. Dar domnul Pizanti, tehnician specialist În raze X, Îi răspunse din spatele ei, pe un ton În care Fima detectă o umbră de minciună: — Totul e În regulă la noi, sută la sută, domnule Nisan. Când ai sunat, m-am gândit că poate la dumneata s-a stricat ceva? Nu? Ai nevoie de ceva? Iar ți s-a terminat cafeaua? Sau s-a ars
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
gata să iasă, doamna Pizanti spuse șovăind: — Poate a căzut afară ceva din cauza vântului. Vreun lighean sau ceva de genul ăsta. Dar la noi totul e În regulă. Ceea ce Îl convinse pe Fima că era mințit din nou. Și iertă minciuna, pentru că nu avea nici un motiv să se aștepte de la vecini să i se spovedească În ceea ce privea cearta care avusese desigur loc, mai ales că nici el nu spusese adevărul referitor la intenția de-a le telefona prietenelor sale. Întorcându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
Întoarce pe pământ și se arată ochilor tăi care știu să vadă, bucuria primei atingeri. Totul revine la starea sa de puritate. Totul e ca În ziua creației. Într-o clipă dispare de pretutindeni vălul permanent murdar de plictiseală și minciună. Astfel ajunseră gândurile lui Fima la conceptul uzat de „Ierusalim ceresc“, căruia Îi dădu propria interpretare, valabilă numai pentru ceea ce simțea el În clipa aceea. Cugetă la faptul că somnul Îi părea uneori mai puțin Întinat de minciună decât veghea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
plictiseală și minciună. Astfel ajunseră gândurile lui Fima la conceptul uzat de „Ierusalim ceresc“, căruia Îi dădu propria interpretare, valabilă numai pentru ceea ce simțea el În clipa aceea. Cugetă la faptul că somnul Îi părea uneori mai puțin Întinat de minciună decât veghea, iar alteori exact invers, tocmai nesomnul dus la extremă se transforma În cea mai fierbinte dorință a sa. Ajunse la ideea că poate nu era vorba de două stări, ci de trei: somnul, veghea și lumina asta care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
când scria despre moartea sufletului. Într-un colț al biroului, Fima găsi un fluturaș de reclamă verde, de la supermarketul din zonă, care anunța reduceri masive. Pe el mâzgăli: Obișnuința e Începutul morții. Deprinderea este coloana a cincea. Iar dedesubt: Rutina = minciună. Acomodare - deteriorare - ruinare. Intenționa să nu uite și să dezvolte ideile astea În cursul săptămânii. Amintindu-și că mâine era sâmbătă, ajunse la concluzia că azi era vineri, de unde deduse că trebuia să facă ceva cumpărături. Dar vinerea era ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
despre guvern? Asta ni se Întâmplă mereu: ne apucăm și noi o dată să vorbim cu seriozitate despre noi, despre copil, despre esențial, și nu știu cum guvernul se bagă Între noi. Unde trebuie să fugi? Nu trebuie să pleci nicăieri. E o minciună. Vinerea e și ziua ta liberă. Minți ca să scapi de mine. Ca s-o iau din loc. Ți-e frică, Yael. Dar de ce ți-e frică? De faptul că va trebui să te Întrebi În sfârșit de ce Dimi a Început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
ne ocupăm puțin Împreună de livadă. Și Înainte de-a se Întuneca, vom lua miere din stupi. Dacă vrei să-l iei și pe Teddy cu tine, n-am nimic Împotrivă. O să formăm acolo o comună mică. Vom trăi fără minciuni și fără cea mai mică urmă de dușmănie. Ai să vezi cum se va dezvolta Dimi și va Începe să Înflorească. Iar eu și cu tine... — Da. Și tu o să te trezești la patru și jumătate În fiecare dimineață, o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
obiecte din cristal și porțelan, concentrat În sfârșit asupra esențialului. Dar care era esențialul? Pentru numele lui Dumnezeu, care era? Poate că e următorul: să șteargă dintr-o singură mișcare, Începând de azi, Începând de la intrarea sâmbetei, pălăvrăgeala, risipa și minciunile sub care e Îngropată viața lui. Era gata să-și accepte mizeria, să se Împace În sfârșit cu singurătatea pe care o crease cu propriile mâini, până la capăt, fără drept de apel. De acum Înainte va trăi În tăcere. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
acum pe noptieră. —Ce întrebare ciudată. Își dă și el cu presupusul. Nu știe ce caută. —Orice îți poți aminti. Se numește asociere liberă. După cum am spus, urmase câteva cursuri de specialitate. — Dar nu îmi pot aminti. Nu era o minciună. Sunt lucruri pe care i le pot spune, dar prefer să nu i le spun. Dar sunt și alte lucruri de care nu sunt prea sigur. Nu am probleme cu trecutul apropiat. Nu am uitat niciodată ziua ei de naștere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
sfârșit.“ spusese el când se prezentase -, însă am profitat de asta. Vreau să spun, de situație. Harry avea o parcelă de pământ, am spus cu glasul meu răgușit. Eu pusesem deoparte ceva bani și căutam o afacere. Nu era o minciună. Chiar economisisem niște bani, fiecare bănuț pe care îl câștigasem servind la mese și făcând pe taximetristul. Dar nu din cauza asta s-a asociat Harry cu mine. Nu avea nevoie de banii mei. Avea nevoie de mine. Nu a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
întâmplase. I-am spus că m-am împiedicat când coboram scările spre parcare. M-a întrebat ce s-a întâmplat cu lanterna pe care o luasem cu mine. I-am spus că i se terminase bateria. Din șirul meu de minciuni, asta era nesemnificativă. Pe parcursul săptămânii care a urmat, am tot mutat cartea de colo-colo. Așa cum unii dintre cei care se ascunseseră se furișaseră din pivnițe în dulapuri și apoi în grote atunci când binefăcătorii începeau să se teamă, vecinii deveneau suspicioși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
șterge din memorie. Toate acele companii europene nu puteau să continue la nesfârșit. Dacă dăinuia ceva, asta era cartea. Punctul de vedere al unei fete de treisprezece ani poate nu e la fel de solid ca Enciclopedia britanică, dar nu conținea atâtea minciuni ca piesa și filmul. Un pasaj din carte mă neliniști însă. Era noaptea în care neglijasem să deschid ușa pentru ca a doua zi Kugler și muncitorii să poată intra. Îmi scosesem incidentul din minte. Nu era important. Nu ne dăduse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
la zece, la treisprezece ani. Oare Madeleine îi va organiza bar mitzvah? Nu prea credeam. Familia o să încerce să o convingă, dar ea va rămâne fermă în hotărârea ei. O să spună că Peter nu ar fi dorit. O să uite secretele, minciunile, furia, o să uite până și comentariul meu, că nu voiam ca David să fie confundat cu un evreu și o să își aducă aminte cât de mult îi iubisem pe ea și pe copii. Le va vorbi despre mine. Tati spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
să creadă că vorbea cu vocea unei fete bolnave de tifos, care își dăduse ultima suflare la Bergen-Belsen, dar asta nici nu mai conta. Levin jura că piesa care se juca pe Broadway și în toată lumea era o adunătură de minciuni. Era un om pe gustul meu. Levin mi-a scris imediat înapoi. I-am citit răspunsul pe aceeași bancă de lemn din oficiul poștal în care citisem și scrisorile de la avocații lui Otto și pe cea de la unchiul meu, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
mai târziu, mă îndreptam spre nord, pe New Jersey Turnpike spre periferiile Manhattanului. Nu voiam să mă implic în intrigile nechibzuite ale lui Meyer Levin, dar voiam să asist la proces. Când va demasca piesa ca fiind o adunătură de minciuni, voi fi acolo să aud cum tata este dezvinovățit într-o sală americană de tribunal. Mulți oameni erau scandalizați doar de ideea de proces. Ce om l-ar da în judecată pe tatăl unei sfinte? Comunitatea evreilor era scandalizată. Comunitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
uimiți să fie acolo. Nici unul dintre ei nu părea că se gândește la ceva anume. Și asta era în regulă. Sistemul legal american era bazat pe jurați egali. Cât de deștepți trebuiau să fie ca să facă diferența între adevăr și minciună? Fiica mea de zece ani o făcea tot timpul pe foi pline cu steluțe aurii. Levin stătea la una dintre cele două mese din față. L-am recunoscut din poze și de la televizor. Avea gâtul gros ca de taur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
am întrebat-o dacă ar vrea să mă însoțească. Ezită, apoi zâmbi. Era zâmbetul unei femei care uită pentru o secundă că este o doamnă în vârstă, și eram bucuros. Zâmbetul însemna că amintirile mele legate de ea nu erau minciuni. A spus că i-ar plăcea foarte mult, își întinse mâna acoperită cu o mânușă cârpită și se prezentă ca doamna Pfeffer. I-am spus că numele meu este Harry Wolfe. Ca animalul, am adăugat eu, dar cu un „e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
umăr la umăr, așteptându-l pe Meyer Levin, bărbatul care vorbea cu adevărata voce a Annei Frank, să sublinieze că Fritz Pfeffer nu fusese un prost și că tata nu fusese un hoț. Dar cu cât erau permise mai mult minciunile, cu atât începeam să mă îndoiesc mai mult de memoria mea. Dacă mi-l aminteam pe tata cu mustață sau pe mama nu mi-o mai aminteam deloc, poate că și aici mă înșelasem, chiar dacă recitisem jurnalul. Poate că Anne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
prin tăcere. Este amuzant felul diferit în care oamenii reacționează la faptul că au fost înșelați. Unii o iau personal, deși soția mea - singura persoană, în afară de copiii mei, care avea dreptul să o facă - nu a luat-o. Știa că minciunile nu aveau nici o legătură cu ea. Reacția ei a fost de ușurare. Întotdeauna bănuise ceva. Era liniștitor, spunea, să știi că ceea ce ascundeam eu nu era ceva mai grav. Nu am întrebat-o ce voia să spună cu asta. Aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
Mâinilor mele care te-au deschis.” Tudor Arghezi 338. „Cartea îndeplinește nu numai misiunea de a ne pune în contact cu semenii noștri depărtați în timp și spațiu; cartea îndeplinește fapte de mirare de a ne face să trăim în afară de minciună, nedreptate și prejudecăți. În aceste urne sacre, în care poeții și cugetătorii și-au închis inimile, găsim acea putere fără moarte care mișcă umanitatea înainte în progresul ei necontenit. Între calamități și catastrofe, oameni nobili care nu mai sunt ne
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
și una de nopți>>, unde nimic nu este adevărat, celelalte seamănă cu <<romanele cavalerești>>, unde nu sunt reale decât câteva nume și câteva date. [...] Vin timpurile istorice unde fondul lucrurilor este adevărat, dar cea mai mare parte a circumstanțelor sunt minciuni. Dar printre aceste minciuni nu sunt oare și fapte reale? Ba da, așa cum se găsește un pic de praf de aur în nisipurile aduse de râuri. Se pune întrebarea cum să pui mâna pe acest aur? Iată cum: Tot
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]